-
W empik go
Litania zachwytów - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 maja 2021
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Litania zachwytów - ebook
„Litania zachwytów” Mariusza Parlickiego to zbiór: liryki miłosnej, wierszy refleksyjnych, poezji w baśniowo-balladowym klimacie, ale też i wierszy nostalgicznych, poświęconych przemijaniu, starzeniu się i śmierci. W tomie tym dominuje jednak wyraźnie radość życia z pewną nutką sentymentalizmu, Podmiot liryczny tych wierszy zabiera Czytelnika w barwną podróż, podczas której zmieniają się jak w kalejdoskopie odcienie uczuć, pory dnia, nocy i roku.
| Kategoria: | Poezja |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8245-432-1 |
| Rozmiar pliku: | 1,2 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Twoje zdjęcie
Wśród szpargałów skurzonych od lat,
przekładanych z miejsca na miejsce,
odnalazłem zaginiony czas —
Twoje zdjęcie,
Twoje zdjęcie.
Czarno-białe, nieostre, a róg
poplamiony czerwonym winem.
Kto pomyślałby, że znajdę tu
tę dziewczynę,
tę dziewczynę?
Na strychu unosi się kurz
w odcieniach szarości i różu,
czuję, że łzy pociekły mi już.
To od kurzu,
to od kurzu.
Odłożyłem zdjęcie, by czas
tak, jak wszystko dalej je zmieniał.
Może zajrzę tu za parę lat
po wspomnienia,
po wspomnienia?
A jeżeli nie zajrzę, to ktoś
będzie kiedyś miał może zajęcie,
by wymyślić, co robi tu to
Twoje zdjęcie
Twoje zdjęcie.Wiersz dla ciebie
W popielniczce papieros się tli,
w filiżance — kawa zziębnięta,
czytam mail, piszesz bym nie był zły,
lecz przyjedziesz dopiero na święta.
Dzieci cicho w łóżeczkach już śpią,
chrupek garść nasypałem znów kotu
i pod nosem zakląłem: — psia kość,
do świąt jeszcze jest ponad pół roku!
Do piwnicy poszedłem, by tam
sprawdzić, czy ktoś nie ukradł choinki,
ręce potem umyłem i łza
popłynęła na widok twej szminki.
Zapomniałaś ją zabrać, bo już
trzeba było gnać na lotnisko,
więc została i czeka wciąż tu
tak, jak czeka dokoła tu wszystko.
Kraków już się układa do snu,
na zajezdni śpią smacznie tramwaje,
sąsiad kaszle, nie może wziąć tchu,
bo zbyt mocno pachnie mu majem.
Psy bezdomne gryzą się gdzieś
niedaleko, bo dobrze je słyszę
i to wszystko układa się w treść
wiersza, który dla ciebie piszę.Pierwsza miłość
Nie widziałem cię chyba sto lat,
między nami wykopał czas przepaść,
którą próżno zasypać by chciał
najzdolniejszy śpiewak — poeta.
Choć muzykę by piękną i tekst
stworzył taki, że serce aż rośnie,
to ta przepaść istniałaby, więc
by znów na nią spoglądał żałośnie.
Nie widziałem cię chyba sto lat
i możliwe, że już nie zobaczę,
lecz gdy Cohen śpiewa to tak
wszystko widzę jak dawniej. Inaczej
być nie może. A może, kto wie,
tak jest lepiej lub lepiej już było?
Kiedy kładę się spać to znów śnię
pierwszą miłość, śnię pierwszą miłość.Gitara i klarnet
_do obrazu Georga Braque’a,
„Gitara i klarnet”_
Na pewnej ulicy przy barze
dla ludzi grali w duecie:
ona — na gitarze,
on — na klarnecie.
Ona — na gitarze,
on — na klarnecie.
W pobliskim kościele witraże
aż drżały, gdy grali w duecie:
ona — na gitarze,
on — na klarnecie.
Ona — na gitarze,
on — na klarnecie.
Rozpromienione ich twarze
rysownik szkicował w kajecie:
gdy ona na gitarze
grała, a on na klarnecie,
gdy ona na gitarze
grała, a on na klarnecie.
Aż w końcu się to zdarzyło,
na wieczność stali się parą
nie tylko oni ze sobą,
ale i klarnet z gitarą.
