Magia księżycowa dla początkujących - ebook

CZĘŚĆ I
ODKRYWANIE MAGII KSIĘŻYCA

siężyc od wieków jest przedmiotem fascynacji i wciąż kryje tajemnice. Zacznijmy więc najpierw od historii, folkloru i nauk związanych z tym ziemskim satelitą, jego fazami i energią. Te podstawowe informacje powinny pomóc zrozumieć, dlaczego czarownice wykorzystują moc Księżyca do wprowadzania zmian w swoim życiu. Następnie zgłębimy praktyczne aspekty rzucania zaklęć i to, jak je wykorzystać jako narzędzie manifestacji pragnień i uwolnienia swojej wewnętrznej mocy.Rozdział 1
Moc Księżyca

Czy pamiętasz pierwszy raz, gdy ujrzałeś księżyc? Czy przypominasz sobie wrażenie, jakie na tobie wywarł? Zdolność do okiełznania jego mocy polega przede wszystkim na zrozumieniu natury jego niezwykłości. W tym rozdziale zgłębimy fascynującą historię księżycowej magii od starożytnych cywilizacji do czasów współczesnych, przeanalizujemy fazy Księżyca i ich energię, a na koniec przejdziemy do szczegółowego opisu magicznego związku między Księżycem a czarostwem.

Krótka historia księżycowej magii

Ludzie od czasów starożytnych z fascynacją przyglądają się tarczy Księżyca – nieustannie zmieniającej swój kształt i położenie na nocnym niebie. Księżyc czczono, ale również się go obawiano, stanowił symbol wielkiej mocy, magii i tajemnej wiedzy. Na przestrzeni dziejów posługiwano się fazami Księżyca do mierzenia upływu czasu i prognozowania pogody – co wciąż jest praktykowane. Księżycowi oddawano boską cześć, lecz także postrzegano go jako źródło zła. Przyjrzyjmy się bliżej tym zagadnieniom.

Starożytna prognoza pogody

Historia prognozowania pogody jest ściśle związana z Księżycem i magią. W przeciwieństwie do naszych starożytnych przodków możesz sprawdzić pogodę na cały dzień lub na nadchodzący tydzień za pomocą jednego kliknięcia w aplikacji bądź na stronie internetowej. Wiele ze stosowanych do dziś sposobów przewidywania pogody wyrasta ze starożytnych metod opartych o obserwacje Księżyca i innych ciał niebieskich. Według jednej z najpopularniejszych ludowych przepowiedni pogodowych, gdy wokół Księżyca tworzy się świetlisty pierścień, należy spodziewać się opadów atmosferycznych – zwykle następnego dnia.

Z naukowego punktu widzenia efekt halo wokół Księżyca jest wynikiem wzrostu wilgotności w chmurach pierzastych. W wysokich warstwach atmosfery zbiera się para wodna, tworząc delikatne chmury lodowe, a światło Księżyca załamuje się i odbija w maleńkich cząsteczkach lodu, zwiastując nadchodzące opady.

Księżyc jako mężczyzna

Początkowo Księżycowi przypisywano cechy męskie, w wielu kulturach pierwotnych był utożsamiany z myśliwym. Wynikało to najpewniej z tego, że światło Księżyca pomagało w nocnych polowaniach. Niektóre starożytne kultury postrzegały go jako męskie bóstwo, a jednym z najstarszych znanych nam był sumeryjski bóg Nanna, nazywany także Sinem, o którym wzmianki pojawiają się już w 3500 roku p.n.e. i opisują Nannę jako patrona cywilizacji. Natomiast do znanych egipskich lunarnych bogów należeli Chonsu i Thoth.

