Nigdy tego nie zapomnę - ebook

Nigdy tego nie zapomnę | I SHALL NEVER FORGET

To ważne, by najmłodsi mogli poznawać wielkie i znaczące postaci współczesnego świata. A do grona tych najważniejszych, bez wątpienia, należy Papież Franciszek. Dla dzieci papieskie kazania i encykliki są zbyt trudne – to oczywiste. Ale dziecięca ciekawość każe zastanawiać się, jaki jest ten człowiek w białej sutannie i okrągłej czapeczce? Czy to możliwe, że uśmiechający się z niezliczonych fotografii i obrazów Papież grał kiedyś w piłkę, tańczył z zapałem tango i głaskał tygrysa? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań poruszają dziecięcą wyobraźnię. Autorka tej książki, po wysłuchaniu relacji małych pielgrzymów z audiencji w Watykanie, kreśli obraz Ojca Świętego widzianego oczami dziecka.

Papież, który głosi, że dzieci są po to, by otaczać je miłością i troską, bez wątpienia jest dla nich kimś bliskim i ważnym. Udowodniły to, przyznając Ojcu Świętemu najbliższe dzieciom i najbardziej wyjątkowe odznaczenie na świecie – Order Uśmiechu. Papież Franciszek został tysięcznym Kawalerem tego najsłoneczniejszego z odznaczeń i drugim w historii papieżem, gdyż wcześniej Order Uśmiechu odebrał Jan Paweł II.

Kawalerom Orderu Uśmiechu i Rzecznikowi Praw Dziecka bliskie są słowa Papieża, który podkreśla, jak ważne jest, by „pozwolić dziecku mówić. Ono potrzebuje czyichś uszu, choć często może nam się zdawać, że mówi rzeczy bez znaczenia. Ale spośród tego tysiąca rzeczy, o których mówi, jedna określa je jako osobę wyjątkową”.

Tak więc wyjątkowym małym czytelnikom polecam tę książkę o jednym z najbardziej niezwykłych biskupów Rzymu, wielkim przyjacielu dzieci – Papieżu Franciszku.

Niezwykle imponuje mi od dnia powołania na Stolicę Piotrową swoją wrażliwością na dzieci, na krzywdy, jakich doznają od świata dorosłych. Papież konsekwentnie przypomina o godności dziecka i upomina, gdy jest ona deptana, poniewierana. Jestem Mu bardzo wdzięczny za to, że ten przekaz jest jednoznaczny i odważny. Papież wyraźnie nam przypomina, że nie wolno dzieci krzywdzić w jakikolwiek sposób, ani bić, ani poniżać. Cieszę się, że mogłem Mu za to podziękować osobiście podczas wyjątkowego spotkania z chorymi dziećmi 30 listopada 2013 roku, które przyjechały do Watykanu, jak to powiedziała mi chora dziewczynka, Natalia – po nadzieję. Papież daje tę nadzieję i robi to nadzwyczajnie.

Marek Michalak

Rzecznik Praw Dziecka

Kanclerz Międzynarodowej Kapituły Orderu UśmiechuIt is important for the youngest to get to know great and significant personalities of the modern world. Pope Francis is without a doubt one of the greatest. For children, papal encyclicals and homilies are obviously too difficult. But their childish curiosity makes them ponder on what that man in the white cassock and round cap is like? Is it possible that the smiling face on countless photographs and paintings once played football or danced tango with zeal or even once stroke a tiger? The answer to these and many other questions animate children’s imagination. The author of this book, after hearing the little pilgrims testimonies from audiences at the Vatican, paints a picture of the Holy Father through the eyes of a child.

The Pope, who preaches that children are to be surrounded with love and care is without a doubt someone close and important to them. They proved this by honouring the Holy Father with the most outstanding distinction in the world, one closest to their hearts, the Order of the Smile. Pope Francis has become the thousandth Knight of this sunniest of decorations and the second pope in history, as the first to receive the Order of the Smile was John Paul II.

The Pope’s words are very dear to the Knights of the Order of the Smile and the Ombudsman for Children, as he emphasizes how important it is to “give a child a say. They need someone to listen, even when they seem to be talking things of no importance. Because from the thousand words spoken, one will define him or her as a unique person”.

Thus I recommend this book to all unique little readers, about one of the most remarkable bishops of Rome, a great friend of children – Pope Francis.

He has impressed me immensily from the day of his election to the Holy See, with his sensitivity to children and to the harm they suffer from the world of adults. The Pope consistently reminds us of children’s dignity and warns when it is trampled, downtrodden. I am very grateful for his unequi vocal and brave message. The Pope clearly reminds us that we must not hurt children in any way, nor beat or humiliate them. I am glad that I could thank him personally for this on November 30th, 2013 during a special meeting with sick children who came to the Vatican and they did so, as one sick girl Natalia told me, for hope. The Pope gives that hope and he does it exceptionally.

Marek Michalak

The Ombudsman for Children

The Chancellor of the International Chapter of the Order of the Smile2 sierpnia 2017 Ojciec Święty Franciszek przyjął Order Uśmiechu od dzieci i członków Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu.

On the 2nd August 2017, Pope Francis accepted the Order of the Smile, presented by children and members of the International Chapter of the Order of the Smile.

Papież otrzymał także książkę Renaty Piątkowskiej Nigdy tego nie zapomnę. – Proszę zanieść te książki na moje biurko – powiedział Franciszek, podpisując jeden z egzemplarzy.