Nie tylko oni ze sobą,
ale i klarnet z gitarą.Moja pierwsza
Wracam w myślach do dziewczyny
kiedy są jej imieniny,
a to tak od września aż do października,
nie pamiętam dziennej daty,
bo spisałem ją na straty,
tak przynajmniej chcę by było w pamiętnikach.
Gdy widziałem ją na przerwie,
czułem, że mnie coś rozerwie
i nie miałem nic przeciwko by tak było,
gdy jej miałem podać rękę,
odwiedzałem wpierw łazienkę,
przeczytałem w babskiej prasie, że to miłość.
Jak to mówią było różnie,
kwadratowo i podłużnie,
choć do końca nie wiem, która opcja lepsza,
raz prosiła, bym z nią został,
a raz była taka ostra,
że mówiła bez ogródek, żebym spieprzał.
No i może głupi byłem,
bo faktycznie to spieprzyłem,
może ona też się trochę przyłożyła.
Jedno jednak wiem na pewno,
że choć nie jest tą mą jedną,
to nie zmieni nic, że moją pierwszą była.Litania zachwytów
Tę rudą plamkę z boku
po prawej,
ten mały pieprzyk na brzuchu,
oczy od komputera łzawe,
ucho
i dziurkę w uchu,
i pupę, to nic, że z celulitem —
kocham z zachwytem.
Włosy, choć mówisz, że masz odrosty,
brwi,
rzęsy,
nawet bez henny,
i temperament, co wzbudza zamęt,
albo co czasem jest senny,
i twoje nogi,
gdy do mnie wracasz,
czy myte,
czy jeszcze niemyte —
kocham z zachwytem.
Młodość, co przeszła
i kilogramy, co przyszły,
by było coś w zamian,
twoją upartość,
twe roztrzepanie,
urwane w połowie zdania
i twoje myśli,
wciąż nieodkryte —
kocham z zachwytem.
I jeszcze tysiąc tysięcy rzeczy,
których już nie chcę wyliczać,
to dla mnie powód,
by cię na nowo
kochać
i by się zachwycać.Bez
Wciąż czuję słodki zapach bzu,
rwanego w tej uliczce,
na końcu której ludzi tłum
modlił się przy kapliczce.
Litanii słyszę jeszcze dźwięk
i ciebie jak ze snu,
wciąż słyszę, kiedy prosisz mnie
o więcej tego bzu.
Dziś jak co roku kwitnie bez,
a łza się kręci w oku,
bo wszystko tak jak wtedy jest,
lecz nie ma ciebie z boku.
Litanii z dala słychać dźwięk,
szarzeją chmury w niebie,
mniej pachnie jednak dziś ten bez,
bo ten bez jest bez ciebie.Villanella o wschodzie słońca
Gdy twój oddech otula me ramię o świcie,
a rzęs trzepot łaskocze rozkosznie policzek,
jakże kocham i ciebie, i ranek, i życie.
Ach, rozpływam się cały w szczęściu i zachwycie,
i rozpala mnie pierwszy słoneczny promyczek,
gdy twój oddech otula me ramię o świcie.
Wzrok zanurzam w twych oczu i nieba błękicie,
i radosny gwar słyszę zbudzonych uliczek,
jakże kocham i ciebie, i ranek, i życie.
Już na jutrznię z kościoła dzwonu słychać bicie
i odgłosy skowronków na trele potyczek,
gdy twój oddech otula me ramię o świcie.
Choćby po tym poranku było gradobicie,
a z koryta by senny wystąpił strumyczek
jakże kocham i ciebie, i ranek, i życie.
A gdy przyjdzie ta chwila zatraty w niebycie
obraz twój przyćmi wszystkie twoich poprzedniczek.
Gdy twój oddech otula me ramię o świcie,
jakże kocham i ciebie, i ranek, i życie.Dmuchawce
Gdy przekwitłe dmuchawce,
przed kościołem na ławce,
rozdmuchałaś przede mną z uśmiechem,
ja jak w kamień zaklęty,
choć był wtedy dzień święty,
upajałem się twoim oddechem.
Potem razem za ręce,
ty — w błękitnej sukience,
a ja? — już nie pamiętam w czym byłem,
miast na mszę to wzdłuż rzeki
szliśmy. Chociaż daleki
był to spacer, nam się nie dłużyło.
Dziś dmuchawce przekwitłe
kiedy widzę, to przykre
rzucam na nie ukradkiem spojrzenia,
bo choć ławka i rzeka
wciąż tu jest, to z daleka
zamiast ciebie przychodzą wspomnienia.Różnie to bywa
Przyjeżdża osobowym z Kutna,
albo ekspresem ze Szczecina,
czasami taka jakaś smutna,
a czasem po butelce wina.
