Nowy Testament i Psalmy - ebook

EWANGELIA WEDŁUG ŚW. MATEUSZA

ROZDZIAŁY:

EWANGELIA MATEUSZA 1

Rodowód Jezusa Chrystusa

(Łuk. 3,23-38)

^(1.1) Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawidowego, syna Abrahamowego.

I Kron. 17,11 I Mojż. 5,1 I Mojż. 22,18

^(1.2) Abraham był ojcem Izaaka, a Izaak ojcem Jakuba, a Jakub ojcem Judy oraz braci jego.

I Mojż. 21,3 I Mojż. 21,12 I Mojż. 25,26 I Mojż. 29,35 I Mojż. 49,10 I Kron. 1,34

^(1.3) A Juda zrodził z Tamar Faresa i Zarę, a Fares był ojcem Ezrona, a Ezron ojcem Arama.

I Kron. 2,5 I Kron. 2,9 I Mojż. 38,29 I Mojż. 38,30 Rut. 4,18-22 I Kron. 2,10-12

^(1.4) A Aram był ojcem Aminadaba, a Aminadab ojcem Naasona, a Naason ojcem Salmona.

^(1.5) A Salmon zrodził z Rahab Booza, a Booz zrodził z Ruty Jobeda, a Jobed był ojcem Jessego.

Rut. 4,13-17

^(1.6) A Jesse był ojcem Dawida, króla, a Dawid zrodził z żony Uriasza Salomona.

II Sam. 12,24

^(1.7) A Salomon był ojcem Roboama, a Roboam ojcem Abiasza, a Abiasz ojcem Azafa.

I Kron. 3,10-14

^(1.8) A Azaf był ojcem Jozafata, a Jozafat ojcem Jorama, a Joram ojcem Ozjasza.

^(1.9) A Ozjasz był ojcem Joatama, a Joatam ojcem Achaza, a Achaz ojcem Ezechiasza.

^(1.10) A Ezechiasz był ojcem Manassesa, a Manasses ojcem Amona, a Amon ojcem Jozjasza.

^(1.11) A Jozjasz był ojcem Jechoniasza i braci jego w czasie uprowadzenia do Babilonu.

I Kron. 3,15 I Kron. 3,16

^(1.12) A po uprowadzeniu do Babilonu Jechoniasz był ojcem Salatiela, a Salatiel ojcem Zorobabela.

I Kron. 3,17 Ezdr. 3,2

^(1.13) A Zorobabel był ojcem Abijuda, a Abijud ojcem Eliakima, a Eliakim ojcem Azora.

^(1.14) A Azor był ojcem Sadoka, a Sadok ojcem Achima, a Achim ojcem Eliuda.

^(1.15) A Eliud był ojcem Eleazara, a Eleazar ojcem Matana, a Matan ojcem Jakuba.

^(1.16) A Jakub był ojcem Józefa, męża Marii, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem.

Mat. 27,17 Mat. 27,22

^(1.17) Tak więc wszystkich pokoleń od Abrahama do Dawida jest czternaście; od Dawida do uprowadzenia do Babilonu — pokoleń czternaście; od uprowadzenia do Babilonu do Chrystusa — pokoleń czternaście.

Narodzenie Jezusa

(Łuk. 2,1-7)

^(1.18) A z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak: Gdy matka jego, Maria, została poślubiona Józefowi, okazało się, że, zanim się zeszli, była brzemienna z Ducha Świętego.

Łuk. 1,35

^(1.19) A Józef, mąż jej, będąc prawym i nie chcąc jej zniesławić, miał zamiar potajemnie ją opuścić.

^(1.20) I gdy nad tym rozmyślał, oto ukazał mu się we śnie anioł Pański i rzekł: Józefie, synu Dawidowy, nie lękaj się przyjąć Marii, żony swej, albowiem to, co się w niej poczęło, jest z Ducha Świętego.

Mat. 1,18

^(1.21) A urodzi syna i nadasz mu imię Jezus; albowiem On zbawi lud swój od grzechów jego.

Łuk. 1,31 Łuk. 2,21 Dz. 4,12

^(1.22) A to wszystko się stało, aby się spełniło słowo Pańskie, wypowiedziane przez proroka:

Iz. 7,14

^(1.23) Oto panna pocznie i porodzi syna, i nadadzą mu imię Immanuel, co się wykłada: Bóg z nami.

^(1.24) A gdy Józef obudził się ze snu, uczynił tak, jak mu rozkazał anioł Pański i przyjął żonę swoją.

^(1.25) Ale nie obcował z nią, dopóki nie powiła syna, i nadał mu imię Jezus.

Łuk. 2,7

EWANGELIA MATEUSZA 2

Mędrcy ze Wschodu

^(2.1) Gdy zaś Jezus narodził się w Betlejemie Judzkim za króla Heroda, oto mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali:

Łuk. 2,1-7

^(2.2) Gdzie jest ten nowo narodzony król żydowski? Widzieliśmy bowiem gwiazdę jego na Wschodzie i przyszliśmy oddać mu pokłoń.

IV Mojż. 24,17

^(2.3) Gdy to usłyszał król Herod, zatrwożył się, a z nim cała Jerozolima.

^(2.4) I zgromadziwszy wszystkich arcykapłanów i nauczycieli ludu, wypytywał ich, gdzie się ma Chrystus narodzić?

