Księga obietnic - ebook

WSTĘP

Na kartach Starego Testamentu odczytać możemy obietnice, które Pan Bóg składał narodowi wybranemu. W Nowym Testamencie znajdziemy szereg obietnic złożonych przez Jezusa tym, którzy uznali w Nim Zbawiciela i za Nim podążyli. Czy Boże obietnice skończyły się jednak wraz z Jego wniebowstąpieniem? Oczywiście, że nie. Przenieśmy się bowiem teraz do III stulecia po Chrystusie.

Po śmierci sympatyzującego z chrześcijanami rzymskiego cesarza Konstancjusza wierne mu oddziały wojskowe obwołały cesarzem jego syna Konstantyna (ur. między 275 a 288 r. – zm. w 337 r.). W Rzymie nie zaakceptowano tego wyboru – władzę przejął tam uzurpator Maksencjusz, tyran i rozpustnik. Pięć lat później dwaj rywale przystąpili do wojny.

Konstantyn ruszył na Rzym ze swoją armią liczącą od 25 do 100 tys. żołnierzy. Postanowił zmierzyć się z liczniejszą, dwustutysięczną armią żołnierzy wiernych Maksencjuszowi.

W drodze na Rzym Konstantyn ujrzał na niebie krzyż otoczony ognistą światłością. Na krzyżu widniała inskrypcja: In hoc signo vinces – „Pod tym znakiem zwyciężysz”.

Poruszony niezwykłą wizją Konstantyn polecił sporządzić sztandary, na których obok krzyża znalazły się nałożone na siebie litery X i P (Chi i Rho) będące w alfabecie greckim dwiema pierwszymi literami imienia Chrystusa. Sztandary te nieśli później nie tylko walczący w szeregach jego armii chrześcijanie, ale też poganie. Monogram „Chi Rho” widniał również na tarczach cesarskich żołnierzy.

Pewny zwycięstwa Konstantyn prawdopodobnie 28 października 312 r. starł się z Maksencjuszem przy moście Milwijskim. Zwyciężył, a sam Maksencjusz utonął tego dnia w nurtach Tybru. Zwycięstwo to stało się symbolem pokonania pogaństwa.

Rok później Konstantyn wydał edykt mediolański – jeden z najważniejszych dokumentów w historii świata – kończący tragiczny dla chrześcijan okres prześladowań i w pełni uznający ich prawa. Jakiś czas później chrześcijaństwo uzyskało status religii państwowej.

„Pod tym znakiem zwyciężysz!” – to jedna z najbardziej brzemiennych w skutki „historycznych” Bożych obietnic, złożonych po wniebowstąpieniu Jezusa. Ale takich Bożych obietnic w historii Kościoła było dużo więcej. Jezus, a także Jego Matka Maryja składali je jeszcze wielokrotnie (i składają do tej pory!) podczas prywatnych objawień, jakich dostępowali różni mistycy i ludzie całym sercem oddani Bogu i Kościołowi. Jezus i Maryja przekazywali ludziom szereg wskazań, a także mówili o konkretnych „narzędziach” w postaci sakramentaliów lub nabożeństw, których noszenie lub praktykowanie miało sprawić, że oni sami albo ci, za których się modlą, jeszcze za życia dostąpią szczególnych łask, a po śmierci wiecznej szczęśliwości.

Książka jest zbiorem takich obietnic. Są wśród nich zarówno te najważniejsze i najbardziej znane, jak również te mniej znane, które z różnych względów wydały się autorowi szczególnie istotne. Zbiór zawiera m.in. obietnice różańcowe i szkaplerzne, obietnice związane z kultywowaniem nabożeństw pierwszych piątków oraz pierwszych sobót miesiąca, obietnice dotyczące kultu Bożego miłosierdzia, a także szczególne wskazania i obietnice dotyczące Polski i Polaków przekazane nam za pośrednictwem sług Bożych: Wandy Malczewskiej i Rozalii Celakówny.

Niech lektura tej książki i owych niezwykłych obietnic skłoni Czytelników do spełniania zawartych w nich wskazań. I wiedzmy jedno: Jezus i Maryja z pewnością nie rzucali swych słów na wiatr.OBIETNICE PANA JEZUSA I MATKI BOŻEJ ZŁOŻONE ZA POŚREDNICTWEM ŚW. GERTRUDY Z HELFTY

(WYBÓR)

Czas: II poł. XIII w.

