MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
W empik go
Kłopoty redaktora - ebook
Kłopoty redaktora - ebook
Klasyka na e-czytnik to kolekcja lektur szkolnych, klasyki literatury polskiej, europejskiej i amerykańskiej w formatach ePub i Mobi. Również miłośnicy filozofii, historii i literatury staropolskiej znajdą w niej wiele ciekawych tytułów.
Seria zawiera utwory najbardziej znanych pisarzy literatury polskiej i światowej, począwszy od Horacego, Balzaca, Dostojewskiego i Kafki, po Kiplinga, Jeffersona czy Prousta. Nie zabraknie w niej też pozycji mniej znanych, pióra pisarzy średniowiecznych oraz twórców z epoki renesansu i baroku.
| Kategoria: | Klasyka |
| Zabezpieczenie: | brak |
| Rozmiar pliku: | 153 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
– A napaliszżeż choć raz w tym djabelskim piecu do stu piorunów! – woła względnie dość poważny mężczyzna, w futrze z psów, naśladujących niedźwiedzie. – Czego tu sterczysz, gapiu?
– Czekam na korektę.
– Czernie ci będę robił korektę, ośle jakiś, kiedy mi palce zesztywniały? Napal w piecu, to zrobię.
– Kiedy piec dymi, proszę pana.
– Bodajeście się wy zadymili, niedołęgi! – klnie w dalszym ciągu mężczyzna, trzepiąc się zziębniętemi rękami po bokach, na furmański sposób. – Odgrzejże mi przynajmniej atrament, bo zamarzł!
Chłopiec ze zmarzłym atramentem wyjeżdża do cieplejszych okolic, mężczyzna w futrze, ogrzawszy ręce, zkolei naciera sobie uszy mocno klerykalnej barwy, a tymczasem we drzwiach świątyni dobrego humoru pojawia się dyspozytor.
– Proszę pana redaktora – mówi przybyły – wstępnemu rysunkowi nos się zatarł.
– A więc cóż ja na to poradzę? przecież swego nosa mu nie oddam. Idźcie do rysownika.
– Rysownik także nie odda, bo sam nie ma; wreszcie już za późno.
– Uważam, żeś pan codzień dowcipniejszy, panie ten…
– My tu tak wszyscy potrochu, panie redaktorze. Zamiast rysunku, trzeba dać druk.
– Czekam na korektę.
– Czernie ci będę robił korektę, ośle jakiś, kiedy mi palce zesztywniały? Napal w piecu, to zrobię.
– Kiedy piec dymi, proszę pana.
– Bodajeście się wy zadymili, niedołęgi! – klnie w dalszym ciągu mężczyzna, trzepiąc się zziębniętemi rękami po bokach, na furmański sposób. – Odgrzejże mi przynajmniej atrament, bo zamarzł!
Chłopiec ze zmarzłym atramentem wyjeżdża do cieplejszych okolic, mężczyzna w futrze, ogrzawszy ręce, zkolei naciera sobie uszy mocno klerykalnej barwy, a tymczasem we drzwiach świątyni dobrego humoru pojawia się dyspozytor.
– Proszę pana redaktora – mówi przybyły – wstępnemu rysunkowi nos się zatarł.
– A więc cóż ja na to poradzę? przecież swego nosa mu nie oddam. Idźcie do rysownika.
– Rysownik także nie odda, bo sam nie ma; wreszcie już za późno.
– Uważam, żeś pan codzień dowcipniejszy, panie ten…
– My tu tak wszyscy potrochu, panie redaktorze. Zamiast rysunku, trzeba dać druk.
więcej..
