-
W empik go
Kepler62. Część czwarta. Pionierzy - ebook
Wydawnictwo:
Tłumacz:
Seria:
Data wydania:
12 października 2020
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Kepler62. Część czwarta. Pionierzy - ebook
Witajcie na planecie Kepler62. Przygoda trwa.
Pełna dramatycznych wydarzeń podróż przez bezkresny i lodowaty kosmos dobiegła końca, lecz tylko dwa z trzech żaglowców docierają na miejsce. Bujna, zielona planeta Kepler62, w porównaniu do jałowej Ziemi wydaje się rajem. Bohaterowie zaczynają budować osadę, ale szybko znajdują ślady innych form życia. Olivia ewidentnie coś ukrywa. Joni jest coraz bardziej chory, a Ari i Marie są zmuszeni poszukać pomocy u obcych. Czy tajemnicze istoty okażą się przyjaciółmi, czy wrogami?
Międzynarodowy bestseller. Wciągająca lektura – również dla początkujących lub opornych czytelników.
Książka wydana w ramach projektu „Bliskie-dalekie sąsiedztwo„.
| Kategoria: | Dla dzieci |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-958441-5-7 |
| Rozmiar pliku: | 4,1 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
1.
– Obudź się! – mówię do Ariego.
– Mmmm – mruczy chłopak. – Marie?
– Tak, to ja, Marie. Jesteśmy na miejscu.
– Że co? Wkręcasz mnie?
Ari wygląda tak, jakbym go nagle podłączyła do prądu. Musieliśmy wszyscy stracić przytomność, gdy wessał nas tunel czasoprzestrzenny. A potem wypluł nas tutaj. Pamiętam tylko czerń, bezkresną czerń. I pojedyncze, migające światełka. I nagle to uczucie, jakby mnie ktoś zdzielił po głowie.
Mam łzy w oczach, więc niezbyt dobrze widzę. Dosyć już wpatrywania się w ciemność. Łzy radości nie zdarzają mi się zbyt często, więc ocieram je dopiero po dłuższej chwili.
Musiałam się ocknąć jako pierwsza. Za oknami statku coś migało. Błękit. I zieleń. Dotychczas widzieliśmy tam tylko czarny bezkres kosmosu.
Aż do teraz. Zieleń i błękit wydają mi się w tym momencie najpiękniejszymi barwami na świecie. Oznaczają życie.
– Nieważne, jak to się skończy, Ari, i tak będziemy pierwszymi ludźmi – szepcę. – Pierwszymi w historii, którzy wylądują na planecie poza naszym Układem Słonecznym. Jesteśmy niemal jak Adam i Ewa.
Właściwie nie muszę szeptać, ale czuję, że w tej właśnie chwili powinnam. Pokonaliśmy tysiąc dwieście lat świetlnych, przeżyliśmy stan nieważkości, zanik mięśni, śpiączkę farmakologiczną, deszcz meteoroidów i tunel czasoprzestrzenny. Wszystko po to, by dotrzeć tutaj. W miejsce, w którym spędzimy resztę naszego życia.
Wiem, że tak naprawdę całość przebiega bardzo szybko, ale mam wrażenie, że opadamy na planetę pod nami jak na zwolnionym filmie. Jestem jednym wielkim radosnym oczekiwaniem. Elektroniczny żagiel, niczym spadochron, wyhamowuje nasze lądowanie na Keplerze-62e.
– Mmmm – mruczy znów Ari, siadając w fotelu. – Daleko jeszcze?
Nie mogę powstrzymać uśmiechu. Zabrzmiało to zupełnie tak, jakby siedział w aucie i pytał o to swoją mamę. Tylko że nie ma tu z nami żadnej mamy. Tylko troje dzieciaków. I Olivia. Auta też nie ma. Jesteśmy na pokładzie statku kosmicznego. Albo, precyzyjniej rzecz ujmując, gwiezdnego żaglowca. Nazwanego tak samo jak okręt Kolumba. Santa María.
Dotarliśmy tu dzięki wielkiemu elektronicznemu żaglowi Santa Maríi. Ari próbował mi wyjaśnić, jak to wszystko działa od strony technicznej, ale mój mózg broni się przed tą wiedzą.
