Koran - ebook

Objawienie Koranu

Pewnego razu, gdy Prorok Mahomet przebywał w grocie góry Hira, oddając się praktykom ascetycznym, rozmyślaniom i modlitwom, stanął przed nim archanioł Dżibril (Gabriel). Niebiańsko piękny, dostojny i poważny podał Mahometowi zwój rozkazując czytać. Mimo przerażenia jakie ogarnęło Proroka i mimo faktu, że czytać nie umiał, wziął on Księgę do rąk i odczytał, że:

„Bóg potężny i mądry zesłał Koran.

On wyprowadził z niczego niebo, ziemię i przepaście przestrzeni; prawda przewodniczyła Jego dziełu, wszystkie stworzenia mają swój kres oznaczony, lecz niewierni odrzucają moją naukę.

Co się wam zdaje o waszych bogach? Pokażcie co oni stworzyli na ziemi. Czyż oni są uczestnikami rozrządzania w niebie. Jeżeli tak jest, pokażcie na dowód jakąś księgę zesłaną przed Koranem albo jakie inne dowody oparte na powadze nauki.”

(Koran, 46, 1-3)

Przeżycie to wywarto na Mahomecie wstrząsające wrażenie, nie był pewny czy nie zwariował, albo został nawiedzony przez złego ducha. Mimo, iż żył uczciwie i uprawiał pobożne praktyki, nie mógł dać wiary, że to właśnie jego Bóg powołał na swego proroka. Rychło wszakże wątpliwości te rozwiała jego umiłowana żona Chadidża, stając się pierwszą muzułmanką. Objawienia zaczynają się powtarzać i wkrótce wokół człowieka, który już bez żadnych zastrzeżeń podjął się tej szczególnej misji, zgromadzili się wierni.

Mahomet zaczął publicznie mówić o Allahu, gromić bogaczy, ostrzegać przed grzechem. Nauka ta była nieskomplikowana i zrozumiała dla wszystkich. Jej fundament stanowiły: wiara w Jedynego Boga i prorocką misję Mahometa, dobre uczynki i zupełne poddanie się Bogu (po arabsku islam - stąd późniejsza nazwa tej religii).

Nikt jednak nie jest prorokiem we własnej ojczyźnie. Prawdziwość tego powiedzenia odczuł na własnej skórze również Prorok. Czując się zagrożony, 16 czerwca 622 roku uciekł w nocy z garścią zwolenników z Mekki do Medyny. Od owej ucieczki (hidżry) muzułmanie po dziś dzień liczą upływ lat w swoim kalendarzu.

Mahomet stał się przywódcą politycznym, który nie tylko zwycięsko wyszedł z wojny z mekkańczykami, ale w roku 630 (8 hidżry) zdobył to miasto, a w 632 (10 hidżry) zjednoczył całą Arabię. W tym samym zresztą roku, po powrocie z pielgrzymki do Mekki, w dniu 8 czerwca umarł w Medynie.

W kilkadziesiąt lat po jego śmierci arabscy wyznawcy islamu zajęli tereny Azji Mniejszej, Północnej Afryki i Hiszpanii. Wówczas to Islam - religia objawiona Mahometowi - stała się jednym z głównych wyznań monoteistycznych.

Andrzej Sarwa3. Surah Âl-Imrân

W imię Boga Litościwego i Miłosiernego.

1. A. L. M.

Nie ma Boga innego, tylko Bóg żywy. Jedyny i wieczny.

2. On zesłał tobie księgę która zawiera prawdę, dla potwierdzenia ksiąg które ją, poprzedziły; przed nią zesłał Bóg Pentateuchum i Ewangelię, iżby ludziom służyły za przewodniki. On zesłał z nieba Koran.

3. Ci, którzy zaprzeczać będą, Boskiej nauce, niech się mąk spodziewają. Bóg jest potężny i zemstę ma w swojem ręku.

4. Na ziemi i niebie nic nie ma przed Nim ukrytego. On to was formuje w żywocie macierzyńskim podług swego upodobania; nie ma innego Boga tylko On. On jest potężny i mądry.

5. On to zesłał wam księgę. Między wierszami które ją składają, jedne zawierają przykazania wyraźne, i te są zasadą dzieła, inne w przenośniach. Ci którzy mają, skłonność do błędu i przywiążą się do tych ostatnich, zrobią odszczepieństwo, chcąc je tłumaczyć Bóg sam zna ich tłumaczenie, ludzie zaś biegli w umiejętnościach odpowiedzą: my wierzymy w Koran, wszystko co się w nim zawiera pochodzi od Boga i to są słowa Jego mądrości.

6. Panie! nie dopuszczaj aby serca nasze oddalały się od prawdy; kiedyś już nas oświecił; otwórz nam skarby miłosierdzia Twego. Ty jesteś szczodrobliwy!

7. Panie! zbierzesz rodzaj ludzki przed sąd Twój, my nie możemy wątpić o tej prawdzie, ponieważ Ty dotrzymujesz zawsze Twoich obietnic.

8. Niewierni, żadnego pożytku z swych bogactw i dzieci nie odniosą przed Bogiem; staną się pastwą, płomieni.

9. Podobni rodzinie Faraona, i tym którzy ich poprzedzili; oni naukę naszą uważają, za kłamstwo. Bóg ich znalazł pośród ich bezbożności. On jest straszny w swej karze.

10. Mów niedowiarkom; Wkrótce będziecie zgromadzeni i pomieszczeni w piekle mąk strasznych.

11. Spotkanie się dwóch wojsk, czyż nie jest w oczach waszych cudem? jedno walczyło za wiarę i było o połowę mniejsze, a jednak równem wydało się w sile niewiernym. Bóg swoich względów udziela tym, którzy mu się podobają; ten wypadek jest dowodem dla tych którzy widzą.

