-
W empik go
Kwiaty rozłączki - ebook
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Kwiaty rozłączki - ebook
Jeśli można pisać wiersze o miłości, także rozstaniu należy się pieśń. Rozłączka wydobywa na światło dzienne epizody, przeczucia, zapowiedzi końca. Wprowadza osoby prywatnego dramatu, scenerię codziennego bycia-niebycia razem. Oświetla kolejność emocji i ich ciągi dalsze, bo te zawsze następują, nawet wtedy, gdy pakujemy manatki i wszystko wokół wydaje się bagażem do wyniesienia.
Inga Iwasiów
Książka Aleksandry Wstecz to literatura podskórna. To drobne i celne ukłucia, które układają się w czytelnicze zdziwienia i radości. Lektura wywołuje częste potakiwania: „no tak, no tak, ja też”, bo autorka w kilka słów potrafi złapać te nasze wielkie rozpady i znikania. Ślad po lekturze jest wyraźny.
Juliusz Strachota
| Kategoria: | Poezja |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-65739-89-6 |
| Rozmiar pliku: | 1,1 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Rośliny przyszłości
Ciało obok jeszcze nie wie,
czego się po mnie spodziewać.
To jeszcze ciało obce,
zanurzone w Morzu Czarnym.
Oznajmia:
I to mają być najpiękniejsze chwile naszego życia?
Sikam na stojąco do wody, śmieję się.
Morze jest niewinne, a ja je psuję.
A masz, świecie.
Za całe swoje dobro na powierzchni.
Za twoje produkty rozweselające i ich efekty:
spokój, milczenie i jasność –
pływaj w sikach.
Nie mam pojęcia, dlaczego
ciało obce stoi tutaj dalej ze mną
i zatapiamy się w patronce rozstania – brudnej wodzie.
W innym morzu umierają ludzie, a będzie umierać ich coraz więcej.
W tym wytruli delfiny przed olimpiadą w Soczi, padały na brzegu.
Siebie nie zabijamy, tylko patrzymy.
A mówią, że dopiero wtedy przestaje się być Europejką, gdy się wlecze krwawy potrzask za sobą.
Wychodzę z morza.
Zakrywam się ręcznikiem, którym nawet nie da się wytrzeć.
Śmierdzi jak szmata do mycia podłogi.
Morze, to ja mam taki zapach.
Jak kwiatki-śmierdziuchy –
rośliny, które przyjmują się wszędzie.
Moja przyjaciółka
kupiła mi bilet do ciała obcego,
stwierdzając za mnie, żebym żyła
bez korzeni:
Jeśli tak czujesz, rób.
Mówi, że biedarośliny
to rośliny przyszłości.
Mówi, że biedarośliny
to my.
Raz znalazła styropian pokryty mchem –
myślał, że plastik to kamień i się z nim zrósł.
Szukam na plaży roślin jutra.
Zepsułam właśnie czytnik,
dostaliśmy go z mężem na prezent ślubny.
Wpadł mi do niego piasek i nie mogę czytać.
Nie żywię do niego żadnej urazy.
To tylko czytnik.
Nie ma co płakać nad prezentem,
nad siedmiolatkiem po rozwodzie.
Noszę w sobie stały cykl przeprosin.
Przepraszam, że zepsułam.
Przepraszam
nasz wspólny
siedmioletni
czytnik.
A więc odleciałam tanim lotem
– zostawiając za sobą bolesny ślad węglowy –
żeby szukać roślin na kamienistej plaży,
przepraszać piasek.
Nabijam kolejne godziny
z ciałem obcym, oszczędną roślinnością,
żeby nie wyglądało
na wyrwanie z korzeniami.
Zwykle mówi się: To trwa od lat.
I po wszystkim.
Nie trwa. Od lat rozłącza nas coś innego.
Ledwo znam ten rozłącznik.Daty ważności
Była żona mojego (wtedy obecnego) męża zmieniła profilowe.
Chciałam je sprawdzić i niechcący zaprosiłam ją do znajomych.
Od tamtego czasu nie tylko mnie zablokowała,
ale tak jakby nienawidziła mnie jeszcze bardziej.
Wzięłam go na bok:
Sprawdź mejla.
Napisałam do twojej byłej, że jest cipą.
I że powinna się lepiej organizować, żeby być
lepiej zorganizowaną cipą,
zarządzającą naszym życiem.
