P.A.W. czyli historie Pauli, Anety i Weroniki - ebook

„Moja żona Paula”

„Przez pewien czas myślałem, że jestem najszczęśliwszym człowiekiem pod słońcem. Poślubiłem najpiękniejszą kobietę na świecie, która spodziewała się mojego dziecka.” — mówi Hubert. Para poznała się, kiedy dziewczyna rozpoczęła naukę w liceum. Paula miała wtedy 16 lat, a Hubert był od niej 8 lat starszy. Jednakże ani jej ani jemu wiek nie przeszkadzał. Obydwoje czuli się w swoim towarzystwie bardzo dobrze i planowali wspólną przyszłość. Dziewczyna dużo czasu poświęcała partnerowi. Każde popołudnie po szkole zamiast wracać do domu, jechała do Huberta. Spędzali ze sobą tyle czasu, że dziewczyna pojawiała się późnymi wieczorami w domu, zmęczona zamiast się uczyć szła prosto spać. Rodzice Pauli byli zaniepokojeni jej zachowaniem. Zależało im, aby dziewczyna więcej czasu poświęcała nauce, aby w przyszłości mogła dostać się na dobrą uczelnie po której będzie miała szanse na lepszą pracę, lepsze życie. Hubert starał się obdarowywać swoją ukochaną licznymi prezentami, zabierał na wycieczki i rozpieszczał jak tylko umiał. W 3 klasie liceum dziewczyna zaszła w ciążę. Hubert poczuł się do obowiązku i postanowił zrobić niespodziankę ukochanej, w dniu jej studniówki na środku sali oświadczył się Pauli. Miesiąc później wzięli ślub. Dla Huberta był to najszczęśliwszy dzień jego życia. Miał piękną młodą żonę, a za niedługo miało urodzić się ich pierwsze dziecko. Pewnego dnia wrócił wcześniej z pracy, gdy wszedł do domu usłyszał kłótnie swojej żony z siostrą. „Kiedy zamierzasz powiedzieć mu prawdę?” — mówi Iga. „Nie Twoja sprawa to moje życie, nie wtrącaj się, Hubert jest moim mężem i nic Ci do tego” — krzyknęła Paula. „Jest Twoim mężem, ale ja go kocham i nigdy nie okłamałabym go. Za to ty zdradzałaś go od roku z Pawłem. A kiedy zaszłaś w ciążę zostawił Cię i postanowiłaś wykorzystać miłość Huberta, aby ułożyć sobie wygodne życie” — mówi Iga. Słysząc te słowa Hubert nie mógł uwierzyć w to co się dzieje, jeszcze kilka minut stał jak zamurowany w korytarzu po czym wszedł do pokoju, pytając żonę czy to prawda. Iga zaczęła krzyczeć na dziewczynę, aby w końcu się przyznała, bo mężczyzna zasługuje na szczerość. Natomiast Paula postanowiła iść w zaparte. „Kochanie ja nie wiem co usłyszałeś, ale musiałeś źle zrozumieć. Moja siostra się w tobie zakochała i jest zazdrosna, że jesteśmy tak szczęśliwi, bo ona wciąż jest sama.” Mężczyzna patrząc na ukochaną chciał jej wierzyć, kochał ją całym sercem i nie chciał stracić. „Mówisz prawdę? Nigdy mnie nie zdradziłaś? To moje dziecko?” — zapytał Hubert. Na co dziewczyna odparła, że tylko z nim spała, był jej jedynym mężczyzną. Słysząc to Iga nie mogła już wytrzymać i wzburzona wyszła. Postanowiła udowodnić mężowi siostry, że ta go perfidnie okłamuje i nim manipuluje. Nawiązała kontakt z Pawłem. Spotkali się kilka razy, po czym dziewczyna postanowiła poprosić go o pomoc. Lecz, gdy powiedziała o co chodzi, mężczyzna odmówił. Nie chciał już mieć nic wspólnego z Paulą, więc pomysł jej siostry, aby powiedział o wszystkim Hubertowi wydawał się fatalny. Wiedział, że dopóki Hubert myśli, że to jego dziecko będzie się nim zajmował, a on nie będzie musiał płacić alimentów. Stąd wyjawienie