12. Miłość niech nie zaślepia śmiertelnych, niewiasty, bogactwa pyszne konie, znaczone, trzody, wioski, są to przedmioty ich gorących chęci; takie to są uciechy życia światowego; lecz mieszkanie które Bóg gotuje jest daleko rozkoszniejsze.

13. Mów: cóż mogę bardziej przyjemnego pobożnym obiecać, jak: ogrody ożywione rzekami, życie wieczne, żony niepokalane, i dobrotliwość Boską, która ma wszędzie otwarte oko na swoje sługi.

14. To będzie udziałem tych którzy mówią: Panie myśmy wierzyli, przebacz nam i uwolnij od kary ognia.

15. I tych którzy są cierpliwi, prawdomówni, pobożni i dobroczynni, którzy wzywali miłosierdzia Bożego od poranku.

16. Przedwieczny sam dał świadectwo o sobie gdy wyrzekł: Nie masz Boga nade mnie, Aniołowie, i ci którzy znają mądrość i prawdę Jego, powtórzyli: nie masz innego Boga, tylko Bóg potężny i mądry.

17. Boska wiara jest Islam. Ci którzy odebrali pisma i prawo, wtenczas się poróżnili z sobą, gdy już je byli poznali, zazdrość w nich tchnęła trucizną, lecz kto odrzuca wiarę w cuda Boże, doświadczy iż On jest surowy w Sądach swoich.

18. Mów do tych co się sprzeczać będą: Serce moje poświęciłem Bogu, kto idzie za moją wiarą, będzie się trzymał mojego przykładu.

19. Mów do tych, którzy przyjęli pisma i do zaślepionych: przyjmijcie Islam, a będziecie oświeceni; jeżeli nie będą posłuszni, ty przepowiadać tylko obowiązany jesteś. Bóg umie rozróżnić czyny sług swoich.

20. Oznajm tym, którzy zaprzeczają prawdziwej wierze, którzy niesprawiedliwie wylewają krew proroków i opowiadaczów prawdy, iż będą pastwą męczarni.

21. Oni znieważyli zasługę spraw swoich, w tem i przyszłem życiu niech się nie spodziewają ratunku.

22. Czynie zastanawiałeś się nad Żydami? Dla rozsądzenia swoich poróżnień, odwołali się do księgi Bożej, część ich sprzeciwiła się i pogrążoną została w obłędzie.

23. Oni rzekli: ogień piekielny, tylko przez pewien przeciąg czasu będzie mieć moc nad nami, a staną się ofiarą kłamstwa które wyrzekli.

24. Jakiż będzie ich los, kiedy w dzień sądu zgromadzę ich? Każden w on dzień odbierze nagrodę za sprawy swoje, nikt nie będzie zawiedzionym.

25. O Boże! Najwyższy Królu! Ty odbierasz i dajesz korony podług swej woli, podnosisz i poniżasz rzeczy ludzkie jak się Tobie podoba; dostatki są w Twoim ręku. Ty jesteś Wszechmocny.

26. Ty przemieniasz noc w dzień, a dzień w noc; Ty wyprowadzasz życie z łona śmierci, a śmierć z łona życia; Ty wylewasz nieskończone skarby na tych, którzy się Tobie podobają.

27. Nie przybieraj niewiernych za opiekunów, chybabyś do tego bojaźnią był przywiedziony; gniew Boski, strachem Ciebie przejmować powinien; do Niego to powrócisz. Mów im: Czy będziecie taić czy objawicie, co się zawiera w sercach waszych Bóg będzie wiedzieć. On wie co się dzieje na Niebie i Ziemi, ponieważ nic nie ogranicza Jego potęgi.

28. Przyjdzie dzień, w którym każdy człowiek mieć będzie przed oczyma swemi sprawy swoje, tak złe jako i dobre, i będzie żądał, żeby niezmierna odległość oddzieliła go od złego które popełnił. Bóg napomina was, iżbyście się obawiali Jego gniewu. On ma na sługi swoje litościwe oko zwrócone.

29. Mów do nich: jeśli kochacie Boga, idźcie za mną, On was kochać będzie, On przebaczy wam grzechy wasze; On jest pobłażający i miłosierny. Bądźcie posłuszni Bogu i Jego Apostołom, nie oddalajcie się od nich. On nienawidzi buntowników.

30. Bóg z pomiędzy wszystkich ludzi, wybrał: Adama, Noego, Abrahama i Imrana, te rodziny pochodzą, jedna z drugiej. Bóg wie wszystko.

31. Żona Imrana takie modły wznosiła do Boga: Panie! ja Tobie poświęciłam owoc wnętrzności moich, on będzie ci zupełnie oddanym; Ty co wiesz i znasz wszystko, przyjm go łaskawie! Gdy porodziła córkę, rzekła: Panie! wydałam na świat córkę, co Bogu było przed tem wiadomem, albowiem chłopiec nie jest jak dziewczyna, nazwałam ją Maryją, oddaję ją i jej potomstwo w Twoją opiekę, abyś ich zachował od sideł ukamienowanego szatana.

32. Pan przyjął jej ofiarę, On uczynił, że ona wydała owoc doskonały. Strzegł go Zachariasz, a ile razy odwiedzał Maryją w jej ustroniu i widział pokarmy, zapytywał: skąd je masz? Jest to dobrodziejstwo Nieba odpowiadała Maryja, Bóg karmi obficie tych co się Mu podobają.

