Magia sigili - ebook

MAGIA SIGILI – REKOMENDACJE

W Magii sigili Laura Tempest Zakroff – potężna czarownica, utalentowana artystka, natchniona tancerka – oferuje coś dotąd niespotykanego: oryginalny, niesamowity sposób uprawiania magii. Większość książek o magii i czarach powtarza wciąż te same stare metody i techniki, z niewielkimi tylko modyfikacjami. O ile mi wiadomo, Tempest przedstawiła tutaj zupełnie nowe podejście do tworzenia oraz zastosowania sigili – to podejście o niezwykłej sile oddziaływania… Polecam tę książkę z całą odpowiedzialnością.

Robert Mathiesen, emerytowany profesor Uniwersytetu Browna, współautor książki Rede of the Wiccae

Ta wspaniała książka rozszerza pojęcie sigila daleko poza uproszczone, podstawowe metody Austina Osmana Spare’a i otwiera drzwi do głębszej sztuki oraz potencjału tej koncepcji w całym spektrum czarów. To lektura obowiązkowa dla każdego ucznia okultyzmu, który interesuje się sigilami i ich tworzeniem.

Arjil, nauczyciel Just Effing Magick i twórca Ellis Sigil

Ze stylem, mądrością i dużą dawką humoru artystka i autorka Laura Tempest Zakroff oferuje nam nie tylko nowe spojrzenie na starożytną praktykę magiczną – tworzenie i zastosowanie sigili – lecz także nowoczesne narzędzia, dzięki którym ta praktyka osiąga kolejny, wyższy poziom. Od historycznego i rytualnego użycia symboli, znaków, pieczęci i śladów do samego procesu twórczego, łącznie z warsztatem – w ten sposób Magia sigili wnosi imponujący wkład do tradycyjnej wiedzy okultystycznej.

Storm Faerywolf, autor Betwixt and Between oraz Stars Within the Earth

Magia sigili z wnikliwością i inteligencją łączy wiele wątków współczesnej sztuki czarowania, przy czym zastosowanie magicznej symboliki pozostaje ciągle na pierwszym planie. Badania Zakroff obejmują wzory tatuaży ludu Amazigh aż do tagów grafficiarzy znalezionych w miejskich alejkach. Szeroki zakres zainteresowań autorki nigdy nie przeszkadzał jej jednak w zrozumiałym, przejrzystym pisaniu. To podejście do tworzenia sigili jest głęboko zakorzenione, praktyczne, twórcze i inspirujące.

Cory Thomas Hutcheson, autor i współprowadzący programu New World Witchery

Pełna oryginalnej sztuki, sigili, ogromnej liczby badań, a przy tym napisana w sposób przystępny – to zdecydowanie najlepsza książka na temat sigili, jaka kiedykolwiek powstała, bez dwóch zdań. To nie tylko historyczne ujęcie tej metody czy zwykłe powtórzenie informacji. Tempest oferuje nowe kreatywne pomysły, zachęcając do eksperymentowania, tak aby magia sigili stała się twoją własną, spersonalizowaną formą czarów.

Mat Auryn, profesjonalne medium, czarownik, pisarz i bloger na Patheos Pagan

Magia sigili doskonale łączy historię i kunszt tworzenia znaków z nauką i sztuką magii.

Chris Orapello, autor, artysta i współprowadzący Down at the Crossroads

W tej książce Tempest całkowicie zmienia koncepcję zastosowania magicznych sigili z rutynowego, raczej beznamiętnego procesu w artystyczną kreację, do której jednak nie trzeba wcale być utalentowanym artystą. Tempest przekazuje te informacje w sposób gawędziarski, zrozumiały, zabawny, nie brakuje przy tym historycznych szczegółów w połączeniu ze współczesną perspektywą... Po przeczytaniu tej książki poczułam się bardzo zainspirowana – stworzyłam swój własny sigil i wytatuowałam go sobie!

Phoenix LeFae, autorka Hoodoo Shrines and Altars

Magia sigili zagłębia się w obszary pracy z sigilami, które nie są powszechnie eksplorowane. Ponadto dostarcza czytelnikowi wszystkich narzędzi potrzebnych do wzbogacenia swojej praktyki o moc, magię i mądrość, które płyną z tworzenia spersonalizowanych znaków. Gorąco polecam każdemu, kto interesuje się połączeniem sztuki, magii i symboli.

