-
W empik go
Kto łamie motyla na kole? - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 listopada 2018
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Kto łamie motyla na kole? - ebook
Zbiór wierszy napisanych w wieku od 13. do 31. roku życia ułożonych chronologicznie.
Luźno powiązane utwory odzwierciedlają uczucia autora w tamtym okresie. Tytuł zbioru można odczytać na dwa sposoby. Jako igranie z uczuciami bądź wkładanie dużego wysiłku w celu uzyskania czegoś mało istotnego, czego dowodem jest okres w jakim powstawały wiersze oraz ich (zapewne wyłącznie) osobiste znaczenie dla autora.
| Kategoria: | Poezja |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8126-365-8 |
| Rozmiar pliku: | 1,9 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Sonet do Osoby
Jest ktoś ładny, by nie rzecz piękny czasem,
kto mnie pocieszy, gdy staję się smutasem,
kto mnie przytuli, gdy łzy się w oku cisną,
kto po wysiłku da w spokoju wytchnąć.
Ktoś kto stara się mnie kochać jak może,
więc co dzień się modlę: „pomóż jej Boże”,
bo wiem, że trudno być w mej obecności,
a tak przecież boję się samotności.
Cóż więc bym znaczył bez tej osoby?
Byłbym jak róża pozbawiona wody.
Choć mam być piękny i świecić jasnością,
bez niej jestem tylko pustą nicością.
Więc starać się muszę, aby przy mnie była,
żeby jej miłość się wnet nie skończyła,
lecz któż potrafi zrozumieć kobiety?
Ja tego uczynić nie mogę niestety.
Więc proszę ładnie, a nawet śmiem błagać,
byś mnie raczyła w tych próbach wspomagać.
Bo choć mam zalety, to wad jest zbyt dużo.
Pomóż mi stworzyć coś dla niej ma Muzo!
Pomóż napisać sztukę lub poemat,
podsuń mi pomysł, a lepiej jakiś temat.
Pomóż przelać myśli w wielkie dzieło,
bym mógł rzec, że z serca się to wzięło.
A ja nadal się głowię i myślę przerażony,
że nic nie napiszę dla przyszłej mej żony.
Więc cóż mam robić? Ach… posiedzę sobie,
skoro i tak jest pusto w mej głowie.
Oda do człowieka
Człowieku potężny, nieugięty i niestrudzony,
jakże Ci zazdroszczę, żeś został stworzony
do roli Pana Świata, by pod Twymi nogami,
pełzał ród mój wraz z innymi stworzeniami.
Ty wspaniała istoto, która z własnej chęci,
sama siebie każe i sama siebie święci.
Która tak świat przekształca aby mu służono,
co mści się okrutnie za dumę zranioną.
Ty potrafisz bić się do ostatniego tchnienia,
a umierając nie mówisz światu — do widzenia.
Bo wiesz ze powrócisz w chwale majestatu,
wbijając nóż w plecy swemu ojcu i bratu.
Zdradę masz za nic, gdyż co dzień ją stosujesz,
największe cuda zbudujesz i zrujnujesz.
Żadnych granic nie widzisz, bo cóż Cię zatrzyma?
Dla Ciebie niczym jest lato czy zima.
Bóg dał Ci wszystko co ja wzrokiem swym widzę,
dlatego swoim ubóstwem tak bardzo się brzydzę.
I chcę Ci służyć, gdyż to zaszczyt największy,
patrzeć jak co dzień stajesz się piękniejszy.
Przyoblekłszy kaptur strachu i szatę cierpienia,
zastanawiam się tylko, cóż masz do zrobienia
na tym padole, co jest Twym więzieniem,
zastanawiam się ciągle i dalej nic nie wiem,
gdyż w moim mniemaniu Tyś Bogu jest równy,
sam decydujesz, kto trafi do trumny.
Więc skoro moc boską masz w zasięgu ręki,
uwolnij swą duszę od tej ziemskiej męki.
Popłyń do Boga i wraz z swoją Dumą,
Spraw by Tamten z niebios na Ziemię runął.
— Uczeń przerósł Mistrza — krzyknij Mu z góry,
a potem niech ziemię przysłonią Ci chmury.
Zostań tam sam i przestań się dziwić,
że inni bez ciebie są bardziej szczęśliwi.
Czarna Chmura
Czarna Chmura przesłoniła mi Słońce
i za nic odejść nie chciała przeklęta.
Zbyt daleko od siebie jej końce,
bym sam dał radę zrzucić te pęta.
Rozpacz ogarnęła mój umysł człowieka
bo Promień zbawienny znikł za tym murem,
cóż mnie teraz życiu w mym czeka,
czy została tylko gałąź z tym sznurem?