W mitologii nordyckiej bóg Máni, uosabiający Księżyc, każdej nocy prowadzi swój rydwan po ciemnym niebie. Máni uważany jest za jedno ze źródeł inspiracji późniejszych opowieści o człowieku mieszkającym na Księżycu, jak Chú Cuội w mitologii wietnamskiej. Według legendy powtarzanej do dziś podczas święta księżyca obchodzonego w połowie jesieni (od połowy września do początku października) Chú Cuội posiadał drzewo o magicznych i uzdrawiających właściwościach. Pewnego dnia jego żona przez przypadek podlała drzewo brudną wodą, w wyniku czego drzewo oderwało się od ziemi i wzbiło w powietrze. Chú Cuội, chcąc je zatrzymać, chwycił za korzenie unoszącego się drzewa i wraz z nim poleciał na Księżyc. Co roku podczas Święta Środka Jesieni dzieci zapalają kolorowe lampiony i przyglądają się kraterom księżyca, szukając w nich sylwetki Chú Cuội siedzącego pod drzewem.

Księżyc jako kobieta

Chociaż Księżyc reprezentowany jest przez obie płcie, najczęściej kojarzony jest z kobiecością.

Dla starożytnych Greków uosobieniem Księżyca była bogini Selene, natomiast jej rzymską odpowiedniczką – Luna. Wierzono, że przemierzała nocne niebo swoim rydwanem, z wyjątkiem trzech nocy, w które schodziła na Ziemię, aby być ze swoim ukochanym Endymionem, ukaranym przez Zeusa i skazanym na wieczny sen. Grecy przypisali Księżyc również Artemidzie, bogini łowów, zwierząt i lasów, którą Rzymianie nazywali później Dianą. Inna grecka bogini, Hekate, kojarzona z Księżycem i nocą, była boginią magii, czarów i świata duchów.

Nie tylko Grecy i Rzymianie postrzegali Księżyc jako kobietę. W mitologii Majów, imię bogini Ixchel tłumaczy się jako „Ona o bladej twarzy”, co jest odniesieniem do tarczy Księżyca. Według mitologii azteckiej bogini Coyolxauhqui przegrała walkę ze swoim bratem Huitzilopochtli, bogiem słońca, a jej ścięta głowa została rzucona do nieba i stanowiła fizyczną reprezentację Księżyca. Natomiast w mitologii chińskiej bogini Chang’e, aby ocalić ludność przed bezdusznym królem, jej mężem Hou Yi, wypiła magiczny eliksir, który sprawił, że Chang’e odleciała do nieba i od tamtej pory pozostaje na Księżycu.

Dziś kulty lunarne przeżywają renesans za sprawą neopogaństwa i różnych współczesnych nurtów duchowych, dążących do przywrócenia politeistycznych tradycji europejskich oraz przednowoczesnych kultów natury. Wiele z nich wykorzystuje obrzędy, rytuały i magiczne praktyki w celu uzyskania dostępu do księżycowej energii. W religii wicca Księżyc przypisany jest Potrójnej Bogini, kobiecemu bóstwu, które odzwierciedla cykl życia poprzez trzy figury kobiece: Pannę reprezentowaną przez rosnący sierp Księżyca, Matkę, której odpowiada pełnia Księżyca, oraz Staruchę i przynależny jej ubywający sierp.

Księżyc jako nieprzyjaciel

Chociaż w wielu kulturach Księżyc utożsamiał przychylną siłę, u innych budził lęk i był kojarzony ze złem – zwłaszcza zaćmienie Księżyca, podczas którego rzuca on czerwoną poświatę przypominającą krew. Inkowie postrzegali to zjawisko jako atak wielkiego jaguara na Księżyc. Aby przegonić bestię i zapobiec atakowi zwierzęcia na Ziemię, podczas zaćmienia wołali i krzyczeli do Księżyca. W Mezopotamii zaćmienie było interpretowane jako atak na króla. Ponieważ Babilończycy posługiwali się astrologią, potrafili przewidzieć nadchodzące zaćmienia, dzięki czemu mogli się na nie przygotować. W ramach przygotowań przenosili króla do kryjówki i na czas trwania zaćmienia umieszczali na jego miejscu zastępcę. W Indiach ciężarne kobiety podczas zaćmienia Księżyca powstrzymywały się od wykonywania prac domowych i spożywania posiłków w obawie, że mogłyby one zaszkodzić ich dziecku.

