-
W empik go
Kepler62. Część Trzecia: Podróż - ebook
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Kepler62. Część Trzecia: Podróż - ebook
Nadszedł czas!
W trzeciej części serii grupa nastolatków, wybrana do udziału w tajemniczej rządowej misji, jest gotowa do drogi. „Jesteście bohaterami” – stary generał żegna młodzież, która niedługo wyruszy w kosmos w poszukiwaniu nowych światów. Polecą trzema gwiezdnymi żaglowcami: Niñą, Pintą i Santa Maríą, nazwanymi tak, jak okręty Krzysztofa Kolumba.
Pilnie strzeżona strefa 51 ma jednak swoje sekrety. Marie, po spotkaniu z tajemniczą istotą zamkniętą w podziemiach, zniknęła. Ari podejrzewa, że nie powiedziano im całej prawdy o zadaniach, które ich czekają. Na statku pojawiła się dodatkowa kapsuła i nikt nie wie, kto lub co jest w niej ukryte. Głęboko uśpieni bohaterowie rozpoczynają misję, która ma uratować ludzkość. Czy uda im się bezpiecznie dotrzeć na miejsce?
Krótkie teksty, przemyślane suspensy i świetne ilustracje sprawiają, że trudno się od książki oderwać. To szybka i przyjemna lektura – również dla tych, którzy nie przepadają za czytaniem.
Książka wydana w ramach projektu „Bliskie-dalekie sąsiedztwo„.
| Kategoria: | Dla dzieci |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-958441-4-0 |
| Rozmiar pliku: | 4,7 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
1.
– Boisz się?
– Nie, no coś ty. Dlaczego miałbym się bać?
– Tak tylko pomyślałem. Lecimy w końcu dość daleko. Dalej niż ktokolwiek przed nami. I nie ma powrotu. Podróż jest niebezpieczna, uśpią nas na wiele lat i nie wiadomo, co zobaczymy na miejscu, a potem...
– Boję się.
– Ja też.
Ari otoczył Joniego ramieniem. Młodszy brat był kruchy jak porcelanowe zwierzątko. Takie, które stoi na parapecie i zwykle brakuje mu ucha albo ogona.
– Bohaterowie! Jesteście bohaterami. A oto dowód. – Generał Livingstone machnął ręką i na ścianie pomieszczenia pojawiła się wirtualna gazeta. Pierwszą stronę wypełniały ich twarze. Zdjęcie zostało zrobione w połowie obozu szkoleniowego, kiedy po raz pierwszy przymierzyli swoje osobiste akcesoria: oddycharki, pasy taktyczne i kaski.
Kręcący się wszędzie fotograf wzbudzał w nich zakłopotanie. Dopiero teraz odkryli powód jego obecności. Kaski, które przewiesili sobie przez ramiona, świetnie prezentowały się na zdjęciach i na każdym ujęciu wyraźnie było widać logo wspólnego rządu. Trzeba jednak przyznać, że wyglądali przekonująco. Cała dwunastka.
– Gdzie jest ta dziewczyna z Norwegii? – zapytał szeptem Joni.
Ari rozejrzał się wokół. Jedenastka! Marie z nimi nie było. W białym audytorium znajdowało się ich tylko jedenaścioro.
Wzruszył ramionami. Norweżka od samego początku wydawała się trochę specyficzna. Może miała do wykonania jakąś sekretną misję. A może po prostu nie chciało jej się brać udziału w tym laurkowym wydarzeniu. Nie żeby impreza była w jakimkolwiek sensie dobrowolna. Na obozie szkoleniowym nic nie było dobrowolne. Z drugiej jednak strony doszły ich słuchy, że Marie już wcześniej pozwalała sobie na różne odstępstwa od reguł. Podobno raz uciekła strażnikom i wtargnęła do tajnego oddziału na dolnym piętrze. I spotkała tam kosmiczną istotę, która pomieszała jej w głowie. Podobno mózg Marie się zagotował i wypłynął jak kasza uszami i... tere-fere.
– Jesteście nadzieją świata! Na waszych wątłych ramionach spoczywa przyszłość ludzkości. Jesteście pionierami i utorujecie przestrzeń do życia tam, dokąd nigdy jeszcze nie dotarł człowiek!
