Nowe Przymierze, Pismo Święte Nowego Testamentu - ebook

Słowo zaproszenia

Trzymasz w ręku szczególną Książkę. Opisuje ona okoliczności, w jakich Jezus Chrystus, Syn Boga, z którego woli żyjesz, przygotował Nowe Przymierze i zaprasza ludzi do jego zawarcia. Na dalszych stronach znajdziesz informacje o tym, na czym polega to Przymierze i jakie wynikają z niego przywileje.

Niniejsza Książka jest zbiorem wielu dokumentów starożytności. Zostały one spisane w języku greckim, jakim posługiwano się w pierwszym wieku naszej ery. Pisma te zebrano następnie w to, co od wieków nazywa się Pismem Świętym Nowego Testamentu. Stanowi ono najważniejsze przesłanie dla ludzkości i najbardziej znaczący dowód żywych relacji między Bogiem a człowiekiem.

Ci, którzy znają język grecki, mogą cieszyć się tekstem oryginalnym. Takie osoby są jednak mniejszością. Większość potrzebuje przekładów. Spełniają one ogromną rolę. Dzięki nim ożywają i przemawiają do nas prawdy, które w przeciwnym razie pozostawałyby całkowicie nieznane. A to byłaby niepowetowana strata. Szczególnie, że Nowe Przymierze jest gotowe! Bóg podpisał je krwią swego Syna.

Miliony ludzi na przestrzeni wieków stały się stroną tego Przymierza. Czy Ty również? Jeśli jeszcze nie, to przeczytaj i podpisz je swoim pójściem w ślady Jezusa Chrystusa. Szczegóły na dalszych stronach.

Wydawcy

Spis treściWażniejsze uwagi o przekładzie

Tekst źródłowy Nowego Przymierza

Podstawą prac przekładowych był tekst i aparat krytyczny zawarty w 27. wydaniu Novum Testamentum Graece Nestlego-Alanda (Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 1993). Do tekstu głównego przekładu włączono jednak kilkanaście wariantów występujących w Tekście większościowym. Są to: Mt 6:13b; Mt 17:21; Mt 18:11; Mt 18:15a; Mt 23:14; Mk 7:16; Mk 9:44; Mk 9:46; Mk 11:26; Mk 15:28; Łk 1:28; Łk 9:55-56; Łk 17:36; Łk 23:17; J 5:3b-4; 1 Kor 11:29. Włączono też dwa warianty występujące w Tekście przyjętym: Dz 8:37 i Dz 15:34.

Na przedstawiony wyżej kształt tekstu głównego zdecydowano się dlatego, że przekłady tekstu krytycznego prezentowanego we wspomnianym wyżej 27. wydaniu Novum Testamentum Graece już na rynku istnieją. Poza tym taki tekst główny ma wieloletnią tradycję w ewangelicznej części chrześcijaństwa polskiego. Warianty tekstowe zostały szczegółowo opisane. Sposób opisu jest w większości przypadków taki, jak w aparacie krytycznym Novum Testamentum Graece. Drobiazgowość opisu wariantów wynika z sygnalizowanego tłumaczom zainteresowania Czytelników, ale też wymaga sięgnięcia do literatury specjalistycznej w formie drukowanej lub elektronicznej. Przekłady homogeniczne, tj. jednorodne, tekstów: krytycznego, większościowego i przyjętego ukażą się w niedalekiej przyszłości, najpierw w formie elektronicznej.

Ważniejsze zmiany nowego wydania

Niniejszy przekład Nowego Przymierza ukazuje się w trzecim, poprawionym wydaniu. Wprowadzone zmiany i korekty wynikają z poczytności przekładu, z uwag szerokiego grona Czytelników, ale także z rozszerzenia zakresu przełożonych ksiąg o Księgę Psalmów. Zmiany obejmują: (1) Cytaty Księgi Psalmów w księgach Nowego Testamentu. Zaznaczono przy tym przypadki, w których cytat nie koresponduje z tekstem hebrajskim. (2) Formę literacką. Tekst poprawiano mając na uwadze precyzję wyrazu myśli oraz piękno języka polskiego. (3) Korektę omyłek i niedociągnięć redakcyjnych zauważonych we wcześniejszych wydaniach.

Przekład literacki i jego adresaci

Prezentowany przekład jest przekładem literackim. Znaczy to, że w procesie tłumaczenia starano się język greckiego oryginału podporządkować wymogom języka polskiego.

Przekład adresowany jest do całego społeczeństwa, szczególnie jednak do osób: (1) nieobeznanych, lub słabo obeznanych, z kulturą czasów biblijnych; (2) zajmujących się ewangelizacją, wychowaniem chrześcijańskim, kaznodziejstwem i duszpasterstwem. Jako taki nie powinien on być traktowany jako przekład jedyny. Powinien wręcz zachęcać do korzystania z innych przekładów, a ostatecznie do jak najszerszego odwoływania się do tekstu greckiego.

Literackość a wierność przekładu

Literackość przekładu nie oznacza, że jest on przekładem mniej wiarygodnym niż inne przekłady (na przykład tzw. przekłady dosłowne). Tam, gdzie chodziło o przekazanie myśli teologicznej, niniejszy przekład czyni to w sposób dosłowny, to znaczy podporządkowuje język polski sposobowi wyrażania myśli w języku oryginalnym. Literackość odnosi się głównie: (1) do realiów życia codziennego; (2) do narracji historycznych i geograficznych; (3) do stosowania zaimków zamiast powtarzania tych samych słów lub do wtrącania imion autorów wypowiedzi tam, gdzie brak tego mógłby zamazywać znaczenie tekstu; (4) do przekładu idiomów; (5) do związków frazeologicznych; (6) do miar i wag, jednak tylko tam, gdzie nie mają one znaczenia symbolicznego. Słowa dodane, nie występujące w tekście greckim, ujęto w nawiasy kwadratowe, ale tylko w tych przypadkach, gdzie nie wynikają one z tekstu. Nie zaznaczono słów dodanych ze względu na brak polskich odpowiedników (np. gr. hades przetłumaczono wyrażeniem świat zmarłych) lub ze względu na konieczność podziału bardzo długich zdań na krótsze.

Zagadnienia terminologiczne

Ze względu na adresatów przekładu zaproponowano nowe określenia dla niektórych terminów, na przykład Opiekun (dla wcześniejszego Pocieszyciel), przełożony lub starszy (dla wcześniejszego biskup), opiekun lub przedstawiciel (dla wcześniejszego diakon), miejsce kary lub gęste mroki miejsca kary (dla poprzedniego piekło).

Oznajmujący, zachęcający i estetyczny wymiar zaleceń etycznych właściwych dla Nowego Przymierza starano się oddać słowami, które na taki wymiar wskazują (np. przymiotnikami: piękny, szlachetny, wspaniały zamiast dobry).