W cywilizacjach, w których zaczęły powstawać patriarchalne religie monoteistyczne, kult bogini księżyca zanikał, a sam Księżyc zaczynał być postrzegany jako źródło zła. Jedną z najpopularniejszych historii jest mit o Lilith, pierwszej żonie biblijnego Adama, która uciekła z Edenu. Lilith wywodzi się z tradycji mezopotamskiej i była wcześniej znana w Sumerze jako uosobienie namiętności i kapłanka świątyni poświęconej bogini Isztar. Wraz ze zmieniającymi się na świecie poglądami na temat seksualności pojawiło się wiele innych mitów o Lilith, z których wszystkie łączyły ją ze złem, czarami i Księżycem. Według Zoharu Bóg rozstrzygnął spór między słońcem a księżycem, które walczyły o równość na niebie. Bóg orzekł, że księżyc jest mniejszy, więc jego światło będzie zależało od słońca. W wyniku osłabienia znaczenia księżyca Lilith została otoczona „łuską zła”. Współcześnie jednak Lilith wraca na piedestał i postrzegana jest jako symbol równości, źródło siły i bogini księżyca w niektórych praktykach magicznych.

Astronomia Księżyca

Istnieją różne teorie dotyczące powstania Księżyca, ale najpowszechniejsza z nich zakłada, że 4,53 miliarda lat temu planeta wielkości Marsa zderzyła się z Ziemią, a odpryski powstałe w wyniku zderzenia uformowały Księżyc. Promień Księżyca wynosi 1737,4 kilometra, co sprawia, że jego objętość równa się jednej czwartej wielkości naszej planety. Księżyc znajduje się około 384 400 kilometrów od Ziemi, a to oznacza, że gdyby można było pojechać na Księżyc samochodem, podróż tam trwałaby prawie sześć miesięcy. Niemniej jednak nowoczesne statki kosmiczne docierają na jego powierzchnię zaledwie w ciągu trzech dni.

Być może marzyłeś kiedyś o podróży na Księżyc, ale życie na nim byłoby bardzo trudne. Oczywiście na Księżycu nie ma czym oddychać. Jest zbyt mały, aby mógł posiadać własną atmosferę lub pole magnetyczne takie jak Ziemia. Atmosfera Księżyca jest bardzo cienka i głównie składa się w równych częściach z neonu, helu i wodoru oraz śladowych ilości metanu, dwutlenku węgla, amoniaku i wody. I chociaż w 2020 roku w księżycowych kraterach odkryto wodę pod postacią lodu, nie wystarczy jej do podtrzymania ludzkiego życia. Kolejnym problemem, z którym trzeba się zmierzyć, to ekstremalne temperatury. Na powierzchni oświetlonej przez Słońce temperatura osiąga 126°C, podczas gdy w cieniu może spaść nawet do −173°C. Na Księżycu nie ma też pór roku. Ponieważ oś Ziemi jest nachylona, różne obszary planety są ogrzewane przez Słońce z różną intensywnością. Natomiast oś Księżyca jest praktycznie prostopadła do kierunku padania promieni słonecznych, co oznacza, że cała powierzchnia jest równomiernie nagrzana.

Na Księżycu występuje zjawisko analogiczne do znanego nam trzęsienia ziemi, chociaż księżycowe trzęsienie nie jest tak intensywne jak ziemskie. Uważa się, że wstrząsy te powodują kurczenie się Księżyca i że jego promień zmniejszył się o około 45 metrów w przeciągu ostatnich stu milionów lat.

Naturalna energia księżyca

Wokół księżycowej energii narosło wiele mitów, legend i półprawd. Do najczęściej powtarzanych należą te mówiące o tym, że pełnia Księżyca powoduje obłęd, przyczynia się do wzrostu przemocy i ma wpływ na płodność. Większość tych opowieści to legendy i nie ma żadnych dowodów na ich poparcie.