Stary generał patrzył na nich z ojcowskim uśmiechem. Spoglądał na każdego z osobna. Albo przynajmniej tak im się wydawało. Całkiem możliwe, że dziadek po prostu nie widział zbyt dobrze i próbował teraz rozpaczliwie znaleźć jakiś punkt zaczepienia dla wzroku.
W drzwiach audytorium stanął młody żołnierz. Skinął głową ku generałowi, który rozciągnął ramiona, jakby zamierzał ich pobłogosławić.
– Nadszedł czas. Przynieście chlubę ludzkości!
Jedenaścioro. Pośrodku wiwatującego i wymachującego flagami tłumu było ich w dalszym ciągu tylko jedenaścioro, kiedy dżipy wiozły ich ku metalowemu potworowi, który błyszczał na końcu pasa startowego. Zatankowany wahadłowiec stał gotowy do odlotu. Poszybują nim na stację kosmiczną ISS 4, gdzie czekają już pojazdy kosmiczne. Trzy gwiezdne żaglowce, którym nadano imiona po statkach Kolumba: Santa María, Niña i Pinta.
– A Marie nie przyjdzie? – Ari zwrócił się do idącej obok niego Olivii, kiedy wysiedli z dżipów.
– Jest już na pokładzie – burknęła porucznik Colin, unikając kontaktu wzrokowego.
Ari skinął głową. Przyglądał się tłumom, które zebrały się na obrzeżach pustynnego placu.
Z pewnością po raz pierwszy do Strefy 51 wpuszczono tak liczną publiczność. Jednak nawet i teraz zebrani nie mogli się swobodnie poruszać. Wciśnięto ich na obszar pomiędzy dwoma stalowymi ogrodzeniami, na którym zbudowano trybuny sięgające nawet dwadzieścia metrów. Publiczność chciała wycisnąć z wydarzenia jak najwięcej. Oto konwój. Pionierzy. Badacze poszukujący nowego lądu.
Ari odniósł wrażenie, że w morzu chorągwi odróżnił flagę swej ojczyzny – Finlandii. Zastanawiał się, kto mógł nią wymachiwać.
– A jeśli to mama? – szepnął Joni. On także dostrzegł flagę.
– Akurat. Mamy nie stać na podróże aż tutaj.
– Może ją przywieźli. Nas też przecież przywieźli. Dla nich to bułka z masłem – upierał się Joni.
– Akurat – prychnął znowu Ari, ale mimo wszystko usiłował skupić wzrok na osobie wymachującej flagą. To było oczywiście niemożliwe. Tłumy znajdowały się stanowczo za daleko, aby można było rozróżnić pojedyncze twarze.
– Mama za to ogląda transmisję w domu. Podobno cały świat nas ogląda – głos Joniego zabrzmiał trochę słabo. Dzięki lekom jego dziwną i wciąż niezdiagnozowaną chorobę udawało się utrzymać w ryzach przez czas trwania obozu szkoleniowego, ale chłopiec wciąż jeszcze nie wrócił do formy.
– Jasne, że ogląda – zapewnił Ari. – Słyszałeś przecież to samo co ja. Rodzice nas wszystkich wyrazili na to zgodę. Chcą dla swoich dzieci tylko tego, co najlepsze. Są szczęśliwi, że trafiła się nam taka okazja i dzięki nam będą pod opieką do końca życia.
– Wierzysz w to wszystko? – zapytał Joni.
Ari przełknął ślinę i zerknął na brata. Nie, nie wierzył w ani jedno słowo tej całej propagandy, którą karmił ich podczas obozu oficer edukacji. Ale z drugiej strony nie miał żadnych pewniejszych wieści. Zaledwie przypuszczenia.
– Oczywiście, że wierzę. Mama jest na pewno szczęśliwa z naszego powodu.
– Ten błysk w jej oczach... Pamiętasz? – wyszeptał Joni.
– Na pewno nam się pomyliło. To był tylko... odblask lampy. – Ari ścisnął brata za ramię.
– Albo łza – odpowiedział poważnie Joni.
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------BLISKIE-DALEKIE SĄSIEDZTWO
Jak daleko jest Norwegia? Jak wyglądają białe noce? Co Finowie robią w wolnym czasie? I czy w Szwecji dzieciaki mają podobne sprawy do naszych?