Wtem do kolan rzuciłem się Ziemi
i prosić usilnie o pomoc zacząłem:
O Matko! Ludzie są dziećmi twemi,
i ja się takim Ludziem począłem,
pomóż więc Matko i przegoń tę Chmurę,
bo rozpacz ogarnia mnie coraz większa,
Darmowy fragment
Jest ktoś ładny, by nie rzecz piękny czasem,
kto mnie pocieszy, gdy staję się smutasem,
kto mnie przytuli, gdy łzy się w oku cisną,
kto po wysiłku da w spokoju wytchnąć.
Ktoś kto stara się mnie kochać jak może,
więc co dzień się modlę: „pomóż jej Boże”,
bo wiem, że trudno być w mej obecności,
a tak przecież boję się samotności.
Cóż więc bym znaczył bez tej osoby?
Byłbym jak róża pozbawiona wody.
Choć mam być piękny i świecić jasnością,
bez niej jestem tylko pustą nicością.
Więc starać się muszę, aby przy mnie była,
żeby jej miłość się wnet nie skończyła,
lecz któż potrafi zrozumieć kobiety?
Ja tego uczynić nie mogę niestety.
Więc proszę ładnie, a nawet śmiem błagać,
byś mnie raczyła w tych próbach wspomagać.
Bo choć mam zalety, to wad jest zbyt dużo.
Pomóż mi stworzyć coś dla niej ma Muzo!
Pomóż napisać sztukę lub poemat,
podsuń mi pomysł, a lepiej jakiś temat.
Pomóż przelać myśli w wielkie dzieło,
bym mógł rzec, że z serca się to wzięło.
A ja nadal się głowię i myślę przerażony,
że nic nie napiszę dla przyszłej mej żony.
Więc cóż mam robić? Ach… posiedzę sobie,
skoro i tak jest pusto w mej głowie.
Oda do człowieka
Człowieku potężny, nieugięty i niestrudzony,
jakże Ci zazdroszczę, żeś został stworzony
do roli Pana Świata, by pod Twymi nogami,
pełzał ród mój wraz z innymi stworzeniami.
Ty wspaniała istoto, która z własnej chęci,
sama siebie każe i sama siebie święci.
Która tak świat przekształca aby mu służono,
co mści się okrutnie za dumę zranioną.
Ty potrafisz bić się do ostatniego tchnienia,
a umierając nie mówisz światu — do widzenia.
Bo wiesz ze powrócisz w chwale majestatu,
wbijając nóż w plecy swemu ojcu i bratu.
Zdradę masz za nic, gdyż co dzień ją stosujesz,
największe cuda zbudujesz i zrujnujesz.
Żadnych granic nie widzisz, bo cóż Cię zatrzyma?
Dla Ciebie niczym jest lato czy zima.
Bóg dał Ci wszystko co ja wzrokiem swym widzę,
dlatego swoim ubóstwem tak bardzo się brzydzę.
I chcę Ci służyć, gdyż to zaszczyt największy,
patrzeć jak co dzień stajesz się piękniejszy.
Przyoblekłszy kaptur strachu i szatę cierpienia,
zastanawiam się tylko, cóż masz do zrobienia
na tym padole, co jest Twym więzieniem,
zastanawiam się ciągle i dalej nic nie wiem,
gdyż w moim mniemaniu Tyś Bogu jest równy,
sam decydujesz, kto trafi do trumny.
Więc skoro moc boską masz w zasięgu ręki,
uwolnij swą duszę od tej ziemskiej męki.
Popłyń do Boga i wraz z swoją Dumą,
Spraw by Tamten z niebios na Ziemię runął.
— Uczeń przerósł Mistrza — krzyknij Mu z góry,
a potem niech ziemię przysłonią Ci chmury.
Zostań tam sam i przestań się dziwić,
że inni bez ciebie są bardziej szczęśliwi.
Czarna Chmura
Czarna Chmura przesłoniła mi Słońce
i za nic odejść nie chciała przeklęta.
Zbyt daleko od siebie jej końce,
bym sam dał radę zrzucić te pęta.
Rozpacz ogarnęła mój umysł człowieka
bo Promień zbawienny znikł za tym murem,
cóż mnie teraz życiu w mym czeka,
czy została tylko gałąź z tym sznurem?
Wtem do kolan rzuciłem się Ziemi
i prosić usilnie o pomoc zacząłem:
O Matko! Ludzie są dziećmi twemi,
i ja się takim Ludziem począłem,
pomóż więc Matko i przegoń tę Chmurę,
bo rozpacz ogarnia mnie coraz większa,
Darmowy fragment
więcej..
