-
W empik go
Niechciana Księżniczka - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 sierpnia 2024
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Niechciana Księżniczka - ebook
Opowiadanie „Niechciana Księżniczka” porusza problem wywyższania się dzieci z bogatszych rodzin, które uważają się za lepsze. Wartości przekazywane w opowiadaniu mają na celu uświadomić nie tylko dzieciom, ale także starszym, że nie zamożność jest w życiu ważna. Karol — jeden z bohaterów opowiadania — zrozumiał to i wybrał taką, a nie inną ścieżkę. Jaką? Przeczytajcie i przekonajcie się sami. Czy Was też byłoby stać na taką decyzję?
| Kategoria: | Dla dzieci |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8384-340-7 |
| Rozmiar pliku: | 1,2 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Ogromne podziękowania za wsparcie i pomoc przy realizacji tego i poprzedniego projektu. Przede wszystkim dla mojej żony Kasi, dla p. Moniki i p. Malwiny, nauczycielek mojej córki. Także dla mojej Justynki, która była pierwszą recenzentką moich opowiadań. Dzięki tym kobietom uwierzyłem, że nie ma rzeczy niemożliwych.
W niedalekiej krainie, pomiędzy wysokimi górami, a błękitnym morzem, żył młody książe. Miał wszystko, czego pragnął, zamek z mnóstwem komnat, pieniądze, władzę no i oczywiście rodzeństwo. Książe był dobrym człowiekiem, nie obnosił się ze swoją władzą. Rzec by można, że nie zależało mu na majątku i zaszczytach. Rodzeństwo wykorzystywało dobre serce Karola, bo tak miał na imię. Trwonili majątek, a brata zapraszali na polowania i biesiady licząc głównie na hojne podarki.
Książe często samotnie chadzał do miasta w zwyczajnym odzieniu, żeby nie zwracać na siebie niczyjej uwagi. Obserwował mieszczan, zazdrościł im spokojnego życia i radości z tego, co mają.
— Aaaj… wybacz mi, zamyśliłam się — tłumacząc się młoda dziewczyna pospiesznie otrzepywała rękaw młodzieńca, z mąki, ze świeżo upieczonego chleba. — Powinnam bardziej uważać.
— To nic takiego. To tylko mąka. — Odparł Karol z uśmiechem — o kim tak panienka rozmyśla, jeśli można wiedzieć?
— Jeszcze o nikim. O tej porze roku w zamkowym ogrodzie kwitną piękne kwiaty, a straże nikogo nie wpuszczają. To wielka szkoda, że nie mogę ich podziwiać. — W jej głosie słychać było smutek.
Książe stał chwilę wpatrując się w młodą dziewczynę. Miała niebieskie oczy, długie czarne włosy. Suknia nie odróżniała się za bardzo od odzienia innych mieszczan, zwyczajny fason w kolorze ciemnej zieleni. Jednak Karol był oczarowany dziewczyną.
— Wszystko dobrze? — W jej oczach widać było szczerą troskę. Karol już dawno nie widział takiego spojrzenia. Z reguły widział tylko fałsz i wymuszone wyrazy twarzy, bo tak wypada się zachować.
— Wybacz mi śmiałość i złe maniery, ale oczarowałaś mnie urodą. Powinienem się przedstawić. Zwą mnie Karol. — Szybko wrócił myślami do rzeczywistości. — Zamyśliłem się.
— Ja jestem Marta. Jakoś wyjątkowa nie jestem, nie jestem księżniczką i daleko mi do szlachty. Może gdybym była, chociaż szlachcianką to straże wpuściłyby mnie do książęcego ogrodu. — Na jej twarzy pojawił się smutek.
Karol nie mógł na to spokojnie patrzeć, ale nie chciał też zdradzić się, kim jest.
— Myśl — szukał rozwiązania w myślach — co zrobić żeby mogła wejść do ogrodu i ją uszczęśliwić. Już dawno jedno zdarzenie nie dało mi tyle szczęścia a tak naprawdę nic się nie wydarzyło.
— Mam pewien pomysł jak możesz wejść niepostrzeżenie do ogrodu, ale musisz mi zaufać bezgranicznie. — Powiedział do dziewczyny z poważnym wyrazem twarzy.
