Manifest Nowego Realizmu - ebook
Wydawnictwo:
Tłumacz:
Seria:
Data wydania:
1 marca 2023
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Manifest Nowego Realizmu - ebook
Podjęcie walki o utrzymanie różnicy między prawdą a fałszem, między faktami a fikcją, jest […] sprawą pierwszorzędnej wagi. Nieomylnie przywołany przez Putina postmodernistyczny relatywizm współgra tutaj ze sceptycyzmem rozwiniętego postmodernistycznego społeczeństwa, które o rzeczywistości potrafi mówić już tylko w cudzysłowie. Ale rzeczywistość wojny dopadła nas – i chwyciła od tyłu – i zapłacimy za to tym więcej, im dłużej będziemy próbowali unikać tego spotkania.
Karl Schlögel
Zachód, który doświadczył postmodernizmu, teraz najwyraźniej go porzuca. Co takiego się wydarzyło?
Maurizio Ferraris
Spis treści
Wstęp
1. Realityzm. Postmodernistyczny atak na rzeczywistość
2. Realizm. Rzeczy, które istnieją od początku świata
3. Rekonstrukcja. Dlaczego krytyka zaczyna się od prawdy
4. Emancypacja. Niepoddane analizie jest pozbawione wartości
Nota
Przypisy
| Kategoria: | Literatura faktu |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8325-023-6 |
| Rozmiar pliku: | 1,2 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
WSTĘP
W grudniu ubiegłego roku w neapolitańskim Istituto Italiano per gli Studi Filosofici spotkałem młodego niemieckiego kolegę, Markusa Gabriela, który zamierzał właśnie zorganizować międzynarodową konferencję poświęconą temu, co miałoby stanowić fundamentalną cechę współczesnej filozofii. Markus spytał mnie, jaki, moim zdaniem, powinien być temat podobnej konferencji, a ja mu odpowiedziałem: „New Realism”. Tak bowiem nakazywał zdrowy rozsądek: wahadło myśli, które w XX wieku wychyliło się w stronę antyrealizmu w jego rozmaitych wariantach (hermeneutyka, postmodernizm, „zwrot lingwistyczny” i tak dalej), na początku nowego stulecia przesunęło się w kierunku realizmu (także i tym razem w różnych jego aspektach: ontologii, nauk kognitywnych, estetyki jako teorii percepcji i tak dalej).
Ściśle mówiąc, była godzina 13.30, 23 czerwca, a nowość pomysłu polegała jedynie na tytule konferencji; „nowy realizm” wcale nie jest „moją teorią” ani specyficznym kierunkiem filozoficznym¹, ani intelektualną matrycą, lecz tylko fotografią (tak, ją uważam za realistyczną) pewnego stanu rzeczy, jak chyba dowiodły tego dyskusje w ostatnich miesiącach². Dla większej jasności w artykule sprzed kilku miesięcy, zapowiadającym konferencję³, zdecydowałem się na formę manifestu, czy wręcz t a m t e g o manifestu głoszącego, że „widmo krąży po Europie”. Kiedy Marks i Engels go pisali, nie robili tego po to, by oznajmić urbi et orbi, że odkryli komunizm, ale po to, by ogłosić, że komunistów jest już bardzo wielu. Gdyby natomiast Kant rozpoczął swoją Krytykę czystego rozumu słowami: „widmo krąży po Europie, filozofia transcendentalna”, wzięto by go za wariata, gdyż proponował on teorię, która istniała wówczas tylko w jego rozprawie.
Tym zaś, co nosi pewne znamiona oryginalności – albo co przynajmniej uważam za własny wkład – są myśli, które rozwijałem w ciągu ostatnich dwudziestu lat i które syntetyzuję w tej książeczce. Namysł nad realizmem był nicią przewodnią mojej pracy filozofa po zwrocie, który na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku skłonił mnie do porzucenia hermeneutyki po to, by zaproponować estetykę jako teorię wrażeń zmysłowych, ontologię naturalną jako teorię niemodyfikowalności, a wreszcie ontologię społeczną jako teorię dokumentalności⁴. W moim wypadku odwołanie się do realizmu nie oznacza chwalenia się groteskowym monopolem filozoficznym na rzeczywistość, przypominającym ambicję sprywatyzowania wody. Chodziło raczej o stwierdzenie, że woda nie jest konstruktem społecznym; że całkowicie uprawnione powołanie do dekonstrukcji, będące przedmiotem troski każdej szanującej się filozofii, musi się zmierzyć z rzeczywistością, w przeciwnym razie bowiem jest nic niewartą zabawą; oraz że wszelka dekonstrukcja bez rekonstrukcji oznacza brak odpowiedzialności⁵.
