-
W empik go
Piękny posmak piekła - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
4 listopada 2021
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Piękny posmak piekła - ebook
Uczucia, zdecydowanie uczucia. Towarzyszące w momentach jak była bliżej, dalej i jak nie było jej wcale. O próbach odnalezienia się. Duża doza przemyśleń oraz niewypowiedzianych słów. Swego rodzaju manifestacja. W formie białych wierszy.
| Kategoria: | Poezja |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8273-261-0 |
| Rozmiar pliku: | 2,5 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Cześć.
To, co jest tutaj zapisane, to spontaniczne spisy
moich myśli w różnych momentach dnia czy roku,
ale w głębi dotyczące tylko jednego.
Niemożności przetrawienia faktów,
rzeczywistości czy losu.
Całość oddaje moje uczucia.
Jest momentami zawiła, ale szczera.
Bo uczucia nie są tak proste.
Przed tobą mój tomik białych wierszy.
Słowa, które zawsze chciałem powiedzieć,
ale ograniczałem sam siebie.
Pozdrawiam. Wojciech.Sam, szum
Jeżeli sny to faktycznie,
Przeciwieństwo.
Tego co ma się stać.
To w rzeczywistości nigdy,
Nie umrę.
I raczej się nie spotkamy.
Głupio trochę.
Tułać się tak.
Już drugą wieczność.
Wieczne wyboje,
Planetoidy i komety.
Błędne wybory z pogranicza jawy.
Ukształtowało,
Mnie to trochę przyznam.
Który to już rok,
Budzę się i wstaje,
Sam.
Za grzechy,
Żywota swojego płacę,
Też sam.Myśl pierwotna
Nie przewodnia.
Choć to pożądanie.
Choć tego otoczka, jest wszędzie.
Dostrzegam to nawet w swoim znaku zodiaku.
Prosta symbolika.
Zabawne. Nawet w chuj zabawne.
Bo to znak płodności.
Zabawne jeszcze bardziej, bo nie jest falliczny.
Kobiecy raczej.
Wszystko wpisane w genezę, anatomię nawet.
Czyste życie, zwierzęcość genetyczna.
Idąc dalej bliskoznacznymi uczuciami.
Gniew. Ah gniew.
Jest dość podobny do pożądania.
Nie bez powodu miłość to nienawiść,
Ale o tym później.
Gniew w swoim jestestwie jest krystaliczny,
Choć mąci.
To taka kochanka.
Z która nie współżyjesz, dyma ciebie za to.
Nie dość, że ci się nie podoba ten fakt.
To strasznie dużo kosztuje,
Pieniędzy, czasu i zdrowia.
Mimo to trwasz ze strachu.
Przyzwyczajenia.
Zawsze go czułem.
Tylko on przychodził w złe dni.
Nadal jest mi ciężko go ominąć.
Ciężkie słowa, w gniewie są lekkie.
Tak oto powtórzyłem schemat ojcowski.
Liczyłem, że zostanie,
Może przez syndrom sztokholmski.
Została faktycznie,
Ale w miejscu i nie ze mną.
A ja się oddaliłem.
A tak szczerze to byłem odpychający.
Sama sytuacja była też ponad moje siły.
Wiem to dzisiaj i co bym nie napisał,
To zawsze jest o niej.Słówka
Zdarza mi się zapomnieć,
Znaczenia słów.
Nie umiem zapomnieć,
Co oznaczasz Ty.
Choć zgubiłem się w oznaczeniach,
Hasztagach, których nie rozumiem.
Orderach? Za co?
Przecież liczy się tylko uśmiech.
Błysk w oku.
Zeszliśmy sobie ze wzroku,
Niestety nie się.
Mogłem to przewidzieć,
Podobno głupi nie jestem.
Odznaczać. To słowo same w sobie
Jest wyróżnieniem.
Coś jak przejście z ty i ja, na my.
Ten obraz zburzył mi obraz,
Tła już dawno nie widziałem.
Wszystko tym tłem było.
Ostrzeżeń było pewnie multum,
A przy tobie zawsze,
Wyciszony telefon miałem.
Niewyparzona morda,
Tak to on. Mianowicie ja.
Towarzyszko doli i mojej niedoli.
Niczym od matki,
Każde moje słowo,
Pochodzi od ciebie.Dziewczę
Mam w sobie,
Wrogość do ludzi,
Z natury,
Ale z tobą,
Fajnie leżeć,
Stać, chodzić.
