-
W empik go
Miłość aż po grób - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
26 marca 2018
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Miłość aż po grób - ebook
Były policjant Daniel Grot, zwolniony ze służby po załamaniu spowodowanym tragiczną śmiercią żony, otwiera prywatne biuro detektywistyczne. Tylko praca pozwala mu zapomnieć o przebytym koszmarze, zatem całą energię kieruje na dowody, ślady, billingi, liczby, fakty. Kiedy wkracza do akcji, żadna sprawa nie ma prawa pozostać niewyjaśniona.
Kobiety? Po stracie żony żadna się nie liczy. Zresztą, czy w wieku 47 lat warto zaczynać cokolwiek od nowa? A może jednak?
| Kategoria: | Kryminał |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-7564-542-2 |
| Rozmiar pliku: | 1,1 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
CV
dane osobowe: Daniel Grot
wiek: 47 lat
profesja: prywatny detektyw
samochód: czarny ford fusion
ulubiony napój: mojito
nałogi: e-papieros
stan cywilny: wdowiec
kochanka: praca
dzieci: czterech siostrzeńców
miłość: stracona, chyba że… uda się zdobyć… Sarę Midlaf…
przeczucia: niepewność…
co się liczy: dowody, ślady, billingi, liczby, fakty
cechy charakteru: impulsywny, podejrzliwy, niezawodny
hobby: ryby akwariowe, szachyMiłość aż po grób
Czego jest najmniej w miłostkach, to miłości.
Francois de La Rochefoucauld
Zawsze marzył o podróżach. Już jako mały chłopak oglądał atlasy, puszczał w ruch globus i planował, które miejsca zobaczy. Kiedy ledwo skończył dwadzieścia lat, wsiadł na pokład samolotu lecącego do kraju z jego snów. Teksas. To tutaj rozpoczął przygodę swojego życia. Jeździł na rodeo, bawił się na imprezach organizowanych po niebezpiecznych pokazach. Na jednej z nich poznał miłość swojego życia. Samanta Forster miała piękne usta, ogromne piersi, długie nogi, bujne tlenione loki i filmowy, hollywoodzki uśmiech. Pobrali się po kilku miesiącach znajomości w Las Vegas, a następnie zamieszkali w El Paso na rzeką Rio Grande. Tomasz Kamiński otworzył dobrze prosperujący sklep z akcesoriami na rodeo. I tutaj rozpoczęli wspólne życie. Zawsze czuł się samotny. Jak wilk. I jak wilk chciał kochać. Jedną kobietę do końca życia. Aż po grób.
Jego miłość nad rzeką Rio Grande kwitła już od trzech lat, aż do tego dnia, w którym zdarzył się tamten wypadek…
* * *
Chciała się od niego uwolnić. Od tej wyniszczającej tęsknoty, czekania, myślenia o nim. Nigdy jej nie opuszczał, jak cień. A jednocześnie był nieobecny. Nieustannie, zawsze, nawet wtedy, kiedy był. Ciągle tylko na chwilę, ukradkiem, bo żona, bo córka, bo pracownicy dowiedzą się, zobaczą. Jak to się w ogóle stało, że zgodziła się na to. Być wiecznie na drugim planie, jak statysta, który czeka na skinienie, by na moment stanął w kadrze, a potem natychmiast usuwa się z planu, bo zepsuje ujęcie. Z przygnębiających myśli wyrwał ją głos ortopedy:
– Rehabilitację poprowadzi pani Emilia Daszyńska. Pani Emilko, proszę bardzo, oddaję pacjenta w pani ręce.
– Dziękuję, panie doktorze – uśmiechnęła się, by chociaż w pracy ukryć swój głęboki smutek.
* * *
Dzwonek przy drzwiach rozdrażnił Daniela. Już był zdenerwowany, bo przegrał do tej pory pięć partii szachów z komputerem. Wczoraj wygrał dwa razy z łatwością. A dzisiaj tyle partii po rząd i ciągle szach-mat. I teraz – za szóstym razem – miał szansę na wygraną, ale nie, akurat w tym momencie musiał zabrzmieć natarczywy dzwonek.
– Zapraszam. – Daniel przełknął rozczarowanie kolejnym matem i zdołał okazać klientce uprzejmość.
– Chciałabym, żeby pan odnalazł tę kobietę.