Słownictwo apostoła Pawła wyrażające wymiar rzeczywistości w Chrystusie tłumaczono bez wyjaśniających uproszczeń zakładając, że po przeczytaniu wszystkich pism apostoła jego myśl stanie się dla Czytelnika jasna. Rozróżniono jednak wyrażenie wiara w Chrystusa od wyrażenia wiara Chrystusa. To drugie tłumaczono jako zawierzenie Chrystusowi lub wiara Chrystusowi.

Greckie aion zdecydowano się tłumaczyć konsekwentnie jako wiek, a to ze względu na nowotestamentową perspektywę dziejów.

Nie upraszczano słownictwa brzemiennego w znaczenie teologiczne, np. duch, dusza, grzech, odkupienie, potępienie, przebłaganie, ucisk, zbawienie itp.

Niektóre terminy świadomie tłumaczono niekonsekwentnie, aby Czytelnik mógł sobie poszerzyć ich zakres znaczeniowy. Na przykład gr. sodzo tłumaczono jako zbawić, ocalić lub uzdrowić, a gr. parabole jako podobieństwo, przykład i porównanie.

Przekład dla wszystkich

Niniejszy przekład jest pierwszym powstającym w ramach polskiego chrześcijaństwa ewangelicznego. Nie jest jednak przekładem wyznaniowym. Adresowany jest — jak wspomniano — do całego społeczeństwa.

Przekład przyjazny przemianom

Celem tłumaczy i wydawców nie było dostarczenie Czytelnikowi przekładu na długie wieki. Chodziło raczej o przekład, który odpowiadałby aktualnym potrzebom zmieniającej się rzeczywistości. Wiele elementów niniejszego dzieła ma charakter eksperymentu, na przykład szczegółowość opisów wariantów, wielość odsyłaczy i słownik nazw własnych. Jeśli niniejsze wydanie Nowego Przymierza okaże się wydarzeniem godnym zauważenia, to następne wydania na pewno będą bogatsze o sugestie wyrażone zarówno w aplauzie, jak i w krytyce.

Podziękowania

Naturalną rzeczą są wyrazy uznania i wdzięczności, choć jest oczywiste, że te najważniejsze pozostają w sferze rzeczywistości nadchodzącej. Jesteśmy wdzięczni wszystkim — małym i wielkim — za wszelkie fachowe, duchowe i materialne wsparcie — małe i wielkie. Nie sposób wymieniać na tych stronicach setek osób w różnym stopniu zaangażowanych, lecz tak samo ważnych. Ich imiona i nazwiska — za ich zgodą — zamieścimy w innym trybie lub w osobnej publikacji.Wykaz skrótów

Skróty ksiąg biblijnych

Stary Testament: Rdz, Wj, Kpł, Lb, Pwt, Joz, Sdz, Rt, 1-2Sm, 1-2Krl, 1-2Krn, Ezd, Ne, Est, Jb, Ps, Prz, Kzn, Pnp, Iz, Jr, Tr, Ez, Dn, Oz, Jl, Am, Ab, Jo, Mi, Na, Ha, So, Ag, Za, Ml.
Nowy Testament: Mt, Mk, Łk, J, Dz, Rz, 1-2Kor, Ga, Ef, Flp, Kol, 1-2Ts, 1-2Tm, Tt, Flm, Hbr, Jk, 1-2P, 1-3J, Jd, Obj.

Inne skróty

A — Kodeks Aleksandryjski

ak. — akkadyjski

arab. — arabski

aram. — aramejski

BHS — Biblia Hebraica Stuttgartensia 1997. K. Elliger, W. Rudolf, ed., wyd. 5. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft.

imp. — imperativus

JHWH — Imię własne Boga, Jahwe.

G, G^(mss) — Septuaginta, manuskrypty Septuaginty

gr. — grecki

H — przekład Hieronima

Hex — źródła heksaplaryczne

hbr. — hebrajski

hl — hapax legomenon, słowo użyte tylko raz w tekście Psalmów.

L — recenzja Lucjana

l. — lub

l.p., l.m. — liczba pojedyncza, liczba mnoga.

MT, MT^(mss) — tekst masorecki, manuskrypty tekstu masoreckiego

K — wersja ketiw oznaczająca w MT wyrażenie zaświadczone w tekście głównym, co do którego istnieje sugestia — Q, czyli: qere — że należy odczytywać je inaczej.

ms, mss — manuskrypt, manuskrypty

por. — porównaj

Q — wersja qere odnosząca się w MT do sugestii, jak należy czytać wyrażenie K, czyli: ketiw, zapisane w tekście głównym.

pers. — perski

S — tekst syryjski

Tg — targum

Vg — wulgata

w., ww. — wiersz, wiersze

zob. — zobacz

— nawias kwadratowy zamyka wyrazy lub wyrażenia, których w oryginale wyraźnie brak, a które w odczuciu tłumaczy wyjaśniają lub stanowią opcję wyjaśnienia znaczenia tekstu.

α’— przekład Akwili

ε’ — Quinta, edycja heksaplaryczna

εβρ’ — wydania hebrajskie

θ’ — przekład Teodocjona

σ’ — przekład SymmachaEwangelia według św. Mateusza

ROZDZIAŁY: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28

AUTOR: Apostoł Mateusz
CZAS: ok. 60 r. po Chr.
MIEJSCE: Antiochia (w Syrii)
CEL: Uzasadnienie, na podstawie Starego Testamentu, że Jezus z Nazaretu jest posłanym przez Boga Chrystusem i Królem.
TEMAT: Jezus z Nazaretu — Chrystus i Król.

Rodowód Jezusa

EW. MATEUSZA 1 Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama. ^(1.2) Abraham był ojcem Izaaka, Izaak ojcem Jakuba, Jakub ojcem Judy oraz jego braci. ^(1.3) Juda był ojcem Faresa i Zary; ich matką była Tamar. Fares był ojcem Hesroma, Hesrom ojcem Arama. ^(1.4) Aram był ojcem Aminadaba, Aminadab ojcem Naassona, a Naasson ojcem Salmona. ^(1.5) Salmon był ojcem Boesa, matką zaś była Rachab. Boes oraz Rut byli rodzicami Jobeda, a Jobed ojcem Jessaja. ^(1.6) Jessaj był ojcem Dawida, króla. Dawid był ojcem Salomona, a jego matką była żona Uriasza. ^(1.7) Salomon był ojcem Roboama, Roboam ojcem Abiasza, Abiasz ojcem Asafa. ^(1.8) Asaf był ojcem Jozafata, Jozafat ojcem Jorama, Joram ojcem Ozjasza. ^(1.9) Ozjasz był ojcem Joatama, Joatam ojcem Achaza, Achaz ojcem Ezechiasza. ^(1.10) Ezechiasz był ojcem Manassesa, Manasses ojcem Amosa, Amos ojcem Jozjasza. ^(1.11) Jozjasz był ojcem Jechoniasza i jego braci. Było to w czasie przesiedlenia do Babilonu. ^(1.12) A po przesiedleniu do Babilonu Jechoniaszowi urodził się Salatiel, który z kolei był ojcem Zorobabela. ^(1.13) Zorobabel był ojcem Abiuda, Abiud ojcem Eliakima, Eliakim ojcem Azora. ^(1.14) Azor był ojcem Sadoka, Sadok ojcem Achima, Achim ojcem Eliuda. ^(1.15) Eliud był ojcem Eleazara, Eleazar ojcem Mattana, Mattan ojcem Jakuba. ^(1.16) Jakub był ojcem Józefa, męża Marii, z której narodził się Jezus, nazywany Chrystusem.

