MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
W empik go
Katarakty - ebook
Klasyka na e-czytnik to kolekcja lektur szkolnych, klasyki literatury polskiej, europejskiej i amerykańskiej w formatach ePub i Mobi. Również miłośnicy filozofii, historii i literatury staropolskiej znajdą w niej wiele ciekawych tytułów.
Seria zawiera utwory najbardziej znanych pisarzy literatury polskiej i światowej, począwszy od Horacego, Balzaca, Dostojewskiego i Kafki, po Kiplinga, Jeffersona czy Prousta. Nie zabraknie w niej też pozycji mniej znanych, pióra pisarzy średniowiecznych oraz twórców z epoki renesansu i baroku.
| Kategoria: | Klasyka |
| Zabezpieczenie: | brak |
| Rozmiar pliku: | 133 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
SALVUS
Przyzwyczajony wprawdzie jestem do twojego smutku i małomówności, a widok twarzy twojej, jaśniejącej pogodą, jest mi zupełnie nieznany, pomimo to jednak zdaje mi się, że tak smutnym i ponurym nie widziałem cię nigdy. Mocniej pochyliły się twoje zgarbione plecy i w oczach twoich zgasło jakieś światełko, któregom nie widział, póki płonęło – tak było słabe; dziś jednak spostrzegam jego brak i przez to widzę, że było. Jakiś nowy ciężar przytłoczył myśl twoją, szukającą na próżno i męczącą się wśród mroku niewiarą w słońce. Nie sądzę bowiem, aby to coś innego być mogło. Posiadasz rzadką mądrość rozpatrywania wszystkiego, co ci się przygodzić może, tak, jak gdyby była to rzecz przed wieloma wiekami wydarzona, a dziś jedynie pod rozpoznanie myśli twojej podana. Rzeczą pozbawioną wagi jest umiejscowienie zdarzeń w przestrzeni i czasie; i nie to jest ważne w nieszczęściu, że nam się przytrafiło. Tu czy tam, u mnie czy u zmarłego przed tysiącami lat Hindusa, nie wszystkoż jedno? Nie gdzie i kiedy istnieje, lecz co, i nie to jest, co bywa, lecz to, co jest, a to jest zarówno wtedy, gdy ostrze jego w naszym sercu się załamie, jak i wtedy, gdy nie wie o nim żadna czująca istota. Dziś więc, gdy widzę przyrost smutku w tobie, o którym wiem, że wiedzę tę posiadasz, myślę, że wzrok twój zamroczony został przez coś postrzeżonego w tej jedynie istniejącej krainie, w której przebywa wieczne. Słusznym jest więc, abyś podzielił się ze mną twoim smutkiem, gdyż płynie on ze źródeł, które w równej mierze wszystkich są własnością.
VESPER
Przyzwyczajony wprawdzie jestem do twojego smutku i małomówności, a widok twarzy twojej, jaśniejącej pogodą, jest mi zupełnie nieznany, pomimo to jednak zdaje mi się, że tak smutnym i ponurym nie widziałem cię nigdy. Mocniej pochyliły się twoje zgarbione plecy i w oczach twoich zgasło jakieś światełko, któregom nie widział, póki płonęło – tak było słabe; dziś jednak spostrzegam jego brak i przez to widzę, że było. Jakiś nowy ciężar przytłoczył myśl twoją, szukającą na próżno i męczącą się wśród mroku niewiarą w słońce. Nie sądzę bowiem, aby to coś innego być mogło. Posiadasz rzadką mądrość rozpatrywania wszystkiego, co ci się przygodzić może, tak, jak gdyby była to rzecz przed wieloma wiekami wydarzona, a dziś jedynie pod rozpoznanie myśli twojej podana. Rzeczą pozbawioną wagi jest umiejscowienie zdarzeń w przestrzeni i czasie; i nie to jest ważne w nieszczęściu, że nam się przytrafiło. Tu czy tam, u mnie czy u zmarłego przed tysiącami lat Hindusa, nie wszystkoż jedno? Nie gdzie i kiedy istnieje, lecz co, i nie to jest, co bywa, lecz to, co jest, a to jest zarówno wtedy, gdy ostrze jego w naszym sercu się załamie, jak i wtedy, gdy nie wie o nim żadna czująca istota. Dziś więc, gdy widzę przyrost smutku w tobie, o którym wiem, że wiedzę tę posiadasz, myślę, że wzrok twój zamroczony został przez coś postrzeżonego w tej jedynie istniejącej krainie, w której przebywa wieczne. Słusznym jest więc, abyś podzielił się ze mną twoim smutkiem, gdyż płynie on ze źródeł, które w równej mierze wszystkich są własnością.
VESPER
więcej..
