Niedzielnik A. Komentarze do czytań - ebook

Wstęp

Pew­nie ni­ko­go nie trze­ba prze­ko­ny­wać o praw­dzi­wości słyn­ne­go po­wie­dze­nia, że czło­wiek uczy się przez całe ży­cie. Jed­nak nie ma się co oszu­ki­wać, na co dzień nie jest ła­two przy­jąć tę praw­dę. Zdo­by­wa­jąc wie­dzę i doświad­cze­nie, z roku na rok co­raz bar­dziej wy­da­je nam się, że je­ste­śmy bar­dziej na­uczy­cie­la­mi ży­cia niż ucznia­mi. I choć nie ma nic złe­go w po­ma­ga­niu in­nym w do­cho­dze­niu do doj­rza­ło­ści, to jed­nak tyl­ko wte­dy, gdy sami nie­ustan­nie je­ste­śmy ucznia­mi, mo­że­my kszta­łto­wać in­nych i po­ma­gać im się roz­wi­jać.

Wiecz­nym uczniem był ta­kże Je­zus, gdy cho­dził po zie­mi w cie­le ludz­kim. Do Nie­go od­no­si­ły się sło­wa trze­ciej Pieśni Sługi Pa­ńskie­go za­pi­sa­nej w Ksi­ędze Iza­ja­sza: Pan Bóg Mnie ob­da­rzył języ­kiem wy­mow­nym, bym umiał przy­jść z po­mo­cą stru­dzo­ne­mu, przez sło­wo krze­pi­ące. Ka­żde­go rana po­bu­dza me ucho, bym słu­chał jak ucznio­wie. Pan Bóg otwo­rzył Mi ucho, a Ja się nie opa­rłem ani się cof­nąłem (Iz 50,4–5)1. Je­zus, za­nim co­kol­wiek po­wie­dział, otwie­rał uszy i ser­ce, by słu­chać swo­je­go Ojca. Przed czy­nie­niem cu­dów i zna­ków, przed gło­sze­niem z mocą Do­brej No­wi­ny naj­pierw znaj­do­wał czas na słu­cha­nie. Pew­nie ka­żde­go ran­ka, tuż po prze­bu­dze­niu, Je­zus miał w gło­wie py­ta­nie: „Oj­cze, co dziś chcesz po­wie­dzieć? Co jest w Two­im ser­cu?”, a do­pie­ro po­tem z Bo­żej od­po­wie­dzi ro­dziło się Jego dzia­ła­nie. Je­śli więc chce­my być jak On (a o to prze­cież cho­dzi w chrze­ści­ja­ństwie, by upo­dab­niać się do Je­zu­sa co­raz bar­dziej i bar­dziej), po­win­ni­śmy na­śla­do­wać Go w tym co­dzien­nym otwie­ra­niu uszu na Sło­wo. Ko­ściół zaś daje nam do tego bar­dzo pro­ste na­rzędzie – czy­ta­nia bi­blij­ne z li­tur­gii. To wła­śnie przez nie Bóg chce nas pro­wa­dzić i uczyć mądro­ści.

Ksi­ążka, któ­rą trzy­masz w ręku, to ko­lej­ny tom ko­men­ta­rzy do nie­dziel­nych czy­tań, tym ra­zem na rok A. W wi­ęk­szości są to spi­sa­ne ho­mi­lie, któ­re wy­gło­si­łem w ra­mach in­ter­ne­to­wej se­rii „CNN” („Sło­wo na nie­dzie­lę”) opu­bli­ko­wa­nej na youtu­be’owym ka­na­le Lan­gu­sta na pal­mie. Ka­żda z tych ho­mi­lii zro­dzi­ła się z wia­ry, że Sło­wo, któ­re Pan Bóg daje nam co ty­dzień w li­tur­gii, jest żywe, ak­tu­al­ne i sta­no­wi od­po­wie­dź na wszyst­ko, co dzie­je się w na­szym ży­ciu.

Za­pra­szam Cię więc, byś na ten ko­lej­ny rok wzi­ął Sło­wo, któ­re daje nam Bóg. Moc­no wie­rzę, że je­śli za­czniesz je czy­tać i przez nie in­ter­pre­to­wać swo­je ży­cie, nie­ma­lże na­ma­cal­nie do­świad­czysz tego, jak Bóg Cię pro­wa­dzi i prze­mie­nia w sie­bie. Jak za­wsze, po­zo­sta­je tyl­ko jed­no py­ta­nie: czy Mu uwie­rzysz i otwo­rzysz swo­je uszy?

Z mo­dli­twą

Adam Szu­stak OP

1 Wszyst­kie cy­ta­ty bi­blij­ne (o ile nie zo­sta­ło to za­sy­gna­li­zo­wa­ne w przy­pi­sie) po­cho­dzą z: Pi­smo Świ­ęte Sta­re­go i No­we­go Te­sta­men­tu, Wy­daw­nic­two Pal­lot­ti­num, wyd. 5, Po­znań 2003.