Obietnica dotycząca lektury Zwiastuna Bożej Miłości

Treść obietnicy:

„Na mocy Mego Bóstwa zaręczam, że każdy, kto dla Mojej chwały przeczyta tę książkę z prostotą wiary, pokorną pobożnością i pobożną wdzięcznością, pragnąc poczynić postępy, otrzyma odpuszczenie grzechów powszednich, łaskę duchowej pociechy i co więcej – przygotowanie do otrzymania jeszcze większych łask”.

(słowa Pana Jezusa)

Droga do spełnienia się obietnicy:

Realizacja wskazań zawartych w treści obietnicy związanych z książką Zwiastun Bożej Miłości św. Gertrudy z Helfty.

Obietnica dotycząca naśladowania Męki Chrystusa

Treść obietnicy:

„Ktokolwiek zwiąże swoje przeciwności i cierpienia z wiązanką mojej Męki i pójdzie za jej przykładem, starając się ją naśladować, ten rzeczywiście «wśród piersi moich spoczywa». Ja zaś, ze szczególnej ku niemu miłości, obdarzę go wszystkim, co sam wysłużyłem przez cierpliwość i inne cnoty, aby powiększyć jego zasługi”.

(słowa Pana Jezusa)

Droga do spełnienia się obietnicy:

Realizacja wskazań zawartych w treści obietnicy.

Obietnica dotycząca modlitwy Jesteś życiem mojej duszy...

Treść obietnicy:

„Nikt nie może Mi dać tego, co jest moje. Ale ktokolwiek odmówi tę modlitwę, pomnożę w nim łaskę poznania Mnie i rozświetli go blask Mego Bóstwa. Spłynie na niego dzięki mocy słów tej modlitwy. Podobny będzie komuś, kto przedmiot z czystego złota trzyma w promieniach słońca i widzi odblask światła w rzeczach znajdujących się przed tym przedmiotem”.

Modlitwa:

„Jesteś życiem mojej duszy,

niechaj się ku Tobie zwróci

i niech się z Tobą zjednoczy

serce moje napełnione

mocą gorącej miłości.

Gdy dąży do czegoś bez Ciebie,

niech się pogrąży w nicości.

O Tyś jest blaskiem barw wszelkich,

i wszystkich smaków słodyczą,

i wszystkich woni zapachem,

i rozkoszą wszystkich dźwięków

– słodką radością czułych uścisków.

W Tobie jest rozkosz radosna,

Z Ciebie tryska strumień obfitości,

Ku Sobie przyciągasz mnie czule,

przez Ciebie płynie zdrój miłości.

Tyś przepaścią Boskiej obfitości,

o, Królu królów pełen godności,

Władco najwspanialszy,

Książę najjaśniejszy,

Panie najłagodniejszy,

Obrońco najmocniejszy!

Tyś Klejnotem, co przywraca ludzką godność,

Stwórco najbieglejszy,

Mistrzu najcierpliwszy,

Doradco najmądrzejszy,

Wspomożycielu najłaskawszy,

Przyjacielu najwierniejszy!

Tyś słodkim zjednoczeniem zażyłej bliskości,

o, najłagodniejsza Czułości,

najdelikatniejsza Tkliwości,

najgorętsza Miłości.

Oblubieńcze najsłodszy,

Zazdrośniku najczystszy!

Tyś świeżym Kwiatem pierwotnej piękności,

o, najukochańszy Bracie,

najpiękniejszy Młodzieńcze,

najmilszy Towarzyszu,

najhojniejszy Gościu,

najdworniejszy Sługo!

Ciebie wybieram spośród wszystkich stworzeń,

dla Ciebie się wyrzekam wszelkiej przyjemności,

dla Ciebie stawiam czoła każdej przeciwności;

szukam we wszystkim tylko Twojego uznania.

Wyznaję sercem i świadczę ustami,

żeś Ty jest twórcą wszelakiego dobra.

Mocą pochodzącej od Ciebie żarliwości

dodaję moją pobożną intencję

do Twojej najskuteczniejszej modlitwy,

abyś mnie dzięki tej więzi boskiej jedności

doprowadził na sam szczyt doskonałości,

niszcząc we mnie każde pragnienie sprzeciwu”.