^(2.5) A oni mu rzekli: W Betlejemie Judzkim; bo tak napisał prorok:

Mich. 5,2 Jan. 7,42

^(2.6) I ty, Betlejemie, ziemio judzka,
wcale nie jesteś najmniejsze między książęcymi miastami judzkimi,
z ciebie bowiem wyjdzie wódz, który paść będzie lud mój izraelski.

^(2.7) Wówczas Herod przywołał potajemnie mędrców, dokładnie dowiedział się od nich o czasie pojawienia się gwiazdy.

^(2.8) I posłał ich do Betlejem i rzekł: Idźcie, dokładnie się dowiedzcie o dziecięciu, a gdy je znajdziecie, donieście mi, abym i ja poszedł oddać mu pokłon.

^(2.9) Oni zaś, wysłuchawszy króla, odeszli. A oto gwiazda, którą ujrzeli na Wschodzie, wskazywała im drogę, a doszedłszy do miejsca, gdzie było dziecię, zatrzymała się.

^(2.10) A ujrzawszy gwiazdę, niezmiernie się uradowali.

^(2.11) I wszedłszy do domu, ujrzeli dziecię z Marią, matką jego, i upadłszy, oddali mu pokłon, potem otworzywszy swoje skarby, złożyli mu w darze złoto, kadzidło i mirrę.

Ps. 72,10 Ps. 72,15 Iz. 60,6

^(2.12) A ostrzeżeni we śnie, by nie wracali do Heroda, inną drogą powrócili do ziemi swojej.

Ucieczka do Egiptu

^(2.13) A gdy oni odeszli, oto anioł Pański ukazał się we śnie Józefowi i rzekł: Wstań, weź dziecię oraz matkę jego i uchodź do Egiptu, a bądź tam, dopóki ci nie powiem, albowiem Herod będzie poszukiwał dziecięcia, aby je zgładzić.

II Mojż. 2,15

^(2.14) Wstał więc i wziął dziecię oraz matkę jego w nocy, i udał się do Egiptu.

^(2.15) I przebywał tam aż do śmierci Heroda, aby się spełniło, co powiedział Pan przez proroka, mówiącego: Z Egiptu wezwałem syna mego.

Oz. 11,1

Rzeź dzieci w Betlejemie

^(2.16) Wtedy Herod, widząc, że mędrcy go zawiedli, rozgniewał się bardzo, wydał rozkaz, aby pozabijać wszystkie dzieci w Betlejemie i w całej jego okolicy, od dwóch lat i młodsze, według czasu, o którym się dokładnie dowiedział od mędrców.

^(2.17) Wówczas spełniło się, co powiedziano przez Jeremiasza, proroka, mówiącego:

Jer. 31,15

^(2.18) Słyszano głos w Rama, płacz i żałosną skargę. Rachel opłakuje dzieci swoje i nie daje się pocieszyć, bo ich nie ma.

I Mojż. 35,19

Powrót z Egiptu

^(2.19) A gdy Herod umarł, oto anioł Pański ukazał się we śnie Józefowi w Egipcie, mówiąc:

^(2.20) Wstań, weź dziecię oraz matkę jego i idź do ziemi izraelskiej, zmarli bowiem ci, którzy nastawali na życie dziecięcia.

II Mojż. 4,19

^(2.21) Wstał więc, wziął dziecię oraz matkę jego i powrócił do ziemi izraelskiej.

^(2.22) Ale gdy usłyszał, że Archelaus króluje w Judei po ojcu swoim, Herodzie, bał się tam iść, ostrzeżony jednak we śnie, udał się w strony Galilei.

^(2.23) A przyszedłszy tam, zamieszkał w mieście zwanym Nazaret, aby się spełniło, co powiedziano przez proroków, iż Nazarejczykiem nazwany będzie.

Łuk. 1,26 Łuk. 2,39 Iz. 11,1 Iz. 53,2 Jan. 1,46

EWANGELIA MATEUSZA 3

Kazanie Jana Chrzciciela

(Mar. 1,1-8 Łuk. 3,1-17)

^(3.1) A w one dni przyszedł Jan Chrzciciel, każąc na pustyni judzkiej i mówiąc:

Łuk. 1,13

^(3.2) Upamiętajcie się, albowiem przybliżyło się Królestwo Niebios.

Mat. 4,17

^(3.3) Albowiem ten ci to jest, o którym Izajasz prorok mówił, wypowiadając te słowa:

Głos wołającego na pustyni:
Gotujcie drogę Pańską,
Prostujcie ścieżki jego

Iz. 40,3 Jan. 1,23

^(3.4) A sam Jan miał odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany wokół bioder swoich, a za pokarm miał szarańczę i miód leśny.

II Król. 1,8

^(3.5) Wtedy wychodziła do niego Jerozolima oraz cała Judea i cała okolica nadjordańska.

^(3.6) I byli chrzczeni przezeń w rzece Jordanie, wyznając grzechy swoje.

^(3.7) A gdy ujrzał wielu faryzeuszów i saduceuszów, przychodzących do chrztu, rzekł do nich: Plemię żmijowe, kto was ostrzegł przed przyszłym gniewem?

Mat. 12,34 Mat. 23,33 I Mojż. 3,15

^(3.8) Wydawajcie więc owoc godny upamiętania;

^(3.9) Niech wam się nie zdaje, że możecie wmawiać w siebie: Ojca mamy Abrahama; powiadam wam bowiem, że Bóg może z tych kamieni wzbudzić dzieci Abrahamowi.

Rzym. 2,28 Rzym. 2,29 Rzym. 4,12 Jan. 8,33 Jan. 8,39

^(3.10) A już i siekiera do korzenia drzew jest przyłożona; wszelkie więc drzewo, które nie wydaje owocu dobrego, zostaje wycięte i w ogień wrzucone.

