-
W empik go
Otwórz oczy, Marianno - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
15 kwietnia 2024
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
PDF
czytaj
na laptopie
czytaj
na tablecie
Format e-booków, który możesz odczytywać na tablecie oraz
laptopie. Pliki PDF są odczytywane również przez czytniki i smartfony,
jednakze względu na komfort czytania i brak możliwości skalowania
czcionki, czytanie plików PDF na tych urządzeniach może być męczące dla
oczu. Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na laptopie
Pliki PDF zabezpieczone watermarkiem możesz odczytać na dowolnym
laptopie po zainstalowaniu czytnika dokumentów PDF. Najpowszechniejszym
programem, który umożliwi odczytanie pliku PDF na laptopie, jest Adobe
Reader. W zależności od potrzeb, możesz zainstalować również inny
program - e-booki PDF pod względem sposobu odczytywania nie różnią
niczym od powszechnie stosowanych dokumentów PDF, które odczytujemy
każdego dnia.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Otwórz oczy, Marianno - ebook
Czy można zaczynać wszystko od nowa po trzydziestce? Przed taką koniecznością stanęła Kasia, cierpiąca na chorobę afektywną dwubiegunową. Po opuszczeniu szpitala psychiatrycznego musi ułożyć sobie życie od zera. Przyjmuje nowy lek, wraca do Warszawy i po pierwszych przykrych wydarzeniach udaje jej się znaleźć pracę i życzliwych ludzi. Jednak mimo tych nadziei i dobrego samopoczucia, spokój Kasi zostaje nagle zburzony przez bardzo niepokojące przywidzenia, zaś gdy na jej drodze staje przystojny książę z krwi i kości, wszystko zaczyna komplikować się jeszcze bardziej.
| Kategoria: | Powieść |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 9788394777067 |
| Rozmiar pliku: | 758 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
PROLOG
Wchodziła do tego stawu wielokrotnie. Już nawet nie była w stanie policzyć. Tysiąc, sto tysięcy, a może tylko sto? Dla niej to i tak nie miało znaczenia – wiedziała, że będzie musiała powtórzyć tę samą czynność jeszcze wiele razy.
Staje na brzegu. Kuca i spogląda na swoje odbicie w tafli wody. Potem zanurza się do połowy łydek, a potem głębiej i głębiej, aż w końcu może schować się cała pod powierzchnią i zacząć nabierać wody do płuc.
W tym momencie musi się zastanowić, dlaczego to robi. Wyliczy wszystkie swoje motywy i powody, które układały się w jej głowie od chwili rozmowy z bratem. W zasadzie, jeśli dobrze pogłówkować, ta myśl już dawno przetaczała się przez jej zakażony nienawiścią i pożądaniem umysł. Uważała, że wszystko albo nic. Jeśli dozna zawodu, nie ma po co żyć. Więc… doznała zawodu i od razu poszła nad staw, żeby zakończyć tę mękę, zrobić na złość rodzicom i Andrzejowi. Niech cierpią.
Potem następował gwałtowny przebłysk, jakaś ostatnia myśl w obumierającym mózgu. Była całkowicie pewna, że jeszcze żyła, kiedy docierało do niej, że „wszystko albo nic” to najgłupsza zasada, jaką mogła przyjąć, bo życie mogło potoczyć się dalej i mile ją zaskoczyć. Zaczynała więc desperacko walczyć, machać rękami, ale tylko wolą, bo ciało zaczynało konać. Mokre ubrania ciągnęły ją w dół, woda sama wlewała się do płuc, a wokół niej pływały jakby jadowite węże, oplatające ją i niepozwalające na wykonanie żadnego ruchu. Cierpiała strasznie, ale miała nadzieję, że jak to się skończy, to dozna ulgi. W ostatnim tchnieniu, choć bez powietrza, zdołała wydusić z siebie krótkie „Boże!” i następował finał, który okazał się być początkiem jej prawdziwej męki.
Wynurzała się z wody. Usta miała pełne mułu i małych żyjątek ze stawu. Ledwo widziała na oczy, bo przesłaniały je długie czarne włosy, w które zaplątały się wodne rośliny. Skóra miała trupi kolor, ciało było nabrzmiałe i ciężkie. I była kompletnie sama.
Samotność była najgorsza. Bolała ją bardziej niż wciąż powtarzana udręka samobójczej śmierci. Wiedziała dobrze, że to kiedyś się skończy, ale powiedziano jej, że kres nastąpi nieprędko. Chyba że… zjawi się ktoś, kto okaże serce, miłosierdzie, kto poda jej dłoń i wyciągnie na brzeg, oczyści włosy z roślin i ogrzeje zimne ciało. Widywała czasem ludzi. Na początku zjawiali się jej rodzice, ale oni nie zrozumieli, co może jej pomóc. Później przewijały się inne twarze – niektóre nawet zdawały się być świadome jej obecności. Wtedy było najgorzej, bo te osoby po prostu uciekały od niej z krzykiem, brzydząc się jej okropnej postaci. Więc jakimś cudem wydostawała się na brzeg i znów cierpiała, bo zaczynała odczuwać ogień, trawiący jej serce. To był ogień wstydu, którego nie chciała doznawać za życia, kiedy robiła te wszystkie okropne rzeczy… Piekło tak bardzo, że zaczynała tęsknić za lodowatą wodą ze stawu. I jej cykl musiał się powtórzyć.