Nie należy jednak zapominać o kontekście, w którym snuję te swoje rozważania; ich źródłem bowiem jest namysł nad skutkami postmodernizmu. To, co nazywam „nowym realizmem”, jest przede wszystkim uświadomieniem sobie pewnego zwrotu. Historyczne doświadczenie medialnych populizmów, wojen po 11 września, niedawnego kryzysu ekonomicznego zaprzeczyło dramatycznie temu, co uważam za dwa dogmaty postmodernizmu: przekonaniu, że cała rzeczywistość jest konstruktem społecznym, nieskończenie poddającym się manipulacji, oraz że prawda jest pojęciem zbędnym, gdyż solidarność jest ważniejsza od obiektywności. Realne konieczności, realne życie i śmierć, niedające się sprowadzić do interpretacji, narzuciły swoje prawa, potwierdzając przekonanie, że konsekwencje realizmu (tak jak i jego przeciwieństwa) nie są po prostu poznawcze, lecz etyczne i polityczne. Oczywiście, zwrot ma nie tylko swoją historię, lecz także geografię, ograniczoną do tego, co Husserl nazywał „duchem europejskim”, a więc do Zachodu, którego zmierzch wieścił Spengler dziewięćdziesiąt lat temu. Trudno sobie wyobrazić postmodernizm w Chinach lub w Indiach. Tak czy owak, ten skrawek świata, gdzie żyję – nie potrafię wykluczyć, że jest on trochę bardziej rozległy od kręgu moich przyjaciół i znajomych – otóż ten Zachód, który doświadczył postmodernizmu, teraz najwyraźniej go porzuca. Co takiego się wydarzyło?PRZYPISY
Wstęp
¹ Inaczej rzecz się ma na przykład w wypadku „New Realism”, zjawiska postidealistycznego z początku XX Wieku (zob. E. B. Holt et al., The new realism. Cooperative studies in philosophy, Macmillan, New York 1912). Co do prezentacji programu, zob. The Program and First Platform of Six Realists, „The Journal of Philosophy, Psychology and Scientific Methods” 1910, Vol. 7, No. 15, s. 393–401. Na temat współczesnego posługiwania się terminem realism zob. hasło Realism w Standford Encyclopedia of Philosphy, https://plato.standford.edu/entries/realism.
² Zob. Rassegna Nuovo Realismo (http://labont.it/dibattito-sul-nuovo-realismo). Co do komentarza, pozwalam sobie odesłać do mojego artykułu Nuovo realismo FAQ, „Nóema. Rivista on line di filosofia”, http://rivisteunimi.it/index.php/noema/article/view/1413.
³ „la Repubblica”, 8 sierpnia 2011.
⁴ Co się tyczy całościowego opisu, zob. moja Autopresentazione, w: D. Antiseri, S. Tagliagambe, Filosofi italiani contemporanei, Bompiani, Milano 2009, s. 226–235.
⁵ H. Putnam, Rinnovare la filosofia (1992), Garzanti, Milano 1998, s. 128–129.
W grudniu ubiegłego roku w neapolitańskim Istituto Italiano per gli Studi Filosofici spotkałem młodego niemieckiego kolegę, Markusa Gabriela, który zamierzał właśnie zorganizować międzynarodową konferencję poświęconą temu, co miałoby stanowić fundamentalną cechę współczesnej filozofii. Markus spytał mnie, jaki, moim zdaniem, powinien być temat podobnej konferencji, a ja mu odpowiedziałem: „New Realism”. Tak bowiem nakazywał zdrowy rozsądek: wahadło myśli, które w XX wieku wychyliło się w stronę antyrealizmu w jego rozmaitych wariantach (hermeneutyka, postmodernizm, „zwrot lingwistyczny” i tak dalej), na początku nowego stulecia przesunęło się w kierunku realizmu (także i tym razem w różnych jego aspektach: ontologii, nauk kognitywnych, estetyki jako teorii percepcji i tak dalej).
Ściśle mówiąc, była godzina 13.30, 23 czerwca, a nowość pomysłu polegała jedynie na tytule konferencji; „nowy realizm” wcale nie jest „moją teorią” ani specyficznym kierunkiem filozoficznym¹, ani intelektualną matrycą, lecz tylko fotografią (tak, ją uważam za realistyczną) pewnego stanu rzeczy, jak chyba dowiodły tego dyskusje w ostatnich miesiącach². Dla większej jasności w artykule sprzed kilku miesięcy, zapowiadającym konferencję³, zdecydowałem się na formę manifestu, czy wręcz t a m t e g o manifestu głoszącego, że „widmo krąży po Europie”. Kiedy Marks i Engels go pisali, nie robili tego po to, by oznajmić urbi et orbi, że odkryli komunizm, ale po to, by ogłosić, że komunistów jest już bardzo wielu. Gdyby natomiast Kant rozpoczął swoją Krytykę czystego rozumu słowami: „widmo krąży po Europie, filozofia transcendentalna”, wzięto by go za wariata, gdyż proponował on teorię, która istniała wówczas tylko w jego rozprawie.
