Kryzys bez końca. Jak kapitał monopolistyczno-finansowy wywołuje stagnację i wstrząsy od Stanów Zjednoczonych po Chiny - ebook
Wydawnictwo:
Rok wydania:
2014
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Kryzys bez końca. Jak kapitał monopolistyczno-finansowy wywołuje stagnację i wstrząsy od Stanów Zjednoczonych po Chiny - ebook
Autorzy przekonują, że naturalnym stanem "realnego kapitalizmu" jest stagnacja. Stąd niekończący się kryzys gospodarczy prowadzący co i rusz do katastrof gospodarczych i społecznych.
| Kategoria: | Powieść |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-65304-69-8 |
| Rozmiar pliku: | 1,8 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Wstęp /
Cała gospodarka światowa przechodzi okres spowolnienia. W centrum systemu, tempa wzrostu gospodarek Stanów Zjednoczonych, Europy i Japonii maleją od dziesięcioleci. W pierwszej dekadzie obecnego stulecia ich udziałem stały się najniższe stopy wzrostu gospodarczego od lat 30. XX w., a początek nowego dziesięciolecia wcale nie przedstawia się lepiej. Słowo, którego ekonomiści używają na określenie tego zjawiska, to stagnacja. Dla zwykłych ludzi oznacza ona zmniejszenie płac realnych, masowe bezrobocie, poważny kryzys budżetowy sektora publicznego, rosnące nierówności oraz ogólny i niekiedy ostry spadek jakości życia. Stagnacja jest przyczyną wszelkiego rodzaju kryzysów społecznych i politycznych, a to właśnie one – i ich konsekwencje – okażą się prawdopodobnie czynnikami kształtującymi przyszłe pokolenia. Przeważająca większość populacji – z wyłączeniem wielkich wygranych na szczycie – odczuwa to jako kryzys bez końca (ang. endless crisis). „Problem z normalnością na tym polega”, jak mówi nam piosenkarz i autor Bruce Cockburn, „że jest coraz gorzej”.
Wielki Kryzys Finansowy lat 2007-2009 był sam w sobie związany z tym spowolnieniem w „gospodarce realnej”, nazywanym przez niektórych „Wielką Stagnacją”. W ostatnich latach gospodarka Chin oraz kilka gospodarek wschodzących kontynuowały wzrost, jednak także te kraje nie są odporne na ogólny kryzys i wykazują oznaki osłabienia i rosnącej niestabilności. W coraz bardziej zglobalizowanej gospodarce losy składających się na nią krajów są ze sobą w rosnącym stopniu powiązane.
Choć jednak wśród liderów biznesu i decydentów, nie wspominając o zwykłych ludziach, rośnie skala uznania stagnacji gospodarczej jako stanu współczesnego kapitalizmu, istnieje niewiele wyjaśnień takiej sytuacji. Kon-wencjonalna ekonomia, która najpierw sprzyjała deregulacji rynków finansowych, by następnie przespać krach finansowy, mimo posiadania pewnych spostrzeżeń nie okazała się do tego zadania przydatna. Niczym skoczek, kurczowo ściskający w dłoni linkę wyzwalającą spadochronu podczas pierwszego w życiu skoku, większość ekonomistów uczepiła się przekonania, że naturalnym stanem kapitalizmu jest pełne zatrudnienie i dynamiczny wzrost gospodarczy, w związku z czym rynek, koniec końców, w magiczny sposób zadziała.
