Opieka pielęgniarska nad chorym na przewlekłą niewydolność wątroby - ebook

Wstęp

W schyłkowym okresie choroby, określanym również, jako terminalny pomimo leczenia oraz prawidłowo realizowanej opieki pielęgniarskiej i lekarskiej chory staje się całkowicie zależny. W tym okresie postępuje niewydolność wielu organów, w tym wątroby. Objawy, które towarzyszą temu powodują dodatkowe cierpienie chorej osoby, oraz utrudniają w istotny sposób leczenie farmakologiczne innych współistniejący schorzeń, z uwagi na szczególną rolę, jaką odgrywa ten narząd w zakresie metabolizmu leków.

Opieka pielęgniarska w tym wypadku powinna uwzględniać nie tylko terminalny stan chorego, szczególne dolegliwości oraz zwalczanie bólu, lecz nade wszystko musi ona brać pod uwagę sferę psychiki pacjenta. O ile niedogodności związane z leczeniem i opieką pacjent może znieść łatwiej, z uwagi na to, iż działania te są przedmiotem osób trzecich, niepokój, lęk i inne objawy psychiczne towarzyszące chorobie przeżywa on sam niejako w środku siebie.

Opieka ta winna mieć charakter holistyczny, uwzględniając model typowy dla pełnej kompensacji w przypadku, kiedy stan pacjenta nie pozwala na samodzielny udział w procesie pielęgnowania. Jednocześnie jednak nie należy rezygnować

z angażowania pacjenta w prowadzone działania. Przyczynia się to do jego zainteresowania sobą, otoczeniem, prowadzoną pielęgnacją. Również postawa defensywna lub depresyjna nie może stać się wymówką dla traktowania przedmiotowo obowiązków w tym zakresie.

Praca z pacjentem chorym terminalnie nie tylko w przypadku schorzeń wątroby, ale w każdym innym wypadku, wymaga nie tylko większej wrażliwości, lecz także zachowania dozy rozsądku. Pacjenta takiego nie należy traktować szczególniej niż on sam tego sobie życzy, aby nie powodować dodatkowo poczucia zależności, pogłębiając zaniżoną samoocenę. Mimo, iż terminalność ogranicza nasze działania ich zakres i czas trwania, nie jest ona równoznaczna z wyrokiem śmierci.