MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
W empik go
O Wojtku, którego na Szczepana przekręcili - ebook
O Wojtku, którego na Szczepana przekręcili - ebook
Klasyka na e-czytnik to kolekcja lektur szkolnych, klasyki literatury polskiej, europejskiej i amerykańskiej w formatach ePub i Mobi. Również miłośnicy filozofii, historii i literatury staropolskiej znajdą w niej wiele ciekawych tytułów.
Seria zawiera utwory najbardziej znanych pisarzy literatury polskiej i światowej, począwszy od Horacego, Balzaca, Dostojewskiego i Kafki, po Kiplinga, Jeffersona czy Prousta. Nie zabraknie w niej też pozycji mniej znanych, pióra pisarzy średniowiecznych oraz twórców z epoki renesansu i baroku.
| Kategoria: | Klasyka |
| Zabezpieczenie: | brak |
| Rozmiar pliku: | 156 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Sam o tym, już jako Szczepan, tak ludziom dobrym opowiadał:
„Dwóch nas matusia mieli. Było tam jeszcze coś, jak powiadali, ale to sie nie doczekało chrztu świętego. Mnie było Wojtek na imię, a bratu starszemu Szczepan. Tatuś pomarli zawczasu i my z matusią gazdowali. Szczepanowi przyszły roki, że musiał stajać do odbiórki i za drugim razem z wiesną odebrali go do wojska. Miał już na jesień iść. Ale matusia nie chcieli, żeby on do wojska poszedł, bo im sie widział bardziej niż ja przy gospodarstwie potrzebny i kochali go bardziej niż mnie, już od samego czasu. I jak wzięli chodzić do powiatu, do urzędów, do wójtów, do pisarzów – jak wzięli kręcić i kręcić – tak mnie na Szczepana przekręcili… I, jako niby Szczepan, musiałech do wojska przystać”.
Nie wiedzieć zgoła, jak mu tam przy tym wojsku było, bo na jego opowieściach trudno się opierać – dość, że trzy roki uczciwie do końca wysłużył i do wsi po zwolnieniu ze służby powrócił.
Ale – jakby mu tam co złego zadali – już się chałupy nie trzymał. Jak gdyby go coś odbiło od domu… Marsze odbywał, krótsze albo dłuższe, zależnie od dnia i pogody – pasterzy, gdzie napotkał, zawzięcie „egzecyrował” – lecz najochotniej rad biegał po polach, nie bacząc zgoła na szkody, a gdy mu kto zwracał uwagę, co robi, odpowiadał stanąwszy „podług rozkazu”, że „cesarskie manibry” odprawia.
„Dwóch nas matusia mieli. Było tam jeszcze coś, jak powiadali, ale to sie nie doczekało chrztu świętego. Mnie było Wojtek na imię, a bratu starszemu Szczepan. Tatuś pomarli zawczasu i my z matusią gazdowali. Szczepanowi przyszły roki, że musiał stajać do odbiórki i za drugim razem z wiesną odebrali go do wojska. Miał już na jesień iść. Ale matusia nie chcieli, żeby on do wojska poszedł, bo im sie widział bardziej niż ja przy gospodarstwie potrzebny i kochali go bardziej niż mnie, już od samego czasu. I jak wzięli chodzić do powiatu, do urzędów, do wójtów, do pisarzów – jak wzięli kręcić i kręcić – tak mnie na Szczepana przekręcili… I, jako niby Szczepan, musiałech do wojska przystać”.
Nie wiedzieć zgoła, jak mu tam przy tym wojsku było, bo na jego opowieściach trudno się opierać – dość, że trzy roki uczciwie do końca wysłużył i do wsi po zwolnieniu ze służby powrócił.
Ale – jakby mu tam co złego zadali – już się chałupy nie trzymał. Jak gdyby go coś odbiło od domu… Marsze odbywał, krótsze albo dłuższe, zależnie od dnia i pogody – pasterzy, gdzie napotkał, zawzięcie „egzecyrował” – lecz najochotniej rad biegał po polach, nie bacząc zgoła na szkody, a gdy mu kto zwracał uwagę, co robi, odpowiadał stanąwszy „podług rozkazu”, że „cesarskie manibry” odprawia.
więcej..