My natomiast będziemy dowodzić, że mamy do czynienia z kryzysem bez końca, ponieważ wynika on nieuchronnie z funkcjonowania, jak go określamy, kapitału monopolistyczno-finansowego. Biorąc pod uwagę wewnętrzną logikę systemu oraz istniejący zakres prawnie usankcjonowanego, możliwego do zaakceptowania przez biznes pola manewru decydentów, nie ma podstaw, by oczekiwać istotnego i trwałego przyspieszenia tempa wzrostu. Normalnym stanem dojrzałej gospodarki kapitalistycznej, zdominowanej przez kilka gigantycznych korporacji monopolistycznych, jest zatem stagnacja. Stan ten utrzymywał się przez prawie sto lat (jeśli nie dłużej), a Wielki Kryzys lat 30. XX w. stanowi przygnębiający tego przykład. Przez kolejne dziesięciolecia szereg mechanizmów – głównie za sprawą działań rządu – umożliwił systemowi przezwyciężenie stagnacji i zapewnienie wzrostu gospodarczego. Jednak mechanizmy te wykazywały skłonność do powodowania szkodliwych skutków ubocznych, w związku z czym ich przydatność uległa erozji lub została ostatecznie podważona. Najważniejszym – i najnowszym – z tego typu mechanizmów był ogromny wzrost zadłużenia w latach 1980-2008, który wsparł gospodarkę, lecz był nie do utrzymania i ostatecznie doprowadził do Wielkiego Kryzysu Finansowego. Czynniki, które wywołują stagnację, są dzisiaj bardziej znaczące i w dodatku zglobalizowane, w związku z czym przyszłość gospodarki rysuje się w ciemnych barwach.
Nie jest naszym zamiarem stworzenie polemiki lub manifestu. Cel jest raczej bardziej ambitny, a jednocześnie skromniejszy: przedstawienie spójnego, opartego na danych, wyjaśnienia stagnacji i wytłumaczenie dlaczego stanowi ona kryzys bez końca. Chociaż jesteśmy przekonani, że fakty zdecydowanie wskazują na jeden kierunek polityczny – jeżeli ludzie zechcą wydostać się ze spirali stagnacji i rosnącej nędzy, będzie to wymagało radykalnej zmiany systemu gospodarczego – nie ma papierka lakmusowego wskazującego, kto może przeczytać tę książkę. Naszą intencją jest, by była ona przydatna dla każdego, bez względu na pochodzenie lub poglądy polityczne, kto chce zrozumieć coś, co może być centralnym problemem ekonomii politycznej naszych czasów. Chcemy uczynić wszystko, co w naszej mocy, aby zachęcić do szerokiej debaty publicznej na ten temat, a następnie – uczestniczyć w tej debacie. W przypadku kryzysu tych rozmiarów, na pokładzie potrzebne są wszystkie ręce.
Chociaż książka powstała w latach 2009-2012, jest rezultatem dyskusji, które toczymy od ponad 30 lat, a badania na tym obszarze obaj prowadzimy przez całe nasze kariery naukowe. Rozdziały książki pierwotnie ukazały się w czasopiśmie Monthly Review, miesięczniku redagowanym przez Johna Bellamy’ego Fostera, do którego często pisuje (i który przez pewien czas współredagował) Robert W. McChesney.
Nasze podziękowania należą się licznemu gronu osób, których pomoc była zasadnicza dla powstania książki. Chcielibyśmy przede wszystkim podkreślić istotny wkład R. Jamila Jonny. Prowadząc badania i pisząc trzy artykuły, które stanowią trzeci, czwarty i piąty rozdział książki, szybko zdaliśmy sobie sprawę, że potrzebujemy pomocy przy gromadzeniu danych i ich wykorzystaniu w celu przygotowania wykresów i tabel. Jamil, który jest administratorem serwisu internetowego Monthly Review oraz specjalizującym się w badaniach z zakresu ekonomii politycznej doktorantem na Uniwersytecie Oregonu, wykonał tak nadzwyczajną pracę, że został współautorem wspomnianych trzech artykułów. W każdym z tych rozdziałów zaznaczono wkład, jaki wniósł R. Jamil Jonna, chociaż – podobnie jak w przypadku całej książki – odpowiedzialność za ogólną koncepcję i zawartą w nich analizę spoczywa na nas.
Wiele innych osób odegrało kluczową dla powstania niniejszej rozprawy rolę. Fred Magdoff pomógł przy każdym rozdziale, a zwłaszcza w opracowaniu wykresów we „Wprowadzeniu” oraz w rozdziale szóstym. John Mage jako pierwszy zasugerował napisanie tej książki w oparciu o prowadzone przez nas prace (część większego projektu) i jesteśmy jego dłużnikami w zakresie inspiracji i rady, którymi nam służył, a jego głębokie wyczucie sfinansjeryzowanej akumulacji było dla nas wielką pomocą. William E. Foster, docierając do kluczowych materiałów, pomógł nam przy analizach zaprezentowanych w rozdziale piątym i szóstym. Hannah Holleman, jako asystentka badawcza Monthly Review, pomogła w przeprowadzeniu badań sprawdzając fakty i robiąc korektę prawie każdego rozdziału. Ryan Wishart również pomógł przy korekcie niektórych rozdziałów oraz dostarczając niezbędne nam materiały.
