-
W empik go
Milczący czarny gołąb - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 października 2021
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Milczący czarny gołąb - ebook
Tomik poezji przedstawiający odbicie świata w krzywym zwierciadle. Milczący czarny gołąb to zbiór luźno powiązanych wierszy które łączy jedno — nic. Wiersze te to dyskurs z dawno martwymi myślicielami, podjęcie odwiecznego dialogu, ze stoikami, nihilistami, cynikami, idealistami etc. To opaczne rozumienie wszyskich minionych wartości.
| Kategoria: | Proza |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8273-151-4 |
| Rozmiar pliku: | 1,0 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Wstęp
„PAMIĘTAM KIEDY TO NA ZIEMIE TĄ ZSZEDŁEM I PEŁNYM NADZIEI STĄPAŁEM WŚRÓD LUDU. PAMIĘTAM JAKBY WCZORAJ TO BYŁO. LECZ MOMENTALNIE POZNAŁEM SIĘ NA CZŁOWIEKU. ŻE KIEROWANY ON JEST TYLKO POBUDKAMI. ACH JAKŻE PIĘKNA BYŁA MOJA NIEŚWIADOMOŚĆ. JAKŻE PROSTOTĄ ŻYCIE SIĘ PRZEPEŁNIAŁO GDYM TEDY Z UŚMIECHEM ULICAMI CHODZIŁ. JEDNAK GDY TERAZ NA ULICE KTÓRYMI CHADZAŁEM SPOGLĄDAM, OBRZYDZENIE MNIE PRZECHODZI. BO TE SĄ NAJPASKUDNIEJSZYMI ZE WSZYSTKICH SIĘ STAŁY. O BRZYDOTO CZEMU TO WŁAŚNIE WSPOMNIENIA ME NAWIEDZIŁAŚ.”
„CIAŁO ME KRWAWI, A DUSZA MA PŁONIE OGNIEM SŁOŃC TYSIĘCY. POZDROWIONYM BĄDŹ I PRZEKLĘTYM. BŁOGOSŁAWIONE NIECH BĘDZIE LUDZKIE NIEWOLNICTWO, CÓŻ ŻE MAM ZROBIĆ WIEDZĄC COŚ CZEGO INNI ZROZUMIEĆ W STANIE NIE BĘDĄ, JAKIŻ TO SENS JEST WOLNOŚCI GDY PRZYSZŁO MI JĄ POSIADAĆ, ACH DUCHY ZŁE Z GŁĘBI WOŁAJĄ, A JĘKI ICH NIEZNOŚNE. PRECZ WON, WIĘCEJ POKAZYWAĆ SIĘ MI NIE WAŻ!”
— „TEN KTÓRY ZNA PRZEZNACZENIE” (TEKST NIEWYDANY )
Jedyną rzeczą która warta jest wstępu to samo rozumienie poezji, prozy, powieści, felietonów etc.
Moim zdaniem jest to myśl, uczucie, doznanie. To zatrzymanie w czasie tego momentu w którym słowo zostało przelane na papier. To nieudolna próba autoportretu własnej mentalności która poszeptuje: „Pokaż mi kim jesteś” i powtarza tak w kółko, nakłaniając byś wchodził co raz to głębiej w arkany swojej psychiki.
A. Dąbrowski 08.10.2021
Percy Byssjhe Shelly — Ozymidas (tłumaczenie — Adam Asnyk)
„Podróżnik, wracający z starożytnej ziemi,
Rzekł do mnie: „Nóg olbrzymich z głazu dwoje sterczy
Wśród puszczy bez tułowia. W pobliżu za niemi
Tonie w piasku strzaskana twarz. Jej wzrok szyderczy,
Zacięte usta, wyraz zimnego rozkazu
Świadczą, iż rzeźbiarz dobrze na tej bryle głazu
Odtworzył skryte żądze, co, choć w poniewierce
Przetrwały rękę mistrza i mocarza serce.
A na podstawie napis dochował się cało:
„Ja jestem Ozymandias, król królów. Mocarze!