33. Zachariasz udał się na modlitwę i zawołał: Boże! odkryj mi skarby swej szczodrobliwości! O! Ty co prośby nasze wypełniasz, daj nam błogosławione dziecko! rzekł:

34. Najwyższy zwiastuje Tobie narodzenie się Jana (Yahia) który potwierdzi prawdę słowa Bożego, on będzie wielkim, czystym, i wywyższonym pomiędzy Prorokami.

35. Skądże będę mieć dziecko, odpowiedział Zachariasz; starość mię dosięgła, a żona moja jest niepłodna? Anioł odpowiedział: Bóg czyni to, co Mu się podoba.

36. Daj znak odrzekł Zachariasz któryby rękojmią był Twojej obietnicy. Będziesz niemy przez trzy dni, taki będzie znak dla ciebie, pamiętaj na Boga; rano i w wieczór głoś Jego pochwały.

37. Anioł powiedział do Maryi: Bóg cię wybrał, oczyścił, jesteś wybraną pomiędzy wszystkimi niewiastami.

38. Bądź poświęconą, Panu, czcij Go, padaj na twarz przed nim i klękaj, z jego sługami.

39. Odkryłem ci tę tajemnicę, , nie byłeś bowiem pospołu z tymi którzy losowali, który z nich będzie miał staranie o Maryi? ty nie byłeś świadkiem ich sprzeczek.

40. Anioł mówił do Maryi: Bóg ogłasza tobie słowo swoje, nazywać się będzie Jezus Mesjasz Syn Maryi, w tym i przyszłym świecie, wielki powiernik Najwyższego.

41. Słowa jego słyszeć będą ludzie od kolebki do starości, należeć będzie do liczby sprawiedliwych.

42. Panie! odpowiedziała Maryja, jakże mogę mieć syna, żaden się człowiek do mnie nie zbliżył. Tak właśnie odpowiedział Anioł, Bóg wyprowadza stworzenia według swej woli Najwyższej, jeżeli chce żeby rzecz jaka stała się, mówi: stań się, i stanie się.

43. On go nauczy pisma i modrości, Pentateuchum i Ewangelii. Jezus będzie Jego posłańcem do synów Izraela, On im powie: przychodzę do was ze znakami (cudami) Boskiemi, i ukształcę z błota postać ptaszka, a tchnieniem mojem z woli Bożej natychmiast ożywiony będzie, uleczę ślepych od urodzenia, trędowatych, wskrzeszę umarłych, za wolą Boską, powiem wam coście jedli, a coście ukryli w domach waszych. Czyny te wszystkie będą, dostatecznym znakiem dla was, jeśli jesteście wierni.

44. Przychodzę potwierdzić wam Pentateuchum, któreście przede mną przyjęli i dozwolić wam tego czego wam dotąd prawo broniło. Bóg mi dał moc czynienia cudów, wierzcie w Niego, a mnie słuchajcie, On moim i waszym Panem, służcie Mu, ta jest droga zbawienia.

45. Jezus poznawszy przewrotność Żydów zawołał; któż mi pomoże ogłaszać wiarę Boską? My będziemy, odpowiedzieli Apostołowie, sługami Pana, my wierzymy w Niego, a ty dasz świadectwo o naszej wierze.

46. Panie! my wierzymy w księgę którąś zesłał, my idziemy za Twoim Apostołem, pomieść nas miedzy tymi którzy Ci dają świadectwo.

47. Żydzi nie uwierzyli Jezusowi, i chcieli go umęczyć; Bóg zmylił ich zdrady, On jest mocniejszy niżeli przewrotni.

48. Bóg powiedział do Jezusa: zesławszy na Ciebie śmierć, wzniosę cię do Siebie, będziesz uwolnionym od niewiernych i nad nich, aż do dnia sądnego będą, wyższymi ci którzy za tobą pójdą; wszyscy do mego powrócicie sądu, a ja wasze sprawy rozsądzać będę.

49. Ukarzę srogo niewiernych, na tym i na przyszłym świecie, dla nich nadziei i ratunku nie ma.

50. Wierni którzy czynili dobro, odbiorą nagrodę z rąk Przedwiecznego, któren złych nienawidzi.

51. Objawiam tobie te prawdy, czerpane z objawień i pamięci Najmędrszego.

52. Jezus w oczach Najwyższego jest taki człowiek jak i Adam, z ziemi stworzony, gdy Bóg rzekł: stań się i powstał.

53. Słowa te są prawdą zesłaną z Nieba, strzeż się powątpiewać o nich.

54. Mów do tych którzy je będą zbijać, podług nauki którą przyjął: oto zwołajmy nasze żony i dziatki, udajmy się na modlitwę i wzywajmy przekleństwa Bożego na kłamców.

55. Powiedziałem wam rzetelnie: Jeden jest Bóg, a jest potężny i mądry.

56. Jeżeli będą nieposłuszni. Najwyższy zna przewrotnych.

57. Mów do Żydów i Chrześcijan: Ukończmy nasze spory, czcijmy jednego tylko Boga, nikogo z Nim nie równajmy, niechaj nikt z was innego nie wyznaje Pana. Jeżeli nie będą, posłuszni, powiedz im: wy sami dacie świadectwo, żeśmy prawowierni.

58. Wy co znacie pisma, za cóż to czynicie spór o Abrahama? Wszakże Pentateuchum i Ewangelia, po nim już do was doszły.

59. Kiedy sprzeczacie się o przedmioty, których jesteście nauczeni, dla czego sprzeczacie się o to, czego nie rozumiecie wcale? Bóg wie, ale wy nie wiecie.

60. Abraham, nie był to ani Żyd ani Chrześcijanin; on był prawowiernym Muzułmaninem, wyznawcą jednego Boga.

61. Kto wyznaje wiarę Abrahama najbliżej idzie w jego ślady. Takim jest prorok i jego uczniowie. Bóg jest naczelnikiem wiernych.

