-
W empik go
O leczeniu dusz, kształceniu moralności i poskramianiu wad - ebook
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
O leczeniu dusz, kształceniu moralności i poskramianiu wad - ebook
Autor (994–1064) pochodzi z Kordoby, w arabskiej Hiszpanii. Książka jest zbiorem maksym, aforyzmów i przypowieści ujętych w prostą i lekką formę. Twórczość Ibn Hazm uniknęła całopalenia okresu rekonkwisty dlatego, że zanim w Hiszpanii doszło do niszczenia wszystkiego, co muzułmańskie, dzieła Ibn Hazma zasłynęły w arabskim wschodzie, gdzie zyskały wielką popularność.
| Kategoria: | Klasyka |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8002-506-6 |
| Rozmiar pliku: | 2,3 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
WSTĘP
Ibn Hazm w odróżnieniu od wszystkich niemal klasyków literatur świata arabsko-muzułmańskiego znany jest nie tylko jako autor wielu uczonych dzieł, ale również jako prywatna osoba. W tamtym świecie na pewno był wyjątkową postacią, albowiem odsłonił przed czytelnikami własną duszę, ba, historię swojego życia. Uczynił to w dziele zatytułowanym Naszyjnik gołębicy. O miłości i kochankach (Tauk al-hamama fi al-ulfa wa-al-ul- laf), jedynym muzułmańskim traktacie o miłości, w którym teoretyczne rozważania o uczuciach przeplatają się z osobistymi wyznaniami autora.
Naszyjnik gołębicy był młodzieńczą pracą Ibn Hazma, pisał go, kiedy miał niewiele ponad dwadzieścia lat. Gdy po ukończeniu swojego frywolnego (jak na jego czasy) utworu zaangażował się w życie polityczne, a potem oddał pracy naukowej – teologii, filozofii i prawu, wydawało się, że nigdy nie powróci do osobistej refleksji, do rozważań o zabarwieniu sentymentalnym, do własnych przeżyć i doświadczeń. Przyzwyczajenia młodości okazały się jednak silniejsze i Ibn Hazm co najmniej raz jeszcze poruszył w swojej twórczości tę osobistą strunę. Jego traktat o leczeniu dusz, kształceniu moralności i wystrzeganiu się zła, znany też pod skróconym tytułem Księga moralności i sposobów postępowania (Kitab al-achlak wa-as-sijar) jest takim wyznaniem autora, sprawozdaniem z myśli, jakie go drążyły przez całe życie. Dzieło powstało w ostatecznej wersji prawdopodobnie pod koniec życia Ibn Hazma, ponieważ we wstępie pisze: „W mojej książce zebrałem wiele myśli, którymi z biegiem lat i przemijaniem dni obdarowywał mnie najwyższy dawca rozumu, umożliwiając poznanie przewrotności losu i zmienności zdarzeń. Sprawie tej poświęciłem większość mojego życia”. Ale wcześniej już powstawały różne szkice dzieła, w wyniku czego dysponujemy kilkoma (co najmniej trzema) bardzo się między sobą różniącymi wersjami. Najpełniejszą opracowała E. Riad w 1980.
Przypomnijmy życiorys tego niezwykłego człowieka. Urodził się 7 listopada 994 roku w Kordobie, stolicy arabskiej Hiszpanii. Jego ojciec był wezyrem na dworze kalifa Iliszama II w czasach, gdy rzeczywistą władzę sprawował regent Al-Mansur, znany w historii europejskiej jako Almanzor. Umarł w 1064 roku na głębokiej andaluzyjskiej prowincji w Casa Montija.
