-
W empik go
Pani bibliotekarka i księga magii - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
26 września 2024
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Pani bibliotekarka i księga magii - ebook
W małym miasteczku dzieją się dziwne rzeczy. Najpierw przepada pies Oli – Strzyżyk, potem Julian –dyrektor biblioteki i narzeczony Anny. Obaj trafiają jako ilustracja do jednej z lektur. Z książek znikają literki, a z wypożyczalni ktoś kradnie tajemniczy tom traktujący o magii. Okazuje się, że w sprawę zamieszani są burmistrz i nauczycielka biologii. Ola ze swoim kolegą Kubą postanawiają rozwikłać zagadkę. Dołączają do nich sąsiadka Wanda i dyrektor muzeum. Sprawy się komplikują. Ciemne moce zaczynają zdobywać przewagę w miasteczku. Bibliotekarka Anna na skutek czaru zapada w śpiączkę.
Trzeba odzyskać magiczną księgę i przywrócić ład w miasteczku.
Jak poradzą sobie przyjaciele? Czy uda im się pokonać czary, uwolnić Strzyżyka, Juliana i Annę? Czy mieszkańcy miasteczka okażą się pomocni?
| Kategoria: | Dla młodzieży |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-68261-10-3 |
| Rozmiar pliku: | 2,4 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Rozdział I
W niewielkim parku małego miasteczka spacerowała Ola z psem Strzyżykiem na smyczy. Powietrze pachniało bzem, słońce mocno przygrzewało i zachęcało do przechadzek. Nastolatka usiadła na ławce i zaczęła czytać książkę. Co jakiś czas zerkała w błękitne niebo. Przymknęła oczy. Do jej uszu dochodził śpiew ptaków, krzyki chłopców na pobliskim boisku i rozmowa dwóch kobiet, które się zastanawiały, w jakim kolorze sukienkę na wesele kuzynki powinna kupić jedna z nich.
Ola odetchnęła głęboko wiosennym powietrzem i uśmiechnęła się. Nagle poczuła szarpnięcie smyczy i usłyszała szczekanie Strzyżyka. Kilkakrotnie zamrugała i otworzyła oczy. Spojrzała na dłoń, w której jeszcze przed chwilą tkwiła smycz, i zerwała się z ławki. Książka spadła na ziemię.
– Strzyżyk! – zawołała i rozejrzała się wokół. – Strzyżyk!
Psa nigdzie nie było. Jego czerwonej smyczy także nie zauważyła. Podniosła książkę i zaczęła biec alejką obsadzoną bratkami. Uważnie patrzyła na boki i wołała pupila. Dotarła do stawu na końcu parku. Na trawie zobaczyła kilka rozłożonych koców, na których wylegiwali się spragnieni ciepła mieszkańcy. Ola poczuła, że rośnie jej w gardle gula. Z całej siły próbowała ją tam zatrzymać. Zagryzała język zębami, lecz z każdą chwilą czuła, że dłużej nie da rady. W końcu się rozpłakała.
– Strzyżyku, gdzie jesteś? – szepnęła do siebie, otarła łzy wierzchem dłoni i pobiegła jeszcze raz wokół parku. Nawoływała psa. Głos jej się łamał, po policzkach płynęły łzy, a twarz zrobiła się czerwona.
Siedzący na kocach i ławkach mieszkańcy miasteczka zerkali na Olę, lecz nikt nie zapytał, z jakiego powodu biega i płacze. Nagle w kępie obsypanych pąkami różaneczników usłyszała szczekanie. Serce zabiło jej mocniej. Pobiegła tam, co sił w nogach.
– Strzyżyk, piesku – szepnęła z czułością i pociągnęła nosem.
W tej samej chwili spod krzewów wyszedł, merdając na wszystkie strony ogonem, ciemnobrązowy kundelek. Zaraz też gdzieś za swoimi plecami Ola usłyszała:
– Milo, do nogi.
Odwróciła się i zobaczyła szczupłą kobietę z włosami w kolorze sierści psa.
