-
W empik go
Kot Baryła ratuje planetę - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 grudnia 2021
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Kot Baryła ratuje planetę - ebook
Ta historia wydarzyła się naprawdę. Niezwykła opowieść o kotku, który uratował planetę. Bajka dla każdego. Dla dużego i małego. Miau.
| Kategoria: | Proza |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8273-387-7 |
| Rozmiar pliku: | 1,0 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Kot Baryła od zawsze uwielbiał myśleć. Tak często myślał, że myślano nawet, że tylko śpi, gdyż miał zwyczaj myśleć z zamkniętymi oczami. Bardzo często śmiano się z niego, że nic nie robi, tylko leży, gdy on w rzeczywistości myśleniu się oddawał z wielką pasją.
Jego mentor, Baryła Poważny I, też uwielbiał myśleć, być może jeszcze bardziej od swojego ucznia. Mówił do niego: Jesteś stworzony do myślenia, pamiętaj, lecz pamiętaj także, że wartościowe myślenie może być wyśmiewane lub napotka opór ze strony społeczeństwa..
Kot Baryła myślał: Jak to jest? Myślenie popłaca, ale się nie opłaca?
Choćbyś rzeczy niezwykłe i wzniosłe pomyślał — oznajmił mentor, nie oznacza to, że spotkają się z akceptacją…, bo dobre myślenie inicjuje zmiany, lecz myśleć zawsze warto i trzeba.
Ostatniego dnia roku, Baryła, który cały rok myślał, znowu był zamyślony. Tego dnia jednak myślał jeszcze intensywniej, gdyż nie był z siebie zadowolony. Wszystko miał: dom, rodzinę, wszelkie wygody, lecz brakowało mu czegoś. Brakowało mu wolności i prawdziwej miłości. Kot Baryła doszedł do wniosku, że ten brak można jakoś wypełnić, trzeba tylko wiedzieć jak. Trzeba to dobrze pomyśleć, mówił do siebie…
Należy — powtarzał — odnaleźć odpowiedzi na najważniejsze pytania w życiu: Czym jest dobro, prawda i piękno?
Koniec roku to dobry moment, by wyznaczyć sobie nowe, ale również wzniosłe cele.
Jego mrucze myślenie podsłuchała siostra — kocica Lisica, która powiedziała do niego:
Nie bądź głupi i nie zawracaj sobie głowy bzdurami. Masz wszystko! Czego można jeszcze chcieć? W domu ciepło, jedzenia w brud, pieszczoty na wyciągnięcie ręki i spać można cały dzień. Możesz mieć nawet deskorolkę, nowy telefon albo komputer. Czego tylko zapragniesz. Czy może być coś piękniejszego? — zapytała.
Musi być coś piękniejszego — odpowiada Baryła. Jestem tego pewien. Życie powinno zmierzać w stronę wyższych wartości. To nieuniknione — wymruczał.
Ostatniego dnia roku kot Baryła był tak zaprzątnięty myśleniem, że nawet nie zauważył przygotowań do zabawy sylwestrowej. Nie chciał, by mu przeszkadzano i żeby nie krzątać się pod nogami, wsunął się pod koc zwinięty na łóżku i zasnął, choć pewnie myślał…
Przed końcem roku rodzice kota Baryły spostrzegli, że kociego myśliciela nie ma. Szukali wszędzie. Pod kanapą, pod szafą, na szafie, w piwnicy, na strychu. Nawet w lodówce. Ubrali się w końcu i wyszli z domu zapytać sąsiadów we wsi, czy może nie zabłąkał się u nich?
Może się zgubił, może huk sylwestrowych petard go spłoszył? — zastanawiała się Krystyna, może ktoś go porwał? — dedukował Jerzy
Poszukiwania nie przyniosły żadnego rezultatu. Jerzy i Krystyna zasiedli smutni przy stole. Nie w głowie im były tańce i śpiewy, jak to zwykle na zabawie noworocznej bywa. Nie wyobrażali sobie życia bez kota Baryły, podejrzewając najgorsze.
Tymczasem rozgoryczony swoim życiem kot Baryła spał snacznie pod kocem. Myślał, że myśli, lecz spał lub też spał i myślał jednocześnie. Nikt tego dokładnie nie wie. Śniło mu się, że wychodzi z ciepłego domu na poszukiwanie piękna, dobra i prawdy.