prawdy nie było w jego interesie. Iga jednak się nie poddawała. Postanowiła jeszcze raz spotkać się z Pawłem i porozmawiać z nim o Pauli, a całą rozmowę nagrać na dyktafon w telefonie schowanym w torebce. Tak też zrobiła. Dwa dni później doszło do spotkania. Iga zrobiła wszystko zgodnie z planem. Po spotkaniu postanowiła wybrać się do siostry i jej męża. Będąc na miejscu zaczęła się wahać, czy powinna się mieszać. Z jednej strony chciała powiedzieć Hubertowi prawdę, bo była w nim zakochana. Z drugiej nie chciała zranić mężczyzny wiedziała, że bardzo kocha Paule, a prawda może mu złamać serce. Jednak po chwili podjęła decyzję. Nie wahając już się ani chwili dłużej powiedziała Hubertowi o wszystkim i na dowód pokazała nagranie, wiedząc, że inaczej mężczyzna jej nie uwierzy. W jednej chwili świat Huberta wywrócił się do góry nogami. Jeszcze chwile wcześniej był szczęśliwy, że ma piękną żonę, która niedługo urodzi jego dziecko, a teraz okazuje się, że jego żona zdradzała go i dziecko nie jest jego. Nie wiedział, co zrobić. Wraz z Igą wyszli z domu, zostawiając Paulę samą. Nie chciał słuchać wyjaśnień dziewczyny. Iga chciała w tym czasie być blisko niego, lecz on chciał zostać sam. Wsiadł do samochodu i odjechał. Jeździł bez celu przez trzy godziny po czym wrócił do domu. W mieszkaniu już nie było jego żony, został tylko list o treści: „Przepraszam, że Cię skrzywdziłam. Sama nie wiem dlaczego Cię zdradzałam, kochałam Cię i wciąż kocham, lecz wiem, że nie będziesz mi w stanie tego wybaczyć, ani nie będziesz w stanie zając się dzieckiem, którego nie jesteś ojcem. Nie będę stała na drodze do Twojego szczęścia. Jeszcze raz przepraszam, że Cię skrzywdziłam. Nie szukaj mnie. Mam nadzieję i tego z całego serca Ci życzę, abyś odnalazł szczęście. Paula”. Hubert czytał z łzami w oczach list. Nie wiedział, co czynić. Pojechał do rodziców dziewczyny, ale oni tak samo nie wiedzieli, gdzie jest. Zadzwonił do Igi, dziewczyna również niczego nie była świadoma. Przez kilka godzin jeździł i dzwonił po znajomych żony, ale i ci nic nie wiedzieli. Bezsilny poszedł na policję, lecz tam usłyszał, że Paula jest pełnoletnia i skoro zostawiła list, że się wyprowadza to nie mogą uznać jej za zaginioną i szukać. Mężczyzna załamał się. Wrócił do domu i zaczął pić. Mijały dni, o Pauli nie było żadnych wieści. Wszyscy martwili się o dziewczynę. Czas leciał szybko i nieubłagalnie. Hubert zastanawiał się, gdzie może być Paula.. i dziecko. Wciąż myślał, czy dziecko, które nosiła pod sercem nie było jego. Czym więcej myślał tym bardziej uświadamiał się w tym, że kocha żonę i jest w stanie jej wszystko wybaczyć byle wróciła. Nie wiedział, gdzie jej szukać. Wynajął nawet detektywa. Również ten szukając jej kilka miesięcy nie trafił na jej trop. Minęło dwa lata. Mężczyzna w końcu pomału pogodził się z sytuacją. Zrozumiał, że więcej nie zobaczy żony. Złożył pozew o rozwód. Trzy miesiące później związał się z Igą, która cały ten czas starała się być blisko Huberta. Nie kochał jej, ale doceniał, że stara się mu pomóc, kocha go i chce być blisko. Tygodnie mijały, nadszedł grudzień. Wigilię Hubert z Igą postanowili spędzić u rodziny dziewczyny. W pewnym momencie ktoś zadzwonił do drzwi. Była to Paula.. z córeczką, Patrycją. Wszyscy byli w szoku. Nie było słów, które mogłyby opisać, co poczuł Hubert na widok dziewczyn. Szczególną jednak jego uwagę zwróciła mała Patrysia. Dziewczynka uśmiechnęła się do niego. Mężczyzna poczuł się jakby było to jego dziecko. Wszyscy usiedli do wspólnego stołu. Nagle odezwała się Iga: „Gdzie ty byłaś? Po co wróciłaś? Wszyscy mamy tu swoje życie, w którym Ciebie już nie ma. Nie rozumiesz, wszystko się zmieniło. Teraz ja jestem z Hubertem i planujemy ślub.”