Konsekracja przez tajemnice Różańca - ebook

WPROWADZENIE

Nasze życie ma jeden cel: dotrzeć do ostatecznego przeznaczenia – naszego domu w niebie! Bóg stworzył nas z czystej miłości, abyśmy mogli Go poznać, pokochać, służyć Mu w życiu doczesnym i być z Nim na zawsze szczęśliwym w niebie. To prosta, lecz głęboka katechetyczna prawda.

Chcąc dotrzeć do nieba, powinniśmy dokładnie zaplanować naszą podróż. Jeśli tego nie zrobimy, będziemy biegać w kółko jak kurczak z obciętą głową, gdy jak wszyscy doznamy poczucia zagubienia. Wielu ludzi we współczesnym świecie nie ma najmniejszego pojęcia, skąd pochodzi, jaki jest cel ich życia ani jak go osiągnąć. Podążają oni za najnowszą modą, ulegają emocjom albo korzystają z rad i propozycji przyjaciół, którzy są jeszcze bardziej zagubieni od nich. W końcu ogarniają ich przemożny smutek i depresja, przenikając całą ich istotę.

_Konsekracja Maryi – najkrótsza droga do nieba_

A więc jak odnajdziemy drogę do nieba? W swoim arcydziele, _Traktacie o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny_, __ św. Ludwik Maria Grignion de Montfort mówi nam, że Matka Boża jest najszybszą, najłatwiejszą, najkrótszą i najskuteczniejszą ścieżką prowadzącą do Jezusa¹. Inne drogi mogą z czasem doprowadzić nas do zjednoczenia z Jezusem, ale Maryja pokazuje nam tę najkrótszą! Święty Maksymilian Kolbe, święty papież Jan Paweł II, św. Bernard – tak jak wielu innych maryjnych świętych – podkreślali tę najważniejszą prawdę.

W ciągu całej historii Kościoła wielu obrało tę najkrótszą drogę, korzystając z różnych form poświęcenia się Jezusowi przez Maryję. Na tych stronach przedstawiamy dla waszego nawrócenia, uświęcenia, wytrwania w łasce i ostatecznego zbawienia nową formę konsekracji – przez Różaniec Święty.

Dlaczego przez Różaniec? Podczas każdego z sześciu objawień trojgu dzieciom – Łucji de los Santos, Franciszkowi i Hiacyncie Marto – w portugalskiej Fatimie Matka Boża nalegała na odmawianie Różańca Świętego. Skoro Królowa Nieba i Ziemi, Matka Jezusa, aż sześć razy nakłaniała do codziennego odmawiania Różańca, musi mieć on pierwszorzędne znaczenie dla naszego zbawienia!

_Nabożeństwo św. Jana Pawła_ _II_ _do Matki Bożej_

Święty Jan Paweł II został postrzelony i omal nie zginął w dniu święta Matki Bożej Fatimskiej, 13 maja 1981 roku. Rok później, 13 maja 1982 roku, uklęknął przed figurą Matki Bożej Fatimskiej w Portugalii. Po modlitwie w ciszy papież wstał i wykonał bardzo znaczący gest: podszedł do figury i umieścił jakiś przedmiot w koronie. Co to było? Nic innego jak pocisk wydobyty z jego ciała po zamachu sprzed roku! Pocisk ten nadal znajduje się w koronie Matki Bożej Fatimskiej w Portugalii. Święty Jan Paweł II przypisywał ocalenie życia niezwykłej interwencji Najświętszej Maryi Panny. W swojej książce _Świadek nadziei. Biografia papieża Jana Pawła_ _II_² __ ceniony naukowiec George Weigel napisał, że dzięki tajemniczej obecności Maryi tor pocisku był taki, że nie zabił papieża.

Zło istnieje, ale Matka Boża zwycięża je mocą swojego wstawiennictwa! Konsekracja Jezusowi przez Maryję pomoże ci zatriumfować nad złem.