Matthew Venus, artysta, czarownik sigili i magiczny aptekarzO AUTORCE

Laura Tempest Zakroff jest profesjonalną artystką, autorką, tancerką, projektantką, muzą, fanką mitów, nauczycielką i czarownicą. Posiada tytuł licencjata z Rhode Island School of Design, a jej prace doczekały się licznych nagród i wyróżnień na całym świecie. Od ponad dwudziestu lat Laura jest praktykującą współczesną tradycyjną czarownicą (Modern Traditional Witch) i czerpie przyjemność z krzyżowania swoich różnych ścieżek z czarami. Prowadzi blogi dla Patheos jako Modern Traditional Witch oraz dla „Witches & Pagans” jako Fine Art Witchery, a także współpracuje z Witches’ Almanac, Llewellyn’s Magical Almanac oraz Llewellyn’s Witches’ Companion. Magia sigili jest jej drugą książką, pierwszą była Witch’s Cauldron (wydana w 2017 roku). Laura mieszka w Seattle (w stanie Waszyngton) ze swoim partnerem Nathanielem Johnstonem i co najmniej z trzema kotami.

Więcej na: www.lauratempestzakroff.comPRZEDMOWA
– ANAAR NIINO

Co by było, gdybyś z głębi swojej liminalnej (granicznej) świadomości mógł stworzyć własny język symboliczny? Co by było, gdybyś mógł stworzyć język osobisty z eteru? Co by było, gdybyś mógł stworzyć taki język magiczny, sekretny?

Co byś z tym zrobił? Schowałbyś pod poduszkę albo ukrył jeszcze bardziej? A może rysowałbyś znaki w powietrzu za pomocą dymu albo kreślił je markerem?

A czym dla mnie jest język symboliczny? To zestaw znaków służących do komunikowania się wszelkiego rodzaju rzeczy – to znaki, za pomocą których można się porozumiewać w najróżniejszy sposób. Słowa, które teraz czytasz, są właśnie takim zestawem uzgodnionych znaków. Rozumiesz je, ponieważ wiesz, na czym to uzgodnienie polega. Jest to symboliczne, ponieważ kiedy piszę słowo jabłko, wiesz, co oznacza ten ciąg abstrakcyjnych symboli. Nie muszę wcale rysować ci jabłka.

To jedna z form języka symbolicznego. Bywa użyteczny, ale w dużej mierze jest traktowany jako oczywistość – w związku z czym nie jest doceniany. Gdy błyskawicznie przesuwają się przed naszymi oczami obrazy, to zaczynają one tracić swój symboliczny charakter. Odrywają się od swojej magicznej natury, tracą symbolikę i stają się mechaniczne.

Z drugiej strony sigile są głęboko osobiste. Sigil to wymyślony, prywatny język, stworzony dla specyficznych, konkretnych znaczeń, znanych tylko twórcy. Porozumienie nie jest konieczne, aby symbol się przyjął czy utrzymał. Sigile na nowo otwierają symboliczny i magiczny charakter formy pisanej.

Czy jesteś w stanie narysować coś dla zabawy? Oczywiście, że tak! Ale ta forma sztuki symbolicznej jest pewnym zamysłem (projektem), ma inne zastosowania, zamieszkuje też inną część naszej świadomości – tę bardziej obecną (tu i teraz) i łatwiej dostępną. Nie jest pozbawiona znaczenia, ponieważ sztuka zawsze ma znaczenie – na wielu różnych poziomach i na wiele różnych sposobów. Ale generalnie nie jest ona przeznaczona do magicznych, duchowych zastosowań.

Sigile to bardzo potężne narzędzia – pochodzą z najgłębszych pokładów świadomości i odzwierciedlają nasze najskrytsze pragnienia. Sigile mają swoje zadanie do wykonania. Czerpią z głębi naszej psychiki i są wypuszczane w świat, aby wykonać swoją pracę. Współczesna metoda tworzenia sigili jest zdecydowanie najskuteczniejszym środkiem wydobywania na światło dzienne tych głęboko zakorzenionych dążeń.

Książka Laury Tempest Zakroff uwzględnia to wszystko. Autorka oferuje praktyczne, niezagrażające podejście do pracy z symbolami. Począwszy od porad dotyczących rozwoju własnego języka symbolicznego aż po pomysły, jak zastosować sigil, nowicjusz powinien czuć się komfortowo, rysując go po raz pierwszy. Jest tu wiele miejsca na twórczą autoekspresję, ale książka oferuje także solidną, rozsądną metodę magicznych zastosowań.