Wyczekiwana,
albo tak
znienacka,
wprost,
bez zapowiedzi,
na długie lata,
rok lub dwa,
grzeszna
lub prosto od spowiedzi.
Dumna, jak wielki paw w ogrodzie
lub taka skromna, jak gołąbek,
z dziećmi bez ślubu,
po rozwodzie
lub z niczym,
na dobry początek.
Nieuczesana,
niewyspana,
a czasem taka, jak z żurnala,
szalikiem grubym omotana
albo
zziębnięta i bez szala.
Z walizką marzeń,
wielkich planów,
z ciastem, tym, które znów nie wyszło,
ze wzrokiem zatopionym w przeszłość
lub bez przeszłości,
tylko w przyszłość.
Witana słodką bombonierką
lub wiechciem kwiatów,
co odstrasza,
nie ważne małą jest,
czy wielką,
lecz dobrze, że jest —
miłość nasza.Zatańczmy tango
Nie potrzebna magia słów,
to dla gadających głów,
tu wystarczy spojrzeć w oczy
i z tym rytmem
zacząć tańczyć dwa na dwa,
nie jest trudno, to się da
opanować, bo dwa wolne są,
dwa szybkie.
Wciągnąć brzuch, kolana — luz,
plecy proste i w przód biust,
nie potrzeba wiele więcej
już tłumaczyć,
no i zacząć dwa na dwa
tańczyć, gdy orkiestra gra,
no a dalej, to dopiero
się zobaczy.
Zatańczmy tango,
gdy spojrzenia nasze zbiegną się
opory padną,
rozpłyną we mgle.
Zatańczmy tango,
nie trzeba tu żadnych słów,
zatańczmy tango,
spojrzeniem do mnie mów.
Namiętności w oczach żar,
szpilka, suknia, piękny szal,
włosy spięte, albo całkiem
rozpuszczone,
wieczorowych perfum moc,
bo najlepiej, gdy jest noc,
no i światło jak należy —
rozproszone,
bo gdy zawiruje świat,
dookoła ludzie znad
swych stolików będą gapić się
jak głupi
i to światło z różnych miejsc
zbiegnie się, gdzie miłość wrze
i na naszym tangu się już
tylko skupi.
Zatańczmy tango,
gdy spojrzenia nasze zbiegną się,
opory padną,
rozpłyną we mgle.
Zatańczmy tango,
nie trzeba tu żadnych słów,
zatańczmy tango,
spojrzeniem do mnie mów.
Wśród szpargałów skurzonych od lat,
przekładanych z miejsca na miejsce,
odnalazłem zaginiony czas —
Twoje zdjęcie,
Twoje zdjęcie.
Czarno-białe, nieostre, a róg
poplamiony czerwonym winem.
Kto pomyślałby, że znajdę tu
tę dziewczynę,
tę dziewczynę?
Na strychu unosi się kurz
w odcieniach szarości i różu,
czuję, że łzy pociekły mi już.
To od kurzu,
to od kurzu.
Odłożyłem zdjęcie, by czas
tak, jak wszystko dalej je zmieniał.
Może zajrzę tu za parę lat
po wspomnienia,
po wspomnienia?
A jeżeli nie zajrzę, to ktoś
będzie kiedyś miał może zajęcie,
by wymyślić, co robi tu to
Twoje zdjęcie
Twoje zdjęcie.Wiersz dla ciebie
W popielniczce papieros się tli,
w filiżance — kawa zziębnięta,
czytam mail, piszesz bym nie był zły,
lecz przyjedziesz dopiero na święta.
Dzieci cicho w łóżeczkach już śpią,
chrupek garść nasypałem znów kotu
i pod nosem zakląłem: — psia kość,
do świąt jeszcze jest ponad pół roku!
Do piwnicy poszedłem, by tam
sprawdzić, czy ktoś nie ukradł choinki,
ręce potem umyłem i łza
popłynęła na widok twej szminki.
Zapomniałaś ją zabrać, bo już
trzeba było gnać na lotnisko,
więc została i czeka wciąż tu
tak, jak czeka dokoła tu wszystko.
Kraków już się układa do snu,
na zajezdni śpią smacznie tramwaje,
sąsiad kaszle, nie może wziąć tchu,
bo zbyt mocno pachnie mu majem.