Spojrzała na niego podejrzliwie. Przecież dopiero, co się poznali, jeżeli można to w ogóle tak określić. W końcu tylko na niego wpadła i ubrudziła jego odzienie mąką. Była teraz zmieszana. Co powinna zrobić? Bardzo chciała zobaczyć te piękne kwiaty, ale nic o nim nie wiedziała.
— Nic o tobie nie wiem panie. Skąd mam mieć pewność, że to nie podstęp, żeby mnie uwięzić. Może to w ramach zemsty? — Rzekła z całkowitą powagą.
— Masz rację. Nie wiesz o mnie nic, ale daję słowo, że nie planuję nic złego. Po prostu podoba mi się Twój uśmiech i nie mogę patrzeć na Twoją smutną twarz. Jutro książe przyjmuje gości i wszystkie straże będą go pilnować w pałacu. Wtedy będziesz mogła wejść do niestrzeżonego ogrodu. Tylko pamiętaj, audiencja będzie trwała najwyżej pół godziny. Po tym czasie straże wrócą. — Książe wybrnął z sytuacji. Był zadowolony, że się nie zdradził.
— Skąd o tym wiesz? Jesteś szpiegiem? — Zapytała z lekkim strachem w głosie. Nie czekała jednak na odpowiedź. Zanim Karol zdążył cokolwiek powiedzieć dodała szybko. — Muszę już iść. Żegnam panie.
Młodzieniec wpatrywał się w oddalającą się niewiastę. Kiedy zniknęła z pola widzenia ruszył zamyślony w kierunku sekretnego wejścia na dziedziniec zamku.
Następnego wieczora Karol rozmyślał o dziewczynie, którą spotkał poprzedniego poranka. Zastanawiał się czy poszła do ogrodu, czy jednak nie. Noc spędził na rozmyślaniach. Nie zmrużył nawet oka.
Po śniadaniu wybrał się na przechadzkę. Miał nadzieje spotkać niewiastę, która zaprzątała mu głowę. Niestety, nigdzie jej nie spotkał. Każdego dnia chodził na miejski rynek i wypatrywał Martę. Rezultat był dla niego smutny.
— Gdzie ona zniknęła? Czy była tylko snem? Może była czarownicą? — Rozmyślał po wielu dniach poszukiwań, nie mogąc znaleźć dziewczyny, która opętała jego myśli i serce.
Jest! To ona. Książe zobaczył wreszcie Martę. Tak jak przy ich pierwszym spotkaniu szła z chlebem. Uśmiechnięta, w promieniach słońca. Młodzieniec stanął i wpatrywał się jak zaczarowany. Po chwili wziął głęboki oddech i ruszył w jej stronę.
W niedalekiej krainie, pomiędzy wysokimi górami, a błękitnym morzem, żył młody książe. Miał wszystko, czego pragnął, zamek z mnóstwem komnat, pieniądze, władzę no i oczywiście rodzeństwo. Książe był dobrym człowiekiem, nie obnosił się ze swoją władzą. Rzec by można, że nie zależało mu na majątku i zaszczytach. Rodzeństwo wykorzystywało dobre serce Karola, bo tak miał na imię. Trwonili majątek, a brata zapraszali na polowania i biesiady licząc głównie na hojne podarki.
Książe często samotnie chadzał do miasta w zwyczajnym odzieniu, żeby nie zwracać na siebie niczyjej uwagi. Obserwował mieszczan, zazdrościł im spokojnego życia i radości z tego, co mają.
— Aaaj… wybacz mi, zamyśliłam się — tłumacząc się młoda dziewczyna pospiesznie otrzepywała rękaw młodzieńca, z mąki, ze świeżo upieczonego chleba. — Powinnam bardziej uważać.
— To nic takiego. To tylko mąka. — Odparł Karol z uśmiechem — o kim tak panienka rozmyśla, jeśli można wiedzieć?
— Jeszcze o nikim. O tej porze roku w zamkowym ogrodzie kwitną piękne kwiaty, a straże nikogo nie wpuszczają. To wielka szkoda, że nie mogę ich podziwiać. — W jej głosie słychać było smutek.