Dodałam cię do odbiorców.
Odpowiedział:
Dobrze, zarejestrowałem.
Zastanawiam się teraz, dlaczego mój były mąż lubi moje zdjęcia.
A moje przyjaciółki nie.
Zastanawiam się, dlaczego on byłby skłonny ucieszyć się z mojego widoku.
A one powodują, że mi niedobrze.
Trzymają z nim solidarność,
której on – przynajmniej z tego, co mówił – nie chciał.
Naciska palcem wskazującym na serce, one nie.
A jednak wciągnęły go pod kopułę niechęci.
Nie wyrwą mu naszych wspomnień, które są dobre.
Ani nie dowiedzą się nigdy o tym, co było złe.
Nie wpadną na to, że nasz dom był nasz, a nie ich,
chociaż czasami mówiłam o nim,
coś się ze mnie ulewało.
Koleżanki chętne ci wpierdolić za to, że się na cokolwiek decydujesz.
Siostrzeństwo, girl power, dziewczyństwo, cipiaństwo takie, paper dolls.
Co będzie z moimi tajemnicami, o których wiedzą?
Czy mój były mąż może teraz powiedzieć mojej przyjaciółce, że sypiałam z jej mężem?
Czy moja była przyjaciółka może teraz powiedzieć mojemu byłemu mężowi, że pieprzyłam się na dachu z jakimś idiotą?
Czy obydwoje kiedyś dojdą do wniosku, że to była ta sama osoba?Schody
Kieruję się w stronę światła,
zachłyśnięta brudną wodą.
Nie wiem, czemu bierze w tym udział tyle osób.
Nie tylko patronka rozstań.
Czy tego nie było już wcześniej?
Skądś pamiętam to światło.
Pojawiło się, kiedy siedziałam na schodkach
przed wejściem do piekarni
z obcym facetem
o piątej nad ranem.
Opowiadałam mu, że jestem chujową macochą.
Nie chciało mi się zaczynać
zbliżeń, ale patronka szepnęła:
Szukaj ręką miejsca dla siebie na obcym ciele,
błądź nią w rejonach, które znasz z innego ciała,
porównuj szorstkość i ciepło.
Zamiast jej posłuchać od razu,
siedziałam bez ruchu i bełkotałam,
jak jestem najsłabszą cząstką rodziny nuklearnej.
A on nie dostanie z tego nawet
odłamka po jej wybuchu.
Zachował się, jakby skądś już to znał.
Włożył mi palec w buta, połaskotał:
Nie wiesz niczego o ładunkach wybuchowych, grałaś najwyżej w sapera.
Jakby coś – śpię w hotelu na lewo od piekarni.
Pomyślałam:
Atrapa.
Złe kwiaty więdną.
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------
Ciało obok jeszcze nie wie,
czego się po mnie spodziewać.
To jeszcze ciało obce,
zanurzone w Morzu Czarnym.
Oznajmia:
I to mają być najpiękniejsze chwile naszego życia?
Sikam na stojąco do wody, śmieję się.
Morze jest niewinne, a ja je psuję.
A masz, świecie.
Za całe swoje dobro na powierzchni.
Za twoje produkty rozweselające i ich efekty:
spokój, milczenie i jasność –
pływaj w sikach.
Nie mam pojęcia, dlaczego
ciało obce stoi tutaj dalej ze mną
i zatapiamy się w patronce rozstania – brudnej wodzie.
W innym morzu umierają ludzie, a będzie umierać ich coraz więcej.
W tym wytruli delfiny przed olimpiadą w Soczi, padały na brzegu.
Siebie nie zabijamy, tylko patrzymy.
A mówią, że dopiero wtedy przestaje się być Europejką, gdy się wlecze krwawy potrzask za sobą.
Wychodzę z morza.
Zakrywam się ręcznikiem, którym nawet nie da się wytrzeć.
Śmierdzi jak szmata do mycia podłogi.
Morze, to ja mam taki zapach.
Jak kwiatki-śmierdziuchy –
rośliny, które przyjmują się wszędzie.
Moja przyjaciółka
kupiła mi bilet do ciała obcego,
stwierdzając za mnie, żebym żyła
bez korzeni:
Jeśli tak czujesz, rób.
Mówi, że biedarośliny
to rośliny przyszłości.
Mówi, że biedarośliny
to my.
