-
W empik go
Leanderka. 5 ôsprowek po naszymu - ebook
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Leanderka. 5 ôsprowek po naszymu - ebook
Zbiór opowiadań "Leanderka. 5 ôsprowek po naszymu" to śląskojęzyczny debiut Rafała Szymy.
Zawarte w nim teksty to współczesna, nowoczesna proza pozbawiona folklorystycznego charakteru. Język śląski nie jest w niej celem samym w sobie - w każdym razie nie bardziej niż jako regularne, autonomiczne tworzywo literackie. Ten tom to tyleż przygoda autora z pisanym śląskim, co poligon testujący możliwości prozy po śląsku: bez taryfy ulgowej, z przekroczeniem oswojonych konwencji pisania godkōm.
- Zależało mi na tym, żeby napisać "książkę do poczytania", fikcję literacką po naszymu. - mówi autor - Mam nadzieję, że Leanderka będzie tym, czego mi brakuje w księgarniach - książką w całości po śląsku, ale nie wyłącznie o Śląsku".
Zawiera opowiadania:
Sisuś
Leanderka
Jedynosty
Cessna
Francyjo
BLURB:
To niy ma yno pō naszymu, to je bardzo dobrŏ literatura.
- Szczepan Twardoch
Jest to rzecz pionierska i te opowiadania otwierają następny etap pisania po śląsku literatury. Są nowym początkiem – wyobraźniowo, warsztatowo – śląskiej twórczości literackiej.
- prof. Zbigniew Kadłubek
Rafał poradzi ôsprawiać jak nojlepszy ze ślonskich starzikow. Tak, co żodyn niy poradzi sie pokapować, kaj je prowda, a kaj już jij niy ma.
- Marcin Melon
| Kategoria: | Opowiadania |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-65558-13-8 |
| Rozmiar pliku: | 2,3 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
We ksiōnżce używōmy mustra zapisowaniŏ naszyj gŏdki, kiery ugŏdała kōmisyjŏ kodyfikacyjnŏ we 2011 roku (tzw. ślabikŏrzowy szrajbōnek). Beztōż znojdziecie sam trzi „ślōnskie” litery:
Ō, ō – jak we „dōm” abo „rechtōr”
Ô, ô – 'uo', jak we słowach „ôkno” abo „ôblyc”
Ŏ, ŏ – normalne 'o' na wschodzie, 'ou' wele Ôpolŏ, 'au'
wele Koźlŏ, jak we „trŏwa” abo „farŏrz”.
Ekstra ôstawiylimy moc rygiōnalizmōw ze wschodniego Ślōnska (Pszczyna-Mikołōw-Katowice), kaj autōr sie chowoł i chytoł gŏdka.1.
– Dobry, sōmsiŏd!
– Dobry!
– Niy widziołżeś kajś naszyj babki?
– Niy, dzisio niy.
– Bo zaś sie nōm kajś straciyła. W tym roku citła już dwa razy. Niby terŏzki to bydzie trzeci. Ty wiysz, jak mie to słabi?
Podziwołech sie naôbkoło, jakbych mioł jōm ôrŏz uwidzieć. Niy było jij u mie na placu ani we zegrōdce. U sōmsiada, bez ôtwarto do mola brama, tyż baby niy było widać. Z drugij strōny tam, kaj drōga sie dźwigŏ i łōnczy z głōwnōm, niy było żŏdnego, krōm pŏru gyńsi ôd Płōnkōw. Nasze chałpy z zegrōdkami, poustawiane jedna za drugōm przi drodze, szło chycić jednym dugim wejrzyniym. I na zicher nikaj niy było staryj Winklerki, baby ôsiymdziesiōnt, abo i dziewiyńdziesiōnt lŏt staryj, ôstatnij starki, kierŏ sie sam jeszcze ôstała miyszkać.
Wejrzołech nazŏd na Richata. Siedzioł we swojim golfie, starszy chop z fōnsym, już w cywilnych łachach, a niy w ancugu, w kierym dziynnie pyloł do roboty. Do Katowic do biōra mioł bliżyj jak jŏ, tōż zawdy gibcyj ôdy mie bōł nazŏd w dōma. Wyglōndoł na skamanego, a spuchniynte ôczy mioł jeszcze ôtwarte chyba ino skuli kawy i cygaretōw. Podziwoł sie zaś na mie.
– Jada na fara. Łōńskigo miesiōnca tam my jōm znŏdli. Gŏdołech ci to?
– Ja, pamiyntōm. – przichwolōłech mu.
– Jakbyś tak jōm kajś uwidzioł, abo jakby ku ciebie prziszła, to dej znać. – Ôrŏz spōmnioł sie i chyciōł za mobilniŏk na drugim zicu. – Mŏsz ôdy mie nōmer, pra?
– Mōm, mōm.
Ciepnōł telefōn nazŏd, ale za fest, tak co ślecioł mu na zŏl. Zapierōniōł, zgibnōł sie pō nia, zastynkoł.
– Niy starej sie, hneda sie znojdzie. Z tymi bolawymi nogami daleko niy zōńdzie. – Uśmiychłech sie dō niego. Już na mie niy wejrzoł. Muknōł ino „Na razie!” i pojechoł ku drōdze. Dźwignōł sie za nim taki sztaub, żech gibko pocis ku chałpie, coby tego niy wdychać.