Na początek jego życia przypadały czasy świetności kalifatu kordobańskiego, ale właściwie byt to ostatni rozbłysk tej gwiazdy islamu, która wkrótce – jeszcze za życia Ibn Hazma – miała przygasnąć i już nigdy nie rozjaśnieć dawnym blaskiem. W roku 1009 doszło w Kordobie do walk o władzę między różnymi ugrupowaniami politycznymi, które w roku 1031 doprowadziły do rozpadu kalifatu umajjadzkiego na kilka mniejszych ksiąstewek zwanych muluk at-tawa’if. Ibn Hazm, zaangażowany w walki o władzę po stronie Umajjadów, popada w niełaskę i poświęca się pracy naukowej. Osiada w rodowej posiadłości koło Niebli, gdzie pisze około czterystu dzieł teologicznych, logicznych i prawniczych. Wielkiej sławy doczekał się jego zbiór Kitab al-fisal fi an-nihal wa-al-ahwa wa-an-nihal (Księga rozpraw o religiach, wyznaniach i sektach) prezentująca różne nurty w islamie oraz poglądy muzułmanów na wyznania niemuzułmańskie. Gatunek ten szybko upowszechnił się na muzułmańskim Wschodzie (skąd zresztą dotarł do Hiszpanii) i wkrótce dzieła tego typu weszły do kanonu arabsko-muzułmańskiej literatury teologicznej. Z innych słynnych dzieł Ibn Hazma powstałych w tym okresie wymienić można traktat logiczny, podręcznik podstaw prawa zahiryckiego Kitab al-ihkam fi usul al-ah- kam (Księga ustalenia podstaw prawa) czy Dżamharat ansab al-Arab (Zbiór genealogii Arabów). Wszystkie te dzieła, jak i wiele innych, doczekały się współczesnej edycji i na trwale weszły do skarbnicy kultury świata arabskiego.
Nauką, a przede wszystkim problematyką religijną, Ibn Hazm zajął się w wieku lat 26, a więc tuż po napisaniu Naszyjnika gołębicy, kiedy prawdopodobnie mocno był zaangażowany w wydarzenia polityczne Andaluzji. Działalność ta zakładała podjęcie nie tylko badań teologicznych, ale również studiowanie prawa i filozofii, stąd tak szeroki zakres tematyki napisanych przez niego książek. W działalności teologiczno-prawnej Ibn Hazm interesował się zahirycką szkolą prawa muzułmańskiego. Szkoła ta w bardzo specyficzny sposób regulowała życie religijne, społeczne i polityczne muzułmanów. Zakładała, że jedynym źródłem prawa jest dosłowny tekst Koranu i tradycji proroka, natomiast odrzucała wypracowane w ciągu wieków metody badań prawniczych. Szczególne znaczenie przywiązywał Ibn Hazm do roli rozumu odwołującego się wyłącznie do świętych tekstów islamu, w czym bliski był swoim poprzednikom: racjonalistom islamu – mutazylitom. Jednocześnie jednak był zagorzałym fideistą, widzącym w transcendentnym Bogu źródło całej doczesności.
Ta religijność Ibn Hazma wyraźnie ujawnia się w jego osobistej refleksji na kartach Księgi moralności i sposobów postępowania. Już z pierwszych słów książki wynika, że mamy do czynienia z głęboko wierzącym muzułmaninem. Jednakże jest to wiara w pełni zracjonalizowana, niemająca nic wspólnego z mistycyzmem, alegorycznym rozumieniem Boga, ekstatycznym podporządkowaniem się jego woli. Jest to religijność muzułmańskiego myśliciela, łączącego platońskie koncepcje doskonałości z muzułmańskim pojęciem Boga i wiary. Co więcej, Ibn Hazm w swojej argumentacji odwołuje się do metodologii zaczerpniętej z dobrze mu znanej logiki Arystotelesa.
W książce jednak chodzi przede wszystkim o moralność muzułmańską, w imię której Ibn Hazm konstruuje model szlachetnego człowieka (al-insan al-fadil). Tylko taki człowiek może osiągnąć pełnię szczęścia w życiu doczesnym i na tamtym świecie. Choć relacje między Bogiem i człowiekiem stanowią bezwzględną podstawę wszelkiej rzeczywistości, to jednak Ibn Hazm skupia się na związkach człowieka z jego współbraćmi.
