MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
Kwiaty z ognia - ebook
Alicja Patey – Grabowska (Steffen) Warszawianka z urodzenia - (jako dziecko przeżyła powstanie warszawskie na Starym Mieście), filolog z wykształcenia. Autorka kilkunastu tomików poetyckich, utworów dla dzieci, sztuk teatralnych, (komediofarsy polityczne „Mur” wyd. 1995 r.), antologii, wierszy polskich poetek (od XVIII w.) i wierszy katyńskich ,,Krzyk o świcie” (1992 r. – współautor S. Melak.) Tą książką spłaca dług wobec ojca – oficera zamordowanego w Katyniu. Zajmuje się tłumaczeniami z języka słowiańskiego i języka francuskiego oraz propagowaniem poezji polskiej w kraju i za granicą. Jest członkiem Rodziny Katyńskiej, której jest współzałożycielką oraz Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Za propagowanie poezji, tłumaczenia, twórczość została wyróżniona przez Akademię „Di Pontzen” w Neapolu i Akademię Literatury i Sztuki „La Crisalide” w Catanii w 1996 r. Jej wiersze figurują w wielu zagranicznych antologiach, a wiersze Katyńskie zostały wydrukowane w antologii „Katyń w literaturze” w opr. J. Krzyżanowskiego (2002 r.) oraz w albumie „Katyń w pomnikach świata” (Alina Siomkajło – 2002 r.) w tłumaczeniu na język angielski.
Spis treści
Wstęp
1. Historia
2. Ziemio Smoleńska
3. Ziemio Katyńska
4. Pamięci Rotmistrza T. Pileckiego
5. Polska Nekropolia
6. Przyjaciołom którzy odeszli
7. Odejścia pisarza
8. Kiedy odchodzi
9. Cisza
10. Opowieść biblijna
11. Inka
12. Piosenka o Ince
13. Żołnierze wyklęci
14. Jeśli my
15. Ballada o księdzu Skorupce
16. Matki bohaterów
17. Jaki cios
18. Cień
19. Zakapturzony cień
20. Polskie Kariatydy
21. Pamięci ojca
22. To my father’s memory
23. Impresje katyńskie
24. Zmartwychpowstali
25. Kwiaty z ognia
26. Bombardowanie Starówki
27. Śmierć poetki
28. Przemijanie
29. Podaj rękę
30. W białych rękawiczkach
31. Bo czym człowiek jest
32. To lęk
33. Rzadko się zdarza
34. Tu i tam
35. Wiersz pesymistyczny
36. Wiersz metafizyczny
37. Złączeni
38. Okno
39. Poeta i historia
40. Sen poety
41. Kobieta w lustrze
42. Oko w oko
43. Jeśli
44. Przesłanie
| Kategoria: | Poezja |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-936697-1-4 |
| Rozmiar pliku: | 172 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
pamięci ludności cywilnej
Gwizd
Szum
Trzask
Jeszcze nie tu
sypie się gruz
pył
otwór w piwnicznej ścianie -
ratunek dla zasypanych
Zamarł płacz dziecka
Cisza
Jeszcze nie tu
Gwizd, szum
huk
Panie zmiłuj się
Ratuj!
Dziecko w płacz
Ludzie w krzyk
ciemność
kurz
pył
- Żyjecie?
Tak
Jeszcze nie tu
Światło
na pobladłe twarze
plecy przyklejone
do ściany
bezpieczniej gdy…
Jeszcze
jeszcze
życie się tli
w kaganku strachuPodaj rękę
Oświęcim – Muzeum
Czwartego zatem zstąpiliśmy dołu,
Głębiej się drążąc w bolesne dziedziny,
Co wszystko świata złe mieszczą pospołu.
(Dante, Boska komedia)
I
Zstępujemy na samo dno otchłani
podaj rękę
jeszcze niebo ma uśmiech słonecznika
a trawa zapachem nęci
Zstępujemy na samo dno otchłani
podaj rękę
Twoje i moje kroki
szczebiocą na dziedzińcu
który w słońcu obmywa gładką skórę
obleka się w zieleńce
jak panna na przyjęcie gości
Zstępujemy na samo dno otchłani
stopień pierwszy
Wygolone twarze ścian
pachną wodą kolońską świeże tynki
gdzie tu śmierć?
gdzie tu śmierć?
gabloty w których księgi
cyfry litery równe
jak przystrzyżony żywopłot na modłę angielską
cyfry wykaligrafowane cyfry
które są tylko znakami na tablicach
pachnących świeżą farbą
II
Zstępujemy na samo dno otchłani
stopień drugi
Fotografie kości powleczonych skórą
małe dzieci z twarzami starców
czuję śmierć
podaj rękę
III
Stopień trzeci
Włosy
wiją się drgają krzyczą
wypełzają zza szkła włosy
szczerzą szczęki Zęby szczęki
tyle twarzy ile szczęk szczerzą zęby krzyczą
rozdziawione paszcze butów parują nogi
w każdym bucie stężałe ciepło wyszczerzają szczęki
krzyczą
trup lalki z jedną nogą
mały bucik piszczy chce mleka
wielki płacz
tak wielki ściany chwieją się pękają
ich ogolone głowy schylają się nad nami
podaj rękę
jeszcze ciepła Nasze ręce żyją
to dobrze
Zstępujemy na samo dno piekła
IV
Stopień czwarty
czuję swąd
palą się oczy
Oni tu są Niosą ogień w oczach
„To fotografie”
nie oni tu są ich kroki słyszę
oddech ostatni wcisnął się kroplą
w zimno posadzki
Pasiak na krześle jeszcze chowa życie
Ostatnia droga przez drzwi wpółotwarte
twarzą do ściany aby krzyk wycisnąć
z dna otchłani niebo jak tarcza metalu
Podaj rękę
Chcę wiedzieć że żyjęAlicja Patey – Grabowska (Steffen)
Warszawianka z urodzenia - (jako dziecko przeżyła powstanie warszawskie na Starym Mieście), filolog z wykształcenia. Autorka kilkunastu tomików poetyckich, utworów dla dzieci, sztuk teatralnych, (komediofarsy polityczne „Mur” wyd. 1995 r.), antologii, wierszy polskich poetek (od XVIII w.) i wierszy katyńskich ,,Krzyk o świcie” (1992 r. – współautor S. Melak.) Tą książką spłaca dług wobec ojca – oficera zamordowanego w Katyniu. Zajmuje się tłumaczeniami z języka słowiańskiego i języka francuskiego oraz propagowaniem poezji polskiej w kraju i za granicą. Jest członkiem Rodziny Katyńskiej, której jest współzałożycielką oraz Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Za propagowanie poezji, tłumaczenia, twórczość została wyróżniona przez Akademię „Di Pontzen” w Neapolu i Akademię Literatury i Sztuki „La Crisalide” w Catanii w 1996 r. Jej wiersze figurują w wielu zagranicznych antologiach, a wiersze Katyńskie zostały wydrukowane w antologii „Katyń w literaturze” w opr. J. Krzyżanowskiego (2002 r.) oraz w albumie „Katyń w pomnikach świata” (Alina Siomkajło – 2002 r.) w tłumaczeniu na język angielski.