Związać też pewnie,
Myślę
O miejscu zwanym domem,
O zwierzętach radosnych,
Cieple ogniska,
Dotyku pod kołdrą.
O tobie leżąc z tobą,
Też o tobie leżąc sam.
Oporządzić kwadrat,
Trójkąt zostawić.
Mianowicie,
Posprzątać mieszkanie,
Do pary nie zapraszać.
Możesz słuchać nawet reagge,
Właściwie czegokolwiek.
Pokój i miłość, znam.
Chociaż w trochę innym,
Wydaniu,
Ale uczę się szybko.
Biegam też sprawnie,
Może nadgonię.
Samotny to festiwal miłości.
Wróciłem do szlugów,
Z nudów i braku elektryczności.
Serio elektryczności.
Do reszty nie mam ochoty,
Czyli wszystkiego i wszystkich.
Szkoda, że cię nie ma.
Obudzę się jutro,
Wrócę do problemów doczesnych.
Tymczasem,
Pójdę cię poszukać bez celu.Właściwie
Zawsze jesteś po trzydziestce.
Widzę to po oczach,
Przyjemniejszych nawet od ognia.
Lubię mądrość i szaleństwo.
Cenię wręcz na równi.
Jeśli czegoś się nie da,
To na pewno to zrobię.
Masz delikatnie zachrypnięty głos,
Którym z gracją prosisz o papierosa.
Pełna fascynacji i zrozumienia,
Moich udziwnień,
Nawet zboczeń.
Pociąga cię mój brak pociągu,
Do ludzi.
Znasz różnicę między podziałem a dzieleniem.
Z tobą mogę, innym granice zamknę.
Wiesz, że nie kłamie,
Mówiąc, że w hipisach,
Cenię ich umieranie.
Mogę być bucem,
Ale to ja wyniki najważniejszych testów,
Mam negatywne.
Akceptujesz mój brak ładu,
Bo jest poukładany.
Schlebia mi mocno,
Twoje zainteresowanie.
Zainteresowania też lubię.
Może niektóre nie mają,
Mojej aprobaty,
Ale spoko zrobić coś nowego.
Nie wszystko musi mi się podobać.
Widzisz, że nie dbam o tłum,
W mojej swoistej mieszance,
Pewności i alienacji.
Cała moja uwaga, niekiedy nadzieja.
Skierowana jest ku tobie.
Położyć się na ziemi,
Może nawet napić się za rok,
Jak coś mi się odmieni.
Świat i jego wszystkie,
Trzy podstawowe,
Problemy.
Niech gryzą piach albo glebę.
Lubisz, że nie mam wielu potrzeb,
A marzenia to rzeczy,
Które faktyczne zrobię.
Może to grubiańskie i delikatnie,
Przedmiotowe,
Ale masz świetny tyłek,
Zawsze.
Strażników moralności,
Praw, etyki.
Wiesz, co o nich sądzę.
Żyjemy w zakłamaniu,
Ja, ty i te ludziki.
Tylko że ja to wiem,
Mam nadzieje, że ty też.
Nie wiem co cię tak kręci,
Ale zawsze taki byłem.
Resztę cech, wykształciłem,
Wyrobiłem, czy zwał jak zwał.
Właściwie to żadne z nas,
Nie powinno.
Szkoda, że obecnie.
Nie masz imienia
I właściwie to cię nie ma.
Jestem dobrej myśli, że jesteś.
Więcej niż jedna.
Bo jak nie.
To mam trochę,
Przejebane.Tribute
Muza, ale chuj z muzą.
W sensie obojętne co leci.
Jak ten czas razem mija?
Za szybko.
Doba, dwie, trzy.
Polej, zapal, syp.
To tylko dodatki.
Biżuteria wnętrza.
Z nią czy bez niej, obojętnie.
Wyglądasz przepięknie.
Umiem lać wodę,
Choć w komplementach średni i oszczędny.
Dlatego są szczere.
Złoto moich ust niczym,
Przy twych,
Drobnych, delikatnie jadowitych.
Niekiedy gorzkich.
Spiłbym z nich wszystko.
Bez słów.
Bo milczenie to złoto.
Widząc cię jak prawdę nagą,
Nie umiałem w słowa ubrać,
Ciebie.
Zbędne z resztą.
Ubrania, słowa.
W moich oczach nie trzeba,
Ci nic więcej i mniej.
Nie umiem tego wytłumaczyć postronnym
Jak ślepemu kolorów.
Nic tak nie obciążało mi zwojów,
Jak sama myśl o tobie.
Zapierało dech, plątało mowę.