Raz znalazła styropian pokryty mchem –
myślał, że plastik to kamień i się z nim zrósł.
Szukam na plaży roślin jutra.
Zepsułam właśnie czytnik,
dostaliśmy go z mężem na prezent ślubny.
Wpadł mi do niego piasek i nie mogę czytać.
Nie żywię do niego żadnej urazy.
To tylko czytnik.
Nie ma co płakać nad prezentem,
nad siedmiolatkiem po rozwodzie.
Noszę w sobie stały cykl przeprosin.
Przepraszam, że zepsułam.
Przepraszam
nasz wspólny
siedmioletni
czytnik.
A więc odleciałam tanim lotem
– zostawiając za sobą bolesny ślad węglowy –
żeby szukać roślin na kamienistej plaży,
przepraszać piasek.
Nabijam kolejne godziny
z ciałem obcym, oszczędną roślinnością,
żeby nie wyglądało
na wyrwanie z korzeniami.
Zwykle mówi się: To trwa od lat.
I po wszystkim.
Nie trwa. Od lat rozłącza nas coś innego.
Ledwo znam ten rozłącznik.Daty ważności
Była żona mojego (wtedy obecnego) męża zmieniła profilowe.
Chciałam je sprawdzić i niechcący zaprosiłam ją do znajomych.
Od tamtego czasu nie tylko mnie zablokowała,
ale tak jakby nienawidziła mnie jeszcze bardziej.
Wzięłam go na bok:
Sprawdź mejla.
Napisałam do twojej byłej, że jest cipą.
I że powinna się lepiej organizować, żeby być
lepiej zorganizowaną cipą,
zarządzającą naszym życiem.
Dodałam cię do odbiorców.
Odpowiedział:
Dobrze, zarejestrowałem.
Zastanawiam się teraz, dlaczego mój były mąż lubi moje zdjęcia.
A moje przyjaciółki nie.
Zastanawiam się, dlaczego on byłby skłonny ucieszyć się z mojego widoku.
A one powodują, że mi niedobrze.
Trzymają z nim solidarność,
której on – przynajmniej z tego, co mówił – nie chciał.
Naciska palcem wskazującym na serce, one nie.
A jednak wciągnęły go pod kopułę niechęci.
Nie wyrwą mu naszych wspomnień, które są dobre.
Ani nie dowiedzą się nigdy o tym, co było złe.
Nie wpadną na to, że nasz dom był nasz, a nie ich,
chociaż czasami mówiłam o nim,
coś się ze mnie ulewało.
Koleżanki chętne ci wpierdolić za to, że się na cokolwiek decydujesz.
Siostrzeństwo, girl power, dziewczyństwo, cipiaństwo takie, paper dolls.
Co będzie z moimi tajemnicami, o których wiedzą?
Czy mój były mąż może teraz powiedzieć mojej przyjaciółce, że sypiałam z jej mężem?
Czy moja była przyjaciółka może teraz powiedzieć mojemu byłemu mężowi, że pieprzyłam się na dachu z jakimś idiotą?
Czy obydwoje kiedyś dojdą do wniosku, że to była ta sama osoba?Schody
Kieruję się w stronę światła,
zachłyśnięta brudną wodą.
Nie wiem, czemu bierze w tym udział tyle osób.
Nie tylko patronka rozstań.
Czy tego nie było już wcześniej?
Skądś pamiętam to światło.
Pojawiło się, kiedy siedziałam na schodkach
przed wejściem do piekarni
z obcym facetem
o piątej nad ranem.
Opowiadałam mu, że jestem chujową macochą.
Nie chciało mi się zaczynać
zbliżeń, ale patronka szepnęła:
Szukaj ręką miejsca dla siebie na obcym ciele,
błądź nią w rejonach, które znasz z innego ciała,
porównuj szorstkość i ciepło.
Zamiast jej posłuchać od razu,
siedziałam bez ruchu i bełkotałam,
jak jestem najsłabszą cząstką rodziny nuklearnej.
A on nie dostanie z tego nawet
odłamka po jej wybuchu.
Zachował się, jakby skądś już to znał.
Włożył mi palec w buta, połaskotał:
Nie wiesz niczego o ładunkach wybuchowych, grałaś najwyżej w sapera.
Jakby coś – śpię w hotelu na lewo od piekarni.
Pomyślałam:
Atrapa.
Złe kwiaty więdną.
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------
więcej..