Dobro człowieka na ziemi wynika bowiem z poszanowania bliźniego i z umiejętności współżycia z ludźmi. Jak odnajdywać właściwą drogę postępowania w plątaninie ludzkich charakterów i skomplikowanej rzeczywistości społecznej? Ibn Hazm szuka rozwiązania w definiowaniu wyraźnych przeciwieństw, które stają się drogowskazami. Przyjaźń–wrogość, odwaga– tchórzostwo, szlachetność–podłość, a przede wszystkim sprawiedliwość i tyrania – to przeciwieństwa powracające w toku rozmyślań Ibn Hazma. Wydawałoby się, że są to kategorie czy opozycje typowe dla etyki w każdej kulturze i w każdych czasach. Jednakże w rozmyślaniach Ibn Hazma łatwo dostrzec pewne elementy typowe dla cywilizacji świata muzułmańskiego, a właściwie dla struktury społeczeństwa w owych czasach. Podstawowy podział społeczny opierał się na rozgraniczeniu między wykształconą i rządzącą elitę a ciemną masą pospólstwa. Historia świata muzułmańskiego w tej formie, w jakiej ją znamy, jest historią owej elity, o reszcie społeczeństwa wiemy niewiele. Ibn Hazm, reprezentując elitę, z pogardą spogląda na niższe warstwy i z oburzeniem stwierdza: „Niesprawiedliwość ze strony pospólstwa zasługuje tylko na karę” (62). Gdzie indziej pogardliwie mówi o niektórych zawodach („mężczyźni i kobiety zarabiający na życie graniem na flecie, zamiataniem podwórek, pracą w rzeźniach, ludzie mieszkający w winiarniach gromadzących samych podleców oraz ludzie doglądający bydła” to jego zdaniem „łotry wykonujący najpodlejsze zawody” czy wreszcie, z typową dla muzułmańskiej elity tego okresu nutką rasizmu, źle się wyraża o Murzynach („król Sudanu jest podłym Murzynem, odkrywającym wstydliwe części ciała, jest głupi” ).
Nigdzie nie ma jednak pogardy opartej na cenzusie majątkowym. Ten w islamie zawsze był drugorzędny. Liczyły się wartości moralne i intelektualne. Ibn Hazm wyraźnie stwierdza, że majątek nic nie znaczy. Istotne znaczenie mają dla niego zalety umysłu, wykształcenie, wyrafinowanie. A wykształcenie w społeczeństwie muzułmańskim nigdy nie było związane ze statusem majątkowym, zdobyć je mógł każdy, kto pragnął się poświęcić nauce.
Mimo religijnych i socjalnych uprzedzeń, które nie tyle dyskredytują autora, ile odzwierciedlają rzeczywistość społeczną muzułmańskiej Hiszpanii, Księga moralności i sposobów postępowania jest jednym z najdoskonalszych dzieł arabsko-muzułmańskiej aforystyki. A ma długie tradycje, sięgające czasów przedmuzułmańskich, w których tworzył arabski Ezop: Lukman¹. Później pełne maksym są tradycje (hadisy) proroka Mahometa; dotrzymuje im kroku apokryficzna zapewne aforystyka kalifa Alego² i filozoficzne aforyzmy Al-Farabiego³. Aforystyka Ibn Hazma łączy filozoficzną refleksję z typowo muzułmańską religijnością i czystym humanizmem wybitnego myśliciela.
Ten humanizm to adab – sztuka wyrafinowanej kultury ujętej w piękną formę literackiej arabszczyzny. Do kanonów adabu należy chaotyczne konstruowanie dzieła, niemniej jest to zawsze chaos zamierzony. Ibn Hazm chce oddać sprawiedliwość adabowi, stara się być chaotyczny, ale nie do końca mu się to chyba udaje. U Ibn Hazma ów adab nie jest typowy: zamiast przewrotnego chaosu (przewrotnego, bo służącego mimo wszystko uporządkowaniu wiedzy odbiorców), często pojawia się tendencja do klasyfikowania, porządkowania i posługiwania się ścisłymi regułami logiki Arystotelesowskiej. Niepohamowana chęć zyskania równowagi, jako podstawa wszelkiego szczęścia i etyki, wkradła się również na karty dzieła Ibn Hazma. I dlatego odchodzi daleko od typowego adabu tworzonego w IX wieku na arabskim Wschodzie przez Al-Dżahiza (zm. 869) czy Al-Mubarrada (zm. 898), a nawet od jego hiszpańskich kontynuacji w dziełach Ibn Abd Rabbihiego (zm. 940). Ta dyscyplina myślenia miała później zaowocować w twórczości najwybitniejszego myśliciela arabskiej Hiszpanii: Awerroesa (zm. 1198).
