MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
Mopsik, który chciał pójść do szkoły - ebook
Wydawnictwo:
Tłumacz:
Seria:
Format:
EPUB
Data wydania:
26 sierpnia 2025
Mopsik, który chciał pójść do szkoły - ebook
Kończą się wakacje, a dzieci wracają do szkoły. Chloe, najlepsza przyjaciółka Peggy, jest wyjatkowo zdenerwowana, bo w tym roku dołączy do nowej klasy. Peggy bardzo chciałaby pomóc dziewczynce.
Gdyby tylko mogła pójsc z nią do szkoły i być przy jej boku!
Oto zupełnie nowa, szkolna przygoda z Peggy w roli głównej!
Ta publikacja spełnia wymagania dostępności zgodnie z dyrektywą EAA.
| Kategoria: | Dzieci 6-12 |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8425-147-8 |
| Rozmiar pliku: | 4,4 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
ROZDZIAŁ PIERWSZY
– Nie mogę uwierzyć, że wakacje zaraz się skończą – westchnęła Chloe, dodając srebrny koralik do bransoletki przyjaźni, którą robiła wraz z Hanną, Ellie i Emmą. Dziewczynki siedziały przy stole w ogrodzie za domem i cieszyły się ostatnimi promieniami letniego słońca.
„Ja też nie”, pomyślała Peggy. Spojrzała na najlepszą przyjaciółkę i zaskomliła cicho, a Chloe pochyliła się i poklepała mopsika po miękkiej jasnobrązowej sierści.
Peggy uwielbiała wakacje, bo Chloe, jej młodsza siostra Ruby oraz starszy brat Finn codziennie byli w domu. Niemal każdego dnia zabierali suczkę do parku albo bawili się z nią w ogrodzie. A w tym roku pojechali nawet wspólnie nad morze na cały tydzień! Peggy wspaniale spędziła czas, brodząc z dziećmi w wodzie. Za to w miesiącach nauki zawsze bardzo za nimi tęskniła.
– A ja się cieszę, że wracamy do szkoły – oświadczyła Hanna, sięgając po różowy koralik. – Mama kupiła mi śliczny nowy piórnik. Jest na nim suczka, która wygląda zupełnie jak Księżniczka.
– Nie jest nawet w przybliżeniu tak urocza jak ja – prychnęła w stronę Peggy Księżniczka, suczka rasy terier z różową kokardą na głowie. Psy przyjaźniły się ze sobą tak jak ich opiekunki.
– Wszyscy mówią, że pan Pearce to naprawdę fajny nauczyciel. Przeprowadza dużo eksperymentów naukowych, a w tym roku będziemy się uczyć o starożytnym Egipcie – dodała Ellie. – Podobno mamy się nawet przebierać w stroje inspirowane tamtą epoką.
– Och! – zawołała Hanna, która chciała zostać projektantką mody. – Uszyję sobie wspaniały kostium Kleopatry!
– Starożytni Egipcjanie uwielbiali koty – zauważyła Emma. Mieszkała w sąsiednim domu, a Lucky, jej czarno-biała kotka, leżała właśnie zwinięta w kłębek na kolanach dziewczynki i twardo spała.
Peggy zauważyła, że podczas gdy Hanna, Emma i Ellie z ekscytacją rozmawiały o nadchodzącym roku szkolnym, Chloe prawie się nie odzywała. Jej mina świadczyła o tym, że czymś się martwi. Na szczęście jej ludzkie przyjaciółki też to w końcu dostrzegły.
– Co się stało, Chloe? – zapytała Ellie, odkładając na stół bransoletkę przyjaźni, nad którą pracowała.
Chloe wzruszyła ramionami.
– Smutno mi, że nie będziemy już w jednej klasie – wyjaśniła. – Nie rozumiem, dlaczego musieli nas rozdzielić. Wolałabym, żeby moim wychowawcą był pan Pearce, a nie pani Grant.
– My też będziemy za tobą tęsknić – przyznała Hanna. – Ale nadal możemy spędzać razem czas w trakcie przerw.
– I w porze lunchu – dodała Ellie.
– I w weekendy – przypomniała Emma.
– To, że będziemy chodzić do innych klas, nie zmienia faktu, że jesteśmy najlepszymi przyjaciółkami – zapewniła ją Hanna.
– I zawsze będziemy – obiecała Emma.
– Proszę – powiedziała Ellie, podając Chloe bransoletkę przyjaźni złożoną z fioletowych i zielonych koralików oraz srebrnych zawieszek. – Zrobiłam ją dla ciebie, Chloe. Żebyś pamiętała, że ty, ja, Hanna i Emma zostaniemy przyjaciółkami na zawsze.
