Mopsik, który chciał zostać wróżką - ebook

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Suczka Peggy relaksowała się na podłodze u boku najlepszej przyjaciółki Chloe. Dziewczynka leżała wygodnie na brzuchu i czytała książkę z uroczą wróżką na okładce, a w tle cicho grała piosenka jej ulubionego gwiazdora muzyki pop, Joego Rydera. Od czasu do czasu dziewczynka wyciągała rękę i głaskała miękką, jasnobrązową sierść mopsika.

„Ach… jak błogo” – pomyślała Peggy, rozkosznie się przeciągając.

Nagle w sąsiedniej sypialni rozległ się krzyk:

– Chodźcie tu wszyscy! Szybko!

Chloe odrzuciła książkę na bok, Peggy zerwała się na równe nogi i obie wypadły z pokoju, by zbadać sprawę.

– Co się stało, Ruby? – zawołała Chloe, wbiegając do pokoju młodszej siostry.

„O nie!” – pomyślała Peggy. Ruby miała zakrwawioną buzię.

– Krew jej leci! – krzyknęła suczka, ale oczywiście ludzie usłyszeli tylko szczekanie.

O dziwo, Ruby wcale nie sprawiała wrażenia, jakby coś ją bolało. Uśmiechnęła się szeroko, odsłaniając przerwę między zębami, i pokazała im coś małego i białego, co trzymała w dłoni.

– Patrzcie! Straciłam pierwszy ząb! – zawołała z dumą.

– Gratulacje! – Chloe uściskała siostrę. – Wieczorem będziesz musiała go włożyć pod poduszkę, żeby wróżka zębuszka mogła go zabrać.

– Hurra! – pisnęła Ruby. – I może wróżka przyniesie mi coś w zamian.

Rodzice oraz starszy brat dziewczynek, Finn, wbiegli na górę, by sprawdzić, co się dzieje. Ruby posłała im szczerbaty uśmiech i wetknęła język w dziurę między zębami.

– Ostatnie z moich dzieci straciło pierwszego mleczaka – wzruszyła się mama i przytuliła Ruby.

– Wyglądasz, jakbyś się z kimś pobiła – zażartował Finn, wskazując krew na podbródku Ruby.

Mama otarła jej buzię chusteczką, tymczasem tata zabrał ząb do łazienki, żeby go opłukać.

– Uważaj! – zawołała za nim Ruby. – Jeśli wpadnie do odpływu, wróżka zębuszka nie będzie mogła do mnie przyjść.

– Wróżka zębuszka przychodzi tylko po czyste zęby – pouczył ją tata. – Właśnie dlatego powinnaś je myć dwa razy dziennie.

„O rety!” – zdumiała się Peggy. Sama nie myła zębów nawet raz dziennie!

Tata wrócił do sypialni i oddał Ruby jej ząb.

– Teraz jest ładny i czyściutki – powiedział.

– Kiedy wyrośnie mi nowy? – zapytała Ruby i od razu włożyła mleczaka pod poduszkę.

– Za kilka tygodni – wyjaśnił tata.

Rodzice zeszli z powrotem na dół, tymczasem Ruby zaczęła grzebać w pudle z przebraniami. Wyjęła z niego sukienkę księżniczki, potem czapkę czarownicy i boa z piór. Ozdobny kapelusz, który mama kupiła sobie z okazji czyjegoś ślubu, wylądował na głowie Peggy.

– Czego szukasz? – zapytała Chloe.

– Mojego kostiumu wróżki – wyjaśniła Ruby.

W końcu znalazła różowo-fioletową baletową spódniczkę i naciągnęła ją na ubranie, które miała na sobie, a Chloe pomogła jej założyć skrzydła. Ruby wsunęła jeszcze lśniącą tiarę w burzę czarnych kręconych loków i wygrzebała srebrną różdżkę z dna pudełka.

Gdy już skompletowała strój, zaczęła skakać po łóżku z ekscytacją. Machała przy tym rękami, jakby udawała, że lata.

– Jestem wróżką Ruby! – zawołała i zeskoczyła na ziemię, strącając przy tym lampkę ze stolika.

„O rany!” – pomyślała Peggy, która uskoczyła na bok w samą porę.

– Potrafię czarować – obwieściła Ruby. – Jakie życzenie mam dla ciebie spełnić? – zapytała, stukając Chloe różdżką w czoło.

– Życzę sobie, żebyś przestała walić mnie tym po głowie – odparła Chloe.

Wyrwała siostrze różdżkę i rzuciła ją Finnowi.

– Oddawaj! – krzyknęła Ruby.

Podskoczyła, próbując złapać różdżkę, ale Finn trzymał ją tak wysoko, że nie mogła sięgnąć.

– Łap! – zawołał i rzucił różdżkę z powrotem w stronę Chloe.

Dzieci ze śmiechem zaczęły się gonić po całym domu, a Peggy, która nie chciała przegapić dobrej zabawy, dołączyła do nich z głośnym szczekaniem.

– Potrzebuję tej różdżki, żeby spełniać życzenia! – wrzasnęła Ruby, po czym wpadła prosto na tatę.

– Chcesz wiedzieć, czego ja sobie życzę? – zaczął tata i wziął córkę na ręce. – Chciałbym, żebyście przestali biegać po domu. Może powinniście wyjść na dwór?

– Świetny pomysł – stwierdziła mama. – Wszyscy możemy pójść do parku.

Peggy zamerdała kręconym ogonkiem. Park był jej ulubionym miejscem na świecie – poza domem, oczywiście.

Tata oddał Ruby różdżkę, mama przebrała się w strój do biegania, Finn poszedł do ogrodu po piłkę, a Chloe przyniosła smycz dla Peggy.

– Nie zamierzasz zdjąć tego kostiumu? – zapytała Chloe siostrę.

– Nie – oświadczyła Ruby. – Jestem wróżką.

Finn przewrócił oczami.

– Narobisz nam obciachu, Ruby.

Chloe przypięła smycz do obroży Peggy, po czym wspólnie przeszli krótki odcinek dzielący ich dom od parku Holly Hill. Był słoneczny późnowiosenny dzień, więc w parku aż roiło się od rodzin urządzających pikniki, rowerzystów i spacerowiczów z psami.

Mama wykonała kilka ćwiczeń rozciągających i zaczęła bieg, a Finn dołączył do znajomych, którzy grali w piłkę na trawie.