Wędrował we śnie. Wie, że musi odnaleźć prawdę. Wie, że ją znajdzie…
Tuż przed wejściem do lasu, państwa Zwierząt, dostrzega napisane zwierzęcymi łapkami ogłoszenie: „Dziś, w starej opuszczonej chacie, odbędzie się zebranie mieszkańców państwa Zwierząt w celu ponownego zrewidowania porządku w świecie ludzi i zwierząt, aby podjąć kroki dostatecznie praktyczne, by przeciwdziałać niszczeniu planety. W tym celu musimy zadać sobie trud odpowiedzi na pytania…”, o których myślał Kot Baryła.
Kot Baryła przeczuwał, że to coś wielkiego. Myślał nawet, że tylko ktoś wielki mógł napisać takie słowa. Sam niewiele pisał. Czasem łapkami po szybie albo lustrze.
Do głowy mu nie przyszło w jego śnie — albo może zapomniał, bo z natury był troszkę ślamazarny, że to ona sam zorganizował to spotkanie.
On je pomyślał. On w końcu wszystko sobie przemyślał, także i to, że trzeba zwołać wszystkie zwierzęta, by z nimi uzgodnić: co i jak w tej pilnej sprawie.
W opuszczonej chacie zebrało się wiele zwierząt. Koty, psy, borsuki, rysie, sójki, gile, ślimaki — ich było bardzo dużo, bo ślimaki bardzo lubią myśleć. Gdyby troszkę poprzestawiać litery w słowie: ślimak — to powstało by słowo miślak, a więc ten, kto lubi myśleć — tak twierdził kot Baryła.
Były jeszcze osły, sowy, dwie krowy, koń Rafał z Bochni, żbiki, biedronki, żuki, szczurki Jurki — wszystkie tak samo miały na imię. Szczurek Jurek, szczurek Jurek, szczurek Jurek… Tak się przedstawiały. Kot Baryła mógłby zapytać: czy jest tu szczurek Jurek? Wtedy wszyscy powiedzieliby, że tak.
Przyszły także sarny, biedronki, myszki, kreciki oraz delegacja egzotycznych zwierząt z dalekich krajów. Wśród nich wyróżniały się goryle, które ciągle jadły daktyle. Ale były też dwa hipopotamy, dwa samotne strusie, co miały się na luzie, dwa sępy, które lubiły otręby, trzy słonie utuczone na makaronie, dwa wielbłądy, którym wyrosły trąby, duże pająki udające biedronki, żyrafy, które przytargały ze sobą szafy, krokodyle, także lubiące daktyle, stonogi, ale jedna bez jednej nogi, małpy, które wciąż się przekrzykiwały.
Jego mentor, Baryła Poważny I, też uwielbiał myśleć, być może jeszcze bardziej od swojego ucznia. Mówił do niego: Jesteś stworzony do myślenia, pamiętaj, lecz pamiętaj także, że wartościowe myślenie może być wyśmiewane lub napotka opór ze strony społeczeństwa..
Kot Baryła myślał: Jak to jest? Myślenie popłaca, ale się nie opłaca?
Choćbyś rzeczy niezwykłe i wzniosłe pomyślał — oznajmił mentor, nie oznacza to, że spotkają się z akceptacją…, bo dobre myślenie inicjuje zmiany, lecz myśleć zawsze warto i trzeba.
Ostatniego dnia roku, Baryła, który cały rok myślał, znowu był zamyślony. Tego dnia jednak myślał jeszcze intensywniej, gdyż nie był z siebie zadowolony. Wszystko miał: dom, rodzinę, wszelkie wygody, lecz brakowało mu czegoś. Brakowało mu wolności i prawdziwej miłości. Kot Baryła doszedł do wniosku, że ten brak można jakoś wypełnić, trzeba tylko wiedzieć jak. Trzeba to dobrze pomyśleć, mówił do siebie…
Należy — powtarzał — odnaleźć odpowiedzi na najważniejsze pytania w życiu: Czym jest dobro, prawda i piękno?
Koniec roku to dobry moment, by wyznaczyć sobie nowe, ale również wzniosłe cele.
Jego mrucze myślenie podsłuchała siostra — kocica Lisica, która powiedziała do niego:
Nie bądź głupi i nie zawracaj sobie głowy bzdurami. Masz wszystko! Czego można jeszcze chcieć? W domu ciepło, jedzenia w brud, pieszczoty na wyciągnięcie ręki i spać można cały dzień. Możesz mieć nawet deskorolkę, nowy telefon albo komputer. Czego tylko zapragniesz. Czy może być coś piękniejszego? — zapytała.