Dopiero kiedy porównać Kitab al-achlak wa-as-sijar z systematycznymi dziełami etycznymi, opartymi na dziedzictwie greckim, jak na przykład Tahzib al-achlak (Kształcenie moralności) Miskawajhiego (zm.1030), można stwierdzić, że książeczka Ibn Hazma należy do prozy adabowej. W odróżnieniu od dzieła Miskawajhiego ścisłe podziały, sztywna konstrukcja to nie jest domena zbioru Ibn Hazma. Proza ta służyć miała czytelnikowi, przyciągać go zmiennością tematyki i żywym stylem.
Mamy zatem w książce Ibn Hazma do czynienia z rezultatem połączenia dwóch kultur – tradycji arabskiego Wschodu, która nadała mu formę językową i podbudowę religijną, oraz nowej cywilizacji arabsko-hiszpańskiej, łączącej dziedzictwo Wschodu z myślą chrześcijańskiej Europy.
Twórczość Ibn Hazma uniknęła chrześcijańskiego całopalenia okresu rekonkwisty dlatego, że zanim w Hiszpanii doszło do niszczenia wszystkiego, co muzułmańskie, dzieła Ibn Hazma zasłynęły na arabskim Wschodzie, gdzie zyskały wielką popularność. Przetrwała również Kitab al-aẖlāq] co najmniej w 5 rękopisach.
W czasach nowożytnych wydawano ją po wielekroć, poczynając od 1906 roku; przetłumaczono na hiszpański (Miguel Asín, Madryt 1916) i francuski. Ten ostatni przekład jest dołączony do wydania przygotowanego przez Nadę Tomiche (Ibn Ḥazm, Épître morale (Kitāb al-aḫiāq wa-l-siyar), Bejrut 1961). Najnowsze wydanie krytyczne tekstu zostało przygotowane przez Evę Riad i wydane w Uppsali w 1980 (Ibn Hazm al- Andalusī, Kitāb al-’axlāq wa-s-siyar ou Risāla fi mudāwāt an- nufūs wa-tahḏīb al-’axlāq wa-z-zuhd fi r-raḏā’il. Introduc- tion. Édition critique. Remarques).
Przekładu dokonałem jeszcze na podstawie wydania N. Tomiche, a po ukazaniu się opracowania E. Riad przekład uzupełniłem, wykorzystując tę ulepszoną edycję tekstu.
Numeracja myśli w zasadzie oddaje tę, jaką zastosowała E. Riad. Jedynie w kilku wypadkach, przede wszystkim ze względów czysto formalnych (by na przykład nie przerywać myśli w połowie) i dla wygody Czytelnika wprowadzałem drobne modyfikacje, głównie na początku książki.
Na końcu zamieszczam słowniczek wybranych terminów etycznych zawartych w Księdze moralności i sposobów postępowania.
Janusz DaneckiWydawnictwo Akademickie DIALOG
specjalizuje się w publikacji książek dotyczących języków, zwyczajów, wierzeń, kultur, religii, dziejów i współczesności świata Orientu.
Naszymi autorami są znani orientaliści polscy i zagraniczni, wybitni znawcy tematyki Wschodu.
Wydajemy także przekłady bogatej i niezwykłej literatury pięknej krajów Orientu.