(słowa Pana Jezusa)

Droga do spełnienia się obietnicy:

Realizacja wskazań zawartych w treści obietnicy.

Obietnica dotycząca straty i cierpienia

Treść obietnicy:

„Czasem człowiek boi się utracić bądź już utracił swego najukochańszego przyjaciela, w którym znajdował nie tylko pocieszenie przyjaźni, ale i zachętę do postępów duchowych. Jeśli to cierpienie, które jego serce odczuwa z tego powodu, ofiaruje Mi z wolnej woli w taki sposób, że nawet gdyby mógł zatrzymać przy sobie tego przyjaciela, wyrzekłby się tej możliwości na moją chwałę, wybierając raczej wypełnienie się mojej woli w tym, że utraci przyjaciela, niż wypełnienie woli własnej w tym, by go zachować, wówczas może być pewien – jeśli choć przez jedną godzinę udało mu się skłonić swe serce do takiej postawy woli – że o tej godzinie dobroć moja zachowa to ofiarowanie w takiej szlachetności i doskonałości, jaką w owej godzinie osiągnęło w jego sercu. Każde zaś cierpienie, które potem zniesie w swej ludzkiej słabości, sprawi, że przybliży mu wieczne zbawienie. Różne myśli mogą mu ciążyć w sercu, gdy na przykład rozmyśla: «Mógłbyś teraz dokonać takiej czy innej pociechy albo wsparcia, albo ulgi dzięki temu człowiekowi, z którym musiałeś się teraz rozstać». Otóż powiadam, takie i podobne myśli, które dręczą człowieka z racji ludzkiej słabości, po takim ofiarowaniu, o jakim mówiłem, odnoszą w duszy taki skutek, że przygotowuje w niej miejsce na Bożą pociechę. Ponieważ zaprawdę chcę wlać w tę duszę tyle pociech, ilu dręczącym myślom pozwolił zagościć w swym sercu po uczynieniu owego ofiarowania. I chcę to zrobić bez wahania, jakby z konieczności, skłaniany do tego przez własną dobroć, jak artysta, który musi wprawić w swoje dzieło zrobione ze złota lub srebra tyle drogich kamieni, ile w nim wcześniej wykonał otworów na nie. Toteż moja Boska pociecha jest podobna do drogich kamieni, gdyż – jak mówią – niektóre kamienie mają swoją moc. Podobnie każda Boska pociecha, którą człowiek zyskuje w przemijającym cierpieniu, ma taką moc, że żaden człowiek nie może w tym życiu stracić tak wiele, by nie odpłaciła mu po stokroć w tym życiu, a po tysiąckroć w przyszłym”.

(pouczenie Pana Jezusa otrzymane przez św. Gertrudę,
kiedy modliła się za pewną osobę, która cierpiała z powodu choroby
kogoś bliskiego i lękała się, że wkrótce go utraci)

Droga do spełnienia się obietnicy:

Realizacja wskazań zawartych w treści obietnicy.

Obietnica dotycząca pracy mającej na celu wypełnienie Bożej woli

Treść obietnicy:

„Jeśli ktoś ze względu na mnie zechce się podjąć jakiejś pracy bardzo ciężkiej, choćby nawet obawiał się, że napotka w niej takie trudności, iż ucierpi na tym jego pobożność, a jednak nie zważa na szkodę własnej duszy, byleby wypełnić moją wolę – taką wolę Ja tak wielce cenię, że przyjmuję ją samą jak już wykonane dzieło, choćby nigdy nie doszło do tego, żeby ten człowiek przynajmniej tę pracę zaczął. Odbierze mimo to ode Mnie takie owoce, jakby wykonał całą pracę i nigdy niczego podczas niej nie zaniedbał”.

(słowa Pana Jezusa)

Droga do spełnienia się obietnicy:

Realizacja wskazań zawartych w treści obietnicy.

