Nauczanie i cuda Chrystusa Pana. Początki znaków - ebook

Słowo od wydawcy

Zainteresowanie widzeniami błogosławionej Anny Kathariny Emmerich (1744–1824) wzrosło znacząco po sukcesie filmu Pasja Mela Gibsona. Jego przejmujące, obrazowe, realistycznie oddane sceny powstały właśnie w oparciu o zapisy z jej wizji. Objawienia te zostały zebrane w obszernym dziele zatytułowanym Żywot i Bolesna Męka Pana Naszego Jezusa Chrystusa i obejmowały nie tylko szczegóły z męki Jezusa, ale całego Jego ziemskiego życia, a także życia Jego Matki i pozostałych krewnych.

Chociaż to właśnie treść objawień, których doświadczyła Anna Katharina Emmerich, budzi największe zaciekawienie, Kościół wyniósł ją na ołtarze ze względu na jej świętość i heroiczność życia.

Urodziła się 8 września 1774 roku w Flamschen koło Coesfeld w Westfalii. Była piątym z dziewięciorga dzieci ubogich rolników Bernarda i Anny Emmerichów. Choć nie cieszyła się dobrym zdrowiem, od najmłodszych lat pomagała w pracach domowych, opiekowała się młodszym rodzeństwem, pracowała w polu.

Od dziecka była osobą bardzo pobożną i upartą. Z ogromną powagą podchodziła do spraw wiary. Cechowała się ponadto wesołym usposobieniem i nadzwyczajną inteligencją. Jeszcze jako nastolatka Katharina podjęła decyzję o wstąpieniu do klasztoru i została augustianką. W wyniku sekularyzacji jej rodzimy klasztor został zamknięty i Anna Katharina musiała wraz z innymi siostrami opuścić go. Została przyjęta jako gosposia w domu jednego z księży, ale wkrótce choroba przykuła ją do łóżka i nie była w stanie kontynuować służby. Wtedy doświadczyła widzeń Maryi, która zapewniała ją, że ta choroba nie zmierza ku śmierci. Gdy poczuła się lepiej, przeprowadziła się do Dülmen, gdzie spotkała swojego przyszłego spowiednika – ojca Limberga, dominikanina. Zapadła ponownie na zdrowiu. Po kilkunastu latach spędzonych w łóżku otrzymała stygmaty – najpierw znamię korony cierniowej, a potem również znaki na rękach i na nogach. Mimo choroby i ran troszczyła się o najuboższych, szyjąc dla nich ubrania, przyjmowała rzesze ludzi, którzy przychodzili, by wypowiedzieć przed nią swoje kłopoty i prosić ją o modlitwę.

Przez cały ten okres towarzyszyły jej liczne wizje. Zainteresował się nimi pisarz Clemens Brentano, który postanowił je spisać. Anna Katharina relacjonowała mu swoje widzenia w rodzimym dialekcie westfalskim, on zaś zapisywał je w języku niemieckim. Następnie czytał wizjonerce to, co napisał, a wszystkie proponowane zmiany dawał jej do pełnego zatwierdzenia; dopiero wtedy wprowadzał je do pism. Powstało w ten sposób czterdzieści tomów szczegółowych scen uzupełniających relację Nowego Testamentu oraz opisujących życie Maryi Panny.

Po śmierci mistyczki pojawiły się jednak wątpliwości, czy Clemens Brentano rzeczywiście wiernie spisał jej słowa, czy może też ubarwił bądź zniekształcił treść objawień. Z tego właśnie powodu dzieło Żywot i Bolesna Męka Pana Naszego Jezusa Chrystusa nie było brane pod uwagę podczas procesu beatyfikacyjnego siostry Kathariny (została beatyfikowana 3 października 2004 roku przez św. Jana Pawła II).

Wszystkie pisma błogosławionej są niewątpliwie wyrazem jej szczerej wiary i oddania Jezusowi. Zapis jej wizji nacechowany jest pobożnością i sposobem wyrażania się charakterystycznymi dla epoki, w której żyła. Wszystkie części cyklu wizji Nauczanie i cuda Chrystusa Pana: Początki znaków, Podróże misyjne, Znaki Królestwa Bożego spisane są z podziwu godną starannością, zawierają bardzo szczegółowe przykłady nauczania i cudów Jezusa Chrystusa. Są one przede wszystkim wyrazem duchowości błogosławionej. Dzieła zawierają wiele opisów miejsc, osób, podróży, przypowieści i znaków Chrystusa, o których Nowy Testament nawet nie wspomina. Mają one głównie wartość duchową, a nie historyczną, i nie należy ich traktować jako równorzędne dopełnienie Ewangelii i innych pism nowotestamentowych.

Mogą nam one pomóc wejść w świat duchowy mistyczki i niejako jej oczyma patrzeć na życie Jezusa, dzielić jej odkrycia i fascynacje. A wszystko po to, by przemienić nasze myślenie, sposób patrzenia i słuchania, aby nasze słowa, nasze zachowanie i całe nasze życie stawały się na wzór naszego Mistrza. Aby się do Niego jeszcze bardziej zbliżyć, zrozumieć, otworzyć na Jego działanie w naszym życiu.

Objawienia prywatne miały miejsce już w starożytności, notowane były także w kolejnych wiekach, a w ciągu ostatnich lat pojawiło się aż przeszło czterystu wizjonerów, którzy powoływali się na otrzymane od Boga osobiste widzenia. Nieliczne z nich zyskały aprobatę Kościoła. Nawet jeśli zostały uznane, nie są przedmiotem jego wiary. Od czasów apostolskich nie zaistniały bowiem żadne wizje, które dodałyby cokolwiek istotnego do Objawienia, które dokonało się w Jezusie Chrystusie (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 67). Wszystko, co Bóg miał ważnego do powiedzenia człowiekowi, zostało zawarte w Biblii i przekazane nam przez Tradycję Kościoła. Kościół, uwzględniając różne typy wrażliwości duchowej, zachęca do lektury pobożnych pism. Wiele z nich może autentycznie pobudzić naszą wiarę i przyczynić się do pozytywnej przemiany życia.