62. Część jedna złych, którzy znają, pismo, chciała zwieść was, lecz oni sami siebie oszukali i tego nie czują.

63. O wy! coście odebrali księgę prawa, dla czego prawdę okrywacie fałszem? dla czego ją, kryjecie, wy co ją znacie?

64. O wy! coście odebrali księgę prawa; dla czego nie wierzycie w cuda Pana, których byliście świadkami?

65. Część jedna z tych, którzy przyjęli pismo, powiedziała przyjmijcie księgę przysłaną wiernym (Mahometanom), z rana a odrzućcie ją wieczorem, tem ich skłonicie do porzucenia ich wiary.

66. Tym tylko wierzcie, którzy są wiary waszej. Powiedz im: prawdziwa światłość pochodzi z Nieba, każdy z was jej cząstkę dostał w udziale, gdy będą się z wami sprzeczać wobec Przedwiecznego, mów im: Skarby są w Jego ręku, On je podług swój woli rozdziela, Jego mądrość równa się Jego potędze.

67. On uczyni miłosierdzie nad tymi którzy się Jemu podobają. Jego szczodrobliwość nieskończona.

68. Są i Żydzi, którym talent poruczyć możesz, a wiernie tobie oddanym będzie; są inni, z których rąk szeląga pożyczonego bez trudności nie odbierzesz.

69. Prawo, mówią oni, nie każe nam być sprawiedliwymi względem nieświadomych. Oni kłamią w obliczu Nieba.

70. Ten który dochowuje swych umów i jest pobożny, niech wie: że Bóg kocha tych którzy się Go boją.

71. Którzy sprzedają przymierze Pańskie i swoje przysięgi dla nikczemnego zysku, tym, cząstka która im w przyszłem życiu była naznaczoną, zapomnianą będzie, i Bóg do nich w dzień zmartwychwstania, nie zniży oka swego, nie oczyści ich i będą pastwą męczarni.

72. Niektórzy z nich psują znaczenie pisma, i chcą w was wmówić, że to jest słowem Bożem, ale to nie jest słowem Bożem, oni kłamią przeciw Najwyższemu, choć o tem wiedzą.

73. Czyż należy się, aby ten któremu Bóg dał księgę, mądrość i dar proroctwa, mówił do ludzi: bądźcie moimi sługami, ale niech mówi: bądźcie sługami Bożymi, ponieważ uczycie się nauki Jego pisma i usiłujecie je zrozumieć.

74. Bóg wam nie zaleca brać Aniołów i Proroków za panów miałżeby wam nakazywać bezbożność? wam którzy macie wiarę.;

75. Kiedy Wszechmocny przyjął przymierze Proroków, powiedział do nich? O to jest, com wam przyniósł z ksiąg i mądrość. Apostoł przybył z Nieba potwierdzić tę prawdę, wierzcie jemu wspierajcie go z całej waszej siły. Macież szczere postanowienie dotrzymać przyrzeczenia waszego, przyjmiecież warunki mojego przymierza z taką obietnicą? O będziemy strzec nienaruszenie całości, odpowiedzieli Prorocy. Bądźcie więc świadkami, odpowiedział Pan, ja za wami świadczyć będę.

76. Ktokolwiek po tej przysiędze powróciłby do niedowiarstwa, należeć będzie do liczby przewrotnych.

77. Będą żądać innej wiary, prócz wiary Boga? Wszystko co jest na Niebie i Ziemi, oddaje Mu hołd dobrowolny lub przymusowy, wszyscy przed Nim staniecie.

78. Mówcie: Wierzymy w Boga, w to co nam zesłał, w to co objawił; Abrahamowi, Izmaelowi, Izaakowi, Jakubowi i dwunastu Apostołom; wierzymy w księgi, które: Mojżesz, Jezus i Prorocy odebrali z Nieba, nie kładziemy między niemi żadnej różnicy, bo jesteśmy Muzułmanie.

79. Ktoby inną, niż Islam wyznawał wiarę, nie odniesie żadnego stąd pożytku i należeć będzie do liczby odrzuconych.

80. Jakżeby Bóg oświecił tych, którzy przyjąwszy wiarę, oddawszy świadectwo prawdzie Proroka, będąc świadkami wyroków Boskich, powrócili do bezbożności? On nie poprowadzi przewrotnych.

81. Nagroda ich będzie przekleństwo Boga, Aniołów i ludzi.

82. Oni ogniem wiecznym okryci będą, męki ich nigdy się nie zmniejszą i Bóg swego wzroku nigdy na nich nie zwróci.

83. Kogo żal sprowadzi na dobra drogę, doświadczy łaskawości Pana.

84.Odszczepieńcy którzy nie przestaną, powiększać swych niegodziwości, nie mają się spodziewać rozgrzeszenia, potępienie będzie ich udziałem.

85. Wszystkie złoto jakie tylko ziemia zawierać może, nie wykupi od mak tego, kto umrze w niedowiarstwie. Nie masz dla takiego żadnej nadziei.

86. Nie będziecie usprawiedliwieni, chyba, uczynicie jałmużnę z tego, co macie najdroższem; wszystko co dacie będzie wiadomem Bogu.

87. Wszelki pokarm był dozwolony dzieciom Izraela, wyjąwszy ten od którego Jakub sam wstrzymał się przed zasłaniem Pentateuchum. Mów im: weźcie Pentateuchum i czytajcie jeśli jesteście prawowierni.

88. Bezbożny, ktoby zaprzeczał tej prawdzie kłamałby w obliczu Nieba.

89. Mów: Bóg jest najwyższą, prawdą, trzymajcie się więc wiary Abrahama, który czcił jedność Boską i nie był skalany bałwochwalstwem.