Magia sigili, napisana w gawędziarskim stylu, uchyla nieco zasłonę i pozwala nam zajrzeć do świata wiedzy tajemnej. Rozwiązuje zagadkę pracy z sigilami i ukazuje ją taką, jaką ona jest – prostą. Oczywiście mogłeś już słyszeć to z moich ust, ale usłyszysz ponownie – proste na pierwszy rzut oka niekoniecznie jest łatwe w rzeczywistości. Ale przynajmniej jest w zasięgu naszych możliwości.

A więc do dzieła. Weź długopis i papier, marker i lusterko, patyk i piasek. Chwyć coś, co nadaje się do rysowania i stwórz trochę magii.

Anaar Niino
Wielki Mistrz Tradycji Feri
Archiwista w Archiwum Victora i Cory Andersonów w Nowej Bibliotece AleksandryjskiejWPROWADZENIE

Wyobraź sobie dużą salę konferencyjną w hotelu, wypełnioną po brzegi poganami w różnym wieku, o różnym pochodzeniu i z różnymi doświadczeniami. Zdecydowali się na udział w moich warsztatach traktujących o magii sigili, chociaż do wyboru mieli co najmniej tuzin innych możliwości w ramach napiętego programu konwentu. Mimo że od dwudziestu lat prowadzę warsztaty z metafizyki, sztuki i tańca, odczuwałam spory niepokój. Po raz pierwszy miałam zaprezentować swoje podejście do sigili przed tak dużą publicznością. Bałam się, że większość z obecnych może nie przeczytała opisu i spodziewała się czegoś bardziej tradycyjnego. Skorzystałam z rzutnika i wyświetliłam na ekranie obraz ceremonialnej magicznej pieczęci, ostrzegając: Dobrze, zanim zaczniemy, jeśli to jest rodzaj sigila, którego spodziewaliście się na tych zajęciach, to jest to dobry moment, aby wyjść i zdążyć jeszcze na coś innego. Bez urazy, nie pogniewam się. Po prostu nie chcę, aby Państwo się rozczarowali. Będziemy świadkami tworzenia sigili z zupełnie innej perspektywy. Czekałam. Ani jedna osoba nie drgnęła. Wzięłam głęboki oddech i przystąpiłam do działania. Przez następne dziewięćdziesiąt minut nikt nie wyszedł z sali. Po wszystkim i jeszcze przez cały weekend ludzie podchodzili do mnie, pytając, kiedy napiszę książkę o tym, czego byli świadkami.

Te warsztaty zapoczątkowały proces, który trwał dwa lata – od prezentacji na PantheaCon do pojawienia się tej książki na półkach księgarni na całym świecie. To naprawdę niesamowite, co może zdziałać „skoncentrowana” intencja!

Jestem przekonana, że każda czarownica ma jakiś talent, który ją wyróżnia. Często z powodzeniem działamy w wielu obszarach, takich jak wróżenie, czary (tworzenie zaklęć), mediumizm (wywołanie zjawisk nadnaturalnych przez medium), doradztwo. Ale zazwyczaj jest jedna konkretna dziedzina z tych wielu, która jest naszą niszą – gdzie mamy niezwykłą moc wpływania i zmieniania świata wokół nas. Niektóre czarownice są niesamowitymi zielarkami, ich ogrody są bujne i kwitnące. Inne doskonalą się w czarach kuchennych, łącząc swoją magię z posiłkami. Są też osoby uzdolnione muzycznie, których pieśni oczarowują wszystkich wokół.

Dla mnie takim darem są sztuki plastyczne. Odkąd pamiętam, rysowałam i malowałam, a moi rodzice pielęgnowali te zdolności – kiedy miałam trzy lata zapisali mnie już na zajęcia artystyczne. Przez cały okres studiów kontynuowałam kształcenie w zakresie sztuk pięknych. Czy moi rodzice mieli jakiś rodzaj parapsychicznego wglądu, czy też może uznali to za bezpieczniejszą opcję, po tym jak wyrzucono mnie z gimnastyki za brak wystarczającej koordynacji? Tego nie wiem, ale jestem pewna, że była to dla mnie zdecydowanie właściwa droga.