Obietnica dotycząca praktykowania „dzieł miłości”

Treść obietnicy:

„«O, z jak wielką miłością i z jak hojnym błogosławieństwem chciałbym przyjąć tego, kto po roku przyszedłby do Mnie i przyniósłby Mi tak obfite plony zebrane przez cały rok w dziełach miłości, że te uczynki przewyższałyby liczbą wszystkie grzechy, które przez ten rok popełnił». Na to Gertruda powiedziała z niedowierzaniem: «Jak mogłoby się tak stać, skoro zmysły człowieka są skłonne tak do złego, że w każdej godzinie grzeszy on wiele razy?». «A dlaczego wydaje ci się to tak trudne?» – odpowiedział Pan. – «Skoro Ja, Bóg, znajduję w tym tak wielką radość, to jeśli człowiek zechce włożyć choć trochę wysiłku, Ja – Bóg wszechmogący – sam zechcę z nim współpracować i w ten sposób moja mądrość pokona wszystko». Ona zaś zapytała: «A co obiecasz, Panie, temu, kto dokona tego przy Twojej pomocy?». Pan rzekł: «Nie mogę ci tego opisać inaczej niż słowami: 'czego oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie odczuło'...» O jakże szczęśliwy człowiek, który przed śmiercią choć jeden rok wytrwałby w takiej praktyce miłości! A choćby i przez jeden miesiąc! I on także mógłby mieć nadzieję, że otrzyma podobną łaskę z ręki nieskończenie dobrego Boga”.

Droga do spełnienia się obietnicy:

Czynienie „dzieł miłości”.

Obietnica dotycząca wspominania Bożego Oblicza

Treść obietnicy:

„Na wszystkich, którzy pociągnięci pragnieniem Mej miłości, często wspominają moje Oblicze, wyciskam mocą mojego człowieczeństwa żywy znak światłości mego bóstwa. Ten blask niech ciągle oświeca ich serca i niech sprawi, że w wiecznej chwale opromienią cały dwór niebieski bardziej niż inni szczególnym podobieństwem do mego Oblicza”.

Droga do spełnienia się obietnicy:

Czczenie Oblicza Pana Jezusa.

Obietnica dotycząca pozdrawiania Matki Bożej

Treść obietnicy:

„Następnie, gdy w Ewangelii czytano słowa: «Oto ja, służebnica Pańska», Gertruda z żarliwością serca pozdrawiała Bożą Matkę, przypominając Jej tę niewypowiedzianą radość, którą czuła, wypowiadając te słowa, kiedy to całą siebie i wszystko, co miało się przez nią dokonać, z pełną ufnością powierzyła woli Bożej. Na to Panna Najświętsza odpowiedziała jej z pogodną życzliwością: «Jeśli ktoś przypomni Mi pobożnie o tej radości, ja prawdziwie ukażę mu to, o co prosi się mnie w hymnie śpiewanym dzisiaj – Monstra te esse matrem. Otóż zaprawdę pokażę, że jestem matką Króla i matką błagającego! Przez to, że mam moc, okażę się matką Króla; przez zbawienne wylanie mego miłosierdzia, okażę się zaś matką błagającego»”.

(słowa Matki Bożej)

Droga do spełnienia się obietnicy:

Realizacja wskazań zawartych w treści obietnicyObietnica dotycząca odmawiania Zdrowaś Maryjo...

Treść obietnicy:

„Gertruda zapragnęła dowiedzieć się, jaka modlitwa byłaby szczególnie miła Najświętszej Pannie w dniu tego święta , została więc przez Nią pouczona, że jeśli ktoś w oktawie Zwiastowania codziennie będzie pobożnie odmawiał czterdzieści pięć razy Ave Maria na pamiątkę tych dni, kiedy Pan Jezus wzrastał w Jej łonie, wypełni tym samym taką służbę, jak gdyby był przy Niej w owym dniu, w którym poczęła Pana i opiekował się Nią troskliwie aż do rozwiązania; i jak nie odmówiłaby niewdzięcznie komuś, kto tak by Jej służył, niczego, o co Ją poprosił.

Zrozumiała także, że Ave Maria należy odmawiać następująco: mówiąc «Zdrowaś...», należy pragnąć ulgi dla wszystkich udręczonych; mówiąc «...Maryjo...» – co się tłumaczy jako «morze goryczy» – prosić o wytrwanie w dobrym dla wszystkich pokutujących; mówiąc «...łaskiś pełna...» – o smak łaski dla wszystkich, którzy go nie czują; mówiąc «...Pan z Tobą...» – o przebaczenie dla wszystkich grzeszników; mówiąc «...błogosławionaś Ty między niewiastami...» – o wytrwanie w dobrym dla wszystkich, którzy wkraczają na drogę duchowych postępów; mówiąc «...błogosławiony owoc żywota Twojego...» – o doskonałość dla wszystkich wybranych; mówiąc «...Jezus, odblask chwały Ojca...» – o prawdziwe poznanie; mówiąc «...i odbicie Jego istoty...» – o Bożą miłość. Do każdego Ave Maria należy dodać na końcu właśnie te słowa: «Jezus, odblask chwały Ojca i odbicie jego istoty»”.