Patrzcie na moje dzieła i przed moją chwałą
Gińcie z rozpaczy!” Więcej nic już nie zostało
Gdzie stąpić, gruz bezkształtny oczom się ukaże
I piaski bielejące w pustyni obszarze.”Ptaki
Milczący czarny gołąb
Zimne jesienne popołudnie, było zimne jesienne popołudnie,
Opuchnięte chmury zawisnęły w bezruchu i zamknęły niebo,
Wiatr najwyraźniej uznał że pora zaprzestać syzyfowej pracy,
Natomiast słońce, słońce się dawno skończyło — Ciemno już, bardzo ciemno.
Zimne jesienne popołudnie, było zimne jesienne popołudnie,
Miało się otworzyć, ktoś natomiast połknął klucz -a miało się otworzyć.
Miały rozebrzmieć rogi, a ucichł nawet wiatru szum — ucichł nawet wiatr.
Natomiast słońce, słońce natomiast — było, ale go nie ma, nie ma już.
W zimne, zimne jesienne popołudnie, spadł brudny deszcz — lepki, smolisty.
To domowe ogniska napełniły podniebny ceber. I chełpią się.
Podzielili się czym mieli. I chełpią się. — parafianie kominiarze.
W te zimne jesienne popołudnie wszyscy, jak to niebo byli czarni.
W zimne, zimne jesienne popołudnie, w czarnych maskach wyszli ludzie.
Pełni wstydu przez ich czarne twarze, w czarnych płaszczach i czarnych butach.
Witali się osmolonymi dłoniami — parafialni kominiarze,
a wraz nimi równo idzie zgniłe, stęchłe, ciężkie miejskie powietrze.
Zimne jesienne popołudnie, i jedyne co znośne to chłód — ten chłód.
Ciemno, i głucho wszędzie. Ciemniej będzie, głuszej będzie — niewymowne nic.
Gdyby tylko krzyk wrony, o bursztynowym dziobie — gdyby tylko ten krzyk.
Gdyby… kruka, o… dziobie — to mielibyśmy cud, a tu, tu? Tylko gołąb…
…Milczący czarny gołąb.
Milczący biały gołąb
O Wymagający,
głuchy
O Uciśniony,
plugawy
O wielki,
ubogi
O Uniewinniony,
kłamliwy
O Zbawiony,
sprawco
Czasu
Bieli
„PAMIĘTAM KIEDY TO NA ZIEMIE TĄ ZSZEDŁEM I PEŁNYM NADZIEI STĄPAŁEM WŚRÓD LUDU. PAMIĘTAM JAKBY WCZORAJ TO BYŁO. LECZ MOMENTALNIE POZNAŁEM SIĘ NA CZŁOWIEKU. ŻE KIEROWANY ON JEST TYLKO POBUDKAMI. ACH JAKŻE PIĘKNA BYŁA MOJA NIEŚWIADOMOŚĆ. JAKŻE PROSTOTĄ ŻYCIE SIĘ PRZEPEŁNIAŁO GDYM TEDY Z UŚMIECHEM ULICAMI CHODZIŁ. JEDNAK GDY TERAZ NA ULICE KTÓRYMI CHADZAŁEM SPOGLĄDAM, OBRZYDZENIE MNIE PRZECHODZI. BO TE SĄ NAJPASKUDNIEJSZYMI ZE WSZYSTKICH SIĘ STAŁY. O BRZYDOTO CZEMU TO WŁAŚNIE WSPOMNIENIA ME NAWIEDZIŁAŚ.”
„CIAŁO ME KRWAWI, A DUSZA MA PŁONIE OGNIEM SŁOŃC TYSIĘCY. POZDROWIONYM BĄDŹ I PRZEKLĘTYM. BŁOGOSŁAWIONE NIECH BĘDZIE LUDZKIE NIEWOLNICTWO, CÓŻ ŻE MAM ZROBIĆ WIEDZĄC COŚ CZEGO INNI ZROZUMIEĆ W STANIE NIE BĘDĄ, JAKIŻ TO SENS JEST WOLNOŚCI GDY PRZYSZŁO MI JĄ POSIADAĆ, ACH DUCHY ZŁE Z GŁĘBI WOŁAJĄ, A JĘKI ICH NIEZNOŚNE. PRECZ WON, WIĘCEJ POKAZYWAĆ SIĘ MI NIE WAŻ!”