W swoim liście apostolskim z 2002 roku zatytułowanym _Rosarium Virginis Mariae_, __ który wszyscy miłujący Maryję i Różaniec powinni przeczytać, św. Jan Paweł II nalegał, abyśmy w posłuszeństwie wobec prośby Matki Bożej Fatimskiej codziennie odmawiali Różaniec w dwóch szczególnych intencjach: (1) pokoju na świecie (dokument powstał krótko po ataku na World Trade Center w Nowym Jorku) oraz (2) ocalenia rodzin. I zacytował słynnego kapłana szczególnie oddanego modlitwie różańcowej, ks. Patricka Peytona: „Rodzina, która modli się zjednoczona, zjednoczona pozostaje”³. Ksiądz Peyton powiedział również: „Świat oparty na modlitwie to świat pokoju”.

_Różaniec jest bronią duchową_

W swoich klasycznych _Ćwiczeniach duchownych_ św. Ignacy Loyola zawarł pełne mocy rozmyślanie o dwóch sztandarach⁴. Rozważa się w nim ciągłą walkę między Jezusem, który pragnie naszego wiecznego zbawienia, a szatanem, który pragnie naszego wiecznego potępienia. Błogosławiony Bartłomiej Longo – kilkakrotnie wspomniany w liście Jana Pawła II o Różańcu z 2002 roku – uosabiał oba sztandary. Urodził się jako katolik i został po katolicku wychowany. Podczas studiów na uniwersytecie stracił wiarę, uległ pokusie satanizmu i został kapłanem świątyni szatana. Jak można się było spodziewać, podobnie jak w przypadku innych ludzi, którzy sprzymierzyli się z diabłem, wkrótce jego życie wypełniła rozpacz. Pewnego dnia Longo usłyszał jednak delikatny, lecz stanowczy głos: „Jeśli chcesz być zbawiony, odmawiaj i rozpowszechniaj Różaniec Święty”. Był to głos Najświętszej Maryi Panny! Naszej Matki Różańcowej! Posłuchawszy Jej rady, Bartłomiej wyrzekł się praktyk satanistycznych, przystąpił do spowiedzi i odnowił swoje przywiązanie do wiary katolickiej. Później odegrał kluczową rolę w budowie jednego z najbardziej znanych sanktuariów poświęconych Matce Bożej Różańcowej – sanktuarium Matki Bożej Pompejańskiej, niedaleko Neapolu we Włoszech. Pielgrzymowali do tego niezwykłego miejsca św. Jan Paweł II, papież Benedykt XVI i papież Franciszek.

Bartłomiej Longo porzucił diabelski sztandar na rzecz jedynego pewnego wyboru: Chrystusa i Jego Kościoła, i przyjął Różaniec jako broń w duchowej walce. Nasze życie duchowe przypomina wojnę – niekończącą się bitwę ze światem, ciałem i diabłem (zob. 1 J 2, 16)! Dlatego musimy użyć najlepszej broni, aby bezpiecznie dotrzeć do nieba i podczas naszego krótkiego pobytu na ziemi pokonać naszego wroga, diabła. W Starym Testamencie młody, niewprawny Dawid stoczył walkę z doświadczonym wojownikiem, jakim był Goliat. Dawid miał w ręku tylko procę. Strzelił w olbrzyma małym kamieniem, który wbił mu się w czoło. Goliat upadł na ziemię, a Dawid wziął miecz Goliata i obciął mu głowę! Ogromne zwycięstwo! Proca i kamyk pokonały olbrzyma!

Żyjemy w niebezpiecznych czasach. Nie sposób zliczyć goliatów, którzy otaczają nas, nasze rodziny i nasze dzieci! Musimy podjąć z nimi śmiertelną walkę z pomocą Jezusa i Najświętszej Maryi Panny! Nasza broń? Święty Różaniec! Jest on rzeczywistą duchową procą, której musimy używać codziennie, by pokonać szatana i jego nikczemnych sługusów.

_Nowa metoda konsekracji_

Z tych wszystkich powodów metoda poświęcenia się Jezusowi przez ręce Maryi koncentruje się na tajemnicach Różańca Świętego oraz na siedmiu boleściach Najświętszej Maryi Panny. Dzięki tej konsekracji przenikniemy w głąb kochającego serca Maryi, która dobrowolnie cierpiała z Jezusem jako Współodkupicielka. Jezus jest jedynym Odkupicielem, ale Matka Boża dobrowolnie przyjęła na siebie najbardziej dotkliwe cierpienie wraz z Jezusem, zwłaszcza pod krzyżem, dla zbawienia całego świata – w tym ciebie i mnie.