Nastolatka westchnęła, spuściła głowę, a z jej oczu ponownie popłynęły łzy. Wlokła się noga za nogą w stronę biblioteki. Co jakiś czas rozglądała się na boki za strzygącymi uszami i czerwoną smyczą. Bezskutecznie. Z każdą chwilą traciła nadzieję, a jej policzki stawały się coraz bardziej mokre.
Prawie bezgłośnie otworzyła drzwi i weszła do środka. Rozszlochała się w głos. Bibliotekarka Anna, która była jej ciocią, odłożyła na biurko książki i z szeroko otwartymi oczami podeszła do nastolatki. Ukucnęła naprzeciwko, dotknęła jej ramion i zapytała:
– Co się stało?
Ola zaniosła się płaczem i wtuliła w kobietę. Anna pogłaskała ją po plecach i czekała, aż dziewczynka się uspokoi. W drzwiach stanął Julian – dyrektor biblioteki.
– Dzień dobry – przywitał się wesoło, lecz uśmiech zamarł mu na ustach. Zmarszczył czoło i już chciał zapytać o przyczynę zmartwienia Oli, gdy ta zaszlochała:
– Zgubiłam Strzyżyka.
Dorośli spojrzeli na siebie, a potem na nią.
– Chodź, usiądziesz i wszystko nam opowiesz. – Bibliotekarka wstała i objęła Olę. Poprowadziła ją na zaplecze i posadziła na krześle.
Julian nalał wody do szklanki. Dziewczynka chwyciła ją trzęsącymi się rękoma i przechyliła. Zakrztusiła się, woda pociekła jej po brodzie. Po dłuższej chwili zaczęła opowiadać. Dorośli słuchali z uwagą. Gdy skończyła mówić, Anna zauważyła:
– Dopiero odpoczęliśmy po ucieczce zwierząt z ogrodu zoologicznego i z muzeum, a tu... Strzyżyk.
– Może coś go przestraszyło? – zastanawiał się głośno Julian.
– Chyba nie. Chociaż nie wiem, miałam zamknięte oczy. Gdybym wiedziała, że tak będzie, mocniej trzymałabym smycz.
– Olu, to nie jest twoja wina. Pamiętasz, jak złamałam nogę, bo się poślizgnęłam na schodach?
Nastolatka skinęła głową.
– Gdybym wiedziała, że tak się stanie, nie wychodziłabym z domu albo uważniej stawiała stopy. Pewnych rzeczy nie można przewidzieć.
– Może zobaczył coś interesującego? – Dyrektor biblioteki podzielił się kolejną myślą.
– Park wyglądał tak samo jak wczoraj i przedwczoraj, a przecież wtedy Strzyżyk nie uciekał.
Julian podrapał się po głowie, a na jego czole pojawiła się pionowa zmarszczka.
– Jedno jest pewne: musimy go znaleźć. Ale teraz proponuję zamknąć bibliotekę i iść do domu na obiad – orzekł.
– Raczej nic nie przełknę – mruknęła Ola.
– Odrobinę powinnaś, żeby mieć siłę na myślenie, dokąd mógł pobiec Strzyżyk. – Bibliotekarka wzięła swoją torbę. – Zbierajmy się.
Julian i Ola wyszli na zewnątrz, a Anna starannie zamknęła drzwi i dołączyła do nich.
Szli wolno i rozglądali się. Liczyli, że gdzieś zobaczą ukochanego psa. Każde szczekanie powodowało, że w ich serca wstępowała nadzieja. Każde spojrzenie na psiaki, które ich mijały, wzbudzało rozczarowanie, ponieważ żaden nie był Strzyżykiem.
– Przecież on nigdy nie nocował poza domem. Sam w mieście... – Ola pociągnęła nosem.
– To dzielny pies, poradzi sobie. Poza tym ma węch, więc może trafi do domu.
– A jeżeli nie? – Z oczu nastolatki popłynął strumień łez.
Julian podał jej chusteczki.