Spencer Sunshine i Susie Day, jako redaktorzy językowi Monthly Review w czasie, gdy powstawała książka, dokonali wstępnej redakcji i często zgłaszali konkretne uwagi, które pozytywnie wpłynęły na jej treść. Wiele z przystępności Kryzysu bez końca, mimo trudności podejmowanego zagadnienia, jest rezultatem ich niezrównanych umiejętności redakcyjnych.
Martin Paddio, Michael D. Yates, John J. Simon, Brett Clark, Scott Borchert i Yoshie Furuhashi z Monthly Review byli pomocni na zbyt wiele sposobów, by wymienić je wszystkie. Niewyczerpanym źródłem wsparcia była dla nas Martha Sweezy.
Jesteśmy również wdzięczni znakomitej liczbie heterodoksyjnych ekonomistów politycznych oraz krytycznym uczonym, z którymi łączyła nas wymiana myśli i/lub od których czerpaliśmy inspirację w tym okresie. Na wspomnienie zasługują w szczególności: Gar Alperovitz, Elmar Altvater, Samir Amin, Beatrice Appay, Amiya Kumar Bagchi, Riccardo Bellofiore, Walden Bello, Michael A. Bernstein, Robert A. Blecker, Daniel Buck, Paul Buhle, Paul Burkett, Val Burris, William K. Carroll, John Cassidy, Sundiata Cha-Jua, Anita Chan, Ha-Joon Chang, Vivek Chibber, Lim Chin, Noam Chomsky, Keith Cowling, Herman Daly, Mike Davis, Michael Dawson, Doug Dowd, Michael Dreiling, Richard B. Du Boff, Larry Elliott, Gérard Duménil, John W. Farley, Thomas Ferguson, Nancy Folbre, Duncan Foley, James K. Galbraith, Susan George, Jayati Ghosh, Sam Gindin, Cy Gonick, Joseph Halevi, E. K. Hunt, Martin Hart-Landsberg, David Harvey, Doug Henwood, Edward S. Herman, Andrew Higginbottom, Makoto Itoh, Fredric Jameson, Steve Keen, Naomi Klein, Gabriel Kolko, Joyce Kolko, David M. Kotz, Greta R. Krippner, Paul Krugman, Mark Lautzenheiser, Michael A. Lebowitz, Kari Polanyi Levitt, Dominique Lévy, Minqi Li, Michael Lim Mah-Hui, Bill Lucarelli, Joel Magnuson, Jerry Mander, István Mészáros, Branko Milanovic, Bill Moyers, Alan Nasser, John Nichols, Leo Panitch, Robert Pollin, Nomi Prins, Prabhat Patnaik, Thomas I. Palley, Michael Perelman, James Petras, Christos N. Pitelis, William I. Robinson, Allen Ruff, Juliet B. Schor, Nina Shapiro, Howard J. Sherman, John Smith, Eric A. Schutz, Roger Sugden, William K. Tabb, Jan Toporowski, Yanis Varoufakis, Ramaa Vasudevan, Henry Veltmeyer, Richard Walker, Immanuel Wallerstein, Mel Watkins, Edward N. Wolff, Richard York, Robert F. Young i Michael Zweig. Większość z wyżej wymienionych osób to nasi przyjaciele, części nigdy nie było nam dane poznać, z niektórymi dzielą nas silne różnice. Jednak wszyscy odegrali fundamentalną dla naszego sposobu myślenia rolę.
Obaj mamy szczęście mieć za życiowe partnerki krytyczne intelektualistki, w takim samym jak my stopniu oddane sprawie społecznej zmiany, z którymi nieustannie omawialiśmy idee zawarte w tej książce. Nasze bezgraniczne wyrazy wdzięczności kierujemy do Carrie Ann Naumoff i Inger L. Stole.