^(1.17) Ogólnie więc biorąc, Abrahama od Dawida dzieli czternaście pokoleń; czasy Dawida od niewoli babilońskiej dzieli również czternaście pokoleń i tyle samo pokoleń przypada na czasy od uprowadzenia do Babilonu do narodzin Chrystusa.

Historia narodzenia Jezusa

^(1.18) Narodziny Jezusa Chrystusa zostały poprzedzone następującymi wydarzeniami. Jego matka Maria wyszła za Józefa, lecz zanim wspólnie zamieszkali, okazało się, że jest ona w ciąży za sprawą Ducha Świętego. ^(1.19) Jednak Józef, jej mąż, jako człowiek prawy, nie chciał jej zniesławić, dlatego zamierzał rozwieść się z nią bez rozgłosu. ^(1.20) Gdy rozważał taką możliwość, ukazał mu się we śnie anioł Pana i powiedział: Józefie, synu Dawida, nie bój się przyjąć Marii, twojej żony. To, że spodziewa się dziecka, sprawił Duch Święty. ^(1.21) Urodzi ona Syna i dasz Mu na imię Jezus, On bowiem wybawi swój lud z jego grzechów. ^(1.22) To wszystko stało się po to, by wypełniła się zapowiedź Pana przekazana za pośrednictwem proroka:

^(1.23) Oto pocznie dziewica.
Urodzi ona syna
i nadadzą mu imię Emmanuel,

co znaczy: Bóg z nami. ^(1.24) Po obudzeniu się, Józef postanowił zrobić tak, jak mu polecił anioł Pana. Przyjął swoją żonę. ^(1.25) Nie współżył z nią jednak aż do narodzin Syna, któremu dał na imię Jezus.

Hołd mędrców

EW. MATEUSZA 2 Gdy Jezus urodził się w Betlejem, w Judei, za rządów króla Heroda, do Jerozolimy przybyli mędrcy ze Wschodu. ^(2.2) Dowiadywali się oni: Gdzie jest ten nowo narodzony Król Żydów? Bo zobaczyliśmy wschód Jego gwiazdy i przybyliśmy złożyć Mu hołd. ^(2.3) Gdy król Herod o tym usłyszał, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. ^(2.4) Zgromadził zatem wszystkich arcykapłanów oraz znawców Prawa i zaczął ich wypytywać, gdzie miał się urodzić Chrystus. ^(2.5) W Betlejem Judzkim — odpowiedzieli — zgodnie ze słowami proroka:

^(2.6) I ty, Betlejem, ziemio judzka,
wcale nie jesteś ostatnie wśród książęcych miast Judy,
bo z ciebie wyjdzie władca,
który będzie pasł mój lud Izraela.

^(2.7) Wtedy Herod wezwał potajemnie mędrców i dokładnie wypytał o czas pojawienia się gwiazdy. ^(2.8) Następnie posłał ich do Betlejem z takimi słowami: Idźcie, odszukajcie to Dziecko, a gdy Je znajdziecie, donieście mi o tym, bo ja też chciałbym się tam udać i złożyć Mu hołd. ^(2.9) Po wysłuchaniu króla mędrcy ruszyli w drogę, a gwiazda, której wschód zauważyli, wytyczała im szlak, aż stanęła nad miejscem przebywania Dziecka. ^(2.10) Na widok gwiazdy w tym położeniu ogarnęła ich wielka radość. ^(2.11) Weszli zatem do domu, spotkali tam Dziecko wraz z Jego matką Marią, upadli przed Nim w pokłonie, a następnie wyjęli swe skarby. Złożyli Mu w darze złoto, kadzidło i mirrę. ^(2.12) Ostrzeżeni zaś we śnie, aby nie wracać do Heroda, wrócili w swoje strony inną drogą.

Ucieczka do Egiptu

^(2.13) Po ich odejściu anioł Pana ukazał się we śnie Józefowi i polecił: Wstań, weź Dziecko oraz Jego matkę i uciekaj do Egiptu. Tam czekaj na dalsze polecenia. Herod bowiem będzie poszukiwał Dziecka, aby Je zgładzić. ^(2.14) Józef zatem wstał, spakował rzeczy Dziecka oraz Jego matki i pod osłoną nocy wyruszył do Egiptu. ^(2.15) Przebywał tam aż do śmierci Heroda, aby się wypełniło to, co zapowiedział Pan przez proroka:

Z Egiptu wezwałem mojego Syna.

Śmierć dzieci

^(2.16) Gdy Herod zorientował się, że mędrcy go zmylili, strasznie się rozgniewał. Następnie wydał rozkaz wymordowania w Betlejem i jego okolicach wszystkich chłopców poniżej drugiego roku życia. Ten wiek ustalił na podstawie rozmowy, którą wcześniej odbył z mędrcami. ^(2.17) Tak wypełniły się słowa proroka Jeremiasza:

^(2.18) Usłyszano krzyk w Ramie,
płacz i wielki lament.
Rachel opłakuje swoje dzieci,
nie daje się pocieszyć,
ponieważ ich już nie ma.

Jezus Nazaretańczykiem

^(2.19) Gdy Herod umarł, anioł Pana znów ukazał się we śnie przebywającemu w Egipcie Józefowi. ^(2.20) Wstań! — polecił mu. — Weź Dziecko oraz Jego matkę i wracaj do ziemi izraelskiej. Ci, którzy czyhali na życie tego Dziecka, już nie żyją. ^(2.21) Józef spakował więc rzeczy Dziecka oraz Jego matki i ruszył w drogę powrotną. ^(2.22) Jednak zaniepokoiła go wieść, że w Judei, jako następca Heroda, panuje jego syn Archelaos. To go zniechęciło do udania się w tamte strony. Ostrzeżony we śnie, odszedł w okolice Galilei, ^(2.23) gdzie osiedlił się w Nazarecie. W ten sposób wypełniły się zapowiedzi proroków, że Jezus będzie nazwany Nazaretańczykiem.