Łuk. 13,6-9 Jan. 15,6

^(3.11) Ja was chrzczę wodą, ku upamiętaniu, ale Ten, który po mnie idzie, jest mocniejszy niż ja; jemu nie jestem godzien i sandałów nosić; On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem.

Jan. 1,15 Jan. 1,26 Jan. 1,27 Jan. 1,33 Dz. 1,5

^(3.12) W ręku jego jest wiejadło, by oczyścić klepisko swoje, i zbierze pszenicę swoją do spichlerza, lecz plewy spali w ogniu nieugaszonym.

Mat. 13,30

Chrzest Jezusa

(Mar. 1,9-11 Łuk. 3,21-22)

^(3.13) Wtedy przyszedł Jezus z Galilei nad Jordan, do Jana, aby się dać ochrzcić przez niego.

^(3.14) Ale Jan odmawiał mu, mówiąc: Ja potrzebuję chrztu od ciebie, a ty przychodzisz do mnie?

^(3.15) A Jezus, odpowiadając, rzekł do niego: Ustąp teraz, albowiem godzi się nam wypełnić wszelką sprawiedliwość. Tedy mu ustąpił.

^(3.16) A gdy Jezus został ochrzczony, wnet wystąpił z wody, i oto otworzyły się niebiosa, i ujrzał Ducha Bożego, który zstąpił w postaci gołębicy i spoczął na nim.

^(3.17) I oto rozległ się głos z nieba: Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem.

Mat. 17,5 Ps. 2,7 Iz. 42,1

EWANGELIA MATEUSZA 4

Kuszenie Jezusa

(Mar. 1,12-13 Łuk. 4,1-13)

^(4.1) Wtedy Duch zaprowadził Jezusa na pustynię, aby go kusił diabeł.

Hebr. 4,15

^(4.2) A gdy pościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, wówczas łaknął.

II Mojż. 34,28 I Król. 19,8

^(4.3) I przystąpił do niego kusiciel, i rzekł mu: Jeżeli jesteś Synem Bożym, powiedz, aby te kamienie stały się chlebem.

I Mojż. 3,1-7

^(4.4) A On odpowiadając, rzekł: Napisano: Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.

V Mojż. 8,3

^(4.5) Wtedy wziął go diabeł do miasta świętego i postawił go na szczycie świątyni.

Mat. 27,53

^(4.6) I rzekł mu: Jeżeli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, napisano bowiem: Aniołom swoim przykaże o tobie, abyś nie zranił o kamień nogi swojej.

Ps. 91,11 Ps. 91,12

^(4.7) Jezus mu rzekł: Napisane jest również: Nie będziesz kusił Pana, Boga swego.

V Mojż. 6,16

^(4.8) Znowu wziął go diabeł na bardzo wysoką górę i pokazał mu wszystkie królestwa świata oraz chwałę ich.

^(4.9) I rzekł mu: To wszystko dam ci, jeśli upadniesz i złożysz mi pokłon.

^(4.10) Wtedy rzekł mu Jezus: Idź precz, szatanie! Albowiem napisano: Panu Bogu swemu pokłon oddawać i tylko jemu służyć będziesz.

V Mojż. 6,13

^(4.11) Wtedy opuścił go diabeł, a aniołowie przystąpili i służyli mu.

Jan. 1,51 Hebr. 1,6 Hebr. 1,14

Początek nauczania w Kafarnaum

(Mar. 1,14-15 Łuk. 4,14-15)

^(4.12) A gdy Jezus usłyszał, że Jana uwięziono, usunął się do Galilei.

Mat. 14,3

^(4.13) I opuściwszy Nazaret, przyszedł i zamieszkał w Kafarnaum, nad morzem, na pograniczu krain Zebulona i Naftalego,

Jan. 2,12

^(4.14) Aby się wypełniło, co było powiedziane przez proroka Izajasza, mówiącego:

Iz. 8,23 Iz. 9,1

^(4.15) Ziemia Zebulona i ziemia Naftalego,
wzdłuż drogi morskiej, Zajordanie, Galilea pogan,
^(4.16) Lud, pogrążony w mroku, ujrzał światłość wielką,
i tym, którzy siedzieli w krainie i cieniu śmierci, rozbłysła jasność.

^(4.17) Odtąd począł Jezus kazać i mówić: Upamiętajcie się, przybliżyło się bowiem Królestwo Niebios.

Mat. 3,2

Powołanie pierwszych uczniów

(Mar. 1,16-20 Łuk. 5,1-11)

^(4.18) A idąc wzdłuż wybrzeża Morza Galilejskiego, ujrzał dwu braci: Szymona, zwanego Piotrem, i Andrzeja, brata jego, którzy zarzucali sieć w morze, byli bowiem rybakami.

Jan. 1,40

^(4.19) I rzekł do nich: Pójdźcie za mną, a zrobię was rybakami ludzi!

Mat. 13,47 Ezech. 47,10

^(4.20) A oni natychmiast porzucili sieci i poszli za nim.

Mat. 19,27

^(4.21) I odszedłszy stamtąd dalej, ujrzał innych dwu braci, Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata jego, którzy wraz z ojcem swoim, Zebedeuszem, naprawiali w łodzi swoje sieci, i powołał ich.

^(4.22) A oni zaraz opuścili łódź oraz ojca swego i poszli za nim.