90. Pierwszy kościół poświęcony Bogu jest w Bekce. Kościół błogosławiony, Przybytek gdzie jaśnieje światło prawdziwe.

91. Miejsce to święte obfite jest w cuda, tu się zatrzymał Abraham; ono stało się ucieczką ludów, wszyscy którzy tam się dostać mogą, przybywać powinni dla oddania hołdu Przedwiecznemu.

92. Niedowiarek niech pozna, że Najwyższy nie potrzebuje ludzkich kadzideł.

93. Mów do tych którzy przyjęli pismo: Nie odrzucajcie cudów Pańskich, on jest świadkiem spraw waszych.

94. Dla czego sprowadzacie wierzącego z drogi zbawienia? chcielibyście ominąć ja, choć wam jest znaną; lecz Bóg nieobojętnem okiem patrzy na sprawy wasze.

95. Wy wierni, jeżeli pójdziecie za wiarą Żydów, oni was odprowadza od waszej wiary.

96. Jak to, możecież stać się odstępcami, kiedy wam objawiają wyroki Nieba, i kiedy macie pośród was apostoła? Kto się prawdziwie przywiązał do Pana, ten postępuje prostą drogą.

97. Wierni! miejcie bojaźń Bożą prawdziwą, a umrzecie wiernymi.

98. W całej obszerności przyjmijcie wiarę Boską,, nie czyńcie odszczepieństwa, pamiętajcie na dobrodziejstwa, któremi was niebo osypało; byliście nieprzyjaciółmi, ono dało sercom waszym zgodę: staliście się braćmi, dziękujcie za to Jego dobroci.

99. Byliście nad brzegiem przepaści ognia. On was wyrwał, tak to rozciąga swe miłosierdzie nad wami, ażebyście szli drogą zbawienia.

100. Ażebyście połączeni świętemi związkami, pociągali ludzi do Islamu, zalecali sprawiedliwość, wyniszczali zbrodnie i cieszyli się szczęśliwością,

101. Nie budźcie podobni do tych; którzy ujrzawszy prawdziwe światło, zrobili odszczepieństwo, niezgody i męczarnie będą, ich udziałem.

102. W ów dzień, wszystkie oblicza staną się czarne, albo jaśniejące; których czoło pokryte będzie ciemnością, należą, do odstępców. Bóg im powie: idźcie w ogień, ponieważ odstąpiliście wiary

103. Przeciwnie, których czoło stanie się promieniste, doświadczą. miłosierdzia Bożego, i wiecznie niem cieszyć się będą.

104. Takie są wyroki Nieba; opowiadam je tobie rzetelnie Bóg nie chce zguby swoich stworzeń.

105. On panem wszystkiego na Niebie i Ziemi. On jest punktem, gdzie się wszystko zjednacza.

106. Jesteście najwyborniejszym ludem w świecie, przewodniczycie słuszności, zabraniacie występków i wierzycie w Boga. Jeśliby Chrześcijanie i Żydzi, przyjęli wasza, wiarę, ich los byłby szczęśliwszy; niektórzy z pomiędzy nich wierzą, lecz większa, część stanowią przewrotni.

107. Żydzi, bardzo mało mogą wam zaszkodzić, jeżeli walczyć będą z Wami, podadzą tył i nie znajdą posiłków dla siebie.

108. Pohańbienie rzucone na ich głowy, wszędzie iść będzie za nimi, przymierze tylko z Bogiem i ludźmi, mogłoby zabezpieczyć dni ich żywota. Bóg na ich czołach wyrył piętno gniewu swojego ubóstwo sprzysięgło się na nich, ponieważ odrzucili wiarę i cuda Boskie, niesprawiedliwie pozabijali Proroków sq. nieposłuszni i przewrotni.

109. Nie wszyscy którzy przyjęli pismo są sobie podobni, ludzie z sercem nieprzewrotnem i w nocy rozpamiętywaj ą przykazania Boskie, i są Jego czcicielami.

110. Wierzą, w Boga i w dzień sądu, pełnią dobre, wstrzymują. się od złego; z zapałem odddają się pobożności, i wypełniają. wszystko sprawiedliwie.

111. Dobro które uczynicie, nie będzie nikomu odjęte. Bóg zna tych którzy Go się boją.

112. Niewierni, żadnego pożytku nie odniosą z swych bogactw;oni i ich dzieci, staną się pastwą ognia, który nigdy nie zagaśnie.

113. Jałmużny ich, podobne są do wiatru mroźnego, który wieje na pola przewrotnych i niszczy je, niszcząc ich płody. Bóg nie obchodził się z nimi niesprawiedliwie, oni sami zdziałali sobie niesprawiedliwość.

114. Wierni! nie wchodźcie w ścisłe związki z niewiernymi; niewierni usiłowaliby was zepsuć, oni chcą waszej zguby; rozmowy dostatecznie wyjaśniły ich nienawiść; co się zaś wylęga w ich sercu, gorszem jest jeszcze. Dałem wam tego dowody oczywiste, jeżeliście umieli poznać.

115. Wy ich kochacie, oni was nienawidzą; wy wierzycie w waszą księgę, a oni spotkawszy się udają, że są waszej wiary; skoro odejdą, gryzą sobie palce w zapale gniewu. Mów do nich, umrzecie w niewierności waszej, a przedwieczny zna co się w sercach waszych kryje.

116. Co się wam zdarzy dobrego, to ich smuci, a cieszą się z waszych nieszczęść; lecz jeżeli cierpliwi i pobożni jesteście, złość ich szkodzić wam nie będzie, bo Wszechmocny zna ich czynności.

