Mopsik, który chciał zostać gwiazdą - ebook

ROZDZIAŁ PIERWSZY

„Mm… śniadanko!”, pomyślała Peggy, wbiegając truchtem do kuchni, i skierowała się prosto do miski. Jak zawsze o tej porze w domu panowało zamieszanie, bo członkowie rodziny w pośpiechu szykowali się do wyjścia. Chloe jadła tost i odrabiała pracę domową z matematyki. Jej młodsza siostra Ruby siedziała cierpliwie, podczas gdy tata zaplatał jej włosy w warkocz. Najstarszy z trójki rodzeństwa Finn gorączkowo przetrząsał szafkę na buty przy tylnych drzwiach.

– Czego szukasz? – zapytała mama, która właśnie pakowała dla wszystkich kanapki.

– Mojego drugiego korka – wyjaśnił Finn. – Znalazłem tylko jeden, a po szkole mam mecz.

„Och! Ja wiem, gdzie on jest!”, ożywiła się Peggy. Pobiegła do przedpokoju i wróciła z zabłoconym korkiem Finna w pysku. Rzuciła but na ziemię u jego stóp i zamerdała kręconym ogonkiem.

– O rany, dzięki, Peggy! – zawołał Finn. – Skąd wiedziałaś, że właśnie tego szukałem? – Pogłaskał ją po grzbiecie porośniętym krótką jasnobrązową sierścią, po czym wepchnął korki do plecaka.

– Nie zapomnij oddać książki do biblioteki – zwróciła się mama do Ruby, wręczając jej pudełko z drugim śniadaniem.

– Nie zapomnę – obiecała Ruby. Zajrzała do pudełka i jęknęła. – Znowu z szynką i serem?

Zdaniem Peggy zabrzmiało to bardzo smakowicie.

W telewizji leciał właśnie popularny poranny program zatytułowany Pobudka! Prezenter o falujących blond włosach, Hugh Smiley, posłał widowni naprawdę szeroki uśmiech.

– A teraz pora na mój ulubiony cotygodniowy blok! Popularne pupile!

– Och! Uwielbiam to! – zawołała Chloe i podniosła wzrok na stojący w kuchni telewizor.

– Ja też! – powiedziała mama i zrobiła głośniej.

„I ja!”, pomyślała Peggy z ekscytacją. Co tydzień w programie występowało jakieś interesujące zwierzę wraz z opiekunem.

– Phi… – parsknął tata, nalewając sobie kawy do kubka. – Nie przepadam za tym kolesiem.

– Przyznaj, że jesteś zazdrosny, bo mama się w nim podkochuje – zażartowała Chloe.

– Nieprawda! – zaprotestowała mama i zrobiła się czerwona jak burak. – On po prostu sprawia wrażenie przemiłego człowieka. No i ma świetny gust.

Hugh Smiley zawsze nosił kolorowe garnitury i krzykliwe kamizelki w groszki, kwiatki albo prążki. Tym razem miał na sobie taką w czerwono-żółtą kratkę.

Peggy była bardzo ciekawa, jakie zwierzę będzie gwiazdą dzisiejszego programu. W zeszłym tygodniu była to papuga potrafiąca robić sztuczki na deskorolce. A jeszcze wcześniej żółwica imieniem Doris, która miała ponad sto lat. Pierwotnie należała do babci swojego obecnego opiekuna!

– Dziś moimi specjalnymi gośćmi będą Sara i jej pies Samson – obwieścił mężczyzna.

Widownia w studio zaczęła klaskać, gdy zza kulis wybiegł golden retriever, a jego opiekunka usiadła na sofie naprzeciwko gospodarza programu. Podczas gdy Samson z zapałem uderzał ogonem o podłogę, kobieta opowiedziała o tym, jak pupil wystraszył włamywacza, który dostał się do jej domu.

– To dopiero prawdziwy psi bohater! – zawołał Hugh, a na widowni wybuchły oklaski.

– Chciałabym, żeby Peggy mogła wystąpić w Pobudce! – westchnęła Chloe.

– Ha! – prychnął Finn. – Peggy w życiu nie zrobiła nic bohaterskiego.

– Ej! Znalazłam twój but! – odparła Peggy z oburzeniem, ale ludzie usłyszeli tylko szczekanie.

– Peggy jest najsłodszym pieskiem na świecie – oznajmiła Chloe lojalnie i wzięła suczkę na ręce, żeby ją przytulić.

Peggy polizała dziewczynkę po policzku. Bardzo kochała całą swoją rodzinę, ale z Chloe od samego początku łączyła ją szczególna więź, bo to dziewczynka przekonała mamę i tatę, by adoptowali mopsika ze schroniska.

Mama zerknęła na zegarek.

– Słuchajcie, pora się zbierać. Nie chcecie się spóźnić do szkoły, a ja muszę pędzić do pracy.

Gdy mama i dzieci w końcu wyszły, tata wypuścił Peggy do ogrodu za domem, po czym poszedł na górę do swojego gabinetu. Suczka podbiegła do klatki Coco, żeby z nią pogawędzić.

Czarno-biała króliczka skubała właśnie liść sałaty, ale na widok mopsika przykicała do przesłoniętego siatką okna.

– Cześć, Peggy!

– Coco, myślisz, że mogłabym zostać gwiazdą? – zapytała suczka.

– Taką jak te, które nocą pojawiają się na niebie? – Coco zadarła łepek w górę.