Droga do spełnienia się obietnicy:

W oktawie Zwiastowania codzienne pobożne odmawianie czterdzieści pięć razy Ave Maria (Zdrowaś Maryjo... ).

Obietnica dotycząca czynienia wszystkiego na chwałę Bożą i dla zbawienia dusz

Treść obietnicy:

„«Jeśli ktoś jest moim zwiastunem, wynagrodzę go tak, że wszystko, co dla Mnie zdobędzie, całkowicie przypadnie mu w udziale». Przez te słowa zrozumiała, że ilekroć ktoś pisze albo poucza innych z myślą, aby się w ten sposób przyczynić do Bożej chwały i zbawienia dusz, wówczas cała zbawcza korzyść, jaką mogłyby przynieść komukolwiek te pisma czy nauka choćby i przez tysiąc tysięcy lat, w całości przypada temu, kto na początku zgodnie ze swym zamysłem ofiarował ją Panu.

Potem Pan dodał jeszcze: «Ktokolwiek, zaspokajając swoje poszczególne potrzeby; czy to pijąc, czy jedząc, czy śpiąc, czy spełniając inne powinności, których domaga się jego natura, stara się spełnić je z taką intencją, że mówi w swym sercu albo i na głos: Panie, oto to jedzenie – czy cokolwiek innego – przyjmuję w tej miłości, przez którą Ty mi je przeznaczyłeś od wieków, bym je przyjmował dla mego dobra, jak również i w tej miłości, przez którą Ty je uświęciłeś, gdyś je ode mnie przyjmował w Twoim najświętszym człowieczeństwie na chwałę Boga Ojca i dla zbawienia całego rodzaju ludzkiego. Proszę też, aby przez zjednoczenie z Twoją miłością przyczyniło się ono do wzrostu chwały dla wszystkich istot niebieskich, ziemskich i czyśćcowych – otóż kto tak spełnia konieczne powinności, osłania Mnie jakby najmocniejszą tarczą, która broni przed różnymi napaściami, jakimi Mnie dręczą dzieci tego świata»”.

Droga do spełnienia się obietnicy:

Realizacja wskazań zawartych w treści obietnicy

Obietnica dotycząca „przyjmowania Komunii św. z umiłowania Bożej chwały”

Treść obietnicy:

„Kto bowiem przyjmuje Boski sakrament z umiłowania mej chwały, otrzymuje zbawienny pokarm mego Boskiego Ciała wraz z najwyborniejszym balsamicznym nektarem bóstwa, a ponadto ozdobę Bożych cnót o niezrównanym blasku (...). Jeśli ktoś zaniedbuje przygotowanie do Komunii i powstrzymując się od niej, tym swobodniej służy własnej woli, ten czyni się jeszcze bardziej niegodnym i w pewien sposób pozbawia się owoców tak wielkiego sakramentu przyjmowanego tego dnia w całym Kościele”.

(słowa Pana Jezusa)

Droga do spełnienia się obietnicy:

Realizacja wskazań zawartych w treści obietnicy.

Obietnica związana ze znoszeniem cierpień

Treść obietnicy:

„Nie możesz Mi okazać większego oddania, niż gdy będziesz cierpliwie znosić na pamiątkę mojej męki wszystkie cierpienia, które przyjdą na ciebie: czy to wewnętrzne, czy zewnętrzne, i zmusisz się do robienia tego, co najbardziej sprzeciwia się twej woli. To właśnie jest najbardziej zbawienną rzeczą, której możesz dokonać: czuwać nad swoimi zmysłami zewnętrznymi i poskramiać je. Ktokolwiek na pamiątkę mojej męki będzie się przykładał do tego ćwiczenia, może mieć mocną nadzieję, że z mojej dobroci otrzyma hojną odpłatę”.

(słowa Pana Jezusa)

Droga do spełnienia się obietnicy:

Realizacja wskazań zawartych w treści obietnicy.