117. Gdy od rana, wybrałeś się z łona rodziny, by przygotować wiernym pole bitwy, Bóg kroki twoje pilnie uważał.

118. Kiedy dwa oddziały waszych wojsk, zabierały się do ucieczki, Bóg ożywił ich męstwo; niech więc wierni położy, w nim swoją ufność.

119. W ów dzień koło Beder, gdyście byli mniejsi w liczbie, Najwyższy pospieszył wam na pomoc, bójcie się więc Jego i bądźcie Mu wdzięczni.

120. Powiedziałżeś wiernym: Czyż nie dość jest wam, że Bóg zesłał trzy tysiące Aniołów.

121. Jeżeli okażecie wytrwanie i wierzyć będziecie w Pana, a nieprzyjaciel spadnie na was niespodzianie, On wam przyśle w pomoc 5000 jeźdźców uzbrojonych.

122. On wam zesłał zastępy niebieskie, by w serca wasze wlać radość i ufność; wszelka pomoc pochodzi od Boga, On jest potężny i mądry, On może podług swej woli zwalczyć niewiernych, rozpędzić i zniszczyć.

123. Czy im Pan przebaczy, czy ukarze, los ich ciebie nic nie dotyczy, oni są, niedowiarstwu oddani.

124. Bóg jest władca. Nieba i Ziemi, On przebacza i pełni sprawiedliwość podług swej woli, lecz jest pobłażający i miłosierny.

125. Wierni! nie pomnażajcie waszych bogactw lichwą,, bójcie się Pana, a będziecie szczęśliwi.

126. Bójcie się ognia niewiernym przygotowanego, bądźcie posłuszni Bogu i Prorokowi, iżbyście osiągnęli Jego miłosierdzie.

127. Starajcie się rozpamiętywać dziedzictwo raju i miłosierdzie Pana. Obszerność raju, równa się Niebu i Ziemi, jest to mieszkanie sprawiedliwych.

128. Tych którzy czynią jałmużnę, tak w szczęściu jako i w przeciwnościach, i którzy będąc panami poruszeń gniewu swojego, umieją, przebaczyć bliźniemu. Bóg kocha dobrze czyniących.

129. Ci którzy przeszedłszy drogę błędu i nieprawości zwracają potem pamięć do Pana: używają przebaczenia za swe winy, bo któż inny prócz Boga ma prawo przebaczać? Oni poznawszy nieprawość stronią od niej.

130. Doświadczą miłosierdzia Pana, będą wiecznie mieszkać w ogrodach ożywionych rzekami, taka będzie nagroda tym którzy pracują nad dobrem.

131. Przed wami, powiedział Bóg do niewiernych: przejdźcie ziemię i zobaczcie jaki był koniec tych co skarżyli wiernych nie sprawiedliwie.

132. Księga ta, jest światłością świata, prawidłem wiary i przestrogą dla tych, którzy są pobożni.

133. Nic traćcie męstwa, nic smućcie się, zwyciężycie jeżeli będziecie wierni.

134. Jeżeli was dotknie zabójcze żelazo, podobnyż los spotka i nieprzyjaciół waszych. Nic każdy ze śmiertelnych zarówno jest szczęśliwy, a to, by Bóg poznać mógł wiernych i z pomiędzy was wybrać świadków swoich. On nienawidzi złośliwych.

135. I ażeby doświadczać wiernych, a wygubiać niedowiarków.

136. Myślicież prędzej wejść do raju, nim Bóg wiedzieć będzie, kto z was walczył i kto był wytrwały.

137. Żądaliście śmierci wprzód nim się pokazała, a skoroście ją ujrzeli, wahaliście się.

138. Mahomet jest posłańcem Bożym, inni Apostołowie poprzedzili go; czyby on umarł, czy był zabity, opuścilibyście Jego naukę? Odstępstwo wasze nie zaszkodzi Bogu, lecz On nagradza wdzięcznych sobie.

139. Człowiek umiera tylko z woli Boga; koniec dni jego zapisany w księdze. Kto będzie żądał nagrody w tem życiu, odbierze ją; kto zaś dóbr w wiecznem życiu oczekiwać będzie, otrzyma je; nagradzam tych którzy są wdzięczni.

140. Iluż proroków zwalczyło przeciwności jakich doświadczyli utrzymując sprawę Nieba; nieszczęście ich nie osłabiło, oni się nikczemnością spodlili. Bóg kocha tych którzy są stali.

141. Oni tylko mówili: Boże! przebacz nam nasze winy i przestępstwa obowiązków naszych i umocnij kroki nasze, pomóż nam przeciw niewiernym narodom. Bóg osypał ich dostatkami wtem życiu, a szczęśliwością opatrzył w przyszłem. On kocha wytrwałych.

142. Wierni! jeżeli pójdziecie za niewiernymi, oni was wstecz poprowadzą, zginiecie.

143. Bóg jest waszym opiekunem, któż lepiej od Niego może wam pomóc?

144. Rzucę przestrach w serca bałwochwalców, ponieważ oni obok Najwyższego, niedołężne bóstwa stawiali; ogień, opłakany przytułek przewrotnych, będzie ich mieszkaniem.

145. Bóg spełnił swoje obietnice; kiedyście gnali porażonych nieprzyjaciół, lecz usłuchawszy rad nikczemnych, kłóciliście się o przykazania Proroka, zgwałciliście je, chociaż On wam pokazał, jaki był cel waszych chęci.

146. Jedna część z pomiędzy was wzdychała za życiem doczesnem, a inni pragnęli życia wiecznego. Bóg użył ramienia nieprzyjaciół waszych, dla przymuszenia was do ucieczki i doświadczenia was, On wam przebaczył, ponieważ pełen jest dobroci dla wiernych.