Uzdrawianie chorych w Galilei

(Łuk. 6,17-19)

^(4.23) I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w ich synagogach i głosząc ewangelię o Królestwie i uzdrawiając wszelką chorobę i wszelką niemoc wśród ludu.

Mar. 1,39 Łuk. 4,15 Łuk. 4,44 Dz. 10,38

^(4.24) I rozeszła się wieść o nim po całej Syrii. I przynosili do niego wszystkich, którzy się źle mieli i byli nawiedzeni różnymi chorobami i cierpieniami, opętanych, epileptyków i sparaliżowanych, a On uzdrawiał ich.

Mar. 6,55

^(4.25) I szły za nim liczne rzesze z Galilei i z Dziesięciogrodu, i z Jerozolimy, i z Judei, i z Zajordania.

Mar. 3,7 Mar. 3,8 Łuk. 6,17-19

EWANGELIA MATEUSZA 5

Kazanie na górze

^(5.1) Tedy Jezus, widząc tłumy, wstąpił na górę. A gdy usiadł, przystąpili do niego jego uczniowie.

Łuk. 6,20-49

^(5.2) I otworzywszy usta swoje, nauczał ich, mówiąc:

Błogosławieństwa

(Łuk. 6,20-23)

^(5.3) Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem ich jest Królestwo Niebios.

Iz. 57,15

^(5.4) Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.

Ps. 126,5 Iz. 61,3 Obj. 7,17

^(5.5) Błogosławieni cisi, albowiem oni posiądą ziemię.

Ps. 37,11

^(5.6) Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.

^(5.7) Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.

Jak. 2,13

^(5.8) Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.

Ps. 24,4 Ps. 51,10 Ps. 73,1 I Jana. 3,2 I Jana. 3,3

^(5.9) Błogosławieni pokój czyniący, albowiem oni synami Bożymi będą nazwani.

Hebr. 12,4

^(5.10) Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie z powodu sprawiedliwości, albowiem ich jest Królestwo Niebios.

I Piotra 3,14

^(5.11) Błogosławieni jesteście, gdy wam złorzeczyć i prześladować was będą i kłamliwie mówić na was wszelkie zło ze względu na mnie!

I Piotra 4,14

^(5.12) Radujcie i weselcie się, albowiem zapłata wasza obfita jest w niebie; tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami.

Jak. 5,10 Hebr. 11,33-38

Podobieństwo o soli i światłości

(Mar. 9,50 Mar. 4,21 Łuk. 14,34-35 Łuk. 11,33)

^(5.13) Wy jesteście solą ziemi; jeśli tedy sól zwietrzeje, czymże ją nasolą? Na nic więcej już się nie przyda, tylko aby była precz wyrzucona i przez ludzi podeptana.

^(5.14) Wy jesteście światłością świata; nie może się ukryć miasto położone na górze.

Jan. 8,12

^(5.15) Nie zapalają też świecy i nie stawiają jej pod korcem, lecz na świeczniku, i świeci wszystkim, którzy są w domu.

Mar. 4,21

^(5.16) Tak niechaj świeci wasza światłość przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie.

Ef. 5,8 Ef. 5,9 I Piotra 2,12

Stare i nowe prawo

^(5.17) Nie mniemajcie, że przyszedłem rozwiązać zakon albo proroków; nie przyszedłem rozwiązać, lecz wypełnić.

Mat. 3,5 Rzym. 3,31 Rzym. 10,4

^(5.18) Bo zaprawdę powiadam wam: Dopóki nie przeminie niebo i ziemia, ani jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z zakonu, aż wszystko to się stanie.

Łuk. 16,17 Łuk. 21,33

^(5.19) Ktokolwiek by tedy rozwiązał jedno z tych przykazań najmniejszych i nauczałby tak ludzi, najmniejszym będzie nazwany w Królestwie Niebios; a ktokolwiek by czynił i nauczał, ten będzie nazwany wielkim w Królestwie Niebios.

Jak. 2,10 I Kor. 15,9

^(5.20) Albowiem powiadam wam: Jeśli sprawiedliwość wasza nie będzie obfitsza niż sprawiedliwość uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do Królestwa Niebios.

Gniew i przebaczenie

(Łuk. 12,57-59)

^(5.21) Słyszeliście, iż powiedziano przodkom: Nie będziesz zabijał, a kto by zabił, pójdzie pod sąd.

II Mojż. 20,13 II Mojż. 21,12 III Mojż. 24,17 V Mojż. 17,8

^(5.22) A Ja wam powiadam, że każdy, kto się gniewa na brata swego, pójdzie pod sąd, a kto by rzekł bratu swemu: Racha, stanie przed Radą Najwyższą, a kto by rzekł: Głupcze, pójdzie w ogień piekielny.

I Jana. 3,15

^(5.23) Jeślibyś więc składał dar swój na ołtarzu i tam wspomniałbyś, iż brat twój ma coś przeciwko tobie,

Mar. 11,25

^(5.24) Zostaw tam dar swój na ołtarzu, odejdź i najpierw pojednaj się z bratem swoim, a potem przyszedłszy, złóż dar swój.

^(5.25) Pogódź się rychło z przeciwnikiem swoim, póki jesteś z nim w drodze, aby cię przeciwnik nie podał sędziemu, a sędzia słudze, i abyś nie został wtrącony do więzienia.

Mat. 6,14 Mat. 6,15 Mat. 18,35 Łuk. 12,58 Łuk. 12,59

^(5.26) Zaprawdę powiadam ci, nie wyjdziesz stamtąd, aż oddasz ostatni grosz.