Działalność Jana Chrzciciela

EW. MATEUSZA 3 Po pewnym czasie wystąpił Jan Chrzciciel. Głosił on na Pustyni Judzkiej: ^(3.2) Opamiętajcie się, gdyż Królestwo Niebios jest blisko. ^(3.3) Właśnie Jana dotyczą słowa proroka Izajasza:

Głos wołającego na pustkowiu: Przygotujcie drogę Pana,
prostujcie Jego ścieżki.

^(3.4) Jan nosił ubranie z wielbłądziej sierści, opasywał się skórzanym pasem, a żywił szarańczą i miodem dzikich pszczół. ^(3.5) Schodzili się do niego mieszkańcy Jerozolimy, całej Judei oraz okolic położonych nad Jordanem. ^(3.6) Tych, którzy otwarcie przyznawali się do swoich grzechów, Jan chrzcił w Jordanie.

^(3.7) A gdy zobaczył, że wielu faryzeuszów i saduceuszów przychodzi na chrzest, powiedział: Wy, pomioty żmij, czy ktoś wam doradził, aby uchodzić przed nadchodzącym gniewem? ^(3.8) Jeśli tak, to wydajcie owoc godny opamiętania. ^(3.9) Nie łudźcie się, że wam wystarczy mieć za ojca Abrahama. Mówię wam: Z tych kamieni Bóg może wzbudzić Abrahamowi dzieci. ^(3.10) Topór dotknął już korzeni. Każde drzewo, które nie rodzi dobrego owocu, zostanie wycięte i rzucone w ogień. ^(3.11) Ja, gdy chrzczę, zanurzam was w wodzie ze względu na opamiętanie. Za mną jednak idzie mocniejszy niż ja. Nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was będzie chrzcił, zanurzając w Duchu Świętym i ogniu. ^(3.12) W ręku trzyma sito. Dokładnie przesieje wszystko, co jest na Jego klepisku. Ziarno zbierze do spichrza, plewy natomiast spali w niegasnącym ogniu.

Chrzest Jezusa

^(3.13) W tym czasie z Galilei nad Jordan przybył do Jana Jezus. Chciał być przez niego ochrzczony. ^(3.14) Jan jednak próbował Go powstrzymać. To raczej ja powinienem być ochrzczony przez Ciebie — przekonywał — a Ty przychodzisz do mnie? ^(3.15) Lecz Jezus mu odpowiedział: Teraz ustąp. Uczyńmy zadość wszelkiej sprawiedliwości. I Jan ustąpił. ^(3.16) A gdy Jezus został ochrzczony i wychodził z wody, otworzyło się nad Nim niebo. Wtedy zobaczył, jak Duch Boży, niczym gołębica, zstępuje i na Nim spoczywa. ^(3.17) Rozległ się też głos z nieba: Oto mój ukochany Syn, źródło mojej radości.

Czas próby

EW. MATEUSZA 4 Następnie Duch poprowadził Jezusa na wyżynne pustkowie, aby został poddany próbie przez diabła. ^(4.2) Jezus pościł tam czterdzieści dni i czterdzieści nocy, i był już głodny. ^(4.3) Wtedy zbliżył się do Niego kusiciel i powiedział: Skoro jesteś Synem Boga, nakaż tym kamieniom, aby zamieniły się w chleb. ^(4.4) Jezus odpowiedział: Jest napisane: Człowiekowi do życia potrzebny jest nie tylko chleb, ma on się też posilać każdym słowem pochodzącym z ust Boga.

^(4.5) Wtedy diabeł zabrał Go ze sobą do Świętego Miasta i postawił na szczycie świątyni. ^(4.6) Skoro jesteś Synem Boga — namawiał — skocz stąd w dół. Przecież napisano:

Odda cię pod opiekę swoich aniołów,
a oni będą cię nosić na rękach,
byś czasem swojej stopy nie uraził o kamień.¹

^(4.7) Jezus mu odpowiedział: Napisano jednak także: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, swego Boga.

^(4.8) Potem znów diabeł zabrał Jezusa na bardzo wysoką górę. Pokazał Mu stamtąd wszystkie królestwa świata w całej ich okazałości ^(4.9) i zaproponował: Dam Ci to wszystko, jeśli tylko upadniesz przede mną i złożysz mi pokłon. ^(4.10) Wówczas Jezus skierował do niego słowa: Odejdź, szatanie! Gdyż jest napisane: Panu, swojemu Bogu, będziesz oddawał pokłon i służył jedynie Jemu. ^(4.11) Wtedy diabeł zostawił Go, a zbliżyli się aniołowie i służyli Mu.

Ogłoszenie bliskości Królestwa

^(4.12) Gdy Jezus usłyszał, że Jan trafił do więzienia, przeniósł się do Galilei. ^(4.13) Po opuszczeniu zaś Nazaretu zamieszkał w Kafarnaum, nad morzem, w granicach Zabulona i Neftalego. ^(4.14) W ten sposób wypełniły się słowa proroka Izajasza:

^(4.15) Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego,
droga morska, Zajordanie, Galilea pogan — ^(4.16) lud tkwiący w ciemności zobaczył wielkie światło,
które wzeszło mieszkańcom mrocznej krainy śmierci.

^(4.17) Następnie Jezus zaczął głosić: Opamiętajcie się, gdyż Królestwo Niebios jest blisko.

Powołanie pierwszych uczniów

^(4.18) Przechadzając się wzdłuż Jeziora Galilejskiego, Jezus zobaczył dwóch braci. Byli to Szymon, zwany Piotr, i Andrzej, jego brat. Zarzucali oni sieci, gdyż byli rybakami. ^(4.19) Chodźcie za Mną — zawołał do nich Jezus — uczynię was rybakami ludzi! ^(4.20) Na te słowa bez wahania pozostawili sieci i poszli za Nim. ^(4.21) Nieco dalej Jezus dostrzegł innych dwóch braci, Jakuba, syna Zebedeusza, i jego brata Jana. Ci, wraz ze swoim ojcem, naprawiali w łodzi sieci. Ich również powołał. ^(4.22) Oni także pozostawili łódź oraz swojego ojca i natychmiast poszli za Nim.

Głos dobrej nowiny w Galilei

^(4.23) Wówczas Jezus zaczął chodzić po całej Galilei. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił dobrą nowinę o Królestwie i uzdrawiał wszelkie choroby oraz wszelkie ludzkie niedomagania. ^(4.24) Wieść o Nim rozeszła się po całej Syrii. Sprowadzano zatem do Niego wszystkich, którzy się źle czuli, cierpieli na różnego rodzaju choroby, trapiły ich bóle, byli dręczeni przez demony, epilepsję i paraliż, a On ich uzdrawiał. ^(4.25) Tak to podążały za Nim wielkie tłumy ludzi z Galilei i Dekapolis, z Jerozolimy, Judei i z Zajordania.