Książkę tę chcielibyśmy zadedykować pamięci naszych przyjaciół, Harry’ego Magdoffa i Paula Sweezy’ego.
John Bellamy Foster i Robert W. McChesney
kwiecień 2012 r.
Cała gospodarka światowa przechodzi okres spowolnienia. W centrum systemu, tempa wzrostu gospodarek Stanów Zjednoczonych, Europy i Japonii maleją od dziesięcioleci. W pierwszej dekadzie obecnego stulecia ich udziałem stały się najniższe stopy wzrostu gospodarczego od lat 30. XX w., a początek nowego dziesięciolecia wcale nie przedstawia się lepiej. Słowo, którego ekonomiści używają na określenie tego zjawiska, to stagnacja. Dla zwykłych ludzi oznacza ona zmniejszenie płac realnych, masowe bezrobocie, poważny kryzys budżetowy sektora publicznego, rosnące nierówności oraz ogólny i niekiedy ostry spadek jakości życia. Stagnacja jest przyczyną wszelkiego rodzaju kryzysów społecznych i politycznych, a to właśnie one – i ich konsekwencje – okażą się prawdopodobnie czynnikami kształtującymi przyszłe pokolenia. Przeważająca większość populacji – z wyłączeniem wielkich wygranych na szczycie – odczuwa to jako kryzys bez końca (ang. endless crisis). „Problem z normalnością na tym polega”, jak mówi nam piosenkarz i autor Bruce Cockburn, „że jest coraz gorzej”.
Wielki Kryzys Finansowy lat 2007-2009 był sam w sobie związany z tym spowolnieniem w „gospodarce realnej”, nazywanym przez niektórych „Wielką Stagnacją”. W ostatnich latach gospodarka Chin oraz kilka gospodarek wschodzących kontynuowały wzrost, jednak także te kraje nie są odporne na ogólny kryzys i wykazują oznaki osłabienia i rosnącej niestabilności. W coraz bardziej zglobalizowanej gospodarce losy składających się na nią krajów są ze sobą w rosnącym stopniu powiązane.
Choć jednak wśród liderów biznesu i decydentów, nie wspominając o zwykłych ludziach, rośnie skala uznania stagnacji gospodarczej jako stanu współczesnego kapitalizmu, istnieje niewiele wyjaśnień takiej sytuacji. Kon-wencjonalna ekonomia, która najpierw sprzyjała deregulacji rynków finansowych, by następnie przespać krach finansowy, mimo posiadania pewnych spostrzeżeń nie okazała się do tego zadania przydatna. Niczym skoczek, kurczowo ściskający w dłoni linkę wyzwalającą spadochronu podczas pierwszego w życiu skoku, większość ekonomistów uczepiła się przekonania, że naturalnym stanem kapitalizmu jest pełne zatrudnienie i dynamiczny wzrost gospodarczy, w związku z czym rynek, koniec końców, w magiczny sposób zadziała.
My natomiast będziemy dowodzić, że mamy do czynienia z kryzysem bez końca, ponieważ wynika on nieuchronnie z funkcjonowania, jak go określamy, kapitału monopolistyczno-finansowego. Biorąc pod uwagę wewnętrzną logikę systemu oraz istniejący zakres prawnie usankcjonowanego, możliwego do zaakceptowania przez biznes pola manewru decydentów, nie ma podstaw, by oczekiwać istotnego i trwałego przyspieszenia tempa wzrostu. Normalnym stanem dojrzałej gospodarki kapitalistycznej, zdominowanej przez kilka gigantycznych korporacji monopolistycznych, jest zatem stagnacja. Stan ten utrzymywał się przez prawie sto lat (jeśli nie dłużej), a Wielki Kryzys lat 30. XX w. stanowi przygnębiający tego przykład. Przez kolejne dziesięciolecia szereg mechanizmów – głównie za sprawą działań rządu – umożliwił systemowi przezwyciężenie stagnacji i zapewnienie wzrostu gospodarczego. Jednak mechanizmy te wykazywały skłonność do powodowania szkodliwych skutków ubocznych, w związku z czym ich przydatność uległa erozji lub została ostatecznie podważona. Najważniejszym – i najnowszym – z tego typu mechanizmów był ogromny wzrost zadłużenia w latach 1980-2008, który wsparł gospodarkę, lecz był nie do utrzymania i ostatecznie doprowadził do Wielkiego Kryzysu Finansowego. Czynniki, które wywołują stagnację, są dzisiaj bardziej znaczące i w dodatku zglobalizowane, w związku z czym przyszłość gospodarki rysuje się w ciemnych barwach.