The Pope also received Renata Piątkowska’s book I Shall Never Forget. ‘Put it on my desk,’ he said while signing one of the copies.Èimportante che i più piccoli abbiano la possibilità di conoscere importanti personaggi del mondo moderno e il papa Francesco è senza dubbio uno dei più grandi e affascinanti di loro. Ovviamente, le sue encicliche e i suoi sermoni sono troppo difficili da capire per i bambini, ma la loro curiosità li spinge a chiedersi com’è quell’uomo col vestito bianco e uno zuccotto? È possibile che il Padre Santo che sorride benigno in innumerevoli fotografie e immagini una volta abbia giocato a pallone, si sia scatenato a ballare il tango e abbia accarezzato una tigre? Le risposte a tali domande accendono l’immaginazione dei bimbi. L’autrice di questo libro, dopo avere ascoltato le relazioni dei piccoli pellegrini dopo la loro udienza con il papa, ha creato un ritratto del Padre Santo visto con gli occhi dei bambini.

Il papa che dichiara che i bambini vanno amati e protetti appare loro senza dubbio come vicino e importante. Lo testimonia il conferimento di un’onorificenza particolare, la più vicina al cuore dei bambini – la medaglia dell’Ordine del Sorriso. Papa Francesco è diventato il millesimo Cavaliere di questa che è la più solare di tutte le medaglie, ed è il secondo papa a riceverla (il primo fu Giovanni Paolo II).

I cavalieri dell’Ordine del Sorriso e il Portavoce dei Diritti dei Bambini sono solidali con le parole del Papa che sottolinea quanto importante sia “permettere al bambino di parlare, perché ha bisogno di essere ascoltato anche se a noi può spesso sembrare che dice cose senza importanza. Ma tra mille cose di cui parla, una lo definisce come un individuo straordinario”.

Perciò, proprio a tutti i piccoli lettori straordinari raccomando questo libro su uno dei più eccezionali vescovi di Roma, un grande amico dei bambini – il Papa Francesco.

Ammiro molto la sua sensibilità ai problemi dei bambini, ai maltrattamenti che riserva loro il mondo degli adulti. La dimostra dal primo giorno in cui è salito sul trono di Pietro, non stancandosi di parlare a più riprese della dignità del bambino e indignandosi quando essa viene calpestata. Sono molto grato al Santo Padre per il suo messaggio coraggioso e forte. Il Papa non si stanca di ricordarci che non è lecito maltrattare, picchiare o denigrare i più piccoli. Sono contento di averLo potuto ringraziare di persona per questo suo insegnamento, il 30 Novembre 2013, durante un memorabile incontro con alcuni bambini malati che erano venuti al Vaticano, cercando – come mi ha detto una di queste bambine, Natalia – la speranza. Il Papa offre questa speranza e lo fa in una maniera straordinaria.

Marek Michalak

Portavoce dei Diritti dei Bambini

Cancelliere del Capitolo Internazionale dell’Ordine del SorrisoAutostrada zdawała się nie mieć końca. Zielony autokar sunął prawym pasem w kolumnie tirów i ciężarówek. Z lewej strony, raz po raz, wyprzedzały go samochody osobowe. Ludzie w autokarze byli zmęczeni. Wracali z Watykanu, z audiencji u papieża Franciszka.

Dobrze, że mam miejsce przy oknie – pomyślał Marcin, przyciskając nos do szyby.

Patrzył na pola i przemykające w oddali domy. Czasami przytrafiło się jakieś wzniesienie albo winnica. Prawdę mówiąc, odkąd wyjechali z Rzymu, za oknem nic ciekawego się nie działo. W końcu zaczęło padać i cały świat rozmazał się w strugach deszczu.

Marcin przez chwilę obserwował płynącą po szybie wodę, a potem usadowił się wygodnie w fotelu i przymknął oczy. To był dobry moment, żeby chwilę pomyśleć. Tyle się ostatnio działo, że gdyby miał o tym opowiedzieć, nie wiedziałby, od czego zacząć.

The motorway seemed endless. On the right lane, the green coach moved along in a long trail of trucks. From the left it was constantly being overtaken by cars. Passengers in the coach were tired. They were returning from an audience with Pope Francis at the Vatican.

‘I’m glad to have a seat by the window,’ Marcin thought, pressing his nose against the window.

He looked at fields and houses in the distance. Sometimes a hill or vineyard appeared. Actually, since they had left Rome there was not much to look at outside the window. After a while it started to rain and the whole world smeared in the downpour.

Marcin watched the water running down the window for a moment, then settled back in his chair and closed his eyes. It was a good moment to think. So much had happened recently that if he had to tell someone about it, he would not know where to begin.

Może od dnia, kiedy po raz pierwszy usłyszał dziwne słowo „audiencja”. Mama, bardzo poruszona, ciągle je powtarzała. A babcia aż klasnęła w ręce na wieść o tym, że pojadą do Watykanu „na audiencję”.

Audiencję? Co to takiego? – zastanawiał się Marcin. – Jakoś nie przypomina to pięknie brzmiących słów takich jak: „basen”, „kino” czy „lody”. Poza tym jeśli dorośli tak zachwycają się tą „audiencją”, to trzeba się mieć na baczności, bo to nie może być nic fajnego.

Widząc jego minę, babcia pospieszyła z wyjaśnieniami.

Perhaps he would start from the day when he first heard the word audience. Mum, feeling very emotional, kept repeating it. And his grandmother clapped her hands when she heard the news that they were going to the Vatican for an audience.

‘Audience? What is that?’ Marcin wondered. ‘It doesn’t resemble any beautifully sounding words like “swimming pool”, “cinema” or “ice cream”. Besides, if adults are so impressed with this audience you have to be on guard because it can’t be anything cool.’

Seeing his face, granny hurried over to explain.