Kazanie na górze

EW. MATEUSZA 5 Jezus widząc te tłumy, wstąpił na górę, a gdy usiadł, rozłożyli się przy Nim Jego uczniowie. ^(5.2) Wtedy zaczął do nich przemawiać. Rozpoczął tymi słowy:

^(5.3) Szczęśliwi świadomi swej nędzy,
gdyż ich jest Królestwo Niebios.

^(5.4) Szczęśliwi zasmuceni,
gdyż oni doznają pociechy.

^(5.5) Szczęśliwi pokorni,
gdyż oni odziedziczą ziemię.

^(5.6) Szczęśliwi złaknieni, spragnieni sprawiedliwości,
gdyż oni będą nasyceni.

^(5.7) Szczęśliwi miłosierni,
gdyż oni dostąpią miłosierdzia.

^(5.8) Szczęśliwi czystego serca,
gdyż oni będą oglądać Boga.

^(5.9) Szczęśliwi niosący pokój,
gdyż oni będą nazwani synami Boga.

^(5.10) Szczęśliwi prześladowani z powodu sprawiedliwości,
gdyż ich jest Królestwo Niebios.

^(5.11) Szczęśliwi jesteście,
gdy was będą znieważać, prześladować i kłamliwie zarzucać wam wszelkie zło ze względu na Mnie. ^(5.12) Cieszcie się, radujcie niezmiernie, bo w Niebie czeka was wielka zapłata. Podobnie prześladowano proroków, którzy byli przed wami.

Uczniowie — sól i światło

^(5.13) Wy jesteście solą ziemi. Gdyby sól zwietrzała, nikt smaku by jej nie przywracał. Byłaby nieprzydatna, w sam raz do wyrzucenia i podeptania przez ludzi. ^(5.14) Wy jesteście światłem świata. Nie da się ukryć miasta, które leży na górze. ^(5.15) Nie zapalają też lampy, by ją postawić pod garnkiem.² Światło umieszcza się na świeczniku, skąd obecnym w domu świeci najskuteczniej. ^(5.16) Tak niech i wasze światło świeci wobec wszystkich. Niech ludzie zobaczą wasze szlachetne czyny i wielbią waszego Ojca w niebie.

Trwałość Prawa

^(5.17) Nie sądźcie, że przyszedłem unieważnić Prawo lub Proroków. Nie przyszedłem unieważnić, ale wypełnić. ^(5.18) Zapewniam was bowiem: Dopóki trwać będzie niebo i ziemia, ważna będzie każda jota i każda kreska Prawa — aż wszystko się dokona. ^(5.19) Kto zatem rozwiąże jedno z przykazań, choćby z pozoru nieważne, i w ten sposób będzie uczył ludzi, tego w Królestwie Niebios też nazwą nieważnym. Tego natomiast, kto będzie je stosował i innych tego uczył, w Królestwie Niebios nazwą ważną osobą. ^(5.20) Powiem więcej: Jeśli w swej sprawiedliwości nie posuniecie się dalej niż znawcy Prawa i faryzeusze, nie wejdziecie do Królestwa Niebios.

O szacunku dla życia

^(5.21) Wiecie o tym, że przodkom powiedziano: Masz nie zabijać, a kto popełni zabójstwo, będzie podlegał karze. ^(5.22) Ja wam natomiast mówię: Każdy, kto żywi gniew względem swojego brata, będzie podlegał karze. Kto podepcze jego godność, stanie przed Radą Najwyższą,³ a kto go nazwie głupcem, skończy w ogniu miejsca wiecznej kary.⁴

O sporach

^(5.23) Dlatego jeślibyś składał swój dar na ołtarzu i tam by ci się przypomniało, że twój brat ma coś przeciwko tobie, ^(5.24) zostaw swój dar przed ołtarzem, pojednaj się najpierw z bratem, a potem wróć i dokończ ofiarowania.

^(5.25) Nie odwlekaj ugody z przeciwnikiem. Załatw sprawę zanim rozpocznie się proces, aby przeciwnik nie podał cię sędziemu, a sędzia podwładnemu, i abyś nie trafił za kraty. ^(5.26) Zapewniam cię, wyjdziesz stamtąd, dopiero gdy oddasz ostatni grosz.

O czystości współżycia

^(5.27) Wiecie, że powiedziano: Masz nie cudzołożyć. ^(5.28) Ja wam natomiast mówię: Każdy, kto pożądliwie przygląda się kobiecie, już w swoich myślach dopuścił się cudzołóstwa. ^(5.29) Jeśli twe prawe oko przywodzi cię do upadku, wyłup je i odrzuć daleko od siebie. Więcej zyskasz, gdy stracisz jeden z twoich członków, niż gdy postradasz całe ciało w miejscu wiecznej kary. ^(5.30) Podobnie jeśli twa prawa ręka przywodzi cię do upadku, odetnij ją i odrzuć jak najdalej od siebie. Lepiej dla ciebie będzie, by zginął jeden z twych członków, niż żeby całe twe ciało miało znaleźć się w miejscu wiecznej kary.

O rozwodzie

^(5.31) Powiedziano też: Kto się rozwodzi z żoną, niech jej wręczy oświadczenie rozwodowe. ^(5.32) Ja wam natomiast mówię: Każdy, kto się rozwodzi z żoną, pomijając przypadek nierządu, naraża ją na cudzołóstwo, a kto by rozwiedzioną poślubił — cudzołoży.

O przysiędze

^(5.33) Wiecie, że przodkom powiedziano: Masz nie łamać swych przysiąg, lecz dotrzymać ich wobec Pana. ^(5.34) Ja wam natomiast mówię: Wcale nie przysięgajcie. Ani na niebo, gdyż jest tronem Boga, ^(5.35) ani na ziemię, gdyż jest Jego podnóżkiem, ani na Jerozolimę, gdyż jest miastem Wielkiego Króla. ^(5.36) Nie przysięgaj też na swoją głowę, gdyż nie możesz ani jednego włosa uczynić białym lub czarnym. ^(5.37) Niech raczej wasze tak znaczy tak, a wasze nie — nie, bo to, co ponadto, pochodzi od złego.

O zemście

^(5.38) Wiecie, że powiedziano: Oko za oko i ząb za ząb. ^(5.39) Ja wam natomiast mówię: Nie odwzajemniajcie zła. Temu, kto ci wymierzy prawy policzek, nadstaw również lewy. ^(5.40) Temu, kto cię pozywa do sądu i chce zabrać tunikę, zostaw także płaszcz. ^(5.41) Kto by cię przymuszał, byś niósł jego ciężar jedną milę, nieś dwie mile. ^(5.42) Temu, kto cię prosi, daj, i nie odwracaj się od tego, kto chce od ciebie coś pożyczyć.