Na początku postrzegałam sztukę jako swój sposób na zrozumienie i interakcję z resztą świata. Mam wyraźne wspomnienie, jak w wieku pięciu lat na kartkach papieru tworzyłam bazgroły przypominające kształty runiczne, po jednym rysunku dla każdego drzewa w naszym ogródku za domem. Byłam pełna wiary, że te znaki służą ochronie tych drzew. Z wiekiem rozsmakowałam się w drobiazgowym rysowaniu smoków i syren, opowiadałam sobie o nich wymyślne historie. Od około ósmego do jedenastego roku życia byłam zapaloną egiptofilką – nie tylko zapoznałam się z całą mitologią, ale także uczyłam się czytać i pisać hieroglify. Potem cofnęłam się jeszcze bardziej w czasie, aby poznać prehistoryczne kultury i wczesne cywilizacje na całym świecie – to, co pozostało po ich rzeźbach, architekturze, obrazach i malowidłach naskalnych. Gdy studiowałam historię sztuki bliższą czasom współczesnym, w naturalny sposób przyciągało mnie do ruchów i artystów, których dzieła eksplorowały mitologię i duchowość – do tych, którzy upajali się symboliką. To między innymi: Gustave Moreau, Alfons Mucha, Gustav Klimt, Marc Chagall, Frida Kahlo, Audrey Flack i Andrew Wyeth, żeby wymienić tylko kilku.

Pytanie, które nie dawało mi spokoju, brzmiało: jak połączyć mit i magię we własnej sztuce? Na studiach zaczęłam rozumieć, jak mogę wykorzystać swoją sztukę do zgłębiania mitu, folkloru i religii. Odkrywałam kobiecą i męską boskość w dużych odciskach palców i ręcznych malowidłach. Eksperymentowałam z celowym rzucaniem zaklęć, interesowałam się miejscami kultu, wróżeniem (przepowiadaniem przyszłości) i technikami transowymi. Zaczęłam naprawdę dostrzegać związek pomiędzy znakami, które tworzyłam, a kierowaniem intencji w celu uzyskania określonych rezultatów. Już od dwóch dekad wykorzystuję swoje prace do eksplorowania przestrzeni, w której spotykają się magia i sztuka, by zobaczyć, jak to aktywnie wpływa na moją drogę jako czarownicy. W rysunkach i obrazach zaczęłam uwzględniać swoje podejście do magii sigili, podążając za instynktem i czerpiąc z wieloletnich studiów nad historią sztuki.

Ludzie zaczęli pytać o moje sigile, więc postanowiłam odtworzyć sposób, w jaki one powstają (może brzmi to trochę dziwnie, że musiałam to odkryć, ale często gdy tworzę sztukę, kieruję się wewnętrzną, podświadomą formułą). Następnie zastanawiałam się, jak inni mogliby wykorzystać tę samą metodę do stworzenia swoich własnych sigili. To właśnie te poszukiwania zapoczątkowały warsztaty i książkę, którą masz w rękach.

Droga, którą wspólnie pokonamy

Do tworzenia sigili doszłam z zupełnie innego kierunku i nietypowej praktyki – nie wzorowałam się na tym, co najbardziej powszechne wśród adeptów magii. W rzeczywistości, dopiero gdy zlecono mi wykonanie ilustracji do artykułu o magii sigili w czasopiśmie „Witches & Pagans”, dowiedziałam się o metodzie spopularyzowanej przez magów chaosu.

Metoda ta polega na stworzeniu jasnego komunikatu. Następnie usuwa się wszystkie samogłoski i powtarzające się spółgłoski, a potem miesza się pozostałe litery, aby utworzyć sigil. Na koniec jest on zazwyczaj palony. A przynajmniej w ten sposób autor artykułu opisał swoją strategię i zastosowanie (niektóre metody nie usuwają samogłosek, lecz tylko powtarzające się litery).

Z przyjemnością zilustrowałam ten artykuł, tym bardziej, że był dobrze napisany, zabawny i zajmujący. To fajny sposób, zwłaszcza jeśli sprawdził się w twoim przypadku. Ale ja nie tak tworzę sigile – o czym zaraz będziesz mógł się przekonać.

Poznasz proces, który jest moim zdaniem bardziej intuicyjny i naturalny dla osób myślących prawą półkulą mózgu, jest też bardzo mocno zakorzeniony w Modern Traditional Witchcraft – współczesne tradycyjne czarostwo. Jak to możliwe? Jest to dość nowa i unikalna metoda tworzenia sigili, ale czerpie ona z podstawowych umiejętności, które nasi przodkowie wykorzystywali do komunikacji przed pojawieniem się skomplikowanego języka. Może mieć również zastosowanie w różnych metafizycznych technikach, zaklęciach i ścieżkach duchowych. Niezależnie od tego, czy uważasz się za artystę czy też nie, ten rodzaj czarowania z wykorzystaniem sigili jest dostępny dla ludzi o najróżniejszych zdolnościach i doświadczeniach.