Obietnica związana z wolą skierowaną ku Bogu

Treść obietnicy:

„Zwróć uwagę, że wśród tych różnych cnót znajdują się słowa «przez Ducha Świętego», a ponieważ Duch Święty to dobra wola, staraj się przede wszystkim, byś miała dobrą wolę. W ten sposób możesz osiągnąć blask wszystkich cnót i szczególny w nich postęp, gdyż sama wola przynosi większe korzyści niż te, które można zdobyć lub uzyskać przez uczynki. Kto bowiem ma wolę skierowaną jedynie na to, by gorliwiej od wszelkiego stworzenia wysławiać Mnie, składać Mi dziękczynienie, kochać Mnie, współczuć ze Mną i ćwiczyć się w każdej cnocie w stopniu doskonałym, jeśli tylko będzie mógł, tego bez wątpienia hojnie wynagrodzę z mej boskiej szczodrobliwości za wszystko, czego by zdołał dokonać przez uczynki”.

Droga do spełnienia się obietnicy:

Realizacja wskazań zawartych w treści obietnicy

Obietnica związana ze św. Gertrudą

Treść obietnicy:

„I otworzył Pan swoje najświętsze usta, i zaczerpnął powietrza, mówiąc: «jak zaczerpnąłem teraz powietrza, tak też zaprawdę przyciągnę ku sobie wszystkich, którzy ze względu na Mnie zwrócą się do ciebie z pobożnością i miłością, i sprawię, że z dnia na dzień będą czynić postępy w dobru»”.

Droga do spełnienia się obietnicy:

Proszenie o wstawiennictwo św. Gertrudę z Helfty.

Obietnica dotycząca nabożeństwa ku czci Ran Chrystusa

Treść obietnicy:

„Przed uroczystością Wniebowstąpienia Pańskiego Gertruda 5466 razy odmawiała ku czci najzbawienniejszych ran na całym ciele Pana Jezusa ten werset: «Chwała Tobie najmilsza, najsłodsza, najłaskawsza, najszlachetniejsza, królewska, najwznioślejsza, jaśniejąca i zawsze pełna pokoju Trójco – za różane rany mego Umiłowanego, jedynego Wybrańca». Za którymś razem pojawił się jej Pan Jezus o obliczu piękniejszym niż twarze aniołów, a nad każdą Jego raną zobaczyła kwiaty świecące złotym blaskiem. Z pogodnym obliczem odpowiedział na jej pozdrowienie i przemówił do niej z wielką czułością, mówiąc między innymi: «Oto w takiej jaśniejącej postaci i w złocistej chwale, w jakiej Mnie teraz oglądasz, ukażę ci się także w godzinie twojej śmierci – pełen uroku i słodyczy. I takimi ozdobami, jakimi teraz zostały upiększone moje rany dzięki słowom twoich modlitw, Ja pokryję wówczas i przystroję wszystkie plamy twoich grzechów i zaniedbań. To samo uczynię wszystkim, którzy z podobną gorliwością i pobożnością oddają cześć wszystkim moim ranom przez tę lub podobną modlitwę»”.

Droga do spełnienia się obietnicy:

Odmawianie modlitwy na uczczenie Ran Pana Jezusa: „Chwała Tobie najmilsza, najsłodsza, najłaskawsza, najszlachetniejsza, królewska, najwznioślejsza, jaśniejąca i zawsze pełna pokoju Trójco – za różane rany mego Umiłowanego, jedynego Wybrańca”.

Obietnica związana z odmawianiem Ojcze nasz... ku czci św. Jana Ewangelisty

Treść obietnicy:

„Jeśli ktoś codziennie odmawia Pater noster ku czci tego apostoła, przypominając mu o słodkiej wierności, jaką wypełniło się jego serce, kiedy uczyłem go tej modlitwy, zdoła uzyskać łaskę wiernego wytrwania w cnocie, nawet do końca swego życia”.

(słowa Pana Jezusa)

Droga do spełnienia się obietnicy:

Czczenie św. Jana Ewangelisty przez codzienne odmawianie Ojcze nasz ku jego czci.

Obietnica związana z odmawianiem Zdrowaś Maryjo...

