Mudry – nowoczesny przewodnik - ebook

WSTĘP

Wyobraź sobie, że możesz wypełnić swoje życie wdziękiem i radością gestów i ruchów, które przenikają do twojej podświadomości. Mudry to symboliczne, rytualne gesty, które mają na celu wzbudzić świadomość i zamanifestować zmiany w naszej rzeczywistości. Możesz dzięki nim poznać sekrety jednej z najstarszych form magii, medytacji i duchowego spotkania, które nie wymaga słów. Jedyne narzędzie, jakie będzie ci do tego potrzebne, to twoje własne dłonie. Ich określone ustawienie może zrelaksować cię po ciężkim dniu, inne – zwiększyć płodność, jeżeli starasz się o dziecko. Za pomocą prostych znaków pozbędziesz się dyskomfortu po nieprzyjemnej interakcji ze współpracownikiem. Chociaż mudry nie mogą zastąpić konwencjonalnego leczenia ciała i umysłu, są niewyczerpanym źródłem możliwości, tak jak kultury, z których się wywodzą.

Mudry to święte gesty, które mogą być używane w kontekście kultu, medytacji, zaklęć, rytualnego ruchu czy snucia legend. Poprzez nieskomplikowane ćwiczenia będziesz w stanie przywołać błogosławieństwa i wyciszyć negatywną energię w domu, w pracy i podczas innych życiowych wyzwań. Mudry przemówią do ciebie, jeśli kiedykolwiek chciałeś dodać trochę koloru i uroku do codziennego życia bez konieczności inwestowania w świece, kryształy i kadzidła. Mogą być pięknie ostentacyjne lub dyskretnie ukryte.

W tym praktycznym przewodniku przedstawię ci sporo codziennych zastosowań dla mudr. Przez lata trenowałam hinduski taniec świątynny zwany Bharatanatyam, który intensywnie wykorzystuje te gesty podczas swojej praktyki. Jestem wykształcona w dziedzinie dydaktyki, lubię więc przejrzyste i starannie przygotowane lekcje, tak by każdy czytelnik mógł wziąć do ręki książkę i z łatwością uczyć się od podstaw. Rozdziały w tej książce zostały skonstruowane w taki sposób, że lepiej czytać je w kolejności, niektóre koncepcje opierają się bowiem na wcześniej poruszonych kwestiach. Jeśli jednak zdecydujesz się czytać wyrywkowo, w razie wątpliwości odnieś się do pierwszego rozdziału. Cieszę się, że mogę podzielić się z tobą magiczną mocą prostych gestów. Mam nadzieję, że jesteś tak samo podekscytowany jak ja! Każdy może znaleźć co najmniej jedną praktykę, która stanie się dla niego ważnym i osobistym kluczem do wewnętrznego spokoju oraz duchowego wzmocnienia.

Krótko o historii

Słowo „mudra” pochodzi z sanskrytu i oznacza „gest” lub „pieczęć”. Podstawową intencją mudry jest właśnie przypieczętowanie zaklęć lub błogosławieństw. Mudry są zazwyczaj przekazywane ustnie, ponieważ możliwość nagrywania wideo jest stosunkowo młoda w historii ludzkości. Technicznie rzecz biorąc, mudra może być wykonana całym ciałem, ale większość ludzi używa tylko rąk. Pewne jest, że używano rąk do opowiadania historii i odprawiania magicznych rytuałów, zanim zaczęto cokolwiek spisywać. Tradycyjne mudry są powszechnie uznawane za pochodzące z Indii, ale oczywiście każda kultura dysponuje pełnymi znaczenia gestami. Buddyjskie mudry są na przykład wyrażane w japońskich sztukach walki. Studiowałam Shōrin-ryū karate na zawodowym poziomie i odkryłam wówczas, że mudry były często zawarte w zapamiętywanych seriach póz zwanych kata, które często przypominają taniec lub rytuał.

W tahitańskim tańcu hula mudry są używane, aby uhonorować świat przyrody, reprezentują na przykład drzewa lub ocean. Zgodnie z hawajską legendą, bogowie naszego stworzenia (Kane, Lono, Kū i Kanaloa) używali mudr podczas recytowania zaklęć, co wyjaśnia pochodzenie tańca hula. Wiele form tańca charakteryzuje się ruchami rąk i pozami, które mają przyciągać wzrok. Moja pierwsza nauczycielka tańca była instruktorką tańca brzucha. Mówiła ona, że podstawową zasadą tańca jest izolowanie ruchów, ograniczanie ich do jednej części ciała naraz. Prosiła swoich uczniów, aby wyobrazili sobie w swoich rękach kulkę świecącej zielonej substancji i przyklejali ją do różnych części własnego ciała. Gdziekolwiek znajduje się ta maź, tam należy skoncentrować uwagę i ruch. Te metody nie różniły się zbytnio od teorii magii. Jest ona bowiem sztuką urzeczywistniania swojej woli. Duchowa energia jest siłą życiową wszechświata i motorem, który rządzi magią. Mudry są ruchami mającymi możliwość uchwycenia tej energii, którą możesz sobie wyobrazić właśnie jako świecącą zieloną substancję. To może skierować twoją uwagę i intencję do wewnątrz lub na zewnątrz.

