Mogę Cię kochać słowami - ebook

Mogę Cię kochać

Mogę Cię kochać dotykiem

Mogę Cię kochać słowami

Mogę Cię kochać na tysiąc sposobów

I każdy jest tylko nam znany

Mogę Cię pieścić słów szeptem

Otulać ciepłym oddechem

Mogę się wedrzeć w całości w twą duszę

I w myślach po wieki odbijać już echem

Mogę całować namiętnie

Chwycić mocno w ramiona

Mogę zatracić się w Tobie bez końca

I poczuć nareszcie spełniona

Szepnij mi tylko słowo

Do głębi porusz spojrzeniem

Do serca przygarnij najczulej

Oczaruj mnie swoim istnieniemPytasz czym jest tęsknota

Pytasz mnie czym jest tęsknota

To tańcząca melancholia w duszy

I słonawa łza powoli spływająca z oka

To brak radości w sercu i uśmiechu na ustach

Oraz martwy wzrok wbity w przestrzeń

Która wciąż bez Ciebie tak boleśnie pusta

To brak snu

Który nocą nie odwiedza już mych progów

A także wspomnienie zapachu bzu

I modlitwy za Ciebie składane do bogów

To poczucie bezsilności

Które wciąż zakrada się w myśli podstępnie

To trwanie w ciszy skrywanej miłości

Której wierna pozostałam dogłębnie

To również milczenie pomiędzy nami

I moje zmienne nastroje

To zrywanie się na oddźwięk kroków

Które nigdy nie są twoje

Pytasz mnie czym jest tęsknota

A to ból przeszywający duszę i ciało

To przejście przez piekieł wrota

Katusze jakich małoZapomnijmy o wszystkim

Chodź pobiegniemy przez most

Naszych marzeń

Tam gdzie nikt nas nie znajdzie

I nikt już nie odmieni biegu zdarzeń

Tam na moście

Wtulimy się mocno w swe ramiona

Na przekór przeciwnościom

Wbrew kłamstwu i podłości

Co serce tłamsi

Lecz miłości w sercu nie pokona

Chodź otulimy się wzajemnie szeptem ciszy

I z czułością wypowiem słowo „zostań“

A dotykiem szepnę „pragnę“

Gdy świat słów mych nie słyszy

I kolejny raz rozpacz z serca odgonimy

Zapomnimy o wszystkim i wszystko

PrzemilczymyO miłości mówię szeptem

O miłości mówię szeptem

Delikatnie

Z rozczuleniem

Tak by każde moje słowo

Wybrzmiewało w twojej duszy

By na zawsze w niej zostawić

Cząstkę swoich własnych przeżyć

Gdy miłości w moim sercu

Nawet żal nie zdołał zgłuszyć

Kiedy serce w swym zachwycie

Biegnie prosto w twe ramiona

Wypowiadam słowo „kocham“

Wciąż czułością przepełniona

I wyrażam swoją miłość

Tysiącami różnych gestów

Każdy gest i każde słowo

Wypowiadam z namaszczeniem

Bo te słowa o miłości

Są tkliwością

Są wzruszeniem

To jak wspólny taniec zmysłów

Spojrzeń w oczy

Pocałunków

Delikatnych muśnięć dłoni

Co się wciąż z mym wstydem droczy

I choć wszystkie niemal słowa

Oddam innym wraz z konceptem

Słowo kocham mam dla Ciebie

Gdyż Najdroższy

O miłości mówię szeptemGdy nikt nie słyszy

Jesienią gdy liście spadają z drzew

Zamiera też moje serce

Zamiera powoli w nieznośnej ciszy

Gdy nikt nie widzi

Gdy nikt nie słyszy

Powoli miarowo z oka spływa łza

Wypełniona po brzegi srogim bólem

A w myślach nieustannie retrospekcja trwa

Brzemię wspomnień okryte żalu tiulem

Tak mocno kochałam

Bezbronna tak byłam

Zraniona zostałam

Ból w duszy mej skryłam

Jesienią gdy z nieba łzy płyną bezgłośnie

