-
W empik go
O Kamilu, który patrzy rękami - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 stycznia 2016
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
O Kamilu, który patrzy rękami - ebook
Pięcioletni Kamil jest niewidomy. Ale czy to powód, żeby się go bać, litować nad nim albo natrętnie się o niego troszczyć? Stanowczo nie! On sam całkiem dobrze sobie radzi i jak każdy chłopiec miewa szalone pomysły i niezwykłe przygody. Wspólnie ze starszą siostra Zuzią świetnie się bawią, robią sobie psikusy, a kiedy trzeba – stają za sobą murem.
Książka oswaja z nieznanym światem, w którym patrzy się rękami.
| Kategoria: | Dla dzieci |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8118-026-9 |
| Rozmiar pliku: | 8,3 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Zuzia ma sześć lat i pięcioletniego brata Kamila, który ma jasne włosy. Możemy też zacząć od Kamila: ma pięć lat i sześcioletnią siostrę Zuzię o kasztanowych włosach. Ale Kamil nie wie, jaki kolor mają kasztany, gdyż urodził się niewidomy.
Jak to jest być niewidomym? Zamknij oczy, a jeszcze lepiej zawiąż je sobie szalikiem. Teraz idź do łazienki i umyj ręce. Tylko nie wpadnij do pralki! Przecież nie jesteś brudną skarpetką. Idź, ja tu zaczekam.
Trudne, prawda? A Kamil ma tak ciągle. Nie wie, jak wyglądają mama i tata, i cały świat. Czy jest nieszczęśliwy? Wcale nie! Na przykład wczoraj. Mama poprosiła:
– Milek, nakryj stół do kolacji.
W domu wszyscy mówią na Kamila Milek. To taki skrót od Ka-milek.
Kamil pamięta, gdzie co jest w kuchni. Wyciągnął z lodówki maselniczkę, talerzyki z ogórkami i serem, miseczki z twarożkiem i oliwkami. Położył je wszystkie na stole. Potem poszedł do swojego pokoju.
Chwilę później do kuchni weszła mama.
– Milek, coś ty narobił?! – krzyknęła. Na stole stały talerzyki i miseczki z… psim jedzeniem! Chyba jeszcze nie powiedziałem, że w domu jest pies, Lupi. To jego karma leżała na talerzykach i w miseczkach.
Kamil wrócił do kuchni, ale nie zobaczył karmy Lupiego na stole. Przecież jest niewidomy. Dlatego na pytanie mamy: „Milek, coś ty narobił?” odpowiedział z dumą:
– Przygotowałem pyszną kolację.
– Nie wiedziałam, że Lupi zaprosił gości – odparła mama. – I że będą jeść widelcami.
Ktoś parsknął śmiechem spod stołu. Kto taki? Przecież nie Lupi. Zuzia. To ona schowała maselniczkę i tak dalej i położyła na stole talerzyki z jedzeniem Lupiego. Bo Zuzia uwielbia robić kawały.
Kamil wymacał psią karmę na stole. I postanowił odpłacić siostrze pięknym za nadobne.
Kolacja się opóźniła, bo Zuzia musiała nakryć stół dla ludzi, a nie dla psów. Ale nikt się na nią nie gniewał; przecież taki żart to nic złego.
W czasie kolacji Kamil nagle zaczął czujnie nasłuchiwać. Mama, tata i Zuzia spojrzeli na niego uważnie. Wiedzieli, że ma najlepszy słuch z nich wszystkich.
– Lupi coś je u ciebie w pokoju – ostrzegł siostrę.
– Chyba ścianę – Zuzia w ogóle się nie przejęła. – Tam nie ma nic do jedzenia.
– A ciasteczka?
– Moje ulubione! Na wycieczkę jutro!
Zuzia zerwała się z miejsca. Aż przewróciła krzesło. Popędziła do pokoju. Patrzy… Ciasteczka leżą spokojnie na biurku. A Lupi je swoje chrupki z miski na podłodze.
– Milek! Przestraszyłeś mnie!
– A kto zaczął?
I tak jest zawsze.
Jak to jest być niewidomym? Zamknij oczy, a jeszcze lepiej zawiąż je sobie szalikiem. Teraz idź do łazienki i umyj ręce. Tylko nie wpadnij do pralki! Przecież nie jesteś brudną skarpetką. Idź, ja tu zaczekam.
Trudne, prawda? A Kamil ma tak ciągle. Nie wie, jak wyglądają mama i tata, i cały świat. Czy jest nieszczęśliwy? Wcale nie! Na przykład wczoraj. Mama poprosiła:
– Milek, nakryj stół do kolacji.
W domu wszyscy mówią na Kamila Milek. To taki skrót od Ka-milek.
Kamil pamięta, gdzie co jest w kuchni. Wyciągnął z lodówki maselniczkę, talerzyki z ogórkami i serem, miseczki z twarożkiem i oliwkami. Położył je wszystkie na stole. Potem poszedł do swojego pokoju.
Chwilę później do kuchni weszła mama.
– Milek, coś ty narobił?! – krzyknęła. Na stole stały talerzyki i miseczki z… psim jedzeniem! Chyba jeszcze nie powiedziałem, że w domu jest pies, Lupi. To jego karma leżała na talerzykach i w miseczkach.
Kamil wrócił do kuchni, ale nie zobaczył karmy Lupiego na stole. Przecież jest niewidomy. Dlatego na pytanie mamy: „Milek, coś ty narobił?” odpowiedział z dumą:
– Przygotowałem pyszną kolację.
– Nie wiedziałam, że Lupi zaprosił gości – odparła mama. – I że będą jeść widelcami.
Ktoś parsknął śmiechem spod stołu. Kto taki? Przecież nie Lupi. Zuzia. To ona schowała maselniczkę i tak dalej i położyła na stole talerzyki z jedzeniem Lupiego. Bo Zuzia uwielbia robić kawały.
Kamil wymacał psią karmę na stole. I postanowił odpłacić siostrze pięknym za nadobne.
Kolacja się opóźniła, bo Zuzia musiała nakryć stół dla ludzi, a nie dla psów. Ale nikt się na nią nie gniewał; przecież taki żart to nic złego.
W czasie kolacji Kamil nagle zaczął czujnie nasłuchiwać. Mama, tata i Zuzia spojrzeli na niego uważnie. Wiedzieli, że ma najlepszy słuch z nich wszystkich.
– Lupi coś je u ciebie w pokoju – ostrzegł siostrę.
– Chyba ścianę – Zuzia w ogóle się nie przejęła. – Tam nie ma nic do jedzenia.
– A ciasteczka?
– Moje ulubione! Na wycieczkę jutro!
Zuzia zerwała się z miejsca. Aż przewróciła krzesło. Popędziła do pokoju. Patrzy… Ciasteczka leżą spokojnie na biurku. A Lupi je swoje chrupki z miski na podłodze.
– Milek! Przestraszyłeś mnie!
– A kto zaczął?
I tak jest zawsze.
więcej..