Na początku naszej podróży przyjrzymy się dziełom, które pozostawili po sobie nasi przodkowie, i spróbujemy rozszyfrować ich tajemnice. Przyjrzymy się również współczesnym powiązaniom, jakie możemy znaleźć w symbolach wokół nas. Przedstawię obszerny zbiór znaków, kształtów i symboli, które będą podstawą naszych sigili, i pomogę w odkryciu innych, pełnych mocy i znaczenia tylko dla ciebie. Następnie zbadamy, jak działa magia, i zobaczymy, jak krok po kroku stworzyć sigile na każdą okazję. Omówimy szereg sposobów, w jaki możemy wdrażać i stosować sigile w życiu codziennym oraz w rytuałach. Poruszę również takie kwestie, jak: projektowanie, praktyka, radzenie sobie z problemami, materiały i przybory oraz inne aspekty techniczne, które pomogą w tworzeniu własnych sigili. Zamieściłam także scenariusze ćwiczeń – w ten sposób będziesz mógł doskonalić umiejętności i porównać swoją pracę z możliwymi rozwiązaniami. Na koniec zaprezentowałam kilka własnych dzieł sztuki z sigilami, aby cię zainspirować, a także podałam kilka źródeł, abyś mógł kontynuować własne poszukiwania.

Zanim wejdziemy w przestrzeń sigili, zastanowimy się najpierw nad ramami tej metody i omówmy niektóre z ważnych zagadnień związanych z magią i sigilami. Zrozumienie podstaw i tła obu tych dziedzin jest niezbędne, aby ruszyć we właściwym kierunku.

Tradycyjne czary w ujęciu współczesnym (Modern Tradition of Witchcraft)

Ten tytuł może wydawać się oksymoronem – jak coś może być zarazem współczesne i tradycyjne? Ale ja uważam, że to idealny opis mojej drogi. Jestem współczesną, tradycyjną czarownicą, łączącą folklor, mity i praktyki swojego złożonego i bogatego dziedzictwa, a jednocześnie osobą żyjącą obecnie w Stanach Zjednoczonych.

Czary – jako sposób czy środek łączenia się, postrzegania, rozumienia i interakcji ze światem – są tak stare, jak stara jest cywilizacja. Nie mówię tu o konkretnej zorganizowanej religii, jakiejś tajemnej szkole, rodzinnej tradycji czy systemie stopni. Chodzi mi raczej o drogę czarownicy – tej, która porusza się między światami, rozmawia z duchami i bóstwami oraz eksperymentuje z granicami świadomości. Słowo czarownica, jego konotacje i tożsamość osoby praktykującej mogą się zmieniać z kultury na kulturę, z pokolenia na pokolenie, ale serce magii jest niezmienne – czarownice istniały, wciąż istnieją i istnieć będą.

Z biegiem czasu uczymy się, kumulujemy i wzbogacamy nasze praktyki, idee i tradycje. Wraz z postępem ludzkości i dokonywaniem nowych odkryć zmieniamy się, doskonalimy, rozwijamy się w zależności od potrzeb. Zachowujemy to, co działa, odnotowujemy to, co się nie sprawdza, i próbujemy nowych rzeczy. Możemy zdecydować się na rozpalenie ognia za pomocą krzemienia i podpałki, sięgnąć po zapałkę lub pstryknąć zapalniczką. Możemy wykorzystać moc cyfrowego piksela, aby uchwycić symbole sprzed tysięcy lat lub narysować nowe obrazy węglem i palcami. Intuicja i instynkt podają sobie ręce z pomysłowością i wyobraźnią. To jest właśnie istota tradycyjnego czarostwa w ujęciu współczesnym.

Kiedy kroczysz ścieżką czarownicy, pomocne mogą okazać się trzy drogowskazy:

Poznaj siebie – bądź świadomy swoich mocnych i słabych stron, zarówno tych o charakterze psychicznym, duchowym, jak i fizycznym;

Zachowaj równowagę – równowaga jest ideą, a nie miejscem. Aby to zrozumieć, musimy wziąć pod uwagę punkty skrajne i to, co pomiędzy nimi, oraz zdać sobie sprawę, że wszelkie poczynania pociągają za sobą różne następstwa (każda akcja spotyka się z reakcją);

Bądź odpowiedzialny – bądź w stanie uznać, zaakceptować i pracować zarówno z oczywistymi, jak i tymi mniej oczywistymi konsekwencjami swoich czynów i słów.

