Mikołaj Sęp Szarzyński: kilka nowych szczegółów biograficznych - ebook

Mi­ko­łaj Sęp Sza­rzyń­ski

KIL­KA NO­WYCH SZCZE­GU­ŁÓW BIO­GRA­FICZ­NYCH

W Pa­mięt­ni­ku Lwow­skim z r. 1817 umie­ścił nie­zna­ny au­tor pod­pi­su­ją­cy się „z Li­pi­nek” wia­do­mość o Mi­ko­ła­ju Sza­rzyń­skim, wier­szo­pi­sie XVI w. (II, str. 261). Była to… o ile wie­my, pierw­sza wzmian­ka o zna­nym wpraw­dzie za cza­sów Zyg­mun­tow­skich po­ecie, ale póź­niej zu­peł­nie za­po­mnia­nym, wy­kre­ślo­nym nie­mal z pa­mię­ci po­tom­nych, i dzi­wić się temu na­wet nie moż­na; sko­ro w cza­sach upad­ku po­wszech­ne­go sma­ku i li­te­ra­tu­ry naj­zna­ko­mit­si na­wet pi­sa­rze zło­te­go wie­ku, taki Ko­cha­now­ski, Gór­nic­ki i inni, za­le­ga­li nie­czy­ta­ni pół­ki bi­blio­tecz­ne, to jak­że nie miał pył za­po­mnie­nia po­kryć pa­mię­ci pi­sa­rza, po któ­rym po­zo­sta­ło wszyst­kie­go kil­ka so­ne­tów i pie­śni w spu­ściź­nie?

To tez au­tor, po­da­ją­cy o Sza­rzyń­skim wia­do­mość w Pa­mięt­ni­ku Lwow­skim, dzie­li się z czy­tel­ni­ka­mi jak­by no­wem ja­kiem od­kry­ciem i wzy­wa ich do zbie­ra­nia dat tak o nim jak i o in­nych nie­zna­nych po­etach, któ­rych wy­li­czył na cze­le swe­go ar­ty­ku­łu. Nie wie­dział on, że dzie­ła Sępa w ogó­le kie­dyś z dru­ku wy­szły, a na­wet wprost temu prze­czył. Wspo­mi­na­jąc bo­wiem o War­goc­kim. któ­ry w dzieł­ku O Rzy­mie po­gań­skim i chrze­ści­jań­skim umie­ścił prze­kład wier­sza Wi­ta­li­sa na upa­dek Rzy­mu, przez Sępa do­ko­na­ny, i nad­mie­nił, że pan Ja­kób Pret­ficz z Gaw­ron, wo­je­wo­da po­dol­ski, po­ka­zy­wał mu i inne wier­sze Sza­rzyń­skie­go, do­da­je w uwa­dze:..Na boku tek­stu (War­goc­kie­go) jest wy­raz in opu­scu­la po­stre­mo Anno D. 1601, lecz nie ina to się ro­zu­mieć, ja­ko­by dzieł­ko to dru­ko­wa­ne było – lecz że naj­świe­żej przez nie­go na­pi­sa­ne."

Do­pie­ro w dzie­sięć lat po­źniej, w roku 1827, od­szu­ka­ło się w bi­blio­te­ce Ty­tu­sa hr. Dzia­łyń­skie­go owo opu­scu­lum Mi­ko­ła­ja Sępa Sza­rzyń­skie­go, wy­dru­ko­wa­ne już po śmier­ci po­ety przez bra­ta jego… a Jó­zef Mucz­kow­ski wy­dał je po raz wtó­ry, wpro­wa­dza­jąc nie­ja­ko do li­te­ra­tu­ry no­we­go pi­sa­rza, któ­ry tez wzbu­dził nie­ba­wem dość znacz­ne za­ję­cie.