Mudry są szeroko stosowane w pięciu formach indyjskich tańców świątynnych. Istnieje jedna forma tańca dla każdego z duchowych żywiołów: Kuchipudi dla ziemi, Mohiniattam dla powietrza, Bharatanatyam dla ognia i Odissi dla wody. Istnieje jeszcze piąta forma, która reprezentuje ducha lub niebo, zwana Kathakali. Przez lata trenowałam i pomagałam w nauczaniu Bharatanatyam, studiowałam także jego mudry. W przypadku tej formy mudry są używane do dramatycznego opowiadania historii, wyrażania emocji i przywoływania różnych bóstw. Każde zajęcia rozpoczynają się modlitwą i specjalistyczną serią gestów, które błogosławią i dziękują ziemi oraz naszym nauczycielom, jak również przywołują boskie błogosławieństwa. Mudry są również używane w praktykach jogi indyjskiej i są przedstawiane w sztuce hinduskiej i buddyjskiej.

W obszarze basenu Morza Śródziemnego należy uważać na sposób, w jaki układamy dłonie. Istnieją gesty, które są nieszkodliwe w wielu kulturach, ale w tym akurat regionie są obelgą lub przekleństwem. Bardziej szczegółowo omówię je w rozdziale 4. Istnieje również wiele rdzennych kultur na całym świecie, które używają rąk podczas tańca i opowiadania historii. Istnieje nawet Język Migowy Wron, który może być używany do porozumiewania się wyłącznie za pomocą gestów rąk, bardzo podobnie jak w bardziej powszechnym języku migowym.

Mitologia i legendy

Świat sztuki jest pełen znaczących gestów i układów rąk, szczególnie jeśli chodzi o dzieła o tematyce religijnej czy związanej z duchowością. Pozycja rąk bóstwa lub innej świętej osoby może przywoływać wspomnienia konkretnych mitów i legend lub błogosławić. Następnym razem, gdy zobaczysz obraz lub rzeźbę przedstawiającą bogów, świętych, orisha, lwa lub innych świętych istot, zwróć uwagę na to, jak trzymają ręce. Opowiadają one bowiem historię i dają błogosławieństwo patrzącemu. Dłonie bezsłownie przekazują wiele znaczeń. Mnóstwo tańców pochodzących z Indii, których się nauczyłam, przedstawiało mity. W jednym z nich przedstawiałam Sziwę, tańczącego i udzielającego błogosławieństwa publiczności, trzymając prawą rękę zwróconą w jej kierunku, z ugiętym łokciem i kciukiem ułożonym w jednej linii z resztą palców. W innym tańcu przywoływałam do świątyni Ganesha, trzymając ręce tak, jak on trzymałby swoje rytualne przedmioty, po bokach ciała, tak jakbym sama miała jego duży brzuch.

Parę słów o zawłaszczeniu kulturowym

Chciałam zakończyć ten wstęp poważną uwagą na temat szanowania innych kultur przy jednoczesnym czerpaniu z nich. Choć prawdą jest, że nikt nie posiada praw autorskich do tego, jak poruszać dłońmi, wiele z duchowych praktyk zawartych w tej książce zaczerpnęło inspirację z innych kultur. Kiedy świętych mudr uczyła mnie społeczność rdzennych Hindusów, rozmawiałam z jej członkami o ich odczuciach związanych z przejmowaniem rozmaitych praktyk duchowych przez kulturę zachodnią. Z jednej strony wielu, z którymi się konsultowałam, było dumnych z tego, że ich zwyczaje przenikają do innych kultur, szczególnie dla dobra ich potomków, którzy czują się odłączeni od swoich korzeni. Z drugiej strony, za niesmaczne uważa się przejmowanie duchowej praktyki z innej kultury i używanie jej w sposób lekceważący.

Nauczono mnie na przykład nosić na czole bindi, czerwoną kropkę symbolizującą świętą przestrzeń mojego umysłu. Moi nauczyciele aprobowali noszenie bindi podczas przedstawień, zajęć tanecznych, a nawet poza nimi, co miało nieść ze sobą błogosławieństwo Sziwy. Jednak te same osoby nie pochwalałyby mody panującej chociażby w Wielkiej Brytanii, która traktuje bindi jako ozdobę, którą przystrajamy czoło na zakrapianą imprezę w klubie. Jeśli wasze intencje są czyste, używajcie podobnych symboli w odpowiednim kontekście. Przede wszystkim zaś słuchajcie tych, dla których są one elementem tradycji, dzięki temu zredukujecie ryzyko zawłaszczenia kulturowego, które jest szkodliwe. Dialog międzykulturowy na temat rasy, tożsamości i ducha powinien być dla nas wszystkich czymś ciągłym, a nie kwestią, której się unika lub którą się lekceważy dla własnej korzyści i wygody.