Warto mieć na uwadze te trzy kwestie, rozważając cel (ukierunkowanie), strukturę i oczekiwany wynik pracy z sigilami. Musisz być realistą w stosunku do siebie i swojego otoczenia, pamiętaj przy tym zarówno o swoich ograniczeniach, jak i możliwościach rozwoju. Powinieneś podchodzić kreatywnie do napotykanych problemów – z pomocą może przyjść ci technika zwana burzą mózgów. I na koniec – powinieneś być gotowy wziąć realnie odpowiedzialność za wszystko, co robisz.

Teraz możemy już przejść do istoty samego sigila.

Czym jest sigil?

A więc po kolei – jak się w ogóle wymawia to słowo? Wbrew pozorom jest to dosyć częste pytanie, szczególnie jeśli jest się zapalonym czytelnikiem i rzadko ma się okazję usłyszeć, jak pewne słowa są wymawiane. Warto więc od tego rozpocząć naszą analizę.

Wymowa zalecana przez słowniki to: sijǝl lub ’si-jil

Bardziej szczegółowe wyjaśnienie z amerykańskiej perspektywy: pierwsze i jest miękkie, więc jest jak i w Sidney, a nie długie jak w silence. G wymawia się jak j , jak w gem. Drugie i to dźwięk eh, jak w gel. Jeśli chcesz się nad tym głębiej zastanowić, to na początku dźwięku j znajduje się coś w rodzaju fantomowego d. Jeśli nie chcesz już zaprzątać sobie tym głowy, to sigil rymuje się z vigil (nie mylić z Wergiliuszem, ang. Virgil – poetą lub małpą¹).

Etymologia: słowo sigil wywodzi się ze średnioangielskiego sigulle, co z kolei pochodzi od łacińskiego sigillum, oznaczającego pieczęć. Inną kwestią jest to, że wyraz ten może być spokrewniony z hebrajskim (segula), co oznacza talizman, słowo lub czynność o charakterze duchowym.

Mam nadzieję, że to pomoże ci uniknąć wymawiania seagulls i siggles. Jeśli nadal nie jesteś pewien, jak ma to brzmieć, wpisz w Google sigil, a pierwszym wynikiem powinna być krótka definicja z ikonką dźwięku. Kliknij na nią, a usłyszysz poprawną wymowę.

Sigile i magia

Sigil to wyrzeźbiony, narysowany lub namalowany symbol, który według wierzeń ma magiczne właściwości. Magia to sztuka skupiania swojej woli lub intencji w celu wywołania określonych zmian. Tak więc magia sigili to tworzenie specyficznych symboli, aby wpływać na ludzi, sytuacje czy otoczenie.

Wielu współczesnych okultystów i magów ceremonialnych może próbować ci wmówić, że magia sigili należy do sfery „magii wysokiej” – że jest to coś przerażającego, wymagającego wiedzy tajemnej i być może członkostwa w tajnym stowarzyszeniu lub nawet trzech. Oczywiście, kiedy patrzy się na pewne sigile jako na środki do przywoływania i kontrolowania aniołów, demonów i innych duchów, to często wymaga to faktycznie znajomości tych systemów. Jednak zasadniczo sztuka czarowania z wykorzystaniem sigili jest bardzo naturalna, a jej początki są raczej skromne – w rzeczywistości jej korzenie można znaleźć w najwcześniejszej (zachowanej) formie magii znanej ludzkości.

Sercem magii sigili jest ręcznie narysowany znak – linie, kropki i kolory tworzące symbol, aby oznaczyć przestrzeń, wywołać pewne sytuacje, wydać instrukcje lub przywołać duchy i bóstwa. Od konturu dłoni wykonanego czerwoną i żółtą ochrą na ścianie jaskini, tymczasowych rysunków w ziemi w celu odprawienia świętych obrzędów, poprzez misterne rzeźbienia na narzędziach i biżuterii, aż po murale na budynkach – we wszystkich tych przypadkach używaliśmy rąk, aby odcisnąć swój ślad w świecie i w jakiś sposób na niego wpłynąć.

Tradycyjne czarostwo w wydaniu współczesnym ma bardzo praktyczne, rozsądne podejście do magii – rób to, co należy zrobić, kiedy trzeba to zrobić – bez wielu wymyślnych atrakcji (cała reszta jest tylko dodatkiem). Często oznacza to wykorzystanie do pracy tego, co jest akurat pod ręką. Staranne dobieranie składników i opracowywanie misternego rytuału, który zbiegnie się w czasie z idealnym ustawieniem Księżyca lub gwiazd, nie są konieczne. Ta bezpośredniość jest dla mnie esencją czarów. Czasami wystarczą odrobina ziemi, kawałek sznurka i zapałka (lub długopis i skrawek papieru z notatnika) – to wystarczy, gdy nasza wola jest skoncentrowana, a potrzeba ogromna.