147. Wtenczas gdyście w nieporządku uciekali, nie słuchaliście głosu Proroka, który was wzywał do walki; niebo was ukarało za wasze nieposłuszeństwo; niech utrata łupu, i wasza przegrana, nie sprawia wam rozpaczy; wszystkie wasze sprawy wiadome są Bogu!

148. Po tym smutnym wypadku, Bóg zesłał bezpieczeństwo i sen na jedną część z was, inni niespokojni w swych głupich myślach, śmieli zadać Bogu kłamstwo: Też to są, mówili oni, obietnice Proroka? Odpowiedz im: Bóg jest sprawca tej porażki. Oni ukrywali w duszy swej to, czego tobie nie oznajmili. Odpowiedz im: gdybyście byli wśród domów waszych, ci których przeznaczeniem było zginąć w walce, przyszliby polec na to miejsce na którem pomarli; a to, żeby Bóg poznał i doświadczył serc waszych; do Niego należy znajomość wszystkiego.

149. Ci którzy uciekli w dzień spotkania się z nieprzyjaciółmi, byli uwiedzeni przez Szatana. Bóg im przebaczył, ponieważ miłosierdzie Jego jest bez granic.

150. Wierni! nie bądźcie podobni do tych, którzy stawszy się niewiernymi, mówią: bracia nasi pomarli idąc do bitwy, albo walcząc; gdyby zostali z nami nie byliby umarli. Słowa te bezbożne, wiele smutku będą ich kosztować. Bóg daje śmierć i życie. On widzi sprawy wasze.

151. Jeżeli umrzecie lub zostaniecie, zabici broniąc wiary, pamiętajcie, że miłosierdzie Boskie więcej znaczy, niż bogactwa któreście nagromadzili i zostawili.

152. Czy umrzecie, czy was zabiją. Bóg was stawi przed sąd swój.

153. Bardzoś łagodnie odmalował im łaskawość Boską, gdybyś więcej surowy, samą tylko ostrość im okazał, oni by się odłączyli od ciebie; pobłażaj im, błagaj o przebaczenie dla nich, radź im w ich przedsięwzięciach, a skoro będziesz rozmyślał nad jakową sprawą, połóż twą ufność w Panu, On kocha tych którzy mu ufają.

154. Jeżeli Bóg przyjdzie wam na pomoc. Któż was zwycięży? Gdy zaś opuści was; kogóż ku waszej pomocy wezwiecie?

155. Niech wierni położą swą ufność w Panu. Prorok nie może

że was oszukiwać; w dzień zmartwychwstania zwodziciel ukaże się z oszukaństwem. W dzień ten każdy odbierze nagrodę za swe czynności, a dokładna sprawiedliwość przewodzić będzie sądowi.

156. Myślicie, że ten który wypełniał wolę Bożą, będzie doświadczał Jego gniewu, jeśli nań zasłużył kto inny, i że oddany będzie męczarniom piekła i pomieszkaniu rozpaczy.

157. Najwyższy inaczej z nimi postąpi, On waży sprawy śmiertelnych.

158. Bóg ukazał już wiernym swe dobrodziejstwo; On im zesłał Apostoła z pomiędzy nich, dla ogłaszania Jego cudów, oczyszczenia ich i nauczenia ksiąg mądrości. Gdyby oni przed tem na świat przyszli, byliby w błędzie.

159. Gdy się dało czuć nieszczęście i wyście go doświadczyli, zawołaliście; Skąd nam ta przeciwność? Odpowiedziano wam: Z was samych. Moc Boża jest nieskończona.

160. Nieszczęście które was w dzień bitwy spotkało, Bóg zrządził; aby rozróżnić wiernych od obłudników. Gdy powiedziano wiernym: Idźcie walczyć pod chorągwią wiary, idźcie nieprzyjaciół odeprzeć. Oni odpowiedzieli: gdybyśmy umieli walczyć, poszlibyśmy za tobą w tej chwili. Oni już byli bliżsi niedowiarstwa niż wiary.

161. Serce ich zdradzało to, co wymawiały usta; lecz Bóg zna to co oni taili.

162. Tym co zostali w swych domach i wołali: nie pomarliby nasi bracia, gdyby nas słuchali; odpowiedz: uchrońcież się od śmierci jeżeli prawdę mówicie.

163. Nie sadźcie, aby ci co padli na wojnie, pomarli, przeciwnie oni żyją, i przyjmują pokarm z rąk Najwyższego.

164. Upojeni radością, osypani łaskami, cieszą się z tego, że ci którzy wstępują w ich ślady, i ci którzy ich jeszcze nic dosięgli, będą wolni od strachu i męczarni.

165. Oni się cieszą z tego, że Pan wylał na nich skarby swych dobrodziejstw, i z tego, że nic dopuści aby zaginęła nagroda wiernym.

166. Ci którzy po niełasce Boga (w bitwie pod Ohud) posłuszni Jemu byli i Prorokowi czynili dobrze, a boją się Pana, odbiorą, nagrodę.

167. Ci którzy na odgłos, że nieprzyjaciel zbiera siły, zamiast bojaźni zawołali: Bóg nam pomoże, On jest dawcą wszech rzeczy.

168. Powrócili osypani względami Nieba; nie byli oni wydani na próbę przeciwności, ponieważ szli za wolą Boga, którego szczodrobliwość jest nieskończona.

169. Szatan będzie usiłował natchnąć was bojaźnią, nie lękajcie się go, bójcie się mnie, jeśli jesteście prawdziwie wierni.

170. Niechaj ci którzy postępują, drogą niedowiarstwa, nietrapią ciebie, oni nie potrafią szkodzić Bogu. On ich nie uczyni życia przyszłego uczestnikami, oni będą znosić srogie męki.