Cudzołóstwo

(Mat. 18,8-9 Mat. 19,9 Mar. 9,43-48 Mar. 10,11-12 Łuk. 16,18)

^(5.27) Słyszeliście, iż powiedziano: Nie będziesz cudzołożył.

II Mojż. 20,14

^(5.28) A Ja wam powiadam, że każdy kto patrzy na niewiastę i pożąda jej, już popełnił z nią cudzołóstwo w sercu swoim.

Job. 31,1 II Piotra 2,14

^(5.29) Jeśli tedy prawe oko twoje gorszy cię, wyłup je i odrzuć od siebie, albowiem będzie pożyteczniej dla ciebie, że zginie jeden z członków twoich, niż żeby całe ciało twoje miało pójść do piekła.

Mat. 18,8 Mat. 9 Mar. 9,43 Mar. 9,47 Kol. 3,5

^(5.30) A jeśli prawa ręka twoja cię gorszy, odetnij ją i odrzuć od siebie, albowiem będzie pożyteczniej dla ciebie, że zginie jeden z członków twoich, niż żeby miało całe ciało twoje znaleźć się w piekle.

^(5.31) Powiedziano też: Ktokolwiek by opuścił żonę swoją, niech jej da list rozwodowy.

Mat. 19,3-9 V Mojż. 24,1

^(5.32) A Ja wam powiadam, że każdy, kto opuszcza żonę swoją, wyjąwszy powód wszeteczeństwa, prowadzi ją do cudzołóstwa, a kto by opuszczoną poślubił, cudzołoży.

Łuk. 16,18 I Kor. 7,10 I Kor. 7,11

Krzywoprzysięstwo

^(5.33) Słyszeliście także, że powiedziano przodkom: Nie będziesz fałszywie przysięgał, ale dotrzymasz Panu przysiąg swoich.

II Mojż. 20,7 III Mojż. 19,12 IV Mojż. 30,2

^(5.34) A Ja wam powiadam, abyście w ogóle nie przysięgali ani na niebo, gdyż jest tronem Boga,

Mat. 23,16-22 Iz. 66,1 Dz. 7,49

^(5.35) Ani na ziemię, gdyż jest podnóżkiem stóp jego, ani na Jerozolimę, gdyż jest miastem wielkiego króla;

Ps. 48,2

^(5.36) Ani na głowę swoją nie będziesz przysięgał, gdyż nie możesz uczynić nawet jednego włosa białym lub czarnym.

^(5.37) Niechaj więc mowa wasza będzie: Tak — tak, nie — nie, bo co ponadto jest, to jest od złego.

II Kor. 1,17 Jak. 5,12

Zemsta

(Łuk. 6,29-30)

^(5.38) Słyszeliście, iż powiedziano: Oko za oko, ząb za ząb.

III Mojż. 24,19 III Mojż. 20

^(5.39) A Ja wam powiadam: Nie sprzeciwiajcie się złemu, a jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi.

Jan. 18,22 Jan. 18,23 III Mojż. 19,18

^(5.40) A temu, kto chce się z tobą procesować i zabrać ci szatę, zostaw i płaszcz.

I Kor. 6,7

^(5.41) A kto by cię przymuszał, żebyś szedł z nim jedną milę, idź z nim i dwie.

^(5.42) Temu, kto cię prosi, daj, a od tego, który chce od ciebie pożyczyć, nie odwracaj się.

Miłość bliźniego

(Łuk. 6,27-28 Łuk. 6,32-36)

^(5.43) Słyszeliście, że powiedziano: Będziesz miłował bliźniego swego, a będziesz miał w nienawiści nieprzyjaciela swego.

III Mojż. 19,18

^(5.44) A Ja wam powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują,

II Mojż. 23,4 II Mojż. 23,5 Rzym. 12,14 Rzym. 12,20 Łuk. 23,34 Dz. 7,59

^(5.45) Abyście byli synami Ojca waszego, który jest w niebie, bo słońce jego wschodzi nad złymi i dobrymi i deszcz pada na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.

Ef. 5,1

^(5.46) Bo jeślibyście miłowali tylko tych, którzy was miłują, jakąż macie zapłatę? Czyż i celnicy tego nie czynią?

^(5.47) A jeślibyście pozdrawiali tylko braci waszych, cóż osobliwego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią?

^(5.48) Bądźcie wy tedy doskonali, jak Ojciec wasz niebieski doskonały jest.

III Mojż. 19,2

EWANGELIA MATEUSZA 6

Jałmużna

^(6.1) Baczcie też, byście pobożności swojej nie wynosili przed ludźmi, aby was widziano; inaczej nie będziecie mieli zapłaty u Ojca waszego, który jest w niebie.

^(6.2) Gdy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak to czynią obłudnicy w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę powiadam wam: Odbierają zapłatę swoją.

^(6.3) Ale ty, gdy dajesz jałmużnę, niechaj nie wie lewica twoja, co czyni prawica twoja,

Mat. 25,37-40 Rzym. 12,8

^(6.4) Aby twoja jałmużna była ukryta, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie.

Modlitwa

^(6.5) A gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy, gdyż oni lubią modlić się, stojąc w synagogach i na rogach ulic, aby pokazać się ludziom; zaprawdę powiadam wam: Otrzymali zapłatę swoją.

Mat. 23,5 Mat. 23,6

^(6.6) Ale ty, gdy się modlisz, wejdź do komory swojej, a zamknąwszy drzwi za sobą, módl się do Ojca swego, który jest w ukryciu, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie.