Niektórzy mogą pogardliwie nazywać to podejście „magią niską” czy też magią nie najwyższych lotów. Jednak jeśli porównać magię do technologii komputerowej, to właśnie kodowanie na niskim poziomie jest najbliższe źródłu. Im idziesz wyżej, tym bardziej od niego odchodzisz – zmieniasz język, dostosowując go do innych celów. Żadna z tych metod nie jest lepsza od drugiej, obie wykonują pracę na swój własny sposób. Oba podejścia są wartościowe, więc sztuką jest dowiedzieć się, w którym z nich ty lepiej się odnajdziesz.

Od prostego do skomplikowanego, od nowicjusza do rzemieślnika – jest wiele możliwości, aby nauczyć się tworzenia własnych sigili. Wszystko, co jest potrzebne, to chęć otwarcia swojej wyobraźni i zdolność do tworzenia znaków. Czy pamiętasz jeszcze z czasów szkolnych, kiedy zastanawiałeś się, kiedy geometria przyda ci się w życiu? Teraz właśnie nadszedł ten moment – i bez obawy o ocenę!

Odłóż więc na bok swoje lęki, weź papier, długopis i do dzieła (oraz zabawy). Miło mi będzie wprowadzić cię w świat magicznych sigili, chętnie pokażę ci, jak włączyć je do własnej praktyki.ROZDZIAŁ 2
SYMBOL I JEGO ZNACZENIE

Kim jesteś? Zbiór liter składających się na słowa, które cię identyfikują, to imię, nazwisko, może drugie imię lub nawet dwa imiona albo przezwisko. Może to być imię, z którym się urodziłeś, imię, które zostało ci nadane, albo takie, które sam świadomie przyjąłeś lub sobie zmieniłeś. To słowa, którymi zwracają się do ciebie inni, słowa, pod którymi figurujesz w gabinecie lekarskim lub w swojej szkole. Ale jaki symbol odpowiada tym słowom? Z jakim symbolem się utożsamiasz? Stworzyłeś już ten symbol, zacząłeś nad nim pracować z chwilą, gdy po raz pierwszy wziąłeś do ręki ołówek – to twój podpis.

Jako nastolatka pracowałam w handlu i już wtedy zauważyłam, że podpisy większości ludzi były czymś w rodzaju bazgrołów. Obecnie, rejestrując sprzedaż na wystawach sztuki, korzystam z tabletu, ale w kwestii podpisów nic się nie zmieniło. Słowa i ich poszczególne litery są często prawie nie do rozszyfrowania. Ludzie pozostawiają raczej niedbały zawijas lub podobne zgrupowanie linii, tworząc kształty zamiast rozpoznawalnych liter – podpis staje się bardziej pewnym wyobrażeniem ciebie niż słowem. Siła tego symbolu dla świata tkwi w tym, że stosując go, potwierdzasz jakąś transakcję lub zmianę. Podpis oznacza akceptację lub poparcie dla jakiejś idei. Takie właśnie znaczenie się w tym kryje.

Jeżeli potrafisz opracować i złożyć swój własny podpis, to i sigile są zasięgu twoich możliwości! Umiesz posłużyć się piórem, rysikiem lub palcem, aby coś narysować. W tym rozdziale dowiemy się, w jaki sposób można powiązać słowa z symbolami, a następnie stworzyć własny system znaków przepełnionych swoistym znaczeniem.

Jeden symbol może mieć bardzo wiele znaczeń – mogą one się zmieniać i ewoluować z biegiem czasu i różnić w zależności od kultury. Jeżeli przyjmiemy teorię, że ludzkość zrodziła się w jednym miejscu, to możliwe, że najpierw stworzyliśmy tam pewien zestaw znaków i symboli. Następnie, w miarę jak migrowaliśmy i przemieszczaliśmy się do innych zakątków świata, znaki te naturalnie ewoluowały. Z czasem nowe krajobrazy, klimaty i zwierzęta, którym musieli stawić czoła nasi przodkowie, sprawiły, że ich słownik symboli się bogacił i zmieniał. Informacje przechodzą z pokolenia na pokolenie i ulegają modyfikacjom z wielu powodów. Te różnice wpływają na to, jak dana kultura postrzega i interpretuje świat. Niektóre symbole wychodzą z użycia i idą w niepamięć, inne są zmieniane w zależności od potrzeb, powstają też nowe znaki.