Musi być coś piękniejszego — odpowiada Baryła. Jestem tego pewien. Życie powinno zmierzać w stronę wyższych wartości. To nieuniknione — wymruczał.
Ostatniego dnia roku kot Baryła był tak zaprzątnięty myśleniem, że nawet nie zauważył przygotowań do zabawy sylwestrowej. Nie chciał, by mu przeszkadzano i żeby nie krzątać się pod nogami, wsunął się pod koc zwinięty na łóżku i zasnął, choć pewnie myślał…
Przed końcem roku rodzice kota Baryły spostrzegli, że kociego myśliciela nie ma. Szukali wszędzie. Pod kanapą, pod szafą, na szafie, w piwnicy, na strychu. Nawet w lodówce. Ubrali się w końcu i wyszli z domu zapytać sąsiadów we wsi, czy może nie zabłąkał się u nich?
Może się zgubił, może huk sylwestrowych petard go spłoszył? — zastanawiała się Krystyna, może ktoś go porwał? — dedukował Jerzy
Poszukiwania nie przyniosły żadnego rezultatu. Jerzy i Krystyna zasiedli smutni przy stole. Nie w głowie im były tańce i śpiewy, jak to zwykle na zabawie noworocznej bywa. Nie wyobrażali sobie życia bez kota Baryły, podejrzewając najgorsze.
Tymczasem rozgoryczony swoim życiem kot Baryła spał snacznie pod kocem. Myślał, że myśli, lecz spał lub też spał i myślał jednocześnie. Nikt tego dokładnie nie wie. Śniło mu się, że wychodzi z ciepłego domu na poszukiwanie piękna, dobra i prawdy.
Wędrował we śnie. Wie, że musi odnaleźć prawdę. Wie, że ją znajdzie…
Tuż przed wejściem do lasu, państwa Zwierząt, dostrzega napisane zwierzęcymi łapkami ogłoszenie: „Dziś, w starej opuszczonej chacie, odbędzie się zebranie mieszkańców państwa Zwierząt w celu ponownego zrewidowania porządku w świecie ludzi i zwierząt, aby podjąć kroki dostatecznie praktyczne, by przeciwdziałać niszczeniu planety. W tym celu musimy zadać sobie trud odpowiedzi na pytania…”, o których myślał Kot Baryła.
Kot Baryła przeczuwał, że to coś wielkiego. Myślał nawet, że tylko ktoś wielki mógł napisać takie słowa. Sam niewiele pisał. Czasem łapkami po szybie albo lustrze.
Do głowy mu nie przyszło w jego śnie — albo może zapomniał, bo z natury był troszkę ślamazarny, że to ona sam zorganizował to spotkanie.
On je pomyślał. On w końcu wszystko sobie przemyślał, także i to, że trzeba zwołać wszystkie zwierzęta, by z nimi uzgodnić: co i jak w tej pilnej sprawie.
W opuszczonej chacie zebrało się wiele zwierząt. Koty, psy, borsuki, rysie, sójki, gile, ślimaki — ich było bardzo dużo, bo ślimaki bardzo lubią myśleć. Gdyby troszkę poprzestawiać litery w słowie: ślimak — to powstało by słowo miślak, a więc ten, kto lubi myśleć — tak twierdził kot Baryła.
Były jeszcze osły, sowy, dwie krowy, koń Rafał z Bochni, żbiki, biedronki, żuki, szczurki Jurki — wszystkie tak samo miały na imię. Szczurek Jurek, szczurek Jurek, szczurek Jurek… Tak się przedstawiały. Kot Baryła mógłby zapytać: czy jest tu szczurek Jurek? Wtedy wszyscy powiedzieliby, że tak.
Przyszły także sarny, biedronki, myszki, kreciki oraz delegacja egzotycznych zwierząt z dalekich krajów. Wśród nich wyróżniały się goryle, które ciągle jadły daktyle. Ale były też dwa hipopotamy, dwa samotne strusie, co miały się na luzie, dwa sępy, które lubiły otręby, trzy słonie utuczone na makaronie, dwa wielbłądy, którym wyrosły trąby, duże pająki udające biedronki, żyrafy, które przytargały ze sobą szafy, krokodyle, także lubiące daktyle, stonogi, ale jedna bez jednej nogi, małpy, które wciąż się przekrzykiwały.
więcej..