O nieprzyjaciołach

^(5.43) Wiecie, że powiedziano: Masz kochać swego bliźniego, a wroga mieć w nienawiści. ^(5.44) Ja wam natomiast mówię: Kochajcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują. ^(5.45) Tak czyniąc, zachowujcie się jak przystało na dzieci waszego Ojca w niebie. On sprawia, że słońce wschodzi nad złymi i dobrymi, a deszcz spada na sprawiedliwych i niesprawiedliwych. ^(5.46) Bo jeśli okazujecie miłość tym, którzy was kochają, co wam wynagradzać? Czyż celnicy nie czynią podobnie? ^(5.47) A jeśli pozdrawiacie tylko swoich braci, co w tym nadzwyczajnego? Poganie też to robią. ^(5.48) Wy bądźcie doskonali, jak doskonały jest wasz Ojciec w niebie.

O udzielaniu wsparcia

EW. MATEUSZA 6 Wystrzegajcie się obnoszenia swej sprawiedliwości przed ludźmi. Nie chciejcie wzbudzać podziwu. Inaczej nie otrzymacie zapłaty od waszego Ojca w niebie. ^(6.2) Dlatego gdy udzielasz wsparcia, nie każ o tym trąbić w synagogach i najwęższych uliczkach, jak czynią obłudnicy, oczekując pochwały. Zapewniam was, odbierają swą całą zapłatę. ^(6.3) Gdy ty wspierasz ubogich, niech twoja lewa ręka nie wie, co czyni prawa. ^(6.4) Zadbaj, aby twój datek pozostał w ukryciu, a twój Ojciec, który widzi również to, co ukryte, odpłaci tobie.

O modlitwie

^(6.5) Również gdy się modlisz, nie bądź jak obłudnicy. Ci bowiem lubią się modlić w synagogach i na rogach głównych ulic, aby się pokazać ludziom. Zapewniam was, odbierają swą całą zapłatę. ^(6.6) Ty natomiast, gdy pragniesz się modlić, wybierz zaciszne miejsce, zamknij za sobą drzwi i módl się do swego Ojca, który jest w ukryciu, a twój Ojciec, który widzi również to, co ukryte, odpłaci tobie. ^(6.7) W czasie swojej modlitwy nie powtarzajcie się też jak poganie. Oni myślą, że dzięki wielomówności zostaną wysłuchani. ^(6.8) Nie bądźcie do nich podobni — wasz Ojciec zna wasze potrzeby, zanim Mu je przedstawicie.

^(6.9) Wy módlcie się w taki sposób:

Ojcze nasz,
który jesteś w niebie,
Niech świętość otacza Twe imię.

^(6.10) Niech Twoje Królestwo nastanie
i Twoja wola ziemią zawładnie
tak, jak włada niebem.

^(6.11) Prosimy Ciebie, daj nam dziś
naszego codziennego chleba.

^(6.12) I przebacz winy
tak jak my
wobec nas winnym,
przebaczyliśmy.

^(6.13) Bądź przy nas także w chwili próby,⁵
aby zachować nas od złego,
ponieważ Twoje jest Królestwo,
moc i chwała — na wieki.
Amen.⁶

^(6.14) Bo jeśli wybaczycie ludziom ich upadki, i wam wybaczy wasz Ojciec w niebie. ^(6.15) Jeśli jednak nie wybaczycie ludziom, to wasz Ojciec nie wybaczy i wam waszych upadków.

O poście

^(6.16) W czasie postu nie przybierajcie ponurej miny, jak to czynią obłudnicy. Wykrzywiają oni swoje twarze, aby ludziom pokazać, że poszczą. Zapewniam was, odbierają swą całą zapłatę. ^(6.17) Ale ty, gdy pościsz, namaść swoją głowę i umyj twarz. ^(6.18) To nie ludzie mają widzieć, że pościsz, lecz twój Ojciec, który jest w ukryciu, a twój Ojciec, który widzi również to, co ukryte, odpłaci tobie.

O bogactwie

^(6.19) Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się i kradną. ^(6.20) Gromadźcie sobie skarby w niebie. Tam ani mól, ani rdza nie niszczą. Tam też złodzieje nie włamują się i nie kradną. ^(6.21) Bo gdzie jest twój skarb — tam będzie i twoje serce.

O ważności punktu widzenia

^(6.22) Oko jest dla ciała niczym lampa. Jeśli twoim oczom niczego nie brakuje, całe twoje ciało jest jasne. ^(6.23) Lecz jeśli twe oko słabnie, całe ciało pogrąża się w mroku. A jeśli ściemnieje źródło twego światła, to ogarniać cię będzie naprawdę wielka ciemność!

O tym, co najważniejsze

^(6.24) Nikt nie może być sługą dwóch panów, gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego kochał, albo do jednego przylgnie, a drugim pogardzi. Nie jesteście w stanie służyć Bogu i pieniądzom. ^(6.25) Dlatego mówię wam: Przestańcie martwić się o życie, o to, co zjeść lub wypić; a także o ciało, o to, w co się ubrać. Bo czy życie nie jest czymś więcej niż pokarm, a ciało niż okrycie? ^(6.26) Zwróćcie uwagę na ptaki. Nie sieją one i nie żną, nie zbierają też do spichlerzów, a wasz Ojciec w niebie żywi je. Czy wy nie jesteście dużo ważniejsi niż one? ^(6.27) Kto z was, pomimo ciągłej troski, może swoje życie wydłużyć choćby o godzinę? ^(6.28) A co do ubrania, dlaczego się martwicie? Zwróćcie uwagę, jak rosną polne kwiaty. Nie trudzą się, nie przędą, ^(6.29) a mówię wam: Nawet Salomon w całym swym przepychu nie był w stanie swym strojem dorównać jednemu z nich. ^(6.30) Więc jeśli trawę polną, która dziś jest, a jutro znajdzie się w piecu, Bóg tak przyozdabia, czy nie tym bardziej zadba o was, o ludzie małej wiary? ^(6.31) Dlatego nie martwcie się i nie zastanawiajcie: Co będziemy jeść? Co będziemy pić? W co się ubierzemy? ^(6.32) O to wszystko kłopoczą się narody. Wasz Ojciec w niebie wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. ^(6.33) Szukajcie najpierw Królestwa Bożego i jego sprawiedliwości, a wszystko inne będzie wam dodane. ^(6.34) Nie martwcie się więc o jutro, gdyż jutro zatroszczy się o siebie. Dzień dzisiejszy ma dość własnych kłopotów.

O osądzaniu

EW. MATEUSZA 7 Przestańcie osądzać, abyście nie zostali osądzeni. ^(7.2) Bo normy, według których sądzicie, odniosą i do was, a miarą, którą stosujecie, odmierzą również wam. ^(7.3) Dlaczego widzisz drzazgę w oku swojego brata, a belki we własnym nie dostrzegasz? ^(7.4) Albo jak możesz powiedzieć swemu bratu: Pozwól, że wyjmę drzazgę z twego oka, gdy belka tkwi w twoim własnym? ^(7.5) Obłudniku, usuń najpierw belkę z własnego oka, a wtedy przejrzysz, aby wyjąć drzazgę z oka swego brata.