Warto mieć na uwadze całą tę ewoluującą historię, gdy będziesz się zastanawiać, jakich elementów użyć przy tworzeniu swoich własnych sigili. Przedstawię wiele znaków i kształtów, które wykorzystuję, i zapewne wśród nich będą też takie, które wydadzą ci się znajome. Niektórym z nich być może nigdy nie przypisywałeś żadnego znaczenia, a dla innych będziesz mieć własną interpretację, odmienną od mojej. Z pewnością istnieją również inne kształty i symbole, których tu nie wymieniłam, a które będziesz skłonny uwzględnić w swoich siglach. Postawiłam sobie tu dwa zadania – zapoznać cię z nowymi sposobami patrzenia na kropki, linie, znaki i symbole oraz pomóc ci zastanowić się, co jest dla ciebie ważne i znaczące.

Przy każdym znaku lub kształcie zostawiłam ci miejsce na notatki. Możesz zapisać swoją instynktowną reakcję na każdy element, gdy będziemy go omawiać. Zaczniemy od tych najbardziej podstawowych, by następnie przejść do bardziej złożonych znaków, określonych symboli, liter i innych systemów obrazkowych. Zobaczymy również, w jaki sposób przy projektowaniu sigili możemy wykorzystać liczby i kolory. Możesz tworzyć coraz bardziej skomplikowane sigile lub zdecydować się na najprostszy z możliwych projektów. Najważniejsza jest odpowiedź na to pytanie, co dla ciebie jest najlepsze.

Zacznijmy więc od najprostszych znaków i kształtów, by naturalnie przejść do tych bardziej złożonych. Każdy element ma swoją nazwę, odpowiednią ilustrację, sugestie co do znaczenia, a także możliwe zastosowania w zależności od kontekstu czy układu. Pamiętaj, że nawet w najprostszych znakach można znaleźć wiele mocy i znaczeń, więc nie spiesz się – nie pomijaj żadnego z nich i nie przeglądaj tylko pobieżnie, aby jak najszybciej przejść do bardziej skomplikowanych.

Symboli, których można używać, jest znacznie więcej – przedstawiłam tu tylko te, które uważam za najbardziej uniwersalne i najpowszechniejsze w użyciu. W części Bibliografia i sugestie dotyczące dalszych badań zamieściłam listę znakomitych książek, gdybyś chciał bardziej zagłębić się w te kwestie.

Punkt (kropka zamknięta): to tak prosty znak, a jednak może mieć tak wiele znaczeń. Punkt czy zamknięta kropka jest dosłownie początkiem wszystkich znaków, które tworzymy. Może to być monada, nasienie, znak centralny lub atom – reprezentacja samej energii. Może być punktem wyjścia, gdzie wszystko się zaczyna, lub punktem docelowym, gdzie coś się kończy. Może być przystankiem na drodze, miejscem odpoczynku – pomyśl, co oznacza kropka na końcu zdania. Może być zgrupowana z innymi kropkami, aby oznaczać liczbę, zobrazować jakąś konstelację, pokazać lekko zarysowany szlak lub stworzyć wrażenie aury energii.

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

Kropka otwarta: niewiele większa od kropki zamkniętej kropka otwarta to maleńkie puste koło. Można ją postrzegać jako punkt do osiągnięcia, ziarno, najmniejszy możliwy pojemnik, jądro komórki czy atomu. Ten symbol mówi o możliwościach, opcjach do zdefiniowania i wyborach, których należy dokonać.

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

Okrąg: jest większy od otwartej kropki. Najprościej mówiąc, to pojemnik, który może symbolizować ochronę (tworzy wewnątrz świętą przestrzeń) lub rodzaj oprawy, która ma zapobiec wydostaniu się czegoś na zewnątrz. Może reprezentować całość, ukończenie, świętość, czystość lub potencjał. Może to być również kula, symbolizująca Słońce lub Księżyc w pełni. To także boskość (jak w przypadku bóstwa lub ducha) albo źródło wiedzy i umiejętności (nawiązujące do mózgu lub jądra). Warianty koła: z szewronem (to uroboros – staroegipski i grecki symbol przedstawiający węża połykającego własny ogon) lub z linią w poprzek („zakaz” lub „stop”).

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

___________________

Symbolika, która kryje się w liniach

Podstawowe kształty i znaki