Ari jest pewnie jeszcze półprzytomny po tym wszystkim, co się wydarzyło, odkąd wystartowaliśmy ze Strefy 51, kierując się ku międzynarodowej stacji kosmicznej ISS 4. A stamtąd wyruszyliśmy dalej, w nieskończenie długą podróż do miejsca, w którym nie było nigdy wcześniej ludzi. Nasza żegluga trwała ponad czterysta ziemskich lat, mimo że dla nas było to tylko kilka miesięcy. Właściwie nie rozumiem tego do końca, ale chodzi o to, że Santa María porusza się z taką prędkością, że czas płynie tu wolniej niż na Ziemi... czy coś w tym stylu. Naprawdę tego nie pojmuję. Wszyscy, których znamy na Ziemi, musieli już dawno umrzeć. Chyba. Nie żebym znała nie wiadomo ilu ludzi. Oprócz taty, naszych pracowników, Magdy i Alfreda, oraz pilotów, Jima i Jeffa, nie było ich wcale tak dużo. No i jeszcze taki jeden chłopak, Erik – zawsze mi zależało, żeby mnie lubił, chociaż pewnie tak wcale nie było. Właściwie to serce powinno mi teraz pękać z żalu, ale odkąd umarła mama, nie przeżywam raczej silnych emocji.
W kosmiczną podróż wyruszyły trzy gwiezdne żaglowce: Santa María, Pinta i Niña. Na pokładzie każdego z nich podróżowały cztery osoby. Nazwano nas bohaterami, nadzieją i przyszłością ludzkości. Ari mówił, że prezydentka Marie Goodwill nie mogła się nas nachwalić, mimo że w trakcie jej przemowy leżałam w śpiączce farmakologicznej. Prezydentka nosi takie samo imię jak ja, ale poza tym chyba niewiele nas łączy.
Gwiezdny żaglowiec Niña nie przetrwał podróży, został zbombardowany przez meteoroidy i eksplodował. Uli z Niemiec, Francuzka Mirelle, Vikar z Indii i Julio z Argentyny – wszyscy zginęli. To straszne i mam wyrzuty sumienia, że nie rozpaczam po nich bardziej. Ale nie miałam okazji zbyt dobrze ich poznać.
Zostało nas teraz ośmioro. Ari, Joni, Olivia i ja. A także Min-Jun, Lisa, Swietłana i Albert na pokładzie gwiezdnego żaglowca Pinta, lecącego tuż za nami. Swietłana jest duża, ale urocza. Trochę mi przykro, że Ari spoglądał na nią częściej niż na innych, kiedy jeszcze byliśmy w Strefie 51. Tak mi się przynajmniej zdawało.
Moją dłoń chwyta mała, ciepła rączka, opuszczam wzrok i widzę, że podszedł do mnie braciszek Ariego, Joni. On też się już obudził. Jego oczy błyszczą tak, że można się w nich przejrzeć, ale mały wygląda na jeszcze rozespanego. Chyba ma gorączkę.
– Będziemy musieli zacząć rozstawiać moduły, gdy tylko wylądujemy – mówi Ari.
– Mam nadzieję, że da się tam oddychać. I że nie zastrzelą nas jacyś straszni kosmici – dodaje Joni.
– Lądujemy zgodnie z planem – odzywa się ktoś lodowatym tonem. – Szykujcie się. Do momentu, gdy dotkniemy ziemi, będę w centrum dowodzenia.
Głos Olivii trzeszczy w głośniku. Nie brzmi, jakby się za bardzo cieszyła ani nic takiego. Fajnie, że jest profesjonalistką, ale powinna się chyba chociaż trochę jarać, że w końcu lądujemy na Keplerze-62e i to po najbardziej niesamowitej podróży w historii ludzkości. Chociaż nawet słowa „najbardziej niesamowita” nie oddają w pełni tego, co nas spotkało.
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------BLISKIE-DALEKIE SĄSIEDZTWO
Jak daleko jest Norwegia? Jak wyglądają białe noce? Co Finowie robią w wolnym czasie? I czy w Szwecji dzieciaki mają podobne sprawy do naszych?
Zapraszamy w literacką podróż do naszych sąsiadów zza Morza Bałtyckiego. Poznajcie świetnych bohaterów i ich codzienne (a czasem niecodzienne) sprawy. Przekonacie się, że – mimo odległości, innego środowiska i zwyczajów – jesteśmy do siebie całkiem podobni.