– Ojej, dziękuję! – ucieszyła się Chloe i wsunęła bransoletkę na nadgarstek. – To będzie mój szczęśliwy talizman.
W tym momencie Lucky się obudziła i wskoczyła na stół. Koraliki potoczyły się na wszystkie strony.
– Och, Lucky! – jęknęła Emma, a kotka podreptała po blacie i usiadła na pudełku z koralikami.
Chloe wzięła Peggy na ręce i pokazała jej bransoletkę.
– Nie mogę uwierzyć, że wakacje zaraz się skończą – westchnęła Chloe, dodając srebrny koralik do bransoletki przyjaźni, którą robiła wraz z Hanną, Ellie i Emmą. Dziewczynki siedziały przy stole w ogrodzie za domem i cieszyły się ostatnimi promieniami letniego słońca.
„Ja też nie”, pomyślała Peggy. Spojrzała na najlepszą przyjaciółkę i zaskomliła cicho, a Chloe pochyliła się i poklepała mopsika po miękkiej jasnobrązowej sierści.
Peggy uwielbiała wakacje, bo Chloe, jej młodsza siostra Ruby oraz starszy brat Finn codziennie byli w domu. Niemal każdego dnia zabierali suczkę do parku albo bawili się z nią w ogrodzie. A w tym roku pojechali nawet wspólnie nad morze na cały tydzień! Peggy wspaniale spędziła czas, brodząc z dziećmi w wodzie. Za to w miesiącach nauki zawsze bardzo za nimi tęskniła.
– A ja się cieszę, że wracamy do szkoły – oświadczyła Hanna, sięgając po różowy koralik. – Mama kupiła mi śliczny nowy piórnik. Jest na nim suczka, która wygląda zupełnie jak Księżniczka.
– Nie jest nawet w przybliżeniu tak urocza jak ja – prychnęła w stronę Peggy Księżniczka, suczka rasy terier z różową kokardą na głowie. Psy przyjaźniły się ze sobą tak jak ich opiekunki.
– Wszyscy mówią, że pan Pearce to naprawdę fajny nauczyciel. Przeprowadza dużo eksperymentów naukowych, a w tym roku będziemy się uczyć o starożytnym Egipcie – dodała Ellie. – Podobno mamy się nawet przebierać w stroje inspirowane tamtą epoką.
– Och! – zawołała Hanna, która chciała zostać projektantką mody. – Uszyję sobie wspaniały kostium Kleopatry!
– Starożytni Egipcjanie uwielbiali koty – zauważyła Emma. Mieszkała w sąsiednim domu, a Lucky, jej czarno-biała kotka, leżała właśnie zwinięta w kłębek na kolanach dziewczynki i twardo spała.
Peggy zauważyła, że podczas gdy Hanna, Emma i Ellie z ekscytacją rozmawiały o nadchodzącym roku szkolnym, Chloe prawie się nie odzywała. Jej mina świadczyła o tym, że czymś się martwi. Na szczęście jej ludzkie przyjaciółki też to w końcu dostrzegły.
– Co się stało, Chloe? – zapytała Ellie, odkładając na stół bransoletkę przyjaźni, nad którą pracowała.
Chloe wzruszyła ramionami.
– Smutno mi, że nie będziemy już w jednej klasie – wyjaśniła. – Nie rozumiem, dlaczego musieli nas rozdzielić. Wolałabym, żeby moim wychowawcą był pan Pearce, a nie pani Grant.
– My też będziemy za tobą tęsknić – przyznała Hanna. – Ale nadal możemy spędzać razem czas w trakcie przerw.
– I w porze lunchu – dodała Ellie.
– I w weekendy – przypomniała Emma.
– To, że będziemy chodzić do innych klas, nie zmienia faktu, że jesteśmy najlepszymi przyjaciółkami – zapewniła ją Hanna.
– I zawsze będziemy – obiecała Emma.
– Proszę – powiedziała Ellie, podając Chloe bransoletkę przyjaźni złożoną z fioletowych i zielonych koralików oraz srebrnych zawieszek. – Zrobiłam ją dla ciebie, Chloe. Żebyś pamiętała, że ty, ja, Hanna i Emma zostaniemy przyjaciółkami na zawsze.
– Ojej, dziękuję! – ucieszyła się Chloe i wsunęła bransoletkę na nadgarstek. – To będzie mój szczęśliwy talizman.
W tym momencie Lucky się obudziła i wskoczyła na stół. Koraliki potoczyły się na wszystkie strony.
– Och, Lucky! – jęknęła Emma, a kotka podreptała po blacie i usiadła na pudełku z koralikami.
Chloe wzięła Peggy na ręce i pokazała jej bransoletkę.
więcej..