Redakcja: 00-112 Warszawa, ul. Bagno 3/219
tel. (0 22) 620 32 11, (0 22) 654 01 49
e-mail: [email protected]
Biuro handlowe: 00-112 Warszawa, ul. Bagno 3/218
tel./faks (0 22) 620 87 03
e-mail: [email protected]
www.wydawnictwodialog.pl
Serie Wydawnictwa Akademickiego DIALOG:
• Języki orientalne
• Języki Azji i Afryki
• Literatury orientalne
• Skarby Orientu
• Teatr Orientu
• Życie po japońsku
• Sztuka Orientu
• Dzieje Orientu
• Podróże – Kraje – Ludzie
• Mądrość Orientu
• Współczesna Afryka i Azja
• Vicus. Studia Agraria
• Orientalia Polona
• Literatura okresu transformacji
• Literatura frankofońska
• Być kobietą
• Temat dnia
• Życie codzienne w…
Prowadzimy sprzedaż wysyłkową
Ibn Hazm w odróżnieniu od wszystkich niemal klasyków literatur świata arabsko-muzułmańskiego znany jest nie tylko jako autor wielu uczonych dzieł, ale również jako prywatna osoba. W tamtym świecie na pewno był wyjątkową postacią, albowiem odsłonił przed czytelnikami własną duszę, ba, historię swojego życia. Uczynił to w dziele zatytułowanym Naszyjnik gołębicy. O miłości i kochankach (Tauk al-hamama fi al-ulfa wa-al-ul- laf), jedynym muzułmańskim traktacie o miłości, w którym teoretyczne rozważania o uczuciach przeplatają się z osobistymi wyznaniami autora.
Naszyjnik gołębicy był młodzieńczą pracą Ibn Hazma, pisał go, kiedy miał niewiele ponad dwadzieścia lat. Gdy po ukończeniu swojego frywolnego (jak na jego czasy) utworu zaangażował się w życie polityczne, a potem oddał pracy naukowej – teologii, filozofii i prawu, wydawało się, że nigdy nie powróci do osobistej refleksji, do rozważań o zabarwieniu sentymentalnym, do własnych przeżyć i doświadczeń. Przyzwyczajenia młodości okazały się jednak silniejsze i Ibn Hazm co najmniej raz jeszcze poruszył w swojej twórczości tę osobistą strunę. Jego traktat o leczeniu dusz, kształceniu moralności i wystrzeganiu się zła, znany też pod skróconym tytułem Księga moralności i sposobów postępowania (Kitab al-achlak wa-as-sijar) jest takim wyznaniem autora, sprawozdaniem z myśli, jakie go drążyły przez całe życie. Dzieło powstało w ostatecznej wersji prawdopodobnie pod koniec życia Ibn Hazma, ponieważ we wstępie pisze: „W mojej książce zebrałem wiele myśli, którymi z biegiem lat i przemijaniem dni obdarowywał mnie najwyższy dawca rozumu, umożliwiając poznanie przewrotności losu i zmienności zdarzeń. Sprawie tej poświęciłem większość mojego życia”. Ale wcześniej już powstawały różne szkice dzieła, w wyniku czego dysponujemy kilkoma (co najmniej trzema) bardzo się między sobą różniącymi wersjami. Najpełniejszą opracowała E. Riad w 1980.
Przypomnijmy życiorys tego niezwykłego człowieka. Urodził się 7 listopada 994 roku w Kordobie, stolicy arabskiej Hiszpanii. Jego ojciec był wezyrem na dworze kalifa Iliszama II w czasach, gdy rzeczywistą władzę sprawował regent Al-Mansur, znany w historii europejskiej jako Almanzor. Umarł w 1064 roku na głębokiej andaluzyjskiej prowincji w Casa Montija.
Na początek jego życia przypadały czasy świetności kalifatu kordobańskiego, ale właściwie byt to ostatni rozbłysk tej gwiazdy islamu, która wkrótce – jeszcze za życia Ibn Hazma – miała przygasnąć i już nigdy nie rozjaśnieć dawnym blaskiem. W roku 1009 doszło w Kordobie do walk o władzę między różnymi ugrupowaniami politycznymi, które w roku 1031 doprowadziły do rozpadu kalifatu umajjadzkiego na kilka mniejszych ksiąstewek zwanych muluk at-tawa’if. Ibn Hazm, zaangażowany w walki o władzę po stronie Umajjadów, popada w niełaskę i poświęca się pracy naukowej. Osiada w rodowej posiadłości koło Niebli, gdzie pisze około czterystu dzieł teologicznych, logicznych i prawniczych. Wielkiej sławy doczekał się jego zbiór Kitab al-fisal fi an-nihal wa-al-ahwa wa-an-nihal (Księga rozpraw o religiach, wyznaniach i sektach) prezentująca różne nurty w islamie oraz poglądy muzułmanów na wyznania niemuzułmańskie. Gatunek ten szybko upowszechnił się na muzułmańskim Wschodzie (skąd zresztą dotarł do Hiszpanii) i wkrótce dzieła tego typu weszły do kanonu arabsko-muzułmańskiej literatury teologicznej. Z innych słynnych dzieł Ibn Hazma powstałych w tym okresie wymienić można traktat logiczny, podręcznik podstaw prawa zahiryckiego Kitab al-ihkam fi usul al-ah- kam (Księga ustalenia podstaw prawa) czy Dżamharat ansab al-Arab (Zbiór genealogii Arabów). Wszystkie te dzieła, jak i wiele innych, doczekały się współczesnej edycji i na trwale weszły do skarbnicy kultury świata arabskiego.