Otulając świat cały swym smutkiem

Z mej duszy krzyk srogi wybrzmiewa żałośnie

Co rozpaczy przemożnej jest skutkiem

Bo tęsknię i płaczę

Płaczę i wzdycham

We wspomnieniach zanurzam

Cierpieniem zakrywam

I pragnę przytulić do Ciebie tak mocno

Skryć rozpacz w twoich ramionach

Na moment odgonić od serca samotność

Przed żalem schronić swe łzyŻal w moim sercu

Żal zaszeleścił w moim sercu cichym szeptem

Twierdząc że w miłości wciąż jestem adeptem

Że romantyzm z daleka bije aż ode mnie

I że szczęścia w tym świecie

Szukam nadaremnie

Oświadczył że emocje

Przeżytkiem w tych czasach

Że tylko antykwariat posiada je w zapasach

Żywił przekonanie że upadły dziś wartości

I nikt w całym wszechświecie

Nie szuka już miłości

Wysuwał przypuszczenia jakoby świat cały

W dobie lepszych czasów utracił ideały

Jakoby cała ludzkość i wszystkie narody

Porzuciły miłość dążąc do swobody

Wyrażał opinię że rządzą dziś pieniądze

A ludźmi miast wartości kierują czyste żądze

Lecz jak przekonać serce

W którym tli się miłość

Że w obecnych czasach niemodna jest zażyłośćChyba zaczynam tęsknić

Chyba zaczynam tęsknić

Chyba zaczynam wariować

Potrzebuję twych oczu głębi

Ramion w których mogę się schować

Słów i szeptów żarliwych

Co serce zranione rozgrzeją

I tych spojrzeń niewinnych lecz tkliwych

Do których oczy bez przerwy się śmieją

Chyba zaczynam tęsknić

Cała się w sobie zapadam

I z tej tęsknoty niezwykle bolesnej

W obce ramiona jak w sidła wpadam

Szukając dotyku dłoni

Pragnąc namiastki Ciebie

Lecz gubiąc jak w otchłani

Cząstkę samej siebieTo już nie Ty

Bezszelestnie wkradłam się w twoje sny

Niepostrzeżenie zawładnęłam

Światem marzeń

Niby ciało to samo

Lecz to już nie Ty

To odbicie wszelkich przeszłych zdarzeń

Patrzysz na mnie wzrokiem pełnym łez

A przez łzy uśmiech szczęścia się przeziera

Chciałbyś zerwać się i szybko do mnie biec

Z serca wyrwać

Ale miłość nie wybiera

Pragniesz wtulić się i poczuć ciała smak

Pieszczotliwie wręcz otulić serca biciem

Wciąż dotyku pragniesz

Ale powiedz jak

Co zrobimy by się cieszyć wspólnym życiemTa cisza oddech odbiera

Tęsknię za tymi dniami

Gdy przynosiłeś poczucie radości

Za tymi wspólnymi chwilami

Pełnymi wzruszeń

I nieśmiałości

Za tym „Dzień dobry Kochanie“

I za „Śpij słodko Najdroższa“

Za tym że zawsze otulić się mogłam

Myślą co nieba była mi droższa

Za delikatnością tęsknię tak bardzo

I za dbałością rozczulam mocno

Wtulić bym chciała w Ciebie tak czule

Tęsknota ze mnie wszędzie wyziera

Smutek i pustka w sercu kołacze

Ta cisza tylko oddech odbieraSchwyć miłość za rękę

Splątani swoimi lękami

Płyniemy przez życie bezwiednie

Mkniemy wartkimi nurtami

A radość bez końca w nas blednie

Zamiast rozbłysnąć w zachwycie

Mrok duszę spowija ciemnością

Zamiast porywów serca

Raczymy się fizycznością

Trzymamy w objęciach kogoś

Pomimo że nie kochamy

A nocą w grymasie rozpaczy

Boleścią twarz wykrzywiamy

Złorzecząc na tę chwilę

Gdy miłość zrodziła udrękę

Bo nam zabrakło odwagi

By schwycić tę miłość za rękę