Mapa dni - ebook

.

Nigdy nie powątpiewałem w trzeźwość swojego umysłu tak często, jak tamtej pierwszej nocy, kiedy kobieta-ptak i jej podopieczni przybyli, aby ocalić mnie przed domem wariatów. Tam się właśnie wybierałem, ściśnięty między muskularnymi wujami na tylnej kanapie samochodu rodziców, kiedy na podjeździe przed nami wyrósł mur osobliwych dzieci, zupełnie jakby wyskoczyły prosto z mojej wyobraźni. W świetle reflektorów jaśniał niczym anioły w szyku.

Zahamowaliśmy gwałtownie, a chmura pyłu całkiem przysłoniła widok. Czyżbym przywołał tę wizję, wyczarował rozmigotany hologram, który wyświetlił się z głębin mojego umysłu? Wszystko było bardziej prawdopodobne niż obecność moich przyjaciół tu i teraz. Co prawda przy osobliwcach każda niemożliwa rzecz wydawała się możliwa, niemniej ich odwiedziny jawiły mi się jako jedno z niewielu absolutnie nierealistycznych zdarzeń.

Z własnego wyboru opuściłem Diabelskie Poletko, żeby udać się z powrotem do domu, tam, gdzie przyjaciele nie mogli za mną podążyć. Liczyłem na to, że zdołam pozszywać rozprute życie, że powiążę nitki tego, co normalne, i tego, co osobliwe. Co zwykłe i nadzwyczajne.

To również było niemożliwe. Dziadek na próżno usiłował sfastrygować jedno życie z drugim i w rezultacie tylko oddalił się od obu rodzin – zarówno tej osobliwej, jak i normalnej. Nie chcąc wybierać jednego rodzaju życia kosztem drugiego, skazał się na utratę obydwu. To samo groziło i mnie.

Uniosłem wzrok i ujrzałem postać, która zbliżała się ku nam przez opadający kurz.

– Kim pani jest? – spytał tata.

– Alma LeFay Peregrine – odparła. – Tymczasowa przewodnicząca rady ymbrynek, a także opiekunka tych oto osobliwych dzieci. Już mieliśmy okazję się poznać, choć wątpię, żeby pan to pamiętał. Dzieci, przywitajcie się.