Niedoświadczony Duch. The Story of the Inexperienced Ghost - ebook

Niedoświadczony Duch

Doskonale pamiętam pokój, w którym Clayton ostatnią swą anegdotkę opowiedział. Zagłębiony był w wielkim fotelu koło kominka, a obok niego siedział Sanderson i palił glinianą fajkę. Był także Evans i Wish, ten rzadki człowiek wśród aktorów, bo łączył skromność z wielkim prawdziwie talentem. Cały dzień byliśmy w tem usposobieniu, w którem chętnie się słucha bajek, puszczając gęste kłęby dymu. Z początku opowieść Clayton’a uważaliśmy naturalnie za zmyśloną; czy rzeczywiście nią była, niech sobie czytelnik osądzi i roztrzygnie.

— Słuchajcie no! — rzekł po dłuższem milczeniu — czy wy wiecie, że ja tu wczoraj sam jeden noc spędziłem?

— Wszak była służba — zauważył Wish.

— Tak, ale ta sypia daleko, w tamtem skrzydle. — Pociągnął kilka razy z cygara, jakby się wahając, poczem dodał: — Otóż wiedzcie, iż złapałem ducha.

— Złapałeś ducha? A gdzież on jest? — spytał Sanderson.

— Clayton poprosił nas, abyśmy zamknęli drzwi.

— Nie przypuszczam, aby kto podsłuchiwał — rzekł — ale tyle tu w tym domu kurytarzy, i tyle ścian wykładanych dębowemi płytami, że mógłby wśród służby popłoch z tego wyniknąć. Chociaż nie był to zwykły duch, i wątpię czy jeszcze kiedy powróci.

— Chcesz przez to powiedzieć, żeś go nie zatrzymał?

— Nie miałem serca tego uczynić.

Roześmieliśmy się wszyscy, a Sanderson wyraził ździwienie.

— Ale mówiłeś z nim? — spytał Wish.

— Z dobrą godzinę.

— Rozmowny był?

— Biedaczysko był w kłopocie, i bardzo zmartwiony.

— Płakał?

— Jeszcze jak!

— A gdzieżeś go przyłapał?

— Nie wyobrażałem sobie nigdy, aby duch mógł być tak nieporadnym. Ale widać człowiek zachowuje swój charakter, czy w ciele zamieszkuje, czy jest odeń oswobodzonym. Są podobno duchy tak uparte i energiczne, jak gdyby były mianiakami, ale ten takim nie był. Odrazu słabość jego uderzyła mnie. Spotkałem go w długim kurytarzu, a choć plecami był do mnie obrócony, poznałem zaraz, że to duch. Był białawy i przeźroczysty, tak, że widziałem lampę stojącą po za nim. Wyglądał jak człowiek, który nie wie co ma z sobą począć.

— Jakąż miał powierzchowność?

— Marną. Miał długą szyję, wązkie ramiona, duże uszy i rzadkie włosy, a odziany był w wytarte spodnie, krótką marynarkę i wykładany kołnierzyk. Stanąłem aby mu się przypatrzeć, ale bynajmniej strachu nie uczułem. Byłem tylko ździwiony i zainteresowany, i pomyślałem sobie: “Wielki Boże! A toż to duch! A ja w nie przez ostatnich dwadzieścia pięć lat wierzyć nie chciałem!”The Story of the Inexperienced Ghost

The scene amidst which Clayton told his last story comes back very vividly to my mind. There he sat, for the greater part of the time, in the corner of the authentic settle by the spacious open fire, and Sanderson sat beside him smoking the Broseley clay that bore his name. There was Evans, and that marvel among actors, Wish, who is also a modest man. We had all come down to the Mermaid Club that Saturday morning, except Clayton, who had slept there overnight—which indeed gave him the opening of his story. We had golfed until golfing was invisible; we had dined, and we were in that mood of tranquil kindliness when men will suffer a story. When Clayton began to tell one, we naturally supposed he was lying. It may be that indeed he was lying—of that the reader will speedily be able to judge as well as I. He began, it is true, with an air of matter-of-fact anecdote, but that we thought was only the incurable artifice of the man.

"I say!" he remarked, after a long consideration of the upward rain of sparks from the log that Sanderson had thumped, "you know I was alone here last night?"

"Except for the domestics," said Wish.

"Who sleep in the other wing," said Clayton. "Yes. Well--" He pulled at his cigar for some little time as though he still hesitated about his confidence. Then he said, quite quietly, "I caught a ghost!"

"Caught a ghost, did you?" said Sanderson. "Where is it?"

And Evans, who admires Clayton immensely and has been four weeks in America, shouted, "Caught a ghost, did you, Clayton? I'm glad of it! Tell us all about it right now."

Clayton said he would in a minute, and asked him to shut the door.

He looked apologetically at me. "There's no eavesdropping of course, but we don't want to upset our very excellent service with any rumours of ghosts in the place. There's too much shadow and oak panelling to trifle with that. And this, you know, wasn't a regular ghost. I don't think it will come again—ever."

"You mean to say you didn't keep it?" said Sanderson.

"I hadn't the heart to," said Clayton.

And Sanderson said he was surprised.