MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
W empik go
Napoje - ebook
„Napoje” to pierwszy z dziesięciu tomik poezji, w którym autor wplata w wiersze różne napoje. Każdy z napoi odgrywa ważną rolę, przywołując u czytelnika wspomnienia z nim związane i zapewniając różny odbiór tego samego wiersza. Możemy dostrzec w nich śmierć, zdradę, namiętność, tęsknotę, zemstę. Autor zapewnia, że podczas tworzenia wierszy spożywał każdy z wymienionych napoi, co sam osobiście poleca podczas lektury.
| Kategoria: | Poezja |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8221-996-8 |
| Rozmiar pliku: | 549 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Herbata
Trącając dłonią szklankę
przez przypadek zupełny,
wywołał awanturę taką,
że zginął bezczelny.
Bronił honoru dywanu,
przed zabrudzeniami,
perskiego wytworu,
który lśnił latami.
Siedział sam w pokoju
i popijał herbatę,
zapomniał, że każdy stół
się kończy za blatem.
Szklanka głucho spadła
i dywan zabiła,
z premedytacją,
na rogu poplamiła.
Krzycząc ile sił w płucach,
zawołał — Monika!
I weszła do pokoju,
groźnie patrząc spod byka.
Nóż w ręku trzymała i
wbiła mu go w plecy,
koniec awantury,
niech się teraz leczy.
Dywan patrząc cicho,
jak on umiera,
pomyślał sobie tylko
— o jasna cholera.
Kawa
Dysza ekspresu buchnęła parą,
gorąca kawa trysnęła do filiżanki,
wypełniając ją aromatycznym czarnym płynem,
zapach napoju wypełnił całą kuchnię.
Chwyciła zimną dłonią filiżankę,
uniosła ją ku górze i zamykając powoli oczy,
zaciągnęła przez nos znajomy jej zapach,
tak delikatnie jakby chwytała coś myślami.
Nie chciała, aby aromat, który tak dobrze zna,
który tak dobrze jej się kojarzy z nim,
gdzieś uciekł, pozbawiając ją najlepszych
wspomnień zeszłego gorącego lata.
Sycylia o tej porze roku jest nie tylko piękna,
ale od natłoku turystów tak bardzo pretensjonalna.
Wybaczyć temu miejscu można tylko to, że go tutaj
przywiodło, że sprawiło, iż został na dłużej z nadzieją.
Wynajmując od niej pokój, przywiózł też zapach,
piżma, jaśminu, nuty piwonii oraz zapach kawy,
ten sam który poczuła teraz, zapach wspomnień,
tak ulotnych i niesamowicie gorących, estetycznych.
Byli kochankami od wieczora do każdego poranka,
byli sobie przeznaczeni, byli bliscy sprawienia sobie
zawodu pozostania razem, zawodu jego żony i jej męża,
Znowu ten zapach… ponownie on, znowu wspomnienia.
Filiżanka wypadła z jej dłoni, uderzyła o marmurową podłogę,
rozpryskując się z wielkim hukiem i chlapiąc wszystko dookoła.
Nie ma już kawy, nie ma już jego, pozostała cisza i
splamiona przez wspomnienia namiętność, przez jej miłość.
Pozostał lęk przed prawdą która puka do drzwi z krzykiem,
przed prawdą, która chowa się w zakamarkach jej tęsknoty,
przed prawdą będącą jej złotym sposobem na zapomnienie o nim,
który po prostu był, którego już nie ma.
Obojętność do męża, do tego...przyrzeczenia wierności,
do stabilizacji i do spełniania zachcianek, do wszystkiego tego,
czego nie dał on, do wszystkiego, czego nie chciał dać,
poza zapachem namiętnych chwil otulonych w zapach ich kawy.
Mleko
Stał już dosyć długą chwilę przed tym obrazem
i przyglądał się jemu, jednocześnie myśląc, jak bardzo zbłądził,
że trzymająca na rękach małą owcę otyła niewiasta
Trącając dłonią szklankę
przez przypadek zupełny,
wywołał awanturę taką,
że zginął bezczelny.
Bronił honoru dywanu,
przed zabrudzeniami,
perskiego wytworu,
który lśnił latami.
Siedział sam w pokoju
i popijał herbatę,
zapomniał, że każdy stół
się kończy za blatem.
Szklanka głucho spadła
i dywan zabiła,
z premedytacją,
na rogu poplamiła.
Krzycząc ile sił w płucach,
zawołał — Monika!
I weszła do pokoju,
groźnie patrząc spod byka.
Nóż w ręku trzymała i
wbiła mu go w plecy,
koniec awantury,
niech się teraz leczy.
Dywan patrząc cicho,
jak on umiera,
pomyślał sobie tylko
— o jasna cholera.
Kawa
Dysza ekspresu buchnęła parą,
gorąca kawa trysnęła do filiżanki,
wypełniając ją aromatycznym czarnym płynem,
zapach napoju wypełnił całą kuchnię.
Chwyciła zimną dłonią filiżankę,
uniosła ją ku górze i zamykając powoli oczy,
zaciągnęła przez nos znajomy jej zapach,
tak delikatnie jakby chwytała coś myślami.
Nie chciała, aby aromat, który tak dobrze zna,
który tak dobrze jej się kojarzy z nim,
gdzieś uciekł, pozbawiając ją najlepszych
wspomnień zeszłego gorącego lata.
Sycylia o tej porze roku jest nie tylko piękna,
ale od natłoku turystów tak bardzo pretensjonalna.
Wybaczyć temu miejscu można tylko to, że go tutaj
przywiodło, że sprawiło, iż został na dłużej z nadzieją.
Wynajmując od niej pokój, przywiózł też zapach,
piżma, jaśminu, nuty piwonii oraz zapach kawy,
ten sam który poczuła teraz, zapach wspomnień,
tak ulotnych i niesamowicie gorących, estetycznych.
Byli kochankami od wieczora do każdego poranka,
byli sobie przeznaczeni, byli bliscy sprawienia sobie
zawodu pozostania razem, zawodu jego żony i jej męża,
Znowu ten zapach… ponownie on, znowu wspomnienia.
Filiżanka wypadła z jej dłoni, uderzyła o marmurową podłogę,
rozpryskując się z wielkim hukiem i chlapiąc wszystko dookoła.
Nie ma już kawy, nie ma już jego, pozostała cisza i
splamiona przez wspomnienia namiętność, przez jej miłość.
Pozostał lęk przed prawdą która puka do drzwi z krzykiem,
przed prawdą, która chowa się w zakamarkach jej tęsknoty,
przed prawdą będącą jej złotym sposobem na zapomnienie o nim,
który po prostu był, którego już nie ma.
Obojętność do męża, do tego...przyrzeczenia wierności,
do stabilizacji i do spełniania zachcianek, do wszystkiego tego,
czego nie dał on, do wszystkiego, czego nie chciał dać,
poza zapachem namiętnych chwil otulonych w zapach ich kawy.
Mleko
Stał już dosyć długą chwilę przed tym obrazem
i przyglądał się jemu, jednocześnie myśląc, jak bardzo zbłądził,
że trzymająca na rękach małą owcę otyła niewiasta
więcej..