Nauką, a przede wszystkim problematyką religijną, Ibn Hazm zajął się w wieku lat 26, a więc tuż po napisaniu Naszyjnika gołębicy, kiedy prawdopodobnie mocno był zaangażowany w wydarzenia polityczne Andaluzji. Działalność ta zakładała podjęcie nie tylko badań teologicznych, ale również studiowanie prawa i filozofii, stąd tak szeroki zakres tematyki napisanych przez niego książek. W działalności teologiczno-prawnej Ibn Hazm interesował się zahirycką szkolą prawa muzułmańskiego. Szkoła ta w bardzo specyficzny sposób regulowała życie religijne, społeczne i polityczne muzułmanów. Zakładała, że jedynym źródłem prawa jest dosłowny tekst Koranu i tradycji proroka, natomiast odrzucała wypracowane w ciągu wieków metody badań prawniczych. Szczególne znaczenie przywiązywał Ibn Hazm do roli rozumu odwołującego się wyłącznie do świętych tekstów islamu, w czym bliski był swoim poprzednikom: racjonalistom islamu – mutazylitom. Jednocześnie jednak był zagorzałym fideistą, widzącym w transcendentnym Bogu źródło całej doczesności.
Ta religijność Ibn Hazma wyraźnie ujawnia się w jego osobistej refleksji na kartach Księgi moralności i sposobów postępowania. Już z pierwszych słów książki wynika, że mamy do czynienia z głęboko wierzącym muzułmaninem. Jednakże jest to wiara w pełni zracjonalizowana, niemająca nic wspólnego z mistycyzmem, alegorycznym rozumieniem Boga, ekstatycznym podporządkowaniem się jego woli. Jest to religijność muzułmańskiego myśliciela, łączącego platońskie koncepcje doskonałości z muzułmańskim pojęciem Boga i wiary. Co więcej, Ibn Hazm w swojej argumentacji odwołuje się do metodologii zaczerpniętej z dobrze mu znanej logiki Arystotelesa.
W książce jednak chodzi przede wszystkim o moralność muzułmańską, w imię której Ibn Hazm konstruuje model szlachetnego człowieka (al-insan al-fadil). Tylko taki człowiek może osiągnąć pełnię szczęścia w życiu doczesnym i na tamtym świecie. Choć relacje między Bogiem i człowiekiem stanowią bezwzględną podstawę wszelkiej rzeczywistości, to jednak Ibn Hazm skupia się na związkach człowieka z jego współbraćmi.