Książe stał chwilę wpatrując się w młodą dziewczynę. Miała niebieskie oczy, długie czarne włosy. Suknia nie odróżniała się za bardzo od odzienia innych mieszczan, zwyczajny fason w kolorze ciemnej zieleni. Jednak Karol był oczarowany dziewczyną.
— Wszystko dobrze? — W jej oczach widać było szczerą troskę. Karol już dawno nie widział takiego spojrzenia. Z reguły widział tylko fałsz i wymuszone wyrazy twarzy, bo tak wypada się zachować.
— Wybacz mi śmiałość i złe maniery, ale oczarowałaś mnie urodą. Powinienem się przedstawić. Zwą mnie Karol. — Szybko wrócił myślami do rzeczywistości. — Zamyśliłem się.
— Ja jestem Marta. Jakoś wyjątkowa nie jestem, nie jestem księżniczką i daleko mi do szlachty. Może gdybym była, chociaż szlachcianką to straże wpuściłyby mnie do książęcego ogrodu. — Na jej twarzy pojawił się smutek.
Karol nie mógł na to spokojnie patrzeć, ale nie chciał też zdradzić się, kim jest.
— Myśl — szukał rozwiązania w myślach — co zrobić żeby mogła wejść do ogrodu i ją uszczęśliwić. Już dawno jedno zdarzenie nie dało mi tyle szczęścia a tak naprawdę nic się nie wydarzyło.
— Mam pewien pomysł jak możesz wejść niepostrzeżenie do ogrodu, ale musisz mi zaufać bezgranicznie. — Powiedział do dziewczyny z poważnym wyrazem twarzy.
Spojrzała na niego podejrzliwie. Przecież dopiero, co się poznali, jeżeli można to w ogóle tak określić. W końcu tylko na niego wpadła i ubrudziła jego odzienie mąką. Była teraz zmieszana. Co powinna zrobić? Bardzo chciała zobaczyć te piękne kwiaty, ale nic o nim nie wiedziała.
— Nic o tobie nie wiem panie. Skąd mam mieć pewność, że to nie podstęp, żeby mnie uwięzić. Może to w ramach zemsty? — Rzekła z całkowitą powagą.
— Masz rację. Nie wiesz o mnie nic, ale daję słowo, że nie planuję nic złego. Po prostu podoba mi się Twój uśmiech i nie mogę patrzeć na Twoją smutną twarz. Jutro książe przyjmuje gości i wszystkie straże będą go pilnować w pałacu. Wtedy będziesz mogła wejść do niestrzeżonego ogrodu. Tylko pamiętaj, audiencja będzie trwała najwyżej pół godziny. Po tym czasie straże wrócą. — Książe wybrnął z sytuacji. Był zadowolony, że się nie zdradził.
— Skąd o tym wiesz? Jesteś szpiegiem? — Zapytała z lekkim strachem w głosie. Nie czekała jednak na odpowiedź. Zanim Karol zdążył cokolwiek powiedzieć dodała szybko. — Muszę już iść. Żegnam panie.
Młodzieniec wpatrywał się w oddalającą się niewiastę. Kiedy zniknęła z pola widzenia ruszył zamyślony w kierunku sekretnego wejścia na dziedziniec zamku.
Następnego wieczora Karol rozmyślał o dziewczynie, którą spotkał poprzedniego poranka. Zastanawiał się czy poszła do ogrodu, czy jednak nie. Noc spędził na rozmyślaniach. Nie zmrużył nawet oka.
Po śniadaniu wybrał się na przechadzkę. Miał nadzieje spotkać niewiastę, która zaprzątała mu głowę. Niestety, nigdzie jej nie spotkał. Każdego dnia chodził na miejski rynek i wypatrywał Martę. Rezultat był dla niego smutny.
— Gdzie ona zniknęła? Czy była tylko snem? Może była czarownicą? — Rozmyślał po wielu dniach poszukiwań, nie mogąc znaleźć dziewczyny, która opętała jego myśli i serce.
Jest! To ona. Książe zobaczył wreszcie Martę. Tak jak przy ich pierwszym spotkaniu szła z chlebem. Uśmiechnięta, w promieniach słońca. Młodzieniec stanął i wpatrywał się jak zaczarowany. Po chwili wziął głęboki oddech i ruszył w jej stronę.
więcej..