— „TEN KTÓRY ZNA PRZEZNACZENIE” (TEKST NIEWYDANY )
Jedyną rzeczą która warta jest wstępu to samo rozumienie poezji, prozy, powieści, felietonów etc.
Moim zdaniem jest to myśl, uczucie, doznanie. To zatrzymanie w czasie tego momentu w którym słowo zostało przelane na papier. To nieudolna próba autoportretu własnej mentalności która poszeptuje: „Pokaż mi kim jesteś” i powtarza tak w kółko, nakłaniając byś wchodził co raz to głębiej w arkany swojej psychiki.
A. Dąbrowski 08.10.2021
Percy Byssjhe Shelly — Ozymidas (tłumaczenie — Adam Asnyk)
„Podróżnik, wracający z starożytnej ziemi,
Rzekł do mnie: „Nóg olbrzymich z głazu dwoje sterczy
Wśród puszczy bez tułowia. W pobliżu za niemi
Tonie w piasku strzaskana twarz. Jej wzrok szyderczy,
Zacięte usta, wyraz zimnego rozkazu
Świadczą, iż rzeźbiarz dobrze na tej bryle głazu
Odtworzył skryte żądze, co, choć w poniewierce
Przetrwały rękę mistrza i mocarza serce.
A na podstawie napis dochował się cało:
„Ja jestem Ozymandias, król królów. Mocarze!
Patrzcie na moje dzieła i przed moją chwałą
Gińcie z rozpaczy!” Więcej nic już nie zostało
Gdzie stąpić, gruz bezkształtny oczom się ukaże
I piaski bielejące w pustyni obszarze.”Ptaki
Milczący czarny gołąb
Zimne jesienne popołudnie, było zimne jesienne popołudnie,
Opuchnięte chmury zawisnęły w bezruchu i zamknęły niebo,
Wiatr najwyraźniej uznał że pora zaprzestać syzyfowej pracy,
Natomiast słońce, słońce się dawno skończyło — Ciemno już, bardzo ciemno.
Zimne jesienne popołudnie, było zimne jesienne popołudnie,
Miało się otworzyć, ktoś natomiast połknął klucz -a miało się otworzyć.
Miały rozebrzmieć rogi, a ucichł nawet wiatru szum — ucichł nawet wiatr.
Natomiast słońce, słońce natomiast — było, ale go nie ma, nie ma już.
W zimne, zimne jesienne popołudnie, spadł brudny deszcz — lepki, smolisty.
To domowe ogniska napełniły podniebny ceber. I chełpią się.
Podzielili się czym mieli. I chełpią się. — parafianie kominiarze.
W te zimne jesienne popołudnie wszyscy, jak to niebo byli czarni.
W zimne, zimne jesienne popołudnie, w czarnych maskach wyszli ludzie.
Pełni wstydu przez ich czarne twarze, w czarnych płaszczach i czarnych butach.
Witali się osmolonymi dłoniami — parafialni kominiarze,
a wraz nimi równo idzie zgniłe, stęchłe, ciężkie miejskie powietrze.
Zimne jesienne popołudnie, i jedyne co znośne to chłód — ten chłód.
Ciemno, i głucho wszędzie. Ciemniej będzie, głuszej będzie — niewymowne nic.
Gdyby tylko krzyk wrony, o bursztynowym dziobie — gdyby tylko ten krzyk.
Gdyby… kruka, o… dziobie — to mielibyśmy cud, a tu, tu? Tylko gołąb…
…Milczący czarny gołąb.
Milczący biały gołąb
O Wymagający,
głuchy
O Uciśniony,
plugawy
O wielki,
ubogi
O Uniewinniony,
kłamliwy
O Zbawiony,
sprawco
Czasu
Bieli
więcej..