O granicach poświęcenia

^(7.6) Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swoich pereł przed wieprze, aby nie podeptały ich nogami, a potem nie odwróciły się i was nie poszarpały.

O pewności powodzenia

^(7.7) Proście, a będzie wam dane. Szukajcie, a znajdziecie. Pukajcie, a otworzą wam. ^(7.8) Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje, kto szuka, znajduje, a kto puka, temu otworzą. ^(7.9) Czy jest pośród was taki człowiek, który — gdy syn go prosi o chleb — podaje mu kamień? ^(7.10) Lub, gdy poprosi o rybę, podaje węża? ^(7.11) Jeśli więc wy, upadli ludzie, wiecie jak dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej wasz Ojciec, który jest w niebie, da to, co dobre, tym, którzy Go proszą.

Złota zasada

^(7.12) Wszystko zatem, co byście chcieli, aby wam ludzie czynili, to i wy im czyńcie. Do tego bowiem sprowadza się Prawo i Prorocy.

O rozważnym wybieraniu

^(7.13) Wchodźcie przez ciasną bramę, gdyż przestronna jest brama i szeroka droga, która prowadzi do zguby, i wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. ^(7.14) Natomiast ciasna jest brama oraz wąska droga, która prowadzi do życia — i niewielu tych, którzy ją znajdują.

O pozorach i owocach

^(7.15) Strzeżcie się fałszywych proroków. Przychodzą oni do was w owczej skórze, wewnątrz jednak są drapieżnymi wilkami. ^(7.16) Rozpoznacie ich po ich owocach. Bo czy zbiera się winogrona z cierni albo figi z ostu? ^(7.17) Podobnie każde dobre drzewo wydaje dorodne owoce, a drzewo zepsute — owoc bez wartości. ^(7.18) Dobre drzewo nie może wydawać marnych owoców, a drzewo zepsute dorodnych. ^(7.19) Każde drzewo, które nie wydaje dorodnych owoców, wycina się i wrzuca do ognia. ^(7.20) Rozpoznacie ich zatem po ich owocach.

O poparciu słów czynami

^(7.21) Nie każdy, kto się do Mnie zwraca: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa Niebios. Wejdzie tam tylko ten, kto pełni wolę mojego Ojca, który jest w niebie. ^(7.22) W tym Dniu wielu mi powie: Panie, Panie, przecież prorokowaliśmy w Twoim imieniu, w Twoim imieniu wypędzaliśmy demony i w Twoim imieniu dokonaliśmy wielu cudów. ^(7.23) Wówczas im oświadczę: Nigdy was nie poznałem. Odejdźcie ode Mnie wy wszyscy, którzy dopuszczacie się bezprawia.⁷

^(7.24) Każdy więc, kto słucha moich słów i robi z nich użytek, jest jak człowiek mądry, który swój dom postawił na skale. ^(7.25) Spadł ulewny deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom, lecz on nie runął, bo był zbudowany na skale. ^(7.26) Każdego natomiast, kto słucha moich słów, lecz nie robi z nich użytku, można porównać do człowieka bezmyślnego, który swój dom zbudował na piasku. ^(7.27) Spadł deszcz, wezbrały rzeki, powiały wiatry i uderzyły w ten dom, a on runął i jego upadek był wielki.

^(7.28) Gdy Jezus skończył mówić, tłumy były zdumione Jego nauczaniem. ^(7.29) W odróżnieniu od znawców Prawa uczył bowiem jak ktoś, na kim spoczywa władza.

Oczyszczenie trędowatego

EW. MATEUSZA 8 Gdy Jezus zszedł z góry, ruszyły za Nim rzesze ludzi. ^(8.2) Wówczas podszedł do Niego trędowaty, pokłonił Mu się i powiedział: Panie, gdybyś tylko zechciał, mógłbyś mnie oczyścić. ^(8.3) Na te słowa Jezus wyciągnął rękę, dotknął go i oznajmił: Chcę, bądź oczyszczony! I trąd natychmiast ustąpił. ^(8.4) Pamiętaj — powiedział Jezus — nie mów o tym nikomu, lecz idź, pokaż się kapłanowi i tak jak nakazał Mojżesz, złóż ofiarę za swoje oczyszczenie. Niech to będzie dla nich świadectwem.

Przeciętny człowiek z nieprzeciętną wiarą

^(8.5) Tuż po wejściu do Kafarnaum do Jezusa podszedł pewien setnik. ^(8.6) Panie — prosił — mój chłopiec leży w domu sparaliżowany i strasznie cierpi. ^(8.7) Przyjdę — odpowiedział Jezus — i uzdrowię go. ^(8.8) Wówczas setnik powiedział: Panie, nie jestem wart, abyś wchodził pod mój dach, ale powiedz tylko słowo, a mój chłopiec będzie uzdrowiony. ^(8.9) Bo i ja jestem człowiekiem podległym władzy i mam pod sobą żołnierzy. Jeśli któremuś mówię: Idź! — idzie. Jeśli innemu rozkażę: Przyjdź! — przychodzi; i jeśli swemu słudze powiem: Zrób to! — robi. ^(8.10) Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i powiedział do tych, którzy podążali za Nim: Zapewniam was, tak wielkiej wiary nie znalazłem w Izraelu u nikogo. ^(8.11) Powiem więcej, wielu zjawi się ze wschodu i zachodu, wraz z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem zajmą miejsce przy stole w Królestwie Niebios, ^(8.12) a synowie Królestwa⁸ zostaną wyrzuceni w zewnętrzną ciemność. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębami. ^(8.13) Po tych słowach Jezus zwrócił się do setnika: Idź, a jak uwierzyłeś, niech ci się stanie! I w tej chwili jego chłopiec został uzdrowiony.

Uzdrowienia w domu Piotra

^(8.14) Gdy Jezus przyszedł do domu Piotra, zastał tam jego teściową — leżała złożona gorączką. ^(8.15) Dotknął jej ręki i gorączka spadła. Wtedy kobieta wstała i zaczęła Mu usługiwać.

^(8.16) Wraz z nastaniem wieczoru przyprowadzono do Niego wielu opętanych. On zaś swoim słowem wygnał duchy i uzdrowił wszystkich, którym coś dolegało. ^(8.17) W ten sposób spełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka Izajasza:

On wziął nasze słabości
i poniósł ciężar naszych chorób.