Chciałem tylko ciebie,
Z tobą, w tobie, za przed i obok.
Miałaś racje zawsze,
Rzadko takie rzeczy przyznaję.
Nikt też nigdy nie kumał,
Moich odpałów, odlotów, garści nawyków.
Zbioru przyzwyczajeń.
Aktualnie samych wspomnień.
Już ja ich nawet nie czaje.
Jedno jest pewne, już tak pewnie zostanie.
W życiu radzić sobie to jedno.
Słabo wychodzi każde rozstanie.
Zwyczajnie przepraszam.
Nie jest to jakieś wołanie.
Zwyczajnie upamiętnienie.
Miłych chwil i wydarzeń.
Zrobię coś, czego, nie zrobiłem nigdy.
Wszystko jak jest, zostawię.Głównie
Zajmuje się tym, żeby nie rozwalić
Sobie mordy o szybę. Specjalnie.
Mało przypadków dziś miewam w życiu.
Miłych głównie, ale się nie zniechęcam.
Widzę i czuje, jak słaby jestem.
W przebłyskach szaleństwa
Zapewne źle odebranych wiadomości.
Czuje każdą emocję jednocześnie.
Nie wiem, w którą stronę iść?
Upośledziłbym się sensorycznie,
Bo emocjonalnie jestem?
Jestem, nie szukam zaprzeczeń.
Chuj ze mną przecież.
Wsadził kij w oczy, uszy,
Wyjął ten z serca, bo nie działa i zawadza.
Serce, jak i kij.
Kończą mi się rzeczy do rzucania,
Rzuciłbym nawet samym rzuceniem.
A nie umiem rzucać.
Mam dwie lewe ręce do nałogów.
Co zacząć? Co skończyć?
Wow, Wojtek. Mówię do siebie.
Dużo mówię. Mało słucham.
Bronisz czegoś, co dawno nie jest twoje,
Będąc ścisłym, nigdy nie było.
A może gdyby? Pytam się sam.
Trochę za późno Wojtek.
Mleko da się zebrać,
Tylko zostaje posmak ściery.
Twój Wojtek, twój.
Już nie krzyw się tak.
Z braku naturalnych wrogów,
Sam ich tworzysz.
Gdzie zgubiłeś uśmiech?
Dobrze kurwa wiesz, gdzie. Odpowiadam.
Z mojej winy. Naszej.
Ile mnie jest we mnie?
To muszą być strasznie małe istoty,
Bo nie ważę za dużo.
Boję się wiesz? Boję się przyznać, że się boję.
Wiem Wojtek.
I co? Siedzisz teraz sam i palisz szlugi,
Myślami nie jesteś w miejscu ani nawet sobą.
Śmiesznie, bo strasznie dużo mówisz o sobie,
A mało myślisz tak naprawdę.
Wyjdź może do ludzi? Jest weekend?
Nie wiem Wojtek, może w przyszłym roku.
Aktualnie zajmuje się tym,
Żeby nie rozwalić sobie mordy o szybę.
A ktoś i tak źle sczyta moje emocje.Ale weź nie bierz tego do siebie
Zawsze chciałem mieć cudze problemy.
Niezależnie od wagi i kategorii.
Nie zazdroszczę, to nie tak.
Zwyczajnie moje dość łatwo rozwiązać.
Tak, że nawet mi się nie chce.
Mi, mnie, moje. Czy to ważne?
Własności mi się mylą.
Ja właściwie się mylę.
Bo mi się nie chce, mnie się nie chce.
A moje to niechęć.
Cudzy nawet przyjemniej się rozwiązuje.
Choć dziś sceptycznie patrzę na rozwiązłość.
Mój kolega ma w swoim programie skecz,
O problemach.
W repertuarze w sumie,
Bo w programie występuje.
Polubiłem gościa, uczy mnie też wiele.
To nic, że jest rudy. Oczy ma szczere.
To, co jest tutaj zapisane, to spontaniczne spisy
moich myśli w różnych momentach dnia czy roku,
ale w głębi dotyczące tylko jednego.
Niemożności przetrawienia faktów,
rzeczywistości czy losu.
Całość oddaje moje uczucia.
Jest momentami zawiła, ale szczera.
Bo uczucia nie są tak proste.
Przed tobą mój tomik białych wierszy.
Słowa, które zawsze chciałem powiedzieć,
ale ograniczałem sam siebie.
Pozdrawiam. Wojciech.Sam, szum
Jeżeli sny to faktycznie,
Przeciwieństwo.