Nie jest naszym zamiarem stworzenie polemiki lub manifestu. Cel jest raczej bardziej ambitny, a jednocześnie skromniejszy: przedstawienie spójnego, opartego na danych, wyjaśnienia stagnacji i wytłumaczenie dlaczego stanowi ona kryzys bez końca. Chociaż jesteśmy przekonani, że fakty zdecydowanie wskazują na jeden kierunek polityczny – jeżeli ludzie zechcą wydostać się ze spirali stagnacji i rosnącej nędzy, będzie to wymagało radykalnej zmiany systemu gospodarczego – nie ma papierka lakmusowego wskazującego, kto może przeczytać tę książkę. Naszą intencją jest, by była ona przydatna dla każdego, bez względu na pochodzenie lub poglądy polityczne, kto chce zrozumieć coś, co może być centralnym problemem ekonomii politycznej naszych czasów. Chcemy uczynić wszystko, co w naszej mocy, aby zachęcić do szerokiej debaty publicznej na ten temat, a następnie – uczestniczyć w tej debacie. W przypadku kryzysu tych rozmiarów, na pokładzie potrzebne są wszystkie ręce.
Chociaż książka powstała w latach 2009-2012, jest rezultatem dyskusji, które toczymy od ponad 30 lat, a badania na tym obszarze obaj prowadzimy przez całe nasze kariery naukowe. Rozdziały książki pierwotnie ukazały się w czasopiśmie Monthly Review, miesięczniku redagowanym przez Johna Bellamy’ego Fostera, do którego często pisuje (i który przez pewien czas współredagował) Robert W. McChesney.
Nasze podziękowania należą się licznemu gronu osób, których pomoc była zasadnicza dla powstania książki. Chcielibyśmy przede wszystkim podkreślić istotny wkład R. Jamila Jonny. Prowadząc badania i pisząc trzy artykuły, które stanowią trzeci, czwarty i piąty rozdział książki, szybko zdaliśmy sobie sprawę, że potrzebujemy pomocy przy gromadzeniu danych i ich wykorzystaniu w celu przygotowania wykresów i tabel. Jamil, który jest administratorem serwisu internetowego Monthly Review oraz specjalizującym się w badaniach z zakresu ekonomii politycznej doktorantem na Uniwersytecie Oregonu, wykonał tak nadzwyczajną pracę, że został współautorem wspomnianych trzech artykułów. W każdym z tych rozdziałów zaznaczono wkład, jaki wniósł R. Jamil Jonna, chociaż – podobnie jak w przypadku całej książki – odpowiedzialność za ogólną koncepcję i zawartą w nich analizę spoczywa na nas.
Wiele innych osób odegrało kluczową dla powstania niniejszej rozprawy rolę. Fred Magdoff pomógł przy każdym rozdziale, a zwłaszcza w opracowaniu wykresów we „Wprowadzeniu” oraz w rozdziale szóstym. John Mage jako pierwszy zasugerował napisanie tej książki w oparciu o prowadzone przez nas prace (część większego projektu) i jesteśmy jego dłużnikami w zakresie inspiracji i rady, którymi nam służył, a jego głębokie wyczucie sfinansjeryzowanej akumulacji było dla nas wielką pomocą. William E. Foster, docierając do kluczowych materiałów, pomógł nam przy analizach zaprezentowanych w rozdziale piątym i szóstym. Hannah Holleman, jako asystentka badawcza Monthly Review, pomogła w przeprowadzeniu badań sprawdzając fakty i robiąc korektę prawie każdego rozdziału. Ryan Wishart również pomógł przy korekcie niektórych rozdziałów oraz dostarczając niezbędne nam materiały.