CODZIENNA MEDYTACJA

Ten program trwa pięć tygodni. Każdego dnia będziesz zaproszony do rozważania jednej z tajemnic Różańca Świętego. Wyznacz sobie czas (im wcześniej w ciągu dnia, tym lepiej) i znajdź miejsce, w którym możesz przebywać sam na sam w ciszy z Jezusem i Maryją, aby głęboko się z Nimi zjednoczyć i nawiązać dialog.

Zanim rozpoczniesz rozważanie, proś Ducha Świętego i Maryję o łaskę dobrej modlitwy. Następnie kontempluj wizerunek Maryi. Przeczytaj fragment Pisma Świętego na dany dzień i poświęcony mu komentarz. Jak uczy św. Ignacy, kiedy jakiś fragment, słowo lub myśl cię uderzą, zatrzymaj się, pomódl się tym fragmentem lub myślą (jest to działanie Ducha Świętego) i pozostań przy nich tak długo, jak długo utrzymuje się twój zapał! Kiedy się rozproszysz, wróć do czytania i do medytacji.

REFLEKSJE

Po zakończeniu codziennego spotkania z Jezusem i Maryją zastanów się, jak ono na ciebie wpłynęło. Następnie poświęć kilka minut na zapisanie swoich przemyśleń – zanotuj, w jaki sposób Jezus i Maryja do ciebie przemówili, jakie osobiste przesłanie przekazali ci w trakcie modlitwy. (Jeśli ten program jest realizowany w grupie, zostaniesz zaproszony do podzielenia się jedną z tych medytacji z jej członkami, z pomocą moderatora).

KONSEKRACJA

Podobnie jak w przypadku konsekracji według św. Ludwika de Montfort staraj się rozpocząć ten program medytacji na około pięć tygodni przed jednym ze świąt, uroczystości lub wspomnień maryjnych, abyś mógł w tym dniu poświęcić się Jezusowi przez Maryję:

◆ Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, 8 grudnia

◆ Matki Bożej z Guadalupe, 12 grudnia

◆ Boże Narodzenie, 25 grudnia

◆ Świętej Bożej Rodzicielki Maryi, 1 stycznia

◆ Najświętszej Maryi Panny z Lourdes, 11 lutego

◆ Zwiastowania Pańskiego, 25 marca lub innego dnia, jeśli 25 marca wypada w trakcie Wielkiego Tygodnia

◆ Matki Bożej Fatimskiej, 13 maja

◆ Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, 31 maja

◆ Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny, w sobotę po drugiej niedzieli po Zesłaniu Ducha Świętego

◆ Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, 16 lipca

◆ Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, 15 sierpnia

◆ Najświętszej Maryi Panny Królowej, 22 sierpnia

◆ Matki Bożej Częstochowskiej, 26 sierpnia

◆ Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, 8 września

◆ Najświętszego Imienia Maryi, 12 września

◆ Matki Bożej Bolesnej, 15 września

◆ Matki Bożej Różańcowej, 7 października

◆ Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny, 21 listopada.

Następnie każdego roku w dniu wybranego święta odnawiaj swoje poświęcenie Jezusowi przez Maryję i podążaj coraz dalej w nieskończoną głębię miłości Maryi, twojej Matki.

ZEWNĘTRZNY ZNAK TWOJEJ KONSEKRACJI

Zewnętrznym znakiem poświęcenia się Jezusowi przez Maryję jest szkaplerz Matki Bożej z Góry Karmel. Jest to szata Maryi noszona jako znak, że należysz do Niej – że jesteś w szkole Maryi, w rodzinie Maryi i w Niepokalanym Sercu Maryi. Szkaplerz można nabyć w każdym klasztorze karmelitów bosych i karmelitanek bosych, udając się tam osobiście lub pisząc na adres któregoś z tych klasztorów. W dniu konsekracji poproś kapłana o nałożenie ci szkaplerza. Noś go zawsze jako znak twojej przynależności do Jezusa przez Maryję, znak twojego nieustannego życia w kochającym Niepokalanym Sercu Maryi – twoim miejscu odpoczynku, twoim ukojeniu, twoim schronieniu. Całuj swój szkaplerz każdego ranka i każdego wieczora przed pójściem spać, odnawiając swoje poświęcenie Maryi.