Cena naśladowania Jezusa

^(8.18) Widząc tłum wokół siebie, Jezus rozkazał przeprawić się na drugą stronę jeziora. ^(8.19) Wtedy podszedł do Niego pewien znawca Prawa: Nauczycielu — powiedział — pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz. ^(8.20) Jezus mu odpowiedział: Lisy mają nory i ptaki gniazda, Syn Człowieczy jednak nie ma gdzie skłonić głowy. ^(8.21) Inny z kolei spośród Jego uczniów poprosił: Panie, pozwól mi najpierw odejść i pogrzebać mojego ojca. ^(8.22) Jezus mu na to: Chodź za Mną. Grzebanie umarłych zostaw umarłym.⁹

Uciszenie burzy

^(8.23) Jezus wsiadł do łodzi. Jego uczniowie dołączyli do Niego. ^(8.24) Gdy już byli daleko od brzegu, zerwała się potężna burza. Fale przelewały się przez łódź. On natomiast spał. ^(8.25) Wtedy przysunęli się do Niego, obudzili i zawołali: Panie! Ratuj! Giniemy! ^(8.26) O, ludzie małej wiary — odpowiedział. — Dlaczego się boicie? Następnie wstał, stłumił wiatr i wzburzone fale — i zaległa wielka cisza. ^(8.27) A ludzie, zdumieni, zadawali sobie pytanie: Kim On właściwie jest, że nawet wiatr i woda są Mu posłuszne?

Uwolnienie dwóch opętanych

^(8.28) Gdy przybył na drugą stronę, do kraju Gadareńczyków, z grobów wyszli dwaj opętani. Szli Mu naprzeciw. Byli oni tak groźni, że nie było mocnego, który ważyłby się przejść tamtą drogą. ^(8.29) Co Tobie do nas, Synu Boga?! — wrzasnęli. — Przyszedłeś tu dręczyć nas przed czasem?! ^(8.30) A w pewnej odległości pasła się tam spora trzoda świń. ^(8.31) Demony zaczęły Go prosić: Skoro nas wyganiasz, poślij nas w te świnie. ^(8.32) Idźcie! — zezwolił. One zatem wyszły i wstąpiły w świnie. Wtedy całe stado ruszyło w dół urwiska, prosto do jeziora — i zginęło w falach. ^(8.33) Pasterze natomiast uciekli do miasta. Tam opowiedzieli o wszystkim, również o opętanych. ^(8.34) I wtedy całe miasto wyszło do Jezusa, a gdy Go zobaczyli, poprosili, aby odszedł z ich granic.

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.Polecane publikacje LOGOS MEDIA

Księga Psalmów

Ewangeliczny Instytut Biblijny

Nowy, literacki przekład Księgi Psalmów opracowany przez Ewangeliczny Instytut Biblijny. Wydanie pierwsze, opublikowane w roku 2012.

Cechy publikacji:

- Współczesny język, pozbawiony archaizmów oraz niezrozumiałych terminów teologicznych,
- Ponad 600 przypisów zawierających uwagi translatorskie oraz informacje dotyczące tła historyczno-kulturowego,
- Przyjazna nawigacja – łatwe przechodzenie do poszczególnych Psalmów.

Tekstem źródłowym dla przekładu Księgi Psalmów była Biblia Hebraica Stuttgartensia, tekst zwojów znad Morza Martwego oraz tekst Septuaginty.

Najważniejsza rzecz w życiu

LOGOS MEDIA

Każdy z nas ma na głowie wiele ważnych spraw. Pilne zadania i ważne obowiązki praktycznie nigdy się nie kończą. Brakuje nam czasu na odpoczynek, na refleksję nad życiem, a nawet na chorobę. Z drugiej strony, jedno wydarzenie – na przykład, brzmiąca jak wyrok diagnoza lekarska – potrafi całkowicie zburzyć naszą dotychczasową hierarchię wartości. To, co wydawało się bardzo istotne, nagle przestaje się liczyć. Co jest więc naprawdę ważne?

Autorzy publikacji sięgają do Biblii i przedstawiają odpowiedź, która może zmienić ludzkie życie.

Biblia dla dzieci Lektura na każdy dzień

B.J. van Wijk

Unikalna pozycja na polskim rynku. Nie ogranicza się do prezentacji kilkudziesięciu najbardziej znanych historii, ale w barwny sposób przedstawia wszystkie główne wydarzenia i postacie Pisma Świętego ‒ od pierwszej księgi, po ostatnią. Zawiera 365 opowiadań, po jednym na każdy dzień. Doskonale nadaje się do indywidualnego czytania, ale może również stanowić wspaniałą przygodę dla całej rodziny.

Na kartach „Biblii dla dzieci” młodzi czytelnicy spotkają prawdziwych ludzi i poznają prawdziwe historie. Zobaczą miłość, wierność i troskę, ale także nieposłuszeństwo, nienawiść, bunt. Znajdą ostrzeżenia przed złymi życiowymi wyborami, ale także zachęcające przykłady, godne naśladowania. Przede wszystkim jednak, spotkają Boga, który troszczy się o ludzi i daje się poznać każdemu, kto Go szuka.Ewangelia według św. Mateusza — Przypisy

1 Sparafrazowany cytat za G.

2 Lub: pod miarą do ziarna.

3 Lub: Radą Najwyższego.

4 Lub: zostanie skazany na wieczne potępienie; lub: skończy w ogniu gehenny. Gehenna, gr. gehenna to Dolina Ben-Hinom; w niej Żydzi w okresie swojego upadku moralnego i religijnego składali ofiary Molochowi.

5 Lub: Nie zostaw nas też w chwili próby, ale zachowaj nas od złego.

6 ponieważ Twoje jest Królestwo, moc i chwała — na wieki. Amen: Słowa te nie występują we wszystkich manuskryptach.

7 Cytat za G.

8 Synowie Królestwa: ulubiony idiom funkcjonujący obok takich określeń jak: synowie gehenny (Mt 23:15), synowie tego wieku (Łk 16:8). Rozmówcy Jezusa uważali, że jako synowie Abrahama mają naturalne prawo do Królestwa (Mt 3:9).

9 Lub: duchowo umarłym.

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.A Word of Encouragement

The Book you have in your hands is not just another piece of literature. It describes how Jesus Christ, the Son of God, whose will lets you breathe, prepared the New Covenant and invites people to enter it. On the next pages you will find more about its terms and the privileges.

This Book is a collection of many ancient documents. They were written in Greek of the first decades of our common era. These documents were subsequently arranged to form what is known as the Holy Scriptures of the New Testament. It continues to be the most important message to mankind and the most significant evidence of the vital relationship between God and man.

Those who know Greek may enjoy the riches of the New Testament in the original language. Such people, however, are few and far between. The majority needs to have these writings translated. This is why translations play such a pivotal role. They recount circumstances and facts that are of utmost importance to every living person. Otherwise, these facts would remain unknown. And what a lamentable loss it would be. For the New Covenant is ready! God has already signed it with the blood of His Son.

Over the centuries, millions of people have become party to this New Covenant. What about you? If you still have not, read this – and sign it with your decision to follow in Jesus’ footsteps. The next pages will give you more details.

Publishers