Zapraszamy w literacką podróż do naszych sąsiadów zza Morza Bałtyckiego. Poznajcie świetnych bohaterów i ich codzienne (a czasem niecodzienne) sprawy. Przekonacie się, że – mimo odległości, innego środowiska i zwyczajów – jesteśmy do siebie całkiem podobni.
W tej serii oddajemy też głos tłumaczom, dzięki którym możemy przeczytać wszystkie książki po polsku, zamiast uczyć się takich języków jak fiński czy norweski. To oczywiście byłoby bardzo ciekawe, choć mogłoby trochę potrwać. :)
Książka jest współfinansowana przez Unię Europejską w ramach programu Kreatywna Europa, który powstał między innymi po to, by Europejczycy mogli poznawać pisarzy z innych krajów i ich książki oraz dzielić się swoją kulturą.
.
– Boisz się?
– Nie, no coś ty. Dlaczego miałbym się bać?
– Tak tylko pomyślałem. Lecimy w końcu dość daleko. Dalej niż ktokolwiek przed nami. I nie ma powrotu. Podróż jest niebezpieczna, uśpią nas na wiele lat i nie wiadomo, co zobaczymy na miejscu, a potem...
– Boję się.
– Ja też.
Ari otoczył Joniego ramieniem. Młodszy brat był kruchy jak porcelanowe zwierzątko. Takie, które stoi na parapecie i zwykle brakuje mu ucha albo ogona.
– Bohaterowie! Jesteście bohaterami. A oto dowód. – Generał Livingstone machnął ręką i na ścianie pomieszczenia pojawiła się wirtualna gazeta. Pierwszą stronę wypełniały ich twarze. Zdjęcie zostało zrobione w połowie obozu szkoleniowego, kiedy po raz pierwszy przymierzyli swoje osobiste akcesoria: oddycharki, pasy taktyczne i kaski.
Kręcący się wszędzie fotograf wzbudzał w nich zakłopotanie. Dopiero teraz odkryli powód jego obecności. Kaski, które przewiesili sobie przez ramiona, świetnie prezentowały się na zdjęciach i na każdym ujęciu wyraźnie było widać logo wspólnego rządu. Trzeba jednak przyznać, że wyglądali przekonująco. Cała dwunastka.
– Gdzie jest ta dziewczyna z Norwegii? – zapytał szeptem Joni.
Ari rozejrzał się wokół. Jedenastka! Marie z nimi nie było. W białym audytorium znajdowało się ich tylko jedenaścioro.
Wzruszył ramionami. Norweżka od samego początku wydawała się trochę specyficzna. Może miała do wykonania jakąś sekretną misję. A może po prostu nie chciało jej się brać udziału w tym laurkowym wydarzeniu. Nie żeby impreza była w jakimkolwiek sensie dobrowolna. Na obozie szkoleniowym nic nie było dobrowolne. Z drugiej jednak strony doszły ich słuchy, że Marie już wcześniej pozwalała sobie na różne odstępstwa od reguł. Podobno raz uciekła strażnikom i wtargnęła do tajnego oddziału na dolnym piętrze. I spotkała tam kosmiczną istotę, która pomieszała jej w głowie. Podobno mózg Marie się zagotował i wypłynął jak kasza uszami i... tere-fere.
– Jesteście nadzieją świata! Na waszych wątłych ramionach spoczywa przyszłość ludzkości. Jesteście pionierami i utorujecie przestrzeń do życia tam, dokąd nigdy jeszcze nie dotarł człowiek!
Stary generał patrzył na nich z ojcowskim uśmiechem. Spoglądał na każdego z osobna. Albo przynajmniej tak im się wydawało. Całkiem możliwe, że dziadek po prostu nie widział zbyt dobrze i próbował teraz rozpaczliwie znaleźć jakiś punkt zaczepienia dla wzroku.
W drzwiach audytorium stanął młody żołnierz. Skinął głową ku generałowi, który rozciągnął ramiona, jakby zamierzał ich pobłogosławić.
– Nadszedł czas. Przynieście chlubę ludzkości!
Jedenaścioro. Pośrodku wiwatującego i wymachującego flagami tłumu było ich w dalszym ciągu tylko jedenaścioro, kiedy dżipy wiozły ich ku metalowemu potworowi, który błyszczał na końcu pasa startowego. Zatankowany wahadłowiec stał gotowy do odlotu. Poszybują nim na stację kosmiczną ISS 4, gdzie czekają już pojazdy kosmiczne. Trzy gwiezdne żaglowce, którym nadano imiona po statkach Kolumba: Santa María, Niña i Pinta.
