Mamy tylko lato - ebook

Po

Mój głos nie był głośniejszy od szeptu, gdy zacząłem dzielić się z terapeutką wszystkimi najgłębiej skrywanymi myślami.

– Nie spodziewałem się tego…

– Czego? – zapytała miękko.

– Że to lato zmieni całe moje życie – przyznałem z rozbrajającą szczerością.

Delikatnie zmarszczyła idealnie wyprofilowane brwi, jakby się nad czymś zastanawiała. Była ostrożna, bo najwyraźniej doskonale zdawała sobie sprawę, że stąpa po bardzo kruchym lodzie. Jeden niewłaściwy krok i tafla załamie się pod jej stopami. Wtedy oboje utoniemy.

– Czujesz się winny przez to, co się stało?

Zaryzykowała. Widziałem to w jej oczach.

Opuściłem wzrok jako pierwszy. Potarłem kciukiem wewnętrzną stronę prawego nadgarstka. To tam znajdował się mój najnowszy tatuaż. Zrobiłem go kilka tygodni temu. Zdążył się już zagoić, lecz czasem miałem wrażenie, jakby palił mnie żywym ogniem.

To było jedno słowo: Mirabelka.

– Jestem winny tego, co się stało – powiedziałem pustym głosem, ale jednocześnie na tyle stanowczo, by ta kobieta nie mogła mieć wątpliwości, że naprawdę tak uważałem.

– Nie jesteś. Nikt nie był w stanie temu zapobiec – odpowiedziała z mocą i pochyliła się ku mnie, by ściągnąć na siebie moje spojrzenie. – To straszne, co cię spotkało. Co was spotkało. Jednak obwinianie się niczemu nie służy. Musisz to zrozumieć.

Od tych strasznych wydarzeń minęło kilka tygodni. Zdecydowałem się w końcu na rozpoczęcie terapii, bo nie radziłem sobie w nowej rzeczywistości i potrzebowałem kogoś, kto pomoże mi ukoić emocjonalny ból.

Teraz jednak zaczynałem żałować, że w ogóle tu przyszedłem.

Serce zabiło mi szybciej po uderzeniu dławiącej złości. Zacisnąłem dłonie w pięści i zgromiłem ją spojrzeniem, pod którego wpływem wyraźnie się skuliła i raptownie wycofała.

– Nie potrzebuję tej dennej gadki. Zapamiętaj to sobie.

Zerwałem się z miejsca i wyszedłem z gabinetu terapeutki, trzaskając drzwiami.