171. Ci, których interes przywiódł do odszczepieństwa, nie zaszkodzą Wszechmocnemu, piekło będzie ich mieszkaniem.

172. Niech niewierni długiego życia nie uważają za szczęście; jeżeli dni ich będą przedłużone, to dla tego, aby zapełnili miarki, swoich bezbożności, i zostali ofiarą haniebnej kary.

173. Bóg tylko do czasu utrzymuje wiernych w stanie w jakim jesteście, dopóki nie rozróżni złych od dobrych.

174. Bóg was nie wzniesie do poznania Jego tajemnic; On je powierzył swoim posłańcom wybranym, którzy mu się podobali, wierzcie więc w Niego, wiara i bojaźń Pańska znajdą swą nagrodę.

175. Niech skąpy, nie uważa darów danych od Boga za względy, gdyż one sprawią zgubę jego.

176. Przedmioty chciwości będą zawieszone na jego szyi, w dzień Zmartwychwstania. Bóg jest dziedzicem Nieba i Ziemi nic utaić się nie może przed Jego wiadomością.

177. On słyszał głos tych, którzy mówili: Bóg jest ubogi, a my bogaci. Oni zdadzą, rachunek ze swych rozmów, i z krwi Proroków niesprawiedliwie przelanej; powiedz im: Zakosztujecie męczarni ognia.

178. Oni zostaną tam pogrążeni za swe grzechy, ponieważ Bóg nie jest dla ludzi niesprawiedliwym.

179. Są między nimi którzy mówią: przysięgliśmy nie wierzyć Bogu i żadnemu Prorokowi, chybaby ofiarę przezeń złożona ogień z Nieba spalił.

180. Odpowiedz im: mieliście Proroków przede mną, oni czynili cuda między któremi i ten cud o którym mówicie sprawili. Dla czegóż krwią ich zbroczyliście ręce wasze; jeżeli mówicie prawdę.

181. Jeżeli przeczą twojemu posłania, to dla tego że tak postąpili i z Apostołami którzy Ciebie poprzedzili; chociaż obdarzeni byli władzą czynienia cudów i chociaż przynieśli księgi które oświecały.

182. Wszyscy ludzie ulegną śmierci, każdy odbierze nagrodę za swe uczynki w dzień zmartwychwstania, kto się ustrzeże ognia i wnijdzie do raju, zażywać będzie prawdziwej szczęśliwości, życie światowe jest tylko zwodniczą pociechą.

183. Będziecie wystawieni na próbę majątkiem i osobą waszą, będziecie cierpieć potworze od Żydów i Pogan; lecz zachowajcie cierpliwość i bojaźń Bożą, albo mcm wszystko to Jest zawarte w wyrokach Przedwiecznego.

184. Bóg uczynił z Żydami przymierze z warunkiem, iżby wyznawali Pentateuchum i nie ukrywali Jego nauki; oni je z wzgardą odrzucili i sprzedali za mała cenę, dla nikczemnych zysków. Biada tym co sprzedawali.

185. Nie sądźcie, aby ci którzy się z czynności swoich przechwalają, wolni byli od kary; oni chcą być chwaleni z tego, czego nie uczynili, ale będą surowo ukarani.

186. Panowanie Nieba i Ziemi do Boga należy, On jest Wszechmocny.

187. Stworzenie Nieba i Ziemi, następstwo dnia i nocy, w oczach mądrego, są znakiem Jego potęgi.

188. Ci którzy stojąc, siedząc i leżąc myślą o Bogu i rozpamiętywając o stworzeniu świata wołają: Bóg na próżno tych rzeczy nie tworzył. Niech Imię Twoje pochwalone będzie o Panie, zachowaj nas od kary ognia.

189. Panie! pohańbienie na tego padnie kogo Ty w ogień pogrążysz; tam nie ma żadnej nadziei dla przewrotnych.

190. Panie! myśmy słyszeli głos Proroka, który nas wzywał do wiary i który wołał: wierzcie w Boga; i myśmy wierzyli.

191. Panie! przebacz nam błędy nasze, obmyj nas z grzechów naszych, i spraw abyśmy umarli na drodze sprawiedliwych.

192. Panie! daj nam coś przyrzekł przez Twojego Apostoła, nie rzucaj na nas zniewagi w dzień Zmartwychwstania, ponieważ obietnice Twoje są nie zachwiane.

193. Pan im odpowiedział: Nie, nie zapomnę o sprawach ludzkich; każdy odbierze zasłużoną nagrodę.

194. Zgładzę grzechy tych, którzy będą wypędzeni ze swych domów, którzy będą cierpieć, walczyć, i umrą w obronie wiary mojej, wprowadzę ich do ogrodów gdzie rzeki płyną.

195. Bóg sam nagradzać będzie, a Jego nagrody są hojne.

196. Niech pomyślność niewiernych którzy są w Mekce nie uwodzi ciebie; pociechy ich krótko trwać będą, pomieszkaniem ich będzie piekło, przytułek najnieszczęśliwszych.

197. Ci którzy się boją Pana, mieszkać będą w ogrodach rozkosznych; oni tam wiecznie mieszkać będą, bo będą gośćmi Boga. Któż lepiej nad Niego obdarzyć może sprawiedliwych.

198. Pomiędzy Chrześcijanami i Żydami, ci którzy wierzą: w Boga, pismo i Koran, i którzy się zdają na wolę Nieba: nauki swej dla nikczemnego zysku nie sprzedają:

199. Znajdą swą nagrodę u Przedwiecznego, który dokładnym jest w ocenianiu spraw ludzkich.

200. Wierni! bądźcie cierpliwi, walczcie ze słabością, bójcie się Pana, a będziecie się cieszyć szczęśliwością.