Nadszedł jednak dzień, w którym wynurzyła się z wody i zobaczyła jakąś postać na pomoście. Wiedziała, że tym razem może być inaczej, bo kiedy spojrzała na swój dom, ujrzała go takim, jakim był w dniu jej śmierci. Zaczęła iść w stronę nieznajomej osoby, ale ona, jak zwykle w takich wypadkach, poderwała się z miejsca i uciekła. Mimo wszystko pojawiła się iskra nadziei w umęczonej duszy. Jakaś chwiejna pewność, że coś się zmieni…
„Wróć, proszę cię, wróć i wyciągnij mnie stąd.”
Wchodziła do tego stawu wielokrotnie. Już nawet nie była w stanie policzyć. Tysiąc, sto tysięcy, a może tylko sto? Dla niej to i tak nie miało znaczenia – wiedziała, że będzie musiała powtórzyć tę samą czynność jeszcze wiele razy.
Staje na brzegu. Kuca i spogląda na swoje odbicie w tafli wody. Potem zanurza się do połowy łydek, a potem głębiej i głębiej, aż w końcu może schować się cała pod powierzchnią i zacząć nabierać wody do płuc.
W tym momencie musi się zastanowić, dlaczego to robi. Wyliczy wszystkie swoje motywy i powody, które układały się w jej głowie od chwili rozmowy z bratem. W zasadzie, jeśli dobrze pogłówkować, ta myśl już dawno przetaczała się przez jej zakażony nienawiścią i pożądaniem umysł. Uważała, że wszystko albo nic. Jeśli dozna zawodu, nie ma po co żyć. Więc… doznała zawodu i od razu poszła nad staw, żeby zakończyć tę mękę, zrobić na złość rodzicom i Andrzejowi. Niech cierpią.
Potem następował gwałtowny przebłysk, jakaś ostatnia myśl w obumierającym mózgu. Była całkowicie pewna, że jeszcze żyła, kiedy docierało do niej, że „wszystko albo nic” to najgłupsza zasada, jaką mogła przyjąć, bo życie mogło potoczyć się dalej i mile ją zaskoczyć. Zaczynała więc desperacko walczyć, machać rękami, ale tylko wolą, bo ciało zaczynało konać. Mokre ubrania ciągnęły ją w dół, woda sama wlewała się do płuc, a wokół niej pływały jakby jadowite węże, oplatające ją i niepozwalające na wykonanie żadnego ruchu. Cierpiała strasznie, ale miała nadzieję, że jak to się skończy, to dozna ulgi. W ostatnim tchnieniu, choć bez powietrza, zdołała wydusić z siebie krótkie „Boże!” i następował finał, który okazał się być początkiem jej prawdziwej męki.
Wynurzała się z wody. Usta miała pełne mułu i małych żyjątek ze stawu. Ledwo widziała na oczy, bo przesłaniały je długie czarne włosy, w które zaplątały się wodne rośliny. Skóra miała trupi kolor, ciało było nabrzmiałe i ciężkie. I była kompletnie sama.
Samotność była najgorsza. Bolała ją bardziej niż wciąż powtarzana udręka samobójczej śmierci. Wiedziała dobrze, że to kiedyś się skończy, ale powiedziano jej, że kres nastąpi nieprędko. Chyba że… zjawi się ktoś, kto okaże serce, miłosierdzie, kto poda jej dłoń i wyciągnie na brzeg, oczyści włosy z roślin i ogrzeje zimne ciało. Widywała czasem ludzi. Na początku zjawiali się jej rodzice, ale oni nie zrozumieli, co może jej pomóc. Później przewijały się inne twarze – niektóre nawet zdawały się być świadome jej obecności. Wtedy było najgorzej, bo te osoby po prostu uciekały od niej z krzykiem, brzydząc się jej okropnej postaci. Więc jakimś cudem wydostawała się na brzeg i znów cierpiała, bo zaczynała odczuwać ogień, trawiący jej serce. To był ogień wstydu, którego nie chciała doznawać za życia, kiedy robiła te wszystkie okropne rzeczy… Piekło tak bardzo, że zaczynała tęsknić za lodowatą wodą ze stawu. I jej cykl musiał się powtórzyć.
Nadszedł jednak dzień, w którym wynurzyła się z wody i zobaczyła jakąś postać na pomoście. Wiedziała, że tym razem może być inaczej, bo kiedy spojrzała na swój dom, ujrzała go takim, jakim był w dniu jej śmierci. Zaczęła iść w stronę nieznajomej osoby, ale ona, jak zwykle w takich wypadkach, poderwała się z miejsca i uciekła. Mimo wszystko pojawiła się iskra nadziei w umęczonej duszy. Jakaś chwiejna pewność, że coś się zmieni…
„Wróć, proszę cię, wróć i wyciągnij mnie stąd.”
więcej..