– A Marie nie przyjdzie? – Ari zwrócił się do idącej obok niego Olivii, kiedy wysiedli z dżipów.
– Jest już na pokładzie – burknęła porucznik Colin, unikając kontaktu wzrokowego.
Ari skinął głową. Przyglądał się tłumom, które zebrały się na obrzeżach pustynnego placu.
Z pewnością po raz pierwszy do Strefy 51 wpuszczono tak liczną publiczność. Jednak nawet i teraz zebrani nie mogli się swobodnie poruszać. Wciśnięto ich na obszar pomiędzy dwoma stalowymi ogrodzeniami, na którym zbudowano trybuny sięgające nawet dwadzieścia metrów. Publiczność chciała wycisnąć z wydarzenia jak najwięcej. Oto konwój. Pionierzy. Badacze poszukujący nowego lądu.
Ari odniósł wrażenie, że w morzu chorągwi odróżnił flagę swej ojczyzny – Finlandii. Zastanawiał się, kto mógł nią wymachiwać.
– A jeśli to mama? – szepnął Joni. On także dostrzegł flagę.
– Akurat. Mamy nie stać na podróże aż tutaj.
– Może ją przywieźli. Nas też przecież przywieźli. Dla nich to bułka z masłem – upierał się Joni.
– Akurat – prychnął znowu Ari, ale mimo wszystko usiłował skupić wzrok na osobie wymachującej flagą. To było oczywiście niemożliwe. Tłumy znajdowały się stanowczo za daleko, aby można było rozróżnić pojedyncze twarze.
– Mama za to ogląda transmisję w domu. Podobno cały świat nas ogląda – głos Joniego zabrzmiał trochę słabo. Dzięki lekom jego dziwną i wciąż niezdiagnozowaną chorobę udawało się utrzymać w ryzach przez czas trwania obozu szkoleniowego, ale chłopiec wciąż jeszcze nie wrócił do formy.
– Jasne, że ogląda – zapewnił Ari. – Słyszałeś przecież to samo co ja. Rodzice nas wszystkich wyrazili na to zgodę. Chcą dla swoich dzieci tylko tego, co najlepsze. Są szczęśliwi, że trafiła się nam taka okazja i dzięki nam będą pod opieką do końca życia.
– Wierzysz w to wszystko? – zapytał Joni.
Ari przełknął ślinę i zerknął na brata. Nie, nie wierzył w ani jedno słowo tej całej propagandy, którą karmił ich podczas obozu oficer edukacji. Ale z drugiej strony nie miał żadnych pewniejszych wieści. Zaledwie przypuszczenia.
– Oczywiście, że wierzę. Mama jest na pewno szczęśliwa z naszego powodu.
– Ten błysk w jej oczach... Pamiętasz? – wyszeptał Joni.
– Na pewno nam się pomyliło. To był tylko... odblask lampy. – Ari ścisnął brata za ramię.
– Albo łza – odpowiedział poważnie Joni.
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------BLISKIE-DALEKIE SĄSIEDZTWO
Jak daleko jest Norwegia? Jak wyglądają białe noce? Co Finowie robią w wolnym czasie? I czy w Szwecji dzieciaki mają podobne sprawy do naszych?
Zapraszamy w literacką podróż do naszych sąsiadów zza Morza Bałtyckiego. Poznajcie świetnych bohaterów i ich codzienne (a czasem niecodzienne) sprawy. Przekonacie się, że – mimo odległości, innego środowiska i zwyczajów – jesteśmy do siebie całkiem podobni.
W tej serii oddajemy też głos tłumaczom, dzięki którym możemy przeczytać wszystkie książki po polsku, zamiast uczyć się takich języków jak fiński czy norweski. To oczywiście byłoby bardzo ciekawe, choć mogłoby trochę potrwać. :)
Książka jest współfinansowana przez Unię Europejską w ramach programu Kreatywna Europa, który powstał między innymi po to, by Europejczycy mogli poznawać pisarzy z innych krajów i ich książki oraz dzielić się swoją kulturą.
.
więcej..