Dobro człowieka na ziemi wynika bowiem z poszanowania bliźniego i z umiejętności współżycia z ludźmi. Jak odnajdywać właściwą drogę postępowania w plątaninie ludzkich charakterów i skomplikowanej rzeczywistości społecznej? Ibn Hazm szuka rozwiązania w definiowaniu wyraźnych przeciwieństw, które stają się drogowskazami. Przyjaźń–wrogość, odwaga– tchórzostwo, szlachetność–podłość, a przede wszystkim sprawiedliwość i tyrania – to przeciwieństwa powracające w toku rozmyślań Ibn Hazma. Wydawałoby się, że są to kategorie czy opozycje typowe dla etyki w każdej kulturze i w każdych czasach. Jednakże w rozmyślaniach Ibn Hazma łatwo dostrzec pewne elementy typowe dla cywilizacji świata muzułmańskiego, a właściwie dla struktury społeczeństwa w owych czasach. Podstawowy podział społeczny opierał się na rozgraniczeniu między wykształconą i rządzącą elitę a ciemną masą pospólstwa. Historia świata muzułmańskiego w tej formie, w jakiej ją znamy, jest historią owej elity, o reszcie społeczeństwa wiemy niewiele. Ibn Hazm, reprezentując elitę, z pogardą spogląda na niższe warstwy i z oburzeniem stwierdza: „Niesprawiedliwość ze strony pospólstwa zasługuje tylko na karę” (62). Gdzie indziej pogardliwie mówi o niektórych zawodach („mężczyźni i kobiety zarabiający na życie graniem na flecie, zamiataniem podwórek, pracą w rzeźniach, ludzie mieszkający w winiarniach gromadzących samych podleców oraz ludzie doglądający bydła” to jego zdaniem „łotry wykonujący najpodlejsze zawody” czy wreszcie, z typową dla muzułmańskiej elity tego okresu nutką rasizmu, źle się wyraża o Murzynach („król Sudanu jest podłym Murzynem, odkrywającym wstydliwe części ciała, jest głupi” ).
Nigdzie nie ma jednak pogardy opartej na cenzusie majątkowym. Ten w islamie zawsze był drugorzędny. Liczyły się wartości moralne i intelektualne. Ibn Hazm wyraźnie stwierdza, że majątek nic nie znaczy. Istotne znaczenie mają dla niego zalety umysłu, wykształcenie, wyrafinowanie. A wykształcenie w społeczeństwie muzułmańskim nigdy nie było związane ze statusem majątkowym, zdobyć je mógł każdy, kto pragnął się poświęcić nauce.
Mimo religijnych i socjalnych uprzedzeń, które nie tyle dyskredytują autora, ile odzwierciedlają rzeczywistość społeczną muzułmańskiej Hiszpanii, Księga moralności i sposobów postępowania jest jednym z najdoskonalszych dzieł arabsko-muzułmańskiej aforystyki. A ma długie tradycje, sięgające czasów przedmuzułmańskich, w których tworzył arabski Ezop: Lukman¹. Później pełne maksym są tradycje (hadisy) proroka Mahometa; dotrzymuje im kroku apokryficzna zapewne aforystyka kalifa Alego² i filozoficzne aforyzmy Al-Farabiego³. Aforystyka Ibn Hazma łączy filozoficzną refleksję z typowo muzułmańską religijnością i czystym humanizmem wybitnego myśliciela.
Ten humanizm to adab – sztuka wyrafinowanej kultury ujętej w piękną formę literackiej arabszczyzny. Do kanonów adabu należy chaotyczne konstruowanie dzieła, niemniej jest to zawsze chaos zamierzony. Ibn Hazm chce oddać sprawiedliwość adabowi, stara się być chaotyczny, ale nie do końca mu się to chyba udaje. U Ibn Hazma ów adab nie jest typowy: zamiast przewrotnego chaosu (przewrotnego, bo służącego mimo wszystko uporządkowaniu wiedzy odbiorców), często pojawia się tendencja do klasyfikowania, porządkowania i posługiwania się ścisłymi regułami logiki Arystotelesowskiej. Niepohamowana chęć zyskania równowagi, jako podstawa wszelkiego szczęścia i etyki, wkradła się również na karty dzieła Ibn Hazma. I dlatego odchodzi daleko od typowego adabu tworzonego w IX wieku na arabskim Wschodzie przez Al-Dżahiza (zm. 869) czy Al-Mubarrada (zm. 898), a nawet od jego hiszpańskich kontynuacji w dziełach Ibn Abd Rabbihiego (zm. 940). Ta dyscyplina myślenia miała później zaowocować w twórczości najwybitniejszego myśliciela arabskiej Hiszpanii: Awerroesa (zm. 1198).