W tej serii oddajemy też głos tłumaczom, dzięki którym możemy przeczytać wszystkie książki po polsku, zamiast uczyć się takich języków jak fiński czy norweski. To oczywiście byłoby bardzo ciekawe, choć mogłoby trochę potrwać. :)
Książka jest współfinansowana przez Unię Europejską w ramach programu Kreatywna Europa, który powstał między innymi po to, by Europejczycy mogli poznawać pisarzy z innych krajów i ich książki oraz dzielić się swoją kulturą.
.
– Obudź się! – mówię do Ariego.
– Mmmm – mruczy chłopak. – Marie?
– Tak, to ja, Marie. Jesteśmy na miejscu.
– Że co? Wkręcasz mnie?
Ari wygląda tak, jakbym go nagle podłączyła do prądu. Musieliśmy wszyscy stracić przytomność, gdy wessał nas tunel czasoprzestrzenny. A potem wypluł nas tutaj. Pamiętam tylko czerń, bezkresną czerń. I pojedyncze, migające światełka. I nagle to uczucie, jakby mnie ktoś zdzielił po głowie.
Mam łzy w oczach, więc niezbyt dobrze widzę. Dosyć już wpatrywania się w ciemność. Łzy radości nie zdarzają mi się zbyt często, więc ocieram je dopiero po dłuższej chwili.
Musiałam się ocknąć jako pierwsza. Za oknami statku coś migało. Błękit. I zieleń. Dotychczas widzieliśmy tam tylko czarny bezkres kosmosu.
Aż do teraz. Zieleń i błękit wydają mi się w tym momencie najpiękniejszymi barwami na świecie. Oznaczają życie.
– Nieważne, jak to się skończy, Ari, i tak będziemy pierwszymi ludźmi – szepcę. – Pierwszymi w historii, którzy wylądują na planecie poza naszym Układem Słonecznym. Jesteśmy niemal jak Adam i Ewa.
Właściwie nie muszę szeptać, ale czuję, że w tej właśnie chwili powinnam. Pokonaliśmy tysiąc dwieście lat świetlnych, przeżyliśmy stan nieważkości, zanik mięśni, śpiączkę farmakologiczną, deszcz meteoroidów i tunel czasoprzestrzenny. Wszystko po to, by dotrzeć tutaj. W miejsce, w którym spędzimy resztę naszego życia.
Wiem, że tak naprawdę całość przebiega bardzo szybko, ale mam wrażenie, że opadamy na planetę pod nami jak na zwolnionym filmie. Jestem jednym wielkim radosnym oczekiwaniem. Elektroniczny żagiel, niczym spadochron, wyhamowuje nasze lądowanie na Keplerze-62e.
– Mmmm – mruczy znów Ari, siadając w fotelu. – Daleko jeszcze?
Nie mogę powstrzymać uśmiechu. Zabrzmiało to zupełnie tak, jakby siedział w aucie i pytał o to swoją mamę. Tylko że nie ma tu z nami żadnej mamy. Tylko troje dzieciaków. I Olivia. Auta też nie ma. Jesteśmy na pokładzie statku kosmicznego. Albo, precyzyjniej rzecz ujmując, gwiezdnego żaglowca. Nazwanego tak samo jak okręt Kolumba. Santa María.
Dotarliśmy tu dzięki wielkiemu elektronicznemu żaglowi Santa Maríi. Ari próbował mi wyjaśnić, jak to wszystko działa od strony technicznej, ale mój mózg broni się przed tą wiedzą.
Ari jest pewnie jeszcze półprzytomny po tym wszystkim, co się wydarzyło, odkąd wystartowaliśmy ze Strefy 51, kierując się ku międzynarodowej stacji kosmicznej ISS 4. A stamtąd wyruszyliśmy dalej, w nieskończenie długą podróż do miejsca, w którym nie było nigdy wcześniej ludzi. Nasza żegluga trwała ponad czterysta ziemskich lat, mimo że dla nas było to tylko kilka miesięcy. Właściwie nie rozumiem tego do końca, ale chodzi o to, że Santa María porusza się z taką prędkością, że czas płynie tu wolniej niż na Ziemi... czy coś w tym stylu. Naprawdę tego nie pojmuję. Wszyscy, których znamy na Ziemi, musieli już dawno umrzeć. Chyba. Nie żebym znała nie wiadomo ilu ludzi. Oprócz taty, naszych pracowników, Magdy i Alfreda, oraz pilotów, Jima i Jeffa, nie było ich wcale tak dużo. No i jeszcze taki jeden chłopak, Erik – zawsze mi zależało, żeby mnie lubił, chociaż pewnie tak wcale nie było. Właściwie to serce powinno mi teraz pękać z żalu, ale odkąd umarła mama, nie przeżywam raczej silnych emocji.