II Król. 4,33

^(6.7) A modląc się, nie bądźcie wielomówni jak poganie; albowiem oni mniemają, że dla swej wielomówności będą wysłuchani.

Iz. 1,15

^(6.8) Nie bądźcie do nich podobni, gdyż wie Bóg, Ojciec wasz, czego potrzebujecie, przedtem zanim go poprosicie.

Mat. 6,32

„Ojcze Nasz”

(Łuk. 11,2-4)

^(6.9) A wy tak się módlcie:
Ojcze nasz, któryś jest w niebie,
Święć się imię twoje,

Jan. 17,6

^(6.10) Przyjdź Królestwo twoje,
Bądź wola twoja, jak w niebie, tak i na ziemi.

Mat. 7,21 Łuk. 22,42

^(6.11) Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj,
^(6.12) I odpuść nam nasze winy, jak i my odpuszczamy naszym winowajcom;

Mat. 14,15 Mat. 18,21-35

^(6.13) I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego;
Albowiem twoje jest Królestwo i moc, i chwała na wieki wieków. Amen.

I Kron. 29,11-13 Jan. 17,11 Jan. 17,15

^(6.14) Bo jeśli odpuścicie ludziom ich przewinienia, odpuści i wam Ojciec wasz niebieski.

^(6.15) A jeśli nie odpuścicie ludziom, i Ojciec wasz nie odpuści wam przewinień waszych.

Mar. 11,25 Mar. 11,26

Post

^(6.16) A gdy pościcie, nie bądźcie smętni jak obłudnicy; szpecą bowiem twarze swoje, aby ludziom pokazać, że poszczą. Zaprawdę powiadam wam: Odbierają zapłatę swoją.

Iz. 58,5-9

^(6.17) Ale ty, gdy pościsz, namaść głowę swoją i umyj twarz swoją.

^(6.18) Aby nie ludzie cię widzieli, że pościsz, lecz Ojciec twój, który jest w ukryciu, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie.

Prawdziwy skarb

(Łuk. 12,33-34)

^(6.19) Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie je mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje podkopują i kradną;

^(6.20) Ale gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie podkopują i nie kradną.

Mat. 19,21 Kol. 3,1 Kol. 3,2

^(6.21) Albowiem gdzie jest skarb twój — tam będzie i serce twoje.

Światłość i ciemność

(Łuk. 11,34-36)

^(6.22) Światłem ciała jest oko. Jeśli tedy oko twoje jest zdrowe, całe ciało twoje jasne będzie.

^(6.23) A jeśliby oko twoje było chore, całe ciało twoje będzie ciemne. Jeśli tedy światło, które jest w tobie, jest ciemnością, sama ciemność jakaż będzie!

Mat. 20,15

Nie troszczcie się

(Łuk. 16,13 Łuk. 12,22-31)

^(6.24) Nikt nie może dwom panom służyć, gdyż albo jednego nienawidzić będzie, a drugiego miłować, albo jednego trzymać się będzie, a drugim pogardzi. Nie możecie Bogu służyć i mamonie.

^(6.25) Dlatego powiadam wam: Nie troszczcie się o życie swoje, co będziecie jedli albo co będziecie pili, ani o ciało swoje, czym się przyodziewać będziecie. Czyż życie nie jest czymś więcej niż pokarm, a ciało niż odzienie?

Fil. 4,6 I Piotra 5,7 I Tym. 6,6 Hebr. 13,5

^(6.26) Spójrzcie na ptaki niebieskie, że nie sieją ani żną, ani zbierają do gumien, a Ojciec wasz niebieski żywi je; czyż wy nie jesteście daleko zacniejsi niż one?

Mat. 10,29-31

^(6.27) A któż z was, troszcząc się, może dodać do swego wzrostu jeden łokieć?

^(6.28) A co do odzienia, czemu się troszczycie? Przypatrzcie się liliom polnym, jak rosną; nie pracują ani przędą.

^(6.29) A powiadam wam: Nawet Salomon w całej chwale swojej nie był tak przyodziany, jak jedna z nich.

I Król. 10

^(6.30) Jeśli więc Bóg tak przyodziewa trawę polną, która dziś jest, a jutro będzie w piec wrzucona, czyż nie o wiele więcej was, o małowierni?

^(6.31) Nie troszczcie się więc i nie mówcie: Co będziemy jeść? albo: Co będziemy pić? albo: Czym się będziemy przyodziewać?

^(6.32) Bo tego wszystkiego poganie szukają; albowiem Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie.

Mat. 6,8

^(6.33) Ale szukajcie najpierw Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a wszystko inne będzie wam dodane.

Rzym. 14,17 I Król. 3,13 I Król. 3,14 Ps. 37,4 Ps. 37,25

^(6.34) Nie troszczcie się więc o dzień jutrzejszy, gdyż dzień jutrzejszy będzie miał własne troski. Dosyć ma dzień swego utrapienia.

II Mojż. 16,19

EWANGELIA MATEUSZA 7

Nie sądźcie

(Łuk. 6,37-38 Łuk. 6,41-42)

^(7.1) Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni.

Rzym. 2,1 I Kor. 4,5

^(7.2) Albowiem jakim sądem sądzicie, takim was osądzą, i jaką miarą mierzycie, taką i wam odmierzą.

Mar. 4,24

^(7.3) A czemu widzisz źdźbło w oku brata swego, a belki w oku swoim nie dostrzegasz?

^(7.4) Albo jak powiesz bratu swemu: Pozwól, że wyjmę źdźbło z oka twego, a oto belka jest w oku twoim?