Dopiero kiedy porównać Kitab al-achlak wa-as-sijar z systematycznymi dziełami etycznymi, opartymi na dziedzictwie greckim, jak na przykład Tahzib al-achlak (Kształcenie moralności) Miskawajhiego (zm.1030), można stwierdzić, że książeczka Ibn Hazma należy do prozy adabowej. W odróżnieniu od dzieła Miskawajhiego ścisłe podziały, sztywna konstrukcja to nie jest domena zbioru Ibn Hazma. Proza ta służyć miała czytelnikowi, przyciągać go zmiennością tematyki i żywym stylem.
Mamy zatem w książce Ibn Hazma do czynienia z rezultatem połączenia dwóch kultur – tradycji arabskiego Wschodu, która nadała mu formę językową i podbudowę religijną, oraz nowej cywilizacji arabsko-hiszpańskiej, łączącej dziedzictwo Wschodu z myślą chrześcijańskiej Europy.
Twórczość Ibn Hazma uniknęła chrześcijańskiego całopalenia okresu rekonkwisty dlatego, że zanim w Hiszpanii doszło do niszczenia wszystkiego, co muzułmańskie, dzieła Ibn Hazma zasłynęły na arabskim Wschodzie, gdzie zyskały wielką popularność. Przetrwała również Kitab al-aẖlāq] co najmniej w 5 rękopisach.
W czasach nowożytnych wydawano ją po wielekroć, poczynając od 1906 roku; przetłumaczono na hiszpański (Miguel Asín, Madryt 1916) i francuski. Ten ostatni przekład jest dołączony do wydania przygotowanego przez Nadę Tomiche (Ibn Ḥazm, Épître morale (Kitāb al-aḫiāq wa-l-siyar), Bejrut 1961). Najnowsze wydanie krytyczne tekstu zostało przygotowane przez Evę Riad i wydane w Uppsali w 1980 (Ibn Hazm al- Andalusī, Kitāb al-’axlāq wa-s-siyar ou Risāla fi mudāwāt an- nufūs wa-tahḏīb al-’axlāq wa-z-zuhd fi r-raḏā’il. Introduc- tion. Édition critique. Remarques).
Przekładu dokonałem jeszcze na podstawie wydania N. Tomiche, a po ukazaniu się opracowania E. Riad przekład uzupełniłem, wykorzystując tę ulepszoną edycję tekstu.
Numeracja myśli w zasadzie oddaje tę, jaką zastosowała E. Riad. Jedynie w kilku wypadkach, przede wszystkim ze względów czysto formalnych (by na przykład nie przerywać myśli w połowie) i dla wygody Czytelnika wprowadzałem drobne modyfikacje, głównie na początku książki.
Na końcu zamieszczam słowniczek wybranych terminów etycznych zawartych w Księdze moralności i sposobów postępowania.
Janusz DaneckiWydawnictwo Akademickie DIALOG
specjalizuje się w publikacji książek dotyczących języków, zwyczajów, wierzeń, kultur, religii, dziejów i współczesności świata Orientu.
Naszymi autorami są znani orientaliści polscy i zagraniczni, wybitni znawcy tematyki Wschodu.
Wydajemy także przekłady bogatej i niezwykłej literatury pięknej krajów Orientu.
Redakcja: 00-112 Warszawa, ul. Bagno 3/219
tel. (0 22) 620 32 11, (0 22) 654 01 49
e-mail: [email protected]
Biuro handlowe: 00-112 Warszawa, ul. Bagno 3/218
tel./faks (0 22) 620 87 03
e-mail: [email protected]
www.wydawnictwodialog.pl
Serie Wydawnictwa Akademickiego DIALOG:
• Języki orientalne
• Języki Azji i Afryki
• Literatury orientalne
• Skarby Orientu
• Teatr Orientu
• Życie po japońsku
• Sztuka Orientu
• Dzieje Orientu
• Podróże – Kraje – Ludzie
• Mądrość Orientu
• Współczesna Afryka i Azja
• Vicus. Studia Agraria
• Orientalia Polona
• Literatura okresu transformacji
• Literatura frankofońska
• Być kobietą
• Temat dnia
• Życie codzienne w…
Prowadzimy sprzedaż wysyłkową
więcej..