W biurze Daniela Grota rozsiadła się bardzo zadbana pani – jak sama się przedstawiła, Jadwiga Kamińska – w wieku trudnym do określenia, może około pięćdziesiątki, w granatowym żakiecie zapiętym starannie po samą szyję, a kiedy podawała zdjęcie, zauważył, że jej ręka drży.
– To Samanta Forster-Kamińska, żona mojego syna, Tomasza Kamińskiego.
Spojrzał na zdjęcie. Amerykańska seksbomba. Długie nogi na kilkunastocentymetrowych obcasach, krótkie dżinsowe spodenki z postrzępionymi brzegami, różowy top eksponujący obfity biust, burza blond loków, dolepione rzęsy, narysowane brwi i białe, wielkie zęby, wyeksponowane w szerokim uśmiechu.
– Gdzie ostatnio przebywała?
– Mieszkała razem z moim synem w El Paso w stanie Teksas nad rzeką Rio Grande aż do czasu jego wypadku, a ściśle mówiąc, do momentu przetransportowania go do Polski.
Zamilkła na chwilę, jakby ciężko było jej mówić. Westchnęła głęboko. Daniel Grot – polecony kobiecie jako jeden z najbardziej skutecznych w działaniu detektywów w Trójmieście – spojrzał w jej oczy, wyrażające już tylko bezradność.
– Wie pan co, nie chciałabym się tutaj rozkleić, ciężko mi o tym mówić. Może syn by panu wszystko dokładnie opowiedział, ale on nie może chodzić. Na razie, potem na pewno będzie mógł, ja w to wierzę, to znaczy jestem o tym przekonana. Proszę, niech pan przyjedzie do nas, on panu wszystko opowie. Może nawet dobrze mu to zrobi, bo ze mną za bardzo nie chce o tym mówić. Proszę oto adres: Krokowa dwanaście.
Znałem tę miejscowość. Dzięki bliskości morza, latem zatrzymywało się tu na dłużej lub tylko przejazdem mnóstwo turystów.
* * *
Emilia Daszyńska miała teraz tylko jeden cel. Uwolnić się z trwającej kilka już lat zależności emocjonalnej. Wielokrotnie przekonywała się, że to było jak walka z nałogiem narkotycznym. W końcu doszła do wniosku, że „narkotyk” – Hubert Dębski, musi zniknąć definitywnie i na zawsze z zasięgu jej wzroku. Konieczna była zmiana pracy. Od siedmiu lat pracowała w Klinice Rehabilitacyjnej New Med w Gdańsku. Kiedy przyszła do pracy jako dwudziestoczteroletnia początkująca rehabilitantka, w arkana nowych zajęć wprowadzał ją starszy o pięć lat kolega Hubert Dębski, świetny fizykoterapeuta, mąż i ojciec prześlicznych bliźniaczek Agatki i Agnieszki. Serdeczny, z poczuciem humoru, słuchający o problemach i służący zawsze dobrą radą, szybko potrafił zyskać sympatię pań, tym bardziej że nie szczędził im komplementów, przynajmniej na początku. Kiedy już widział, że przynęta została połknięta, zaczynał porcjować miłe gesty, by ofiara nie zrobiła się nagle zbyt nachalna. Jedną z jego przyjaciółek stała się Emilia Daszyńska – filigranowa brunetka z zielonymi oczami w czarnej oprawie, wyciętymi w kształcie ogromnych migdałów. „W takich oczach można utonąć” – mówił jej często, a słowa jak krople wody drążyły skałę chłodnego dystansu, skracając go tak znacznie, że ukradkowe spotkania stały się ich codziennością. O ile jednak Hubert dobrze się bawił w tej sytuacji, o tyle Emilia cierpiała z upływem każdego roku coraz bardziej. Przyszła tutaj jako młoda, naiwna dziewczyna. Teraz miała lat trzydzieści jeden. Koleżanki dawno powychodziły za mąż i cieszyły się macierzyństwem, a ona nadal czekała od telefonu do spotkania i od spotkania do telefonu. Sama spędzała święta, sylwestra, weekendy, bo Hubert był wzorowym mężem, ojcem i wolny czas poświęcał rodzinie. A Emilia, kim była? Chciała zerwać całkowicie z dawnym życiem, z czekaniem, pozbawionymi realizmu marzeniami, uwolnić się od zależności, przez którą cierpiała nieustannie. Miała pełną świadomość, że nie jest to miłość. Na miłości można się oprzeć. W dodatku jeszcze te dopadające ją w środku nocy wyrzuty sumienia, że sypia z żonatym mężczyzną. Co by czuła jego żona, gdyby się dowiedziała, jak cierpiałyby dzieci, gdyby ich małżeństwo nie przetrwało? Musi zniknąć. Nie tylko dla ratowania siebie samej, ale też ze względu na tamtą kobietę I jej dzieci. Codziennie przeglądała ogłoszenia z ofertami pracy, aż w końcu natknęła się na jedno, które było jak otwarta furtka w klatce, w której sama się zamknęła.