Spencer Sunshine i Susie Day, jako redaktorzy językowi Monthly Review w czasie, gdy powstawała książka, dokonali wstępnej redakcji i często zgłaszali konkretne uwagi, które pozytywnie wpłynęły na jej treść. Wiele z przystępności Kryzysu bez końca, mimo trudności podejmowanego zagadnienia, jest rezultatem ich niezrównanych umiejętności redakcyjnych.
Martin Paddio, Michael D. Yates, John J. Simon, Brett Clark, Scott Borchert i Yoshie Furuhashi z Monthly Review byli pomocni na zbyt wiele sposobów, by wymienić je wszystkie. Niewyczerpanym źródłem wsparcia była dla nas Martha Sweezy.
Jesteśmy również wdzięczni znakomitej liczbie heterodoksyjnych ekonomistów politycznych oraz krytycznym uczonym, z którymi łączyła nas wymiana myśli i/lub od których czerpaliśmy inspirację w tym okresie. Na wspomnienie zasługują w szczególności: Gar Alperovitz, Elmar Altvater, Samir Amin, Beatrice Appay, Amiya Kumar Bagchi, Riccardo Bellofiore, Walden Bello, Michael A. Bernstein, Robert A. Blecker, Daniel Buck, Paul Buhle, Paul Burkett, Val Burris, William K. Carroll, John Cassidy, Sundiata Cha-Jua, Anita Chan, Ha-Joon Chang, Vivek Chibber, Lim Chin, Noam Chomsky, Keith Cowling, Herman Daly, Mike Davis, Michael Dawson, Doug Dowd, Michael Dreiling, Richard B. Du Boff, Larry Elliott, Gérard Duménil, John W. Farley, Thomas Ferguson, Nancy Folbre, Duncan Foley, James K. Galbraith, Susan George, Jayati Ghosh, Sam Gindin, Cy Gonick, Joseph Halevi, E. K. Hunt, Martin Hart-Landsberg, David Harvey, Doug Henwood, Edward S. Herman, Andrew Higginbottom, Makoto Itoh, Fredric Jameson, Steve Keen, Naomi Klein, Gabriel Kolko, Joyce Kolko, David M. Kotz, Greta R. Krippner, Paul Krugman, Mark Lautzenheiser, Michael A. Lebowitz, Kari Polanyi Levitt, Dominique Lévy, Minqi Li, Michael Lim Mah-Hui, Bill Lucarelli, Joel Magnuson, Jerry Mander, István Mészáros, Branko Milanovic, Bill Moyers, Alan Nasser, John Nichols, Leo Panitch, Robert Pollin, Nomi Prins, Prabhat Patnaik, Thomas I. Palley, Michael Perelman, James Petras, Christos N. Pitelis, William I. Robinson, Allen Ruff, Juliet B. Schor, Nina Shapiro, Howard J. Sherman, John Smith, Eric A. Schutz, Roger Sugden, William K. Tabb, Jan Toporowski, Yanis Varoufakis, Ramaa Vasudevan, Henry Veltmeyer, Richard Walker, Immanuel Wallerstein, Mel Watkins, Edward N. Wolff, Richard York, Robert F. Young i Michael Zweig. Większość z wyżej wymienionych osób to nasi przyjaciele, części nigdy nie było nam dane poznać, z niektórymi dzielą nas silne różnice. Jednak wszyscy odegrali fundamentalną dla naszego sposobu myślenia rolę.
Obaj mamy szczęście mieć za życiowe partnerki krytyczne intelektualistki, w takim samym jak my stopniu oddane sprawie społecznej zmiany, z którymi nieustannie omawialiśmy idee zawarte w tej książce. Nasze bezgraniczne wyrazy wdzięczności kierujemy do Carrie Ann Naumoff i Inger L. Stole.
Książkę tę chcielibyśmy zadedykować pamięci naszych przyjaciół, Harry’ego Magdoffa i Paula Sweezy’ego.
John Bellamy Foster i Robert W. McChesney
kwiecień 2012 r.
więcej..
