Niedzielnik*. Komentarze do czytań na uroczystości - ebook

Wstęp

„Świ­ęta, świ­ęta i po świ­ętach” to jed­no z na­szych ulu­bio­nych pol­skich po­wie­dzeń, któ­re we­dług mnie z jed­nej stro­ny wy­ra­ża nie­umie­jęt­no­ść świ­ęto­wa­nia, z dru­giej zaś jest do­wo­dem pew­ne­go tru­du zwi­ąza­ne­go z po­wta­rzal­no­ścią na­sze­go ży­cia, rów­nież w jego re­li­gij­nym wy­mia­rze. Co roku prze­cież wra­ca­ją do nas te same wspo­mnie­nia, ob­cho­dzi­my te same świ­ęta, uro­czy­sto­ści, rocz­ni­ce, aż chcia­ło­by się, żeby w ko­ńcu po­ja­wi­ło się uroz­ma­ice­nie, ja­kaś no­wo­ść, coś, co prze­rwa­ło­by mo­no­to­nię. Pa­mi­ętam, z jaką eks­cy­ta­cją i z po­czu­ciem, że dzie­je się coś wy­jąt­ko­we­go, wi­ąza­ło się pierw­sze w moim ży­ciu świa­do­me prze­ży­wa­nie Tri­du­um Pas­chal­ne­go, na­to­miast po kil­ku­dzie­si­ęciu la­tach od tego wy­da­rze­nia często po­zo­sta­je we mnie już nie­ste­ty tyl­ko trud po­wta­rza­nia tych sa­mych ge­stów, słów i ry­tu­ałów, bier­ne uczest­nic­two po­zba­wio­ne ży­cia i świe­żo­ści.

Od po­cząt­ku świa­ta jed­nak Bóg za­pra­szał czło­wie­ka do swo­iste­go cy­klu po­wtó­rzeń – tak było ze świ­ęta­mi ży­dow­ski­mi, tak dzi­siaj dzie­je się w Ko­ście­le. Musi więc być w tym mądro­ść, ja­kaś ła­ska prze­wi­dzia­na przez Pana, ukry­ta przez Nie­go w mo­no­to­nii i po­wta­rzal­no­ści. Do­wo­dem na to, że Bóg, da­jąc oka­zje do świ­ęto­wa­nia, któ­ry­mi nie­wąt­pli­wie są ta­jem­ni­ce wia­ry ob­cho­dzo­ne pod­czas uro­czy­sto­ści roku ko­ściel­ne­go, zwi­ązał się z nami nie­zwy­kłą obiet­ni­cą, jest frag­ment u pro­ro­ka Iza­ja­sza: Je­śli po­wści­ągniesz twe nogi od prze­kra­cza­nia sza­ba­tu, żeby w dzień mój świ­ęty spraw swych nie za­ła­twiać, je­śli na­zwiesz sza­bat roz­ko­szą, a świ­ęty dzień Pana – czci­god­nym, je­śli go usza­nu­jesz (…), tak by nie prze­pro­wa­dzać swej woli ani nie oma­wiać spraw swo­ich, wte­dy znaj­dziesz twą roz­kosz w Panu1 (Iz 58,13–14). Tak! Je­śli po­zwo­li­my, by co­rocz­ne wspo­mi­na­nie i prze­ży­wa­nie na nowo dzieł Boga po­rząd­ko­wa­ło na­sze ży­cie i wy­zna­cza­ło jego kie­ru­nek, szyb­ko od­naj­dzie­my po­kój i szczęście – nie gdzie in­dziej, tyl­ko w Bogu!

Ksi­ążka, któ­rą trzy­masz w ręku, to ostat­ni tom ko­men­ta­rzy do czy­tań li­tur­gicz­nych, tym ra­zem jed­nak nie na nie­dzie­le, ale na uro­czy­sto­ści, któ­re Ko­ściół co roku świ­ętu­je. Po części są to spi­sa­ne ho­mi­lie, któ­re wy­gło­si­łem w ra­mach in­ter­ne­to­wej se­rii „CNN” na youtu­be’owym ka­na­le „Lan­gu­sta na pal­mie” lub pod­czas re­ko­lek­cji w pol­skich i za­gra­nicz­nych pa­ra­fiach, a po części tek­sty przy­go­to­wa­ne na po­trze­by tej pu­bli­ka­cji. Ka­żda z ho­mi­lii zro­dzi­ła się z wia­ry, że Sło­wo, któ­re Pan Bóg daje nam w li­tur­gii, jest żywe, ak­tu­al­ne i ma moc prze­mie­nić na­sze co­dzien­ne tru­dy w roz­kosz trwa­nia przy Bogu.

Za­pra­szam cię, byś na te ko­lej­ne lata ży­cia wzi­ął Sło­wo dane nam przez Pana w li­tur­gii. Wie­rzę, że je­śli za­czniesz je czy­tać, roz­wa­żać i wpro­wa­dzać do swo­jej co­dzien­no­ści, praw­dzi­wie sta­nie się w to­bie źró­dłem Ży­cia, któ­re ni­g­dy się nie ko­ńczy. Jak za­wsze, po­zo­sta­je tyl­ko jed­no py­ta­nie: czy Mu uwie­rzysz i otwo­rzysz swo­je uszy?

Z mo­dli­twą

Adam Szu­stak OP

1 Cy­ta­ty bi­blij­ne w tek­stach roz­wa­żań zo­sta­ły za­czerp­ni­ęte z: Pi­smo Świ­ęte Sta­re­go i No­we­go Te­sta­men­tu, Wy­daw­nic­two Pal­lot­ti­num, Po­znań 2003; na­to­miast wszyst­kie tek­sty czy­tań i Ewan­ge­lii zo­sta­ły za­czerp­ni­ęte z: Lek­cjo­narz mszal­ny, Wy­daw­nic­two Pal­lot­ti­num, Po­znań 2015.