Psy bezdomne gryzą się gdzieś
niedaleko, bo dobrze je słyszę
i to wszystko układa się w treść
wiersza, który dla ciebie piszę.Pierwsza miłość
Nie widziałem cię chyba sto lat,
między nami wykopał czas przepaść,
którą próżno zasypać by chciał
najzdolniejszy śpiewak — poeta.
Choć muzykę by piękną i tekst
stworzył taki, że serce aż rośnie,
to ta przepaść istniałaby, więc
by znów na nią spoglądał żałośnie.
Nie widziałem cię chyba sto lat
i możliwe, że już nie zobaczę,
lecz gdy Cohen śpiewa to tak
wszystko widzę jak dawniej. Inaczej
być nie może. A może, kto wie,
tak jest lepiej lub lepiej już było?
Kiedy kładę się spać to znów śnię
pierwszą miłość, śnię pierwszą miłość.Gitara i klarnet
_do obrazu Georga Braque’a,
„Gitara i klarnet”_
Na pewnej ulicy przy barze
dla ludzi grali w duecie:
ona — na gitarze,
on — na klarnecie.
Ona — na gitarze,
on — na klarnecie.
W pobliskim kościele witraże
aż drżały, gdy grali w duecie:
ona — na gitarze,
on — na klarnecie.
Ona — na gitarze,
on — na klarnecie.
Rozpromienione ich twarze
rysownik szkicował w kajecie:
gdy ona na gitarze
grała, a on na klarnecie,
gdy ona na gitarze
grała, a on na klarnecie.
Aż w końcu się to zdarzyło,
na wieczność stali się parą
nie tylko oni ze sobą,
ale i klarnet z gitarą.
Nie tylko oni ze sobą,
ale i klarnet z gitarą.Moja pierwsza
Wracam w myślach do dziewczyny
kiedy są jej imieniny,
a to tak od września aż do października,
nie pamiętam dziennej daty,
bo spisałem ją na straty,
tak przynajmniej chcę by było w pamiętnikach.
Gdy widziałem ją na przerwie,
czułem, że mnie coś rozerwie
i nie miałem nic przeciwko by tak było,
gdy jej miałem podać rękę,
odwiedzałem wpierw łazienkę,
przeczytałem w babskiej prasie, że to miłość.
Jak to mówią było różnie,
kwadratowo i podłużnie,
choć do końca nie wiem, która opcja lepsza,
raz prosiła, bym z nią został,
a raz była taka ostra,
że mówiła bez ogródek, żebym spieprzał.
No i może głupi byłem,
bo faktycznie to spieprzyłem,
może ona też się trochę przyłożyła.
Jedno jednak wiem na pewno,
że choć nie jest tą mą jedną,
to nie zmieni nic, że moją pierwszą była.Litania zachwytów
Tę rudą plamkę z boku
po prawej,
ten mały pieprzyk na brzuchu,
oczy od komputera łzawe,
ucho
i dziurkę w uchu,
i pupę, to nic, że z celulitem —
kocham z zachwytem.
Włosy, choć mówisz, że masz odrosty,
brwi,
rzęsy,
nawet bez henny,
i temperament, co wzbudza zamęt,
albo co czasem jest senny,
i twoje nogi,
gdy do mnie wracasz,
czy myte,
czy jeszcze niemyte —
kocham z zachwytem.
Młodość, co przeszła
i kilogramy, co przyszły,
by było coś w zamian,
twoją upartość,
twe roztrzepanie,
urwane w połowie zdania
i twoje myśli,
wciąż nieodkryte —
kocham z zachwytem.
I jeszcze tysiąc tysięcy rzeczy,
których już nie chcę wyliczać,
to dla mnie powód,
by cię na nowo
kochać
i by się zachwycać.Bez
Wciąż czuję słodki zapach bzu,
rwanego w tej uliczce,
na końcu której ludzi tłum
modlił się przy kapliczce.
Litanii słyszę jeszcze dźwięk
i ciebie jak ze snu,
wciąż słyszę, kiedy prosisz mnie
o więcej tego bzu.
Dziś jak co roku kwitnie bez,
a łza się kręci w oku,
bo wszystko tak jak wtedy jest,
lecz nie ma ciebie z boku.
Litanii z dala słychać dźwięk,
szarzeją chmury w niebie,
mniej pachnie jednak dziś ten bez,
bo ten bez jest bez ciebie.Villanella o wschodzie słońca
Gdy twój oddech otula me ramię o świcie,
a rzęs trzepot łaskocze rozkosznie policzek,
jakże kocham i ciebie, i ranek, i życie.