^(7.5) Obłudniku, wyjmij najpierw belkę z oka swego, a wtedy przejrzysz, aby wyjąć źdźbło z oka brata swego.

^(7.6) Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie pereł swoich przed wieprze, by ich snadź nie podeptały nogami swymi i obróciwszy się, nie rozszarpały was.

Mat. 10,11

Zachęta do modlitwy

(Łuk. 11,9-13)

^(7.7) Proście, a będzie wam dane, szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam.

Mar. 11,24 Łuk. 11,9-13 Jer. 29,13 Jer. 29,14 Jan. 14,13 Jan. 16,23

^(7.8) Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje, a kto szuka, znajduje, a kto kołacze, temu otworzą.

^(7.9) Czy jest między wami taki człowiek, który, gdy go syn będzie prosił o chleb, da mu kamień?

^(7.10) Albo, gdy go będzie prosił o rybę, da mu węża?

^(7.11) Jeśli tedy wy, będąc złymi, potraficie dawać dobre dary dzieciom swoim, o ileż więcej Ojciec wasz, który jest w niebie, da dobre rzeczy tym, którzy go proszą.

Jak. 1,17

^(7.12) A więc wszystko, cobyście chcieli, aby wam ludzie czynili, to i wy im czyńcie; taki bowiem jest zakon i prorocy.

Mat. 22,39 Mat. 22,40 Rzym. 13,8-10

Dwie drogi

(Łuk. 13,24)

^(7.13) Wchodźcie przez ciasną bramę; albowiem szeroka jest brama i przestronna droga, która wiedzie na zatracenie, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą.

Łuk. 13,24 Jan. 10,7 Jan. 10,9

^(7.14) A ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do żywota; i niewielu jest tych, którzy ją znajdują.

Mat. 19,24 Dz. 14,22

Drzewo i jego owoc

(Łuk. 6,43-44)

^(7.15) Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w odzieniu owczym, wewnątrz zaś są wilkami drapieżnymi!

Mat. 24,4 Mat. 24,5 Mat. 24,24 Dz. 20,29

^(7.16) Po ich owocach poznacie ich. Czyż zbierają winogrona z cierni albo z ostu figi?

Gal. 5,19-22 Jak. 3,12

^(7.17) Tak każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, ale złe drzewo wydaje złe owoce.

Mat. 12,33

^(7.18) Nie może dobre drzewo rodzić złych owoców, ani złe drzewo rodzić dobrych owoców.

^(7.19) Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, wycina się i rzuca w ogień.

Mat. 3,10 Jan. 15,2 Jan. 6

^(7.20) Tak więc po owocach poznacie ich.

Słowa a czyny

(Łuk. 6,46 Łuk. 13,25-27)

^(7.21) Nie każdy, kto do mnie mówi: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa Niebios; lecz tylko ten, kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie.

Mat. 21,29 Rzym. 2,13 Jak. 1,22 Jak. 1,25 Jak. 2,14 I Kor. 12,3

^(7.22) W owym dniu wielu mi powie: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w imieniu twoim i w imieniu twoim nie wypędzaliśmy demonów, i w imieniu twoim nie czyniliśmy wielu cudów?

Jer. 14,14 Jer. 27,15 Łuk. 13,25-27 I Kor. 13,1 I Kor. 13,2

^(7.23) A wtedy im powiem: Nigdy was nie znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie.

Mat. 13,41 Mat. 25,41 II Tym. 2,19 Ps. 6,9

Dwa fundamenty

(Łuk. 6,47-49 Mar. 1,22)

^(7.24) Każdy więc, kto słucha tych słów moich i wykonuje je, będzie przyrównany do męża mądrego, który zbudował dom swój na opoce.

Mat. 7,21

^(7.25) I spadł deszcz ulewny, i wezbrały rzeki, i powiały wiatry, i uderzyły na ów dom, ale on nie runął, gdyż był zbudowany na opoce.

^(7.26) A każdy, kto słucha tych słów moich, lecz nie wykonuje ich, przyrównany będzie do męża głupiego, który zbudował swój dom na piasku.

^(7.27) I spadł ulewny deszcz, i wezbrały rzeki, i powiały wiatry, i uderzyły na ów dom, i runął, a upadek jego był wielki.

Ezech. 13,10 Ezech. 13,11

^(7.28) A gdy Jezus dokończył tych słów, zdumiewały się tłumy nad nauką jego.

Mat. 11,1 Mat. 13,53 Mat. 19,1 Mat. 26,1 Mar. 1,22 Łuk. 4,32

^(7.29) Albowiem uczył je jako moc mający, a nie jak ich uczeni w Piśmie.

Jan. 7,46

EWANGELIA MATEUSZA 8

Oczyszczenie trędowatego

(Mar. 1,40-45 Łuk. 5,12-16)

^(8.1) A gdy zstąpił z góry, poszło za nim wielkie mnóstwo ludu.

^(8.2) I oto trędowaty, przystąpiwszy, złożył mu pokłon, mówiąc: Panie, jeśli chcesz, możesz mię oczyścić.

^(8.3) I wyciągnąwszy rękę, dotknął się go, mówiąc: Chcę, bądź oczyszczony! I natychmiast został oczyszczony z trądu.

^(8.4) I rzekł mu Jezus: Bacz, abyś nikomu nie mówił, lecz idź, ukaż się kapłanowi i ofiaruj nakazany przez Mojżesza dar na świadectwo dla nich.