Treść obietnicy:

„W przesławne święto Narodzenia Najświętszej Dziewicy Gertruda odmówiła Ave Maria tyle razy, ile dni ta przecudna Gwiazda Morska wzrastała w matczynym łonie, po czym pobożnie Jej to ofiarowała. Zapytała przy tym, jakie zasługi dzięki Jej łaskawości zdobędą ci, którzy tyleż razy z podobnym oddaniem zmówią ku Jej czci Pozdrowienie anielskie. Najłaskawsza Dziewica odpowiedziała jej: «Zasłużą sobie na to, by wśród wielkiego wesela razem ze mną mieć udział we wszelkich radościach, których dostąpiłam i ciągle na nowo doświadczam bez ustanku dzięki wszystkim cnotom, do których święta i chwalebna Trójca tak wspaniale uzdalniała w owych dniach moją duszę według swego doskonałego upodobania»”.

Droga do spełnienia się obietnicy:

Odmówienie wspomnianą liczbę razy Ave Maria (Zdrowaś Maryjo)

Obietnica związana z „szukaniem łaski i miłości Bożej”

Treść obietnicy:

„«Kto dla swego zbawienia szuka mojej łaski, w oczywisty sposób znajdzie Mnie w mych dobrodziejstwach, a kto wiernie szuka mojej miłości, słodko doświadczy Mnie samego w swym wnętrzu». Przez te słowa zrozumiała, że jest wielka różnica między tymi, którzy szukają zbawienia nie tylko swego ciała, ale i duszy zgodnie z pomysłami swej własnej woli, a tymi, którzy z wiarą powierzają całych siebie miłosnej Bożej Opatrzności”.

(słowa Pana Jezusa i interpretacja św. Gertrudy)

Droga do spełnienia się obietnicy:

Powierzanie się z wiarą Bożej Opatrzności.

Obietnica związana z uczynkami miłosierdzia

Treść obietnicy:

„W następny poniedziałek, gdy w Ewangelii czytano słowa: «Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego... bo byłem głodny...», Gertruda powiedziała do Pana: «Ach, mój Panie, skoro nie mamy możliwości nakarmić cierpiących głód cielesny ani napoić spragnionych, ani spełniać innych uczynków miłosierdzia, ponieważ nam, żyjącym z Twojego rozkazu pod nakazami reguły, nie wolno posiadać niczego na własność, poucz mnie, w jaki sposób mogłybyśmy i my usłyszeć te najsłodsze słowa Twojego błogosławieństwa, które obiecałeś za uczynki miłosierdzia w tym fragmencie Ewangelii».

Pan odpowiedział: «Ja jestem prawdziwym zbawieniem i życiem duszy, i w każdym człowieku nieustannie odczuwam głód i pragnienie jego zbawienia. Jeśli więc ktoś będzie się starał każdego dnia przeczytać jakieś budujące słowa Pisma Świętego, na pewno zaspokoi mój głód przepysznym pokarmem. A jeśli jeszcze doda do lektury pragnienie otrzymania przez nią łaski skruchy albo pobożności, zaspokoi również moje pragnienie najsłodszym napojem. Jeśli ktoś poświęci Mi codziennie przynajmniej jedną godzinę w pełnym skupieniu, zgotuje Mi przez to miłe, gościnne przyjęcie. Jeśli ktoś będzie się starał dzień w dzień ćwiczyć w jakiejś cnocie, przyjmę to, jakby Mnie okrył piękną szatą. Podobnie, jeśli ktoś odniesie zwycięstwo, walcząc z jakąś wadą lub pokusą, uznam, że Mnie odwiedził i otoczył czułą troską w chorobie. Kto zaś by się modlił żarliwie za grzeszników albo za dusze czyśćcowe, przyjmę to z taką wdzięcznością, jakby Mnie często odwiedzał w więzieniu, by złagodzić me odosobnienie czułymi słowami swego pocieszenia». I dodał Pan: «Jeśli ktoś dla mojej miłości będzie praktykował wymienione uczynki miłosierdzia codziennie, a szczególnie w okresie Wielkiego Postu, może być pewien, że Ja – z całą moją boską słodyczą – odpłacę mu moją królewską chwałą, jak również wierną przyjaźnią tak hojnie, jak tylko przystoi mojej niepojętej wszechmocy, niezbadanej mądrości i najsłodszej łaskawości»”.

Droga do spełnienia się obietnicy:

Realizacja wskazań zawartych w treści obietnicy.

Dalsza część rozdziału dostępna w pełnej wersji