Łąka - ebook

I

Czy pamiętasz, jak głowę wynurzyłeś z boru,

Aby nazwać mnie Łąką pewnego wieczoru?

Zawołana po imieniu

Raz przejrzałam się w strumieniu –

I odtąd poznam siebie wśród reszty przestworu.

Przyszły do mnie motyle, utrudzone lotem,

Przyszły pszczoły z kadzidłem i myrrą i złotem,

Przyszła sama Nieskończoność,

By popatrzeć w mą zieloność, –

Popatrzyła i odejść nie chciała z powrotem…

Kto całował mak w zbożu – nie zazna niedoli!

Trawa z ziemi wyrwana pachnie, lecz nie boli…

Kocham stopy twoje bose,

Że deptały kruchą rosę,

Rozróżniając naoślep chabry od kąkoli.

Niechże sen twój wędrowny zielenią poprzedzę!

Weź kwiaty w jedną rękę, a w drugą weź miedzę,

Połóż kwiaty na rozstaju,

Zwilżyj miedzę w tym ruczaju,

Co wie o mnie, że trawą brzeg jego nawiedzę.

Już słońce mimochodem do rowu napływa,

Skrzy się łopuch kosmaty i bujna pokrzywa, –

Jeno pomyśl, że ci wolno

Kochać łątkę i mysz polną

I przepiórkę, co z głuchym trzepotem się zrywa!