Ach, rozpływam się cały w szczęściu i zachwycie,
i rozpala mnie pierwszy słoneczny promyczek,
gdy twój oddech otula me ramię o świcie.
Wzrok zanurzam w twych oczu i nieba błękicie,
i radosny gwar słyszę zbudzonych uliczek,
jakże kocham i ciebie, i ranek, i życie.
Już na jutrznię z kościoła dzwonu słychać bicie
i odgłosy skowronków na trele potyczek,
gdy twój oddech otula me ramię o świcie.
Choćby po tym poranku było gradobicie,
a z koryta by senny wystąpił strumyczek
jakże kocham i ciebie, i ranek, i życie.
A gdy przyjdzie ta chwila zatraty w niebycie
obraz twój przyćmi wszystkie twoich poprzedniczek.
Gdy twój oddech otula me ramię o świcie,
jakże kocham i ciebie, i ranek, i życie.Dmuchawce
Gdy przekwitłe dmuchawce,
przed kościołem na ławce,
rozdmuchałaś przede mną z uśmiechem,
ja jak w kamień zaklęty,
choć był wtedy dzień święty,
upajałem się twoim oddechem.
Potem razem za ręce,
ty — w błękitnej sukience,
a ja? — już nie pamiętam w czym byłem,
miast na mszę to wzdłuż rzeki
szliśmy. Chociaż daleki
był to spacer, nam się nie dłużyło.
Dziś dmuchawce przekwitłe
kiedy widzę, to przykre
rzucam na nie ukradkiem spojrzenia,
bo choć ławka i rzeka
wciąż tu jest, to z daleka
zamiast ciebie przychodzą wspomnienia.Różnie to bywa
Przyjeżdża osobowym z Kutna,
albo ekspresem ze Szczecina,
czasami taka jakaś smutna,
a czasem po butelce wina.
Wyczekiwana,
albo tak
znienacka,
wprost,
bez zapowiedzi,
na długie lata,
rok lub dwa,
grzeszna
lub prosto od spowiedzi.
Dumna, jak wielki paw w ogrodzie
lub taka skromna, jak gołąbek,
z dziećmi bez ślubu,
po rozwodzie
lub z niczym,
na dobry początek.
Nieuczesana,
niewyspana,
a czasem taka, jak z żurnala,
szalikiem grubym omotana
albo
zziębnięta i bez szala.
Z walizką marzeń,
wielkich planów,
z ciastem, tym, które znów nie wyszło,
ze wzrokiem zatopionym w przeszłość
lub bez przeszłości,
tylko w przyszłość.
Witana słodką bombonierką
lub wiechciem kwiatów,
co odstrasza,
nie ważne małą jest,
czy wielką,
lecz dobrze, że jest —
miłość nasza.Zatańczmy tango
Nie potrzebna magia słów,
to dla gadających głów,
tu wystarczy spojrzeć w oczy
i z tym rytmem
zacząć tańczyć dwa na dwa,
nie jest trudno, to się da
opanować, bo dwa wolne są,
dwa szybkie.
Wciągnąć brzuch, kolana — luz,
plecy proste i w przód biust,
nie potrzeba wiele więcej
już tłumaczyć,
no i zacząć dwa na dwa
tańczyć, gdy orkiestra gra,
no a dalej, to dopiero
się zobaczy.
Zatańczmy tango,
gdy spojrzenia nasze zbiegną się
opory padną,
rozpłyną we mgle.
Zatańczmy tango,
nie trzeba tu żadnych słów,
zatańczmy tango,
spojrzeniem do mnie mów.
Namiętności w oczach żar,
szpilka, suknia, piękny szal,
włosy spięte, albo całkiem
rozpuszczone,
wieczorowych perfum moc,
bo najlepiej, gdy jest noc,
no i światło jak należy —
rozproszone,
bo gdy zawiruje świat,
dookoła ludzie znad
swych stolików będą gapić się
jak głupi
i to światło z różnych miejsc
zbiegnie się, gdzie miłość wrze
i na naszym tangu się już
tylko skupi.
Zatańczmy tango,
gdy spojrzenia nasze zbiegną się,
opory padną,
rozpłyną we mgle.
Zatańczmy tango,
nie trzeba tu żadnych słów,
zatańczmy tango,
spojrzeniem do mnie mów.
więcej..