W kosmiczną podróż wyruszyły trzy gwiezdne żaglowce: Santa María, Pinta i Niña. Na pokładzie każdego z nich podróżowały cztery osoby. Nazwano nas bohaterami, nadzieją i przyszłością ludzkości. Ari mówił, że prezydentka Marie Goodwill nie mogła się nas nachwalić, mimo że w trakcie jej przemowy leżałam w śpiączce farmakologicznej. Prezydentka nosi takie samo imię jak ja, ale poza tym chyba niewiele nas łączy.
Gwiezdny żaglowiec Niña nie przetrwał podróży, został zbombardowany przez meteoroidy i eksplodował. Uli z Niemiec, Francuzka Mirelle, Vikar z Indii i Julio z Argentyny – wszyscy zginęli. To straszne i mam wyrzuty sumienia, że nie rozpaczam po nich bardziej. Ale nie miałam okazji zbyt dobrze ich poznać.
Zostało nas teraz ośmioro. Ari, Joni, Olivia i ja. A także Min-Jun, Lisa, Swietłana i Albert na pokładzie gwiezdnego żaglowca Pinta, lecącego tuż za nami. Swietłana jest duża, ale urocza. Trochę mi przykro, że Ari spoglądał na nią częściej niż na innych, kiedy jeszcze byliśmy w Strefie 51. Tak mi się przynajmniej zdawało.
Moją dłoń chwyta mała, ciepła rączka, opuszczam wzrok i widzę, że podszedł do mnie braciszek Ariego, Joni. On też się już obudził. Jego oczy błyszczą tak, że można się w nich przejrzeć, ale mały wygląda na jeszcze rozespanego. Chyba ma gorączkę.
– Będziemy musieli zacząć rozstawiać moduły, gdy tylko wylądujemy – mówi Ari.
– Mam nadzieję, że da się tam oddychać. I że nie zastrzelą nas jacyś straszni kosmici – dodaje Joni.
– Lądujemy zgodnie z planem – odzywa się ktoś lodowatym tonem. – Szykujcie się. Do momentu, gdy dotkniemy ziemi, będę w centrum dowodzenia.
Głos Olivii trzeszczy w głośniku. Nie brzmi, jakby się za bardzo cieszyła ani nic takiego. Fajnie, że jest profesjonalistką, ale powinna się chyba chociaż trochę jarać, że w końcu lądujemy na Keplerze-62e i to po najbardziej niesamowitej podróży w historii ludzkości. Chociaż nawet słowa „najbardziej niesamowita” nie oddają w pełni tego, co nas spotkało.
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------BLISKIE-DALEKIE SĄSIEDZTWO
Jak daleko jest Norwegia? Jak wyglądają białe noce? Co Finowie robią w wolnym czasie? I czy w Szwecji dzieciaki mają podobne sprawy do naszych?
Zapraszamy w literacką podróż do naszych sąsiadów zza Morza Bałtyckiego. Poznajcie świetnych bohaterów i ich codzienne (a czasem niecodzienne) sprawy. Przekonacie się, że – mimo odległości, innego środowiska i zwyczajów – jesteśmy do siebie całkiem podobni.
W tej serii oddajemy też głos tłumaczom, dzięki którym możemy przeczytać wszystkie książki po polsku, zamiast uczyć się takich języków jak fiński czy norweski. To oczywiście byłoby bardzo ciekawe, choć mogłoby trochę potrwać. :)
Książka jest współfinansowana przez Unię Europejską w ramach programu Kreatywna Europa, który powstał między innymi po to, by Europejczycy mogli poznawać pisarzy z innych krajów i ich książki oraz dzielić się swoją kulturą.
.
więcej..