Popołudnie i wieczór minęły im w smutnych nastrojach. Nie mieli ochoty na jedzenie i rozrywki. Wieczorny obchód i nawoływanie Strzyżyka nie przyniosły oczekiwanego rezultatu. Telefony do znajomych – z sąsiadką Wandą na czele – również nie. Ola przekręcała się w łóżku z boku na bok i nie mogła zasnąć. Myślała o tym, że jej ukochany pies gdzieś tam jest sam i tęskni. W pokoju obok Anna i Julian także nie spali. Każde leżało pogrążone w myślach, co trzeba zrobić rano, żeby znaleźć zwierzaka.
Byliście kiedyś w takiej sytuacji? Macie jakieś pomysły, jak odnaleźć psa?
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------
W niewielkim parku małego miasteczka spacerowała Ola z psem Strzyżykiem na smyczy. Powietrze pachniało bzem, słońce mocno przygrzewało i zachęcało do przechadzek. Nastolatka usiadła na ławce i zaczęła czytać książkę. Co jakiś czas zerkała w błękitne niebo. Przymknęła oczy. Do jej uszu dochodził śpiew ptaków, krzyki chłopców na pobliskim boisku i rozmowa dwóch kobiet, które się zastanawiały, w jakim kolorze sukienkę na wesele kuzynki powinna kupić jedna z nich.
Ola odetchnęła głęboko wiosennym powietrzem i uśmiechnęła się. Nagle poczuła szarpnięcie smyczy i usłyszała szczekanie Strzyżyka. Kilkakrotnie zamrugała i otworzyła oczy. Spojrzała na dłoń, w której jeszcze przed chwilą tkwiła smycz, i zerwała się z ławki. Książka spadła na ziemię.
– Strzyżyk! – zawołała i rozejrzała się wokół. – Strzyżyk!
Psa nigdzie nie było. Jego czerwonej smyczy także nie zauważyła. Podniosła książkę i zaczęła biec alejką obsadzoną bratkami. Uważnie patrzyła na boki i wołała pupila. Dotarła do stawu na końcu parku. Na trawie zobaczyła kilka rozłożonych koców, na których wylegiwali się spragnieni ciepła mieszkańcy. Ola poczuła, że rośnie jej w gardle gula. Z całej siły próbowała ją tam zatrzymać. Zagryzała język zębami, lecz z każdą chwilą czuła, że dłużej nie da rady. W końcu się rozpłakała.
– Strzyżyku, gdzie jesteś? – szepnęła do siebie, otarła łzy wierzchem dłoni i pobiegła jeszcze raz wokół parku. Nawoływała psa. Głos jej się łamał, po policzkach płynęły łzy, a twarz zrobiła się czerwona.
Siedzący na kocach i ławkach mieszkańcy miasteczka zerkali na Olę, lecz nikt nie zapytał, z jakiego powodu biega i płacze. Nagle w kępie obsypanych pąkami różaneczników usłyszała szczekanie. Serce zabiło jej mocniej. Pobiegła tam, co sił w nogach.
– Strzyżyk, piesku – szepnęła z czułością i pociągnęła nosem.
W tej samej chwili spod krzewów wyszedł, merdając na wszystkie strony ogonem, ciemnobrązowy kundelek. Zaraz też gdzieś za swoimi plecami Ola usłyszała:
– Milo, do nogi.
Odwróciła się i zobaczyła szczupłą kobietę z włosami w kolorze sierści psa.
Nastolatka westchnęła, spuściła głowę, a z jej oczu ponownie popłynęły łzy. Wlokła się noga za nogą w stronę biblioteki. Co jakiś czas rozglądała się na boki za strzygącymi uszami i czerwoną smyczą. Bezskutecznie. Z każdą chwilą traciła nadzieję, a jej policzki stawały się coraz bardziej mokre.
Prawie bezgłośnie otworzyła drzwi i weszła do środka. Rozszlochała się w głos. Bibliotekarka Anna, która była jej ciocią, odłożyła na biurko książki i z szeroko otwartymi oczami podeszła do nastolatki. Ukucnęła naprzeciwko, dotknęła jej ramion i zapytała:
– Co się stało?