Tym zaś, co nosi pewne znamiona oryginalności – albo co przynajmniej uważam za własny wkład – są myśli, które rozwijałem w ciągu ostatnich dwudziestu lat i które syntetyzuję w tej książeczce. Namysł nad realizmem był nicią przewodnią mojej pracy filozofa po zwrocie, który na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku skłonił mnie do porzucenia hermeneutyki po to, by zaproponować estetykę jako teorię wrażeń zmysłowych, ontologię naturalną jako teorię niemodyfikowalności, a wreszcie ontologię społeczną jako teorię dokumentalności⁴. W moim wypadku odwołanie się do realizmu nie oznacza chwalenia się groteskowym monopolem filozoficznym na rzeczywistość, przypominającym ambicję sprywatyzowania wody. Chodziło raczej o stwierdzenie, że woda nie jest konstruktem społecznym; że całkowicie uprawnione powołanie do dekonstrukcji, będące przedmiotem troski każdej szanującej się filozofii, musi się zmierzyć z rzeczywistością, w przeciwnym razie bowiem jest nic niewartą zabawą; oraz że wszelka dekonstrukcja bez rekonstrukcji oznacza brak odpowiedzialności⁵.
Nie należy jednak zapominać o kontekście, w którym snuję te swoje rozważania; ich źródłem bowiem jest namysł nad skutkami postmodernizmu. To, co nazywam „nowym realizmem”, jest przede wszystkim uświadomieniem sobie pewnego zwrotu. Historyczne doświadczenie medialnych populizmów, wojen po 11 września, niedawnego kryzysu ekonomicznego zaprzeczyło dramatycznie temu, co uważam za dwa dogmaty postmodernizmu: przekonaniu, że cała rzeczywistość jest konstruktem społecznym, nieskończenie poddającym się manipulacji, oraz że prawda jest pojęciem zbędnym, gdyż solidarność jest ważniejsza od obiektywności. Realne konieczności, realne życie i śmierć, niedające się sprowadzić do interpretacji, narzuciły swoje prawa, potwierdzając przekonanie, że konsekwencje realizmu (tak jak i jego przeciwieństwa) nie są po prostu poznawcze, lecz etyczne i polityczne. Oczywiście, zwrot ma nie tylko swoją historię, lecz także geografię, ograniczoną do tego, co Husserl nazywał „duchem europejskim”, a więc do Zachodu, którego zmierzch wieścił Spengler dziewięćdziesiąt lat temu. Trudno sobie wyobrazić postmodernizm w Chinach lub w Indiach. Tak czy owak, ten skrawek świata, gdzie żyję – nie potrafię wykluczyć, że jest on trochę bardziej rozległy od kręgu moich przyjaciół i znajomych – otóż ten Zachód, który doświadczył postmodernizmu, teraz najwyraźniej go porzuca. Co takiego się wydarzyło?PRZYPISY
Wstęp
¹ Inaczej rzecz się ma na przykład w wypadku „New Realism”, zjawiska postidealistycznego z początku XX Wieku (zob. E. B. Holt et al., The new realism. Cooperative studies in philosophy, Macmillan, New York 1912). Co do prezentacji programu, zob. The Program and First Platform of Six Realists, „The Journal of Philosophy, Psychology and Scientific Methods” 1910, Vol. 7, No. 15, s. 393–401. Na temat współczesnego posługiwania się terminem realism zob. hasło Realism w Standford Encyclopedia of Philosphy, https://plato.standford.edu/entries/realism.
² Zob. Rassegna Nuovo Realismo (http://labont.it/dibattito-sul-nuovo-realismo). Co do komentarza, pozwalam sobie odesłać do mojego artykułu Nuovo realismo FAQ, „Nóema. Rivista on line di filosofia”, http://rivisteunimi.it/index.php/noema/article/view/1413.
³ „la Repubblica”, 8 sierpnia 2011.
⁴ Co się tyczy całościowego opisu, zob. moja Autopresentazione, w: D. Antiseri, S. Tagliagambe, Filosofi italiani contemporanei, Bompiani, Milano 2009, s. 226–235.
⁵ H. Putnam, Rinnovare la filosofia (1992), Garzanti, Milano 1998, s. 128–129.
więcej..