_Etapy medytacji_

◆ _Postaw się w obecności Boga._ Wyobraź sobie, że Bóg patrzy ci w oczy z wielką miłością.

◆ _Pomódl się do Ducha Świętego._ Poproś Ducha Świętego, aby cię nauczył, jak się modlić. „Przyjdź, Duchu Święty, przyjdź do mnie przez Niepokalane Serce Maryi”.

◆ _Poproś Maryję, aby modliła się z tobą i za ciebie._ Ona nigdy cię nie zawiedzie, pomoże ci zagłębić się w medytację.

◆ _Czytaj tekst._ Zatrzymaj się tam, dokąd Bóg wydaje się ciebie prowadzić.

◆ Rozproszenia_?_ Przeczytaj tekst jeszcze raz. Kiedy ci się wydaje, że Bóg mówi do ciebie, zatrzymaj się i nawiąż z Nim rozmowę.

◆ _Kolokwium._ Wykonaj kolokwium pojedyncze, podwójne lub potrójne:

Porozmawiaj z Maryją, a następnie odmów modlitwę _Zdrowaś Maryjo_.

Porozmawiaj z Jezusem, a następnie odmów modlitwę _Duszo Chrystusowa_ (poniżej).

Porozmawiaj z Ojcem Przedwiecznym, a następnie zmów modlitwę _Ojcze nasz_.

Na koniec porozmawiaj z Duchem Świętym i pomódl się do Niego (modlitwa na następnej stronie).

_Duszo Chrystusowa (Anima Christi)_

Duszo Chrystusowa, uświęć mnie.

Ciało Chrystusowe, zbaw mnie.

Krwi Chrystusowa, napój mnie.

Wodo z boku Chrystusowego, obmyj mnie.

Męko Chrystusowa, wzmocnij mnie.

O dobry Jezu, wysłuchaj mnie.

W ranach swoich ukryj mnie.

Nie dozwól mi odłączyć się od Ciebie.

Od złego wroga obroń mnie.

W godzinę śmierci wezwij mnie.

I każ mi przyjść do siebie,

abym z świętymi Twymi chwalił Cię

na wieki wieków.

Amen.

_Modlitwa św. Augustyna do Ducha Świętego_

Bądź mym oddechem, Duchu Święty,

abym rozważał to, co święte.

Bądź moją siłą, Duchu Święty,

abym czynił to, co święte.

Bądź mym pragnieniem, Duchu Święty,

abym ukochał to, co święte.

Bądź moją mocą, Duchu Święty,

abym strzegł tego, co święte.

Strzeż mnie od złego, Duchu Święty,

bym nie zatracił tego, co święte.

Amen.Dzień 1: Pierwsza tajemnica radosna
ZWIASTOWANIE NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNIE

EWANGELIA WEDŁUG ŚW. ŁUKASZA 1, 26–38
_Przeczytaj powoli jak modlitwę_

W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Wszedłszy do Niej, rzekł: „Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”.

Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co by miało znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”. Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?”. Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, którą miano za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. Na to rzekła Maryja: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego”. Wtedy odszedł od Niej anioł.

_Medytuj nad zwiastowaniem_

Nasi pierwsi rodzice, Adam i Ewa, dopuścili się pierwszego grzechu, znanego jako grzech pierworodny. Aby ich ukarać, Bóg wypędził oboje z raju i zamknął bramy nieba przed nimi i przed ich potomstwem. Miłosierdzie Boże zawsze jednak przewyższa Bożą sprawiedliwość, dlatego przez wiele stuleci Bóg posyłał proroków mających przygotować Jego lud na przyjęcie Odkupiciela, który miał zbawił świat i jego mieszkańców od grzechu. W końcu Bóg pobłogosławił świętą parę o imionach Joachim i Anna i obdarzył ich dzieckiem: Dziewicą Maryją, której przeznaczeniem od początku wieczności było urodzenie naszego Zbawiciela i Pana, Jezusa Chrystusa.