. Paula oniemiała, patrzyła na siostrę i Huberta milcząc, nie wiedziała co powiedzieć. Matka dziewczyn upomniała Igę, że nie powinna mówić takich rzeczy siostrze. Natomiast Hubert wciąż był zauroczony widokiem małej Pati. Kiedy wziął na ręce dziewczynkę, wiedział, że chce być dla niej tatą. Zaczął zastanawiać się jak powiedzieć Idze, że chce być z Paulą i czy Paula wciąż tego chce. Wszyscy domownicy zasypali dziewczynę licznymi pytaniami. Paula dłuższą chwilę nie chciała nic mówić, lecz nagle się rozpłakała. „Moja córka potrzebuje szpiku … jest chora, wróciłam, ponieważ okazało się, że nie mogę być dawcą” — odpowiada zapłakana dziewczyna. „Co teraz będzie, skontaktujesz się z Pawłem?” — zapytał Hubert. Dziewczyna opowiedziała, że już to zrobiła i mimo niechęci Paweł się przebadał i okazało się, że nie może być dawcą, skąd nabrała podejrzeń, że Pati może być jednak dzieckiem Huberta. Hubertowi w jednej chwili chciało się płakać z rozpaczy i szczęścia jednocześnie. Pomiędzy świętami a sylwestrem, mężczyzna wybrał się przebadać. Okazało się, że może być dawcą. Postanowił również zrobić test DNA, ale dopiero, gdy dziewczynka wyzdrowieje. Mężczyzna oznajmił Idze, że nie może być z nią ponieważ wciąż kocha Paulę. Zakończył tę znajomość i czekał aż czas pokaże co będzie z nim i Paulą. Mijały tygodnie, mała Pati wracała do zdrowia. Hubert i Paula wykonali test na ojcostwo Huberta. Minął pewien czas i przyszły wyniki badań. Hubert chciał je otworzyć w towarzystwie Pauli. Wynik był pozytywny, zgodność na ojcostwo 99%. Patrycja jest córką Huberta. Młodzi ludzie rozpłakali się i zaczęli przytulać. „Czułem to.. po prostu czułem.. jak otworzyły się drzwi w Wigilię i ujrzałem ciebie z malutką wiedziałem, że musi być moją córką. Nie umiem tego wyjaśnić.. serce ojca wyczuło” — powiedział Hubert. Zaczęli rozmawiać, co teraz będzie. Mężczyzna zaproponował, aby zamieszkali razem i spróbowali od nowa być rodziną. Paula ku początkowej niepewności w końcu się zgodziła. „Nie wiem czy to dobry pomysł. Tak bardzo Cię skrzywdziłam. Chciałabym znowu być z tobą, ale boję się, że nie jestem tego warta, zasługujesz na najlepszą kobietę na świecie”-odparła dziewczyna. Na co Hubert odpowiedział- „Ty jesteś najlepsza! Nie chce nikogo innego. Dla mnie najważniejsza jesteś Ty i nasza córeczka”. Para postanowiła zacząć od nowa, zapomnieć o wszystkich przykrościach, o przeszłości, cieszyć się teraźniejszością i rodzicielstwem. Małżeństwo odcięło się również od Igi, która starała się za wszelką cenę doprowadzić do ponownego rozstania Huberta z Paulą i zająć jej miejsce. Mała Pati szybko dorastała, a rodzice cieszyli się każdą wolną chwilą spędzaną z dziewczynką. Cała rodzina starała się sobie na nowo okazywać miłość, wsparcie i zrozumienie.