Mat. 9,30 Mar. 7,36 Łuk. 17,14 III Mojż. 13,49 III Mojż. 14,2-32

Uzdrowienie sługi setnika

(Łuk. 7,1-10)

^(8.5) A gdy wszedł do Kafarnaum, przystąpił do niego setnik, prosząc go

Jan. 4,47

^(8.6) I mówiąc: Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi.

^(8.7) Rzekł mu Jezus: Przyjdę i uzdrowię go.

^(8.8) A odpowiadając setnik rzekł: Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiony sługa mój.

^(8.9) Bo i ja jestem człowiekiem podległym władzy i mam pod sobą żołnierzy; i mówię temu: Idź, a idzie; innemu zaś: Przyjdź, a przychodzi; i słudze swemu: Czyń to, a czyni.

^(8.10) Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za nim: Zaprawdę powiadam wam, u nikogo w Izraelu tak wielkiej wiary nie znalazłem.

Mat. 15,28

^(8.11) A powiadam wam, że wielu przybędzie ze wschodu i zachodu, i zasiądą do stołu z Abrahamem i z Izaakiem, i z Jakubem w Królestwie Niebios.

Łuk. 13,28 Łuk. 13,29 Iz. 49,12 Iz. 59,19 Mal. 1,11 Ps. 107,3

^(8.12) Synowie Królestwa zaś będą wyrzuceni do ciemności na zewnątrz; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

Mat. 22,13 Mat. 24,51 Mat. 25,30

^(8.13) I rzekł Jezus do setnika: Idź, a jak uwierzyłeś, niech ci się stanie! I został uzdrowiony sługa w tej godzinie.

Mat. 9,29 Mat. 15,28

Uzdrowienie teściowej Piotra i wielu innych

(Mar. 1,29-34 Łuk. 4,38-41)

^(8.14) A gdy Jezus wszedł do domu Piotra, ujrzał teściową jego, leżącą w gorączce.

I Kor. 9,5

^(8.15) I dotknął się ręki jej, i ustąpiła gorączka; ona zaś wstała i posługiwała mu.

^(8.16) A gdy nastał wieczór, przywiedli do niego wielu opętanych, a On wypędzał duchy słowem i uzdrawiał wszystkich, którzy się źle mieli,

^(8.17) Aby się spełniło, co przepowiedziano przez Izajasza proroka, mówiącego: On niemoce nasze wziął na siebie i choroby nasze poniósł.

Iz. 53,4

Potrzeba wyrzeczeń

(Łuk. 9,57-62)

^(8.18) A Jezus, widząc lud wokół siebie, kazał przeprawić się na drugą stronę.

Mar. 4,35 Łuk. 8,22

^(8.19) I przystąpił jeden z uczonych w Piśmie, i rzekł do niego: Nauczycielu, pójdę za tobą, dokądkolwiek pójdziesz.

^(8.20) I rzekł mu Jezus: Lisy mają jamy i ptaki niebieskie gniazda, ale Syn Człowieczy nie ma, gdzie by głowę skłonił.

II Kor. 8,9

^(8.21) A drugi z uczniów rzekł do niego: Panie, pozwól mi wpierw odejść i pogrzebać ojca mojego.

I Król. 19,20

^(8.22) Ale Jezus rzekł mu: Pójdź za mną, a umarli niechaj grzebią umarłych swoich.

Jan. 1,43 Jan. 5,25 Rzym. 6,13

Uciszenie burzy

(Mar. 4,35-41 Łuk. 8,22-25)

^(8.23) A gdy wsiadł do łodzi, poszli za nim uczniowie jego.

^(8.24) I oto nawałnica wielka powstała na morzu tak, że fale łódź przykrywały. On zaś spał.

Ps. 4,8

^(8.25) I podszedłszy do niego zbudzili go słowami: Panie, ratuj, giniemy!

^(8.26) A On rzekł do nich: Czemu jesteście bojaźliwi, małowierni? Potem wstał, zgromił wiatry i morze i nastała wielka cisza.

Mat. 14 Mat. 14,31 Mat. 16,8

^(8.27) Ludzie zaś dziwili się, mówiąc: Kim jest Ten, że nawet wiatry i morze są mu posłuszne?

Uzdrowienie dwóch opętanych

(Mar. 5,1-20 Łuk. 8,26-39)

^(8.28) A gdy przybył na drugą stronę, do krainy Gadareńczyków, zabiegli mu drogę dwaj opętani, wychodzący z grobów, bardzo groźni, tak iż nikt nie mógł przechodzić tą drogą.

^(8.29) I poczęli krzyczeć tymi słowy: Cóż my mamy z tobą, Synu Boży? Przyszedłeś tu przed czasem dręczyć nas?

Łuk. 4,41 II Piotra 2,4

^(8.30) A opodal od nich była wielka trzoda pasących się świń.

^(8.31) Tedy go demony prosiły, mówiąc: Jeśli nas wypędzasz, to poślij nas w tę trzodę świń.

^(8.32) I rzekł im: Idźcie! A one wyszedłszy, weszły w świnie. I oto cała trzoda ruszyła pędem po urwisku do morza i zginęła w wodach.

^(8.33) A pasterze uciekli i poszedłszy do miasta, opowiedzieli wszystko, także i to, co się stało z opętanymi.

^(8.34) Wtedy całe miasto wyszło na spotkanie Jezusa, a ujrzawszy go, prosili, aby odszedł z ich krainy.

To jest fragment Nowego Testamentu i Psalmów. Pełna wersja do nabycia w dobrych księgarniach z ebookami.