Maryja była w oczach Boga uosobieniem czystego piękna. W przeciwieństwie do nas wszystkich została poczęta bez grzechu pierworodnego i nigdy w życiu nie zgrzeszyła. Jest niepokalana i bezgrzeszna: pokorna, nieskalana, czysta i niewinna.

Maryja złożyła ślub czystości, aby móc oddać Bogu całą siebie – swoje ciało, umysł, serce i duszę.

Całkowite oddanie się Bogu pozwoliło Jej pokochać ciszę, w której mogła słuchać Boga, pozwoliło Jej pokochać rozmowę z Bogiem i wypełniać Jego świętą wolę. Całkowite poświęcenie się Jezusowi przez ręce Maryi pomoże ci uczynić to samo.

_Rozważ dokładnie_

MILCZENIE MARYI

Ewangelie podkreślają postawę milczenia Matki Bożej, mówiąc nam, że zamiast biegać i opowiadać innym o rzeczach, które Jej się przydarzyły, „Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu” (Łk 2, 19). Święty Ambroży dodaje, że ta święta Dziewica zawsze nosiła w głębi swojego serca tajemnice Boga i męki swego Syna oraz wszystko inne, co On uczynił. Taka uważność jest niemożliwa bez ciszy, która jako jedyna ją chroni i zachowuje. Cisza pozwala nam słuchać, słuchanie pozwala nam słyszeć, a z kolei słyszenie głosu Boga zaprasza nas do odpowiedzi – _wszystko to jest modlitwą_.

_Zrób to od razu:_ Zastanów się nad milczeniem Maryi i poproś Ją, aby w twoim zabieganym, zapracowanym dniu pomogła ci znaleźć czas na ciszę. Z codziennej ciszy zrodzi się słuchanie Boga, a ze słuchania Boga zrodzi się modlitwa.

CZYSTOŚĆ MARYI

Jezus powiedział: „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą” (Mt 5, 8). Maryja jest czysta w ciele, umyśle, duszy, duchu i zamiarach. Podobnie jak Ona jesteśmy powołani do życia w wielkiej czystości, a oddanie się Maryi może nam w tym pomóc. Jeśli utraciłeś czystość, modlitwy i potężne wstawiennictwo Matki Bożej pomogą ci ją odzyskać, abyś znów był miły Bogu.

_Zrób to od razu:_ Poproś Maryję, aby pomogła ci kontrolować twoje oczy, myśli, wyobraźnię, uczucia, czyny, a nawet zamiary. Tak jak Ona staraj się czynić wszystko na cześć i chwałę Boga!

ZWIASTOWANIE ANIOŁA

Imię Gabriel __ znaczy „Bóg jest moją siłą”. Jego przybycie do Nazaretu zapowiada jeden z najniezwyklejszych czynów Boga: Wcielenie Jezusa. Gabriel powitał Maryję słowami: „Bądź pozdrowiona, łaski pełna”. Łaskę tracimy przez grzech śmiertelny, a odzyskujemy ją przez dobrą, sakramentalną spowiedź. Maryja nigdy nie straciła łaski, ale zachowała ją dzięki niezmiennej miłości do Boga.

_Zrób to od razu:_ Przygotowując się do konsekracji (i każdego kolejnego dnia), proś Maryję, aby pomogła ci zachować łaskę w twojej duszy lub odzyskać ją przez pokutę. Uczyń postanowienie regularnego przystępowania do spowiedzi oraz przyjmowania pokuty z wdzięcznością i radością.

JAK TO SIĘ STANIE?

Anioł ogłosił dobrą nowinę: Maryja pocznie Dziecię, któremu nada imię Jezus. Ono uwolni ludzi od ich grzechów. Maryja jednak chciała być wierna złożonemu ślubowi dziewictwa, poprosiła więc o wyjaśnienie. Pragnęła dotrzymać swojej obietnicy, tak jak ty musisz dotrzymać swojej.

_Zrób to od razu:_ Postanów być zawsze uczciwym i wiernym obietnicom złożonym Bogu oraz innym ludziom, zwłaszcza w trakcie przygotowań do poświęcenia się Jezusowi przez Maryję. Tak jak Maryja postępuj ostrożnie, gdy okoliczności wydają się wzywać cię do złamania obietnicy lub ślubu.