Ze względu na przypadkowo zbliżoną długość cyklu menstruacyjnego z cyklem faz Księżyca przyjmuje się, że Księżyc kontroluje ludzką płodność, ale żadne naukowe badania nie potwierdzają jego bezpośredniego związku z menstruacją lub płodnością u ludzi. Udowodniono jednak, że Księżyc ma wpływ na rytuały godowe niektórych dzikich zwierząt. Lecz to nie on sam, ale księżycowe światło lub jego brak odpowiada za zachowanie tych zwierząt. Późną wiosną i wczesnym latem rozmnażanie niektórych gatunki ryb i płazów jest uzależnione od pełni Księżyca. Koralowce Wielkiej Rafy Koralowej w Australii nocą, podczas pełni Księżyca, uwalniają do wód ogromne liczby jajeczek i plemników. Ptaki i owady, takie jak chrząszcze, posługują się światłem Księżyca do nawigacji, podczas gdy inne zwierzęta do łączenia się w pary lub polowania wykorzystują całkowitą ciemność podczas nowiu.

Istotną kwestią jest wpływ Księżyca na grawitację i pływy akwenów. Zarówno w trakcie nowiu, jak i podczas pełni Słońce, Ziemia i Księżyc ustawiają się w jednej linii. Z powodu grawitacyjnego przyciągania Słońca i Księżyca na danym obszarze Ziemi następuje zmiana poziomu wód, którą nazywamy przypływem. W rezultacie w regionach znajdujących się pod kątem 90 stopni do linii Słońca i Księżyca występują odpływy. Każda z faz Księżyca ma również wpływ na wzrost roślin, ponieważ przyciąganie grawitacyjne podczas pełni umożliwia roślinom absorpcję większej ilości wody.

Biorąc pod uwagę te fakty, nie powinno dziwić, że energia Księżyca może mieć bezpośredni wpływ na twoje życie. W tej książce przyjrzymy się, w jaki sposób każda z faz Księżyca wpływa na rodzaj emitowanej energii, którą możemy wykorzystać w życiu codziennym.

Fazy Księżyca

Śledzenie faz Księżyca jest jednym z najstarszych sposobów odmierzana i rejestrowania czasu. Wbrew niektórym przekonaniom Księżyc tak naprawdę nie zmienia swojego kształtu ani rozmiaru. Powodem, dla którego wygląda on z Ziemi inaczej w różnych momentach cyklu, jest światło słoneczne odbijające się od jego powierzchni w czasie, gdy ten krąży wokół Ziemi – przez to Księżyc wydaje się rosnąć i maleć. Cykl Księżyca trwa 29,5 dnia i podzielony jest na osiem faz.

Uważa się, że Księżyc rządzi ludzkimi emocjami, ponieważ silnie oddziałuje na wodę – nasza planeta składa się w 70 procentach z wody, a ludzkie ciało w około 60 procentach. Chociaż zdaniem nauki siły magnetyczne Księżyca nie mają fizycznego wpływu na organizm człowieka, to podobieństwo między zawartością wody na Ziemi i w ludzkim ciele wzmacnia symboliczny związek energetyczny z Księżycem. Niektórzy utrzymują, że energia płynąca z Księżyca podsyca emocje, w szczególności podczas nowiu i pełni.

Obserwując fazy Księżyca, możesz mentalnie, fizycznie i duchowo dostroić się do jego energii. Gdy Księżyc rośnie lub maleje, możesz wykorzystać zmieniającą się energię do realizacji swoich celów. Na przykład kiedy starasz się wprowadzić coś nowego do swego życia, pracuj nad tym wraz z wrastającym Księżycem. Natomiast kiedy zależy ci na usunięciu lub uwolnieniu się od jakiegoś elementu, pracuj nad tym w fazie ubywającego Księżyca. Nów jest najlepszym momentem na odpoczynek i wyznaczenie nowych intencji, podczas gdy pełnia to czas celebracji i spełnienia swoich manifestacji.