Ola zaniosła się płaczem i wtuliła w kobietę. Anna pogłaskała ją po plecach i czekała, aż dziewczynka się uspokoi. W drzwiach stanął Julian – dyrektor biblioteki.
– Dzień dobry – przywitał się wesoło, lecz uśmiech zamarł mu na ustach. Zmarszczył czoło i już chciał zapytać o przyczynę zmartwienia Oli, gdy ta zaszlochała:
– Zgubiłam Strzyżyka.
Dorośli spojrzeli na siebie, a potem na nią.
– Chodź, usiądziesz i wszystko nam opowiesz. – Bibliotekarka wstała i objęła Olę. Poprowadziła ją na zaplecze i posadziła na krześle.
Julian nalał wody do szklanki. Dziewczynka chwyciła ją trzęsącymi się rękoma i przechyliła. Zakrztusiła się, woda pociekła jej po brodzie. Po dłuższej chwili zaczęła opowiadać. Dorośli słuchali z uwagą. Gdy skończyła mówić, Anna zauważyła:
– Dopiero odpoczęliśmy po ucieczce zwierząt z ogrodu zoologicznego i z muzeum, a tu... Strzyżyk.
– Może coś go przestraszyło? – zastanawiał się głośno Julian.
– Chyba nie. Chociaż nie wiem, miałam zamknięte oczy. Gdybym wiedziała, że tak będzie, mocniej trzymałabym smycz.
– Olu, to nie jest twoja wina. Pamiętasz, jak złamałam nogę, bo się poślizgnęłam na schodach?
Nastolatka skinęła głową.
– Gdybym wiedziała, że tak się stanie, nie wychodziłabym z domu albo uważniej stawiała stopy. Pewnych rzeczy nie można przewidzieć.
– Może zobaczył coś interesującego? – Dyrektor biblioteki podzielił się kolejną myślą.
– Park wyglądał tak samo jak wczoraj i przedwczoraj, a przecież wtedy Strzyżyk nie uciekał.
Julian podrapał się po głowie, a na jego czole pojawiła się pionowa zmarszczka.
– Jedno jest pewne: musimy go znaleźć. Ale teraz proponuję zamknąć bibliotekę i iść do domu na obiad – orzekł.
– Raczej nic nie przełknę – mruknęła Ola.
– Odrobinę powinnaś, żeby mieć siłę na myślenie, dokąd mógł pobiec Strzyżyk. – Bibliotekarka wzięła swoją torbę. – Zbierajmy się.
Julian i Ola wyszli na zewnątrz, a Anna starannie zamknęła drzwi i dołączyła do nich.
Szli wolno i rozglądali się. Liczyli, że gdzieś zobaczą ukochanego psa. Każde szczekanie powodowało, że w ich serca wstępowała nadzieja. Każde spojrzenie na psiaki, które ich mijały, wzbudzało rozczarowanie, ponieważ żaden nie był Strzyżykiem.
– Przecież on nigdy nie nocował poza domem. Sam w mieście... – Ola pociągnęła nosem.
– To dzielny pies, poradzi sobie. Poza tym ma węch, więc może trafi do domu.
– A jeżeli nie? – Z oczu nastolatki popłynął strumień łez.
Julian podał jej chusteczki.
Popołudnie i wieczór minęły im w smutnych nastrojach. Nie mieli ochoty na jedzenie i rozrywki. Wieczorny obchód i nawoływanie Strzyżyka nie przyniosły oczekiwanego rezultatu. Telefony do znajomych – z sąsiadką Wandą na czele – również nie. Ola przekręcała się w łóżku z boku na bok i nie mogła zasnąć. Myślała o tym, że jej ukochany pies gdzieś tam jest sam i tęskni. W pokoju obok Anna i Julian także nie spali. Każde leżało pogrążone w myślach, co trzeba zrobić rano, żeby znaleźć zwierzaka.
Byliście kiedyś w takiej sytuacji? Macie jakieś pomysły, jak odnaleźć psa?
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------
więcej..