BRZEMIENNOŚĆ KREWNEJ ELŻBIETY

Za pośrednictwem archanioła Gabriela Bóg dał Maryi znak. Niepłodna krewna Maryi, Elżbieta, poczęła dziecko w podeszłym wieku. Była już w szóstym miesiącu ciąży. Dla Boga nie ma nic niemożliwego!

_Zrób to od razu:_ Wyobraź sobie i poczuj radość, jakiej Maryja musiała doświadczyć z powodu dobrej nowiny o kuzynce, która cierpiała przez wiele lat, ponieważ nie mogła mieć dziecka. Porozmawiaj o tym z Maryją i podziękuj Jej za małe „cuda”, które wydarzyły się w twoim życiu.

„TAK” MARYI PRZEMIENIA ŚWIAT

Po usłyszeniu dobrej nowiny o tym cudzie Maryja z radością odpowiedziała aniołowi, mówiąc Bogu „tak”: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego” (Łk 1, 38). „Tak” Maryi dla Boga oznaczało Wcielenie Syna Bożego – zstąpienie drugiej Osoby Trójcy Przenajświętszej z nieba na ziemię. „Tak” Maryi na zawsze zmieniło świat; w rzeczywistości Jej „tak” promieniuje na wieczność!

_Zrób to od razu:_ Postanów zawsze mówić Bogu „tak” w rzeczach małych i dużych. Twoje „tak” zmieni świat wokół ciebie.

DZIEWICZE POCZĘCIE

Natychmiast po wyrażeniu zgody na Wcielenie Maryję ogarnął cień Ducha Świętego i poczęła Jezusa w swym najczystszym i niepokalanym łonie. W ten sposób pozostała wierna obietnicy złożonej Bogu – a mianowicie dotrzymała pięknego ślubu dziewictwa umysłu, serca, ciała i duszy. Serce Maryi przepełniła radość, ponieważ powiedziała „tak” Bogu i „tak” zbawieniu całej ludzkości.

_Zrób to od razu:_ Wyobraź sobie radość, jaką musiała odczuwać Maryja, gdy dowiedziała się, że jest tak miła Bogu. Wyobraź sobie Jej jeszcze większą radość na wieść o tym, że tak długo oczekiwany Mesjasz został w końcu zesłany. Podziękuj Bogu za to, że wybrał Maryję na swoje narzędzie, a jeszcze bardziej za to, że posłał swojego Syna, aby wyzwolił nas z niewoli naszych grzechów.

_Zalecenia końcowe: rozmawiaj z Maryją_

Przygotowując się do konsekracji Jezusowi przez ręce Maryi, zastanów się głęboko nad tą wielką tajemnicą zwiastowania archanioła Gabriela, które doprowadziło do Wcielenia. Porozmawiaj o tym z Maryją, tak jak dziecko rozmawia ze swoją Matką. Podziękuj Jej za „tak” dla Boga, które przyniosło zbawienie ludzkości. Poproś Ją, aby pomogła ci naśladować Jej milczenie, czystość i hojność oraz o miłość do Niej. Wkrótce doświadczysz prawdziwej radości i szczęścia, które odczuwała Maryja, a które przychodzą do wszystkich przezwyciężających swój egoizm i uczących się całkowicie zawierzać Bogu.------------------------------------------------------------------------

¹ Zob. św. L.M. Grignion de Montfort, _Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny. Przygotowanie królestwa Jezusa Chrystusa_, tłum. o. W. Szymona OP, Kraków 2022, 152.

² Zob. G. Weigel, _Świadek nadziei. Biografia papieża Jana Pawła_ _II_, tłum. M. Tarnowska, Kraków 2012.

³ _List apostolski „Rosarium Virginis Mariae” Ojca Świętego Jana Pawła_ _II_ _do biskupów, duchowieństwa i wiernych o Różańcu Świętym_, online: https://www.vatican.va/content/john-paul-ii/pl/apost_letters/2002/documents/hf_jp-ii_apl_20021016_rosarium-virginis-mariae.html.

⁴ Zob. św. Ignacy Loyola, _Ćwiczenia duchowne_, tłum. J. Ożóg SJ, Kraków 2016, s. 136.