Przyjmę rehabilitanta do opieki nad 37-letnim mężczyzną po wypadku samochodowym. Opieka 24 godziny na dobę. Zakwaterowanie i wyżywienie plus wynagrodzenie do uzgodnienia. Zgłoszenia – tylko osobiście – Krokowa 12.
Emilia umówiła się telefonicznie na przyjazd i jednocześnie dowiedziała się, że jak na razie jest jedyną kandydatką do tej pracy. Co prawda kobieta, z którą rozmawiała, była najwyraźniej rozczarowana, że nie jest mężczyzną, ale w końcu dała się przekonać, że płeć nie ma tu znaczenia, tylko fachowość. „Ale wie pan, mój syn nie chodzi, jeździ na wózku, czy pani da sobie radę, trzeba mu pomóc przedostać się z jednego miejsca do drugiego”. „Jestem skutecznym fachowcem, może mi pani zaufać” – zapewniła Emilia. Jeszcze tego samego dnia złożyła wypowiedzenie w New Med, życzyła powodzenia w życiu Hubertowi na FB, po czym skasowała swoje konto, by nie mógł jej znaleźć. Zmieniła numer telefonu. Do tej pory kilkakrotnie próbowała się z nim pożegnać, ale on widząc to, zaczynał na nowo się starać, by zmieniła zdanie, albo obracał wszystko w żart: „Nie histeryzuj. Nic się złego nie dzieje. W życiu albo się zdradza, albo się jest zdradzanym. Nie ma innych możliwości. Tak się kręci świat, tak zakręcony jest człowiek”.
Przed samym wyjazdem weszła do miejsca, w którym nie była od lat. Kościół pod wezwaniem św. Anny był zawsze otwarty dla zbłąkanych dusz. Emilia zatrzymała się przy konfesjonale. Wierzyła, że spowiedź pomoże jej zmienić samą siebie, rozpocząć nowe życie. Zapamiętała słowa księdza po spowiedzi:
– Nie sięgaj nigdy po kogoś, kto do ciebie nie należy. Małżeństwo to sakrament. Nie wolno w nie wkraczać. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozłącza. To, co zrobiłaś, zostaw w przeszłości I nie rób tego nigdy więcej. Nie wyrzucaj też sobie tego, co było. Widocznie tak musiało się stać. Czasem potrzebujemy unurzać się w błocie aż po same uszy, żeby chcieć zmienić nareszcie brudne ubranie. Przed tobą nowe życie, podporządkuj je Dekalogowi, wtedy twoje ścieżka życiowa będzie jasna i prosta, a nie spowita w mroku wyrzutów sumienia, niepokojów, czekania, bolesnych rozczarowań i poplątana przez ciągłą konieczność kłamstw, by ukryć związek, który nie jest sakramentem. Idź w pokoju.
– Bóg zapłać – wyszeptała.
Ksiądz zapukał w drewnianą ściankę konfesjonału, a ona wyszła z chłodnej niszy na zalaną słońcem ulicę. Powietrze pachniało wiosną.
* * *
– What’s your name?
– Samanta Forster.
Była późna noc kiedy wybudzona ze snu właścicielka motelu w stanie Texas wpisywała imię i nazwisko do bazy danych w swoim wysłużonym laptopie. Zapytała jeszcze, czy pani Forster długo tu zabawi. Samanta odsłoniła białe, wielkie zęby w szerokim uśmiechu.
– A macie tu kasyno?
– Nie.
– No to krótko.
Odwróciła się na pięcie i kołysząc biodrami, zniknęła w głębi korytarza, szukając wzrokiem pokoju numer pięć. Jej celem było Las Vegas. Te miliony neonów, kolorowy tłum ludzi, noce w kasynach, drogie drinki, suknie do ziemi całe w cekinach, pożądliwe spojrzenia mężczyzn, adrenalina przed kolejnym rzutem kulki przez krupiera, wizyty w salonie tatuaży i u najlepszych fryzjerów, nowe wzory na paznokciach. Wtedy dopiero poczuje, że żyje. Ten podły motel to tylko chwilowy przystanek w podróży do raju. A teraz odpocznie. Musi się wyspać przed dalszą podróżą. Pokój numer pięć – jest. Przekręciła klucz w zamku. Rzuciła torbę na podłogę w niewielkim korytarzyku, zdjęła skórzaną kurtkę z frędzlami i zamszowe kozaki, a w reszcie stroju rzuciła się na łóżko.
„Wielkie jak lotnisko. Brakuje tylko pilota, który by mnie zabrał do nieba”. Mimowolnie pomyślała o Tomku. „Nieeee, on na pilota się nie nadaje. Może kiedyś. Teraz już nie”. Po co właściwie za niego wyszła. Nieźle zarabiał, prowadząc swój sklep w Teksasie, sprzedając kowbojskie kapelusze, siodła i tabliczki z napisem w stylu: „Jeśli chcesz żyć, zabieraj tyłek z mojego ogrodu” albo „Uwaga, mój pies ma broń”. Zapowiadał się nieźle. Nie żałował forsy na wspólne imprezowanie, no i w łóżku nie był egoistą. Tylko po ślubie jakoś się taki drętwy zrobił. Głupi Polaczek! Co on sobie myślał? Że teraz ona będzie siedziała tylko w domu, gotowała obiady, zmieniała pieluchy dzieciakom, o których nie przestawał paplać. Może i by chciała kiedyś mieć jedno dziecko z Tomem, ale na razie nie. A on nie mógł tego pojąć. On byłby cały dzień w tym swoim sklepie, a ona sama w domu z ryczącym niemowlakiem, zmęczona, nieumalowana, znudzona? Ona chciała od życia zupełnie czegoś innego. Związek to miała być silna, szaleńcza namiętność, adrenalina, a każda chwila dnia powinna być intensywna. Podróże, imprezy, noce w kasynie, ryzyko, seks. Myślała, że Tom chce tego samego, a on tylko o tym swoim sklepie, potomku, obiedzie, filmie w TV. Koszmar. Nuda. Rutyna. Marazm. A potem ten wypadek przekreślił całe ich wspólne życie, no ale ona w sumie dobrze na tym wyszła. Ma kasę. Baaardzo dużo kasy. I jest wolna. Nareszcie może robić, co chce, bez tego ględzenia, co powinna.
dane osobowe: Daniel Grot
wiek: 47 lat
profesja: prywatny detektyw
samochód: czarny ford fusion
ulubiony napój: mojito
nałogi: e-papieros
stan cywilny: wdowiec
kochanka: praca
dzieci: czterech siostrzeńców
miłość: stracona, chyba że… uda się zdobyć… Sarę Midlaf…
przeczucia: niepewność…
co się liczy: dowody, ślady, billingi, liczby, fakty
cechy charakteru: impulsywny, podejrzliwy, niezawodny
hobby: ryby akwariowe, szachyMiłość aż po grób
Czego jest najmniej w miłostkach, to miłości.
Francois de La Rochefoucauld
Zawsze marzył o podróżach. Już jako mały chłopak oglądał atlasy, puszczał w ruch globus i planował, które miejsca zobaczy. Kiedy ledwo skończył dwadzieścia lat, wsiadł na pokład samolotu lecącego do kraju z jego snów. Teksas. To tutaj rozpoczął przygodę swojego życia. Jeździł na rodeo, bawił się na imprezach organizowanych po niebezpiecznych pokazach. Na jednej z nich poznał miłość swojego życia. Samanta Forster miała piękne usta, ogromne piersi, długie nogi, bujne tlenione loki i filmowy, hollywoodzki uśmiech. Pobrali się po kilku miesiącach znajomości w Las Vegas, a następnie zamieszkali w El Paso na rzeką Rio Grande. Tomasz Kamiński otworzył dobrze prosperujący sklep z akcesoriami na rodeo. I tutaj rozpoczęli wspólne życie. Zawsze czuł się samotny. Jak wilk. I jak wilk chciał kochać. Jedną kobietę do końca życia. Aż po grób.
Jego miłość nad rzeką Rio Grande kwitła już od trzech lat, aż do tego dnia, w którym zdarzył się tamten wypadek…
* * *
Chciała się od niego uwolnić. Od tej wyniszczającej tęsknoty, czekania, myślenia o nim. Nigdy jej nie opuszczał, jak cień. A jednocześnie był nieobecny. Nieustannie, zawsze, nawet wtedy, kiedy był. Ciągle tylko na chwilę, ukradkiem, bo żona, bo córka, bo pracownicy dowiedzą się, zobaczą. Jak to się w ogóle stało, że zgodziła się na to. Być wiecznie na drugim planie, jak statysta, który czeka na skinienie, by na moment stanął w kadrze, a potem natychmiast usuwa się z planu, bo zepsuje ujęcie. Z przygnębiających myśli wyrwał ją głos ortopedy:
– Rehabilitację poprowadzi pani Emilia Daszyńska. Pani Emilko, proszę bardzo, oddaję pacjenta w pani ręce.
– Dziękuję, panie doktorze – uśmiechnęła się, by chociaż w pracy ukryć swój głęboki smutek.
* * *
Dzwonek przy drzwiach rozdrażnił Daniela. Już był zdenerwowany, bo przegrał do tej pory pięć partii szachów z komputerem. Wczoraj wygrał dwa razy z łatwością. A dzisiaj tyle partii po rząd i ciągle szach-mat. I teraz – za szóstym razem – miał szansę na wygraną, ale nie, akurat w tym momencie musiał zabrzmieć natarczywy dzwonek.
– Zapraszam. – Daniel przełknął rozczarowanie kolejnym matem i zdołał okazać klientce uprzejmość.
– Chciałabym, żeby pan odnalazł tę kobietę.
W biurze Daniela Grota rozsiadła się bardzo zadbana pani – jak sama się przedstawiła, Jadwiga Kamińska – w wieku trudnym do określenia, może około pięćdziesiątki, w granatowym żakiecie zapiętym starannie po samą szyję, a kiedy podawała zdjęcie, zauważył, że jej ręka drży.
– To Samanta Forster-Kamińska, żona mojego syna, Tomasza Kamińskiego.
Spojrzał na zdjęcie. Amerykańska seksbomba. Długie nogi na kilkunastocentymetrowych obcasach, krótkie dżinsowe spodenki z postrzępionymi brzegami, różowy top eksponujący obfity biust, burza blond loków, dolepione rzęsy, narysowane brwi i białe, wielkie zęby, wyeksponowane w szerokim uśmiechu.
– Gdzie ostatnio przebywała?
– Mieszkała razem z moim synem w El Paso w stanie Teksas nad rzeką Rio Grande aż do czasu jego wypadku, a ściśle mówiąc, do momentu przetransportowania go do Polski.
Zamilkła na chwilę, jakby ciężko było jej mówić. Westchnęła głęboko. Daniel Grot – polecony kobiecie jako jeden z najbardziej skutecznych w działaniu detektywów w Trójmieście – spojrzał w jej oczy, wyrażające już tylko bezradność.
– Wie pan co, nie chciałabym się tutaj rozkleić, ciężko mi o tym mówić. Może syn by panu wszystko dokładnie opowiedział, ale on nie może chodzić. Na razie, potem na pewno będzie mógł, ja w to wierzę, to znaczy jestem o tym przekonana. Proszę, niech pan przyjedzie do nas, on panu wszystko opowie. Może nawet dobrze mu to zrobi, bo ze mną za bardzo nie chce o tym mówić. Proszę oto adres: Krokowa dwanaście.
Znałem tę miejscowość. Dzięki bliskości morza, latem zatrzymywało się tu na dłużej lub tylko przejazdem mnóstwo turystów.
* * *
Emilia Daszyńska miała teraz tylko jeden cel. Uwolnić się z trwającej kilka już lat zależności emocjonalnej. Wielokrotnie przekonywała się, że to było jak walka z nałogiem narkotycznym. W końcu doszła do wniosku, że „narkotyk” – Hubert Dębski, musi zniknąć definitywnie i na zawsze z zasięgu jej wzroku. Konieczna była zmiana pracy. Od siedmiu lat pracowała w Klinice Rehabilitacyjnej New Med w Gdańsku. Kiedy przyszła do pracy jako dwudziestoczteroletnia początkująca rehabilitantka, w arkana nowych zajęć wprowadzał ją starszy o pięć lat kolega Hubert Dębski, świetny fizykoterapeuta, mąż i ojciec prześlicznych bliźniaczek Agatki i Agnieszki. Serdeczny, z poczuciem humoru, słuchający o problemach i służący zawsze dobrą radą, szybko potrafił zyskać sympatię pań, tym bardziej że nie szczędził im komplementów, przynajmniej na początku. Kiedy już widział, że przynęta została połknięta, zaczynał porcjować miłe gesty, by ofiara nie zrobiła się nagle zbyt nachalna. Jedną z jego przyjaciółek stała się Emilia Daszyńska – filigranowa brunetka z zielonymi oczami w czarnej oprawie, wyciętymi w kształcie ogromnych migdałów. „W takich oczach można utonąć” – mówił jej często, a słowa jak krople wody drążyły skałę chłodnego dystansu, skracając go tak znacznie, że ukradkowe spotkania stały się ich codziennością. O ile jednak Hubert dobrze się bawił w tej sytuacji, o tyle Emilia cierpiała z upływem każdego roku coraz bardziej. Przyszła tutaj jako młoda, naiwna dziewczyna. Teraz miała lat trzydzieści jeden. Koleżanki dawno powychodziły za mąż i cieszyły się macierzyństwem, a ona nadal czekała od telefonu do spotkania i od spotkania do telefonu. Sama spędzała święta, sylwestra, weekendy, bo Hubert był wzorowym mężem, ojcem i wolny czas poświęcał rodzinie. A Emilia, kim była? Chciała zerwać całkowicie z dawnym życiem, z czekaniem, pozbawionymi realizmu marzeniami, uwolnić się od zależności, przez którą cierpiała nieustannie. Miała pełną świadomość, że nie jest to miłość. Na miłości można się oprzeć. W dodatku jeszcze te dopadające ją w środku nocy wyrzuty sumienia, że sypia z żonatym mężczyzną. Co by czuła jego żona, gdyby się dowiedziała, jak cierpiałyby dzieci, gdyby ich małżeństwo nie przetrwało? Musi zniknąć. Nie tylko dla ratowania siebie samej, ale też ze względu na tamtą kobietę I jej dzieci. Codziennie przeglądała ogłoszenia z ofertami pracy, aż w końcu natknęła się na jedno, które było jak otwarta furtka w klatce, w której sama się zamknęła.
Przyjmę rehabilitanta do opieki nad 37-letnim mężczyzną po wypadku samochodowym. Opieka 24 godziny na dobę. Zakwaterowanie i wyżywienie plus wynagrodzenie do uzgodnienia. Zgłoszenia – tylko osobiście – Krokowa 12.
Emilia umówiła się telefonicznie na przyjazd i jednocześnie dowiedziała się, że jak na razie jest jedyną kandydatką do tej pracy. Co prawda kobieta, z którą rozmawiała, była najwyraźniej rozczarowana, że nie jest mężczyzną, ale w końcu dała się przekonać, że płeć nie ma tu znaczenia, tylko fachowość. „Ale wie pan, mój syn nie chodzi, jeździ na wózku, czy pani da sobie radę, trzeba mu pomóc przedostać się z jednego miejsca do drugiego”. „Jestem skutecznym fachowcem, może mi pani zaufać” – zapewniła Emilia. Jeszcze tego samego dnia złożyła wypowiedzenie w New Med, życzyła powodzenia w życiu Hubertowi na FB, po czym skasowała swoje konto, by nie mógł jej znaleźć. Zmieniła numer telefonu. Do tej pory kilkakrotnie próbowała się z nim pożegnać, ale on widząc to, zaczynał na nowo się starać, by zmieniła zdanie, albo obracał wszystko w żart: „Nie histeryzuj. Nic się złego nie dzieje. W życiu albo się zdradza, albo się jest zdradzanym. Nie ma innych możliwości. Tak się kręci świat, tak zakręcony jest człowiek”.
Przed samym wyjazdem weszła do miejsca, w którym nie była od lat. Kościół pod wezwaniem św. Anny był zawsze otwarty dla zbłąkanych dusz. Emilia zatrzymała się przy konfesjonale. Wierzyła, że spowiedź pomoże jej zmienić samą siebie, rozpocząć nowe życie. Zapamiętała słowa księdza po spowiedzi:
– Nie sięgaj nigdy po kogoś, kto do ciebie nie należy. Małżeństwo to sakrament. Nie wolno w nie wkraczać. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozłącza. To, co zrobiłaś, zostaw w przeszłości I nie rób tego nigdy więcej. Nie wyrzucaj też sobie tego, co było. Widocznie tak musiało się stać. Czasem potrzebujemy unurzać się w błocie aż po same uszy, żeby chcieć zmienić nareszcie brudne ubranie. Przed tobą nowe życie, podporządkuj je Dekalogowi, wtedy twoje ścieżka życiowa będzie jasna i prosta, a nie spowita w mroku wyrzutów sumienia, niepokojów, czekania, bolesnych rozczarowań i poplątana przez ciągłą konieczność kłamstw, by ukryć związek, który nie jest sakramentem. Idź w pokoju.
– Bóg zapłać – wyszeptała.
Ksiądz zapukał w drewnianą ściankę konfesjonału, a ona wyszła z chłodnej niszy na zalaną słońcem ulicę. Powietrze pachniało wiosną.
* * *
– What’s your name?
– Samanta Forster.
Była późna noc kiedy wybudzona ze snu właścicielka motelu w stanie Texas wpisywała imię i nazwisko do bazy danych w swoim wysłużonym laptopie. Zapytała jeszcze, czy pani Forster długo tu zabawi. Samanta odsłoniła białe, wielkie zęby w szerokim uśmiechu.
– A macie tu kasyno?
– Nie.
– No to krótko.
Odwróciła się na pięcie i kołysząc biodrami, zniknęła w głębi korytarza, szukając wzrokiem pokoju numer pięć. Jej celem było Las Vegas. Te miliony neonów, kolorowy tłum ludzi, noce w kasynach, drogie drinki, suknie do ziemi całe w cekinach, pożądliwe spojrzenia mężczyzn, adrenalina przed kolejnym rzutem kulki przez krupiera, wizyty w salonie tatuaży i u najlepszych fryzjerów, nowe wzory na paznokciach. Wtedy dopiero poczuje, że żyje. Ten podły motel to tylko chwilowy przystanek w podróży do raju. A teraz odpocznie. Musi się wyspać przed dalszą podróżą. Pokój numer pięć – jest. Przekręciła klucz w zamku. Rzuciła torbę na podłogę w niewielkim korytarzyku, zdjęła skórzaną kurtkę z frędzlami i zamszowe kozaki, a w reszcie stroju rzuciła się na łóżko.
„Wielkie jak lotnisko. Brakuje tylko pilota, który by mnie zabrał do nieba”. Mimowolnie pomyślała o Tomku. „Nieeee, on na pilota się nie nadaje. Może kiedyś. Teraz już nie”. Po co właściwie za niego wyszła. Nieźle zarabiał, prowadząc swój sklep w Teksasie, sprzedając kowbojskie kapelusze, siodła i tabliczki z napisem w stylu: „Jeśli chcesz żyć, zabieraj tyłek z mojego ogrodu” albo „Uwaga, mój pies ma broń”. Zapowiadał się nieźle. Nie żałował forsy na wspólne imprezowanie, no i w łóżku nie był egoistą. Tylko po ślubie jakoś się taki drętwy zrobił. Głupi Polaczek! Co on sobie myślał? Że teraz ona będzie siedziała tylko w domu, gotowała obiady, zmieniała pieluchy dzieciakom, o których nie przestawał paplać. Może i by chciała kiedyś mieć jedno dziecko z Tomem, ale na razie nie. A on nie mógł tego pojąć. On byłby cały dzień w tym swoim sklepie, a ona sama w domu z ryczącym niemowlakiem, zmęczona, nieumalowana, znudzona? Ona chciała od życia zupełnie czegoś innego. Związek to miała być silna, szaleńcza namiętność, adrenalina, a każda chwila dnia powinna być intensywna. Podróże, imprezy, noce w kasynie, ryzyko, seks. Myślała, że Tom chce tego samego, a on tylko o tym swoim sklepie, potomku, obiedzie, filmie w TV. Koszmar. Nuda. Rutyna. Marazm. A potem ten wypadek przekreślił całe ich wspólne życie, no ale ona w sumie dobrze na tym wyszła. Ma kasę. Baaardzo dużo kasy. I jest wolna. Nareszcie może robić, co chce, bez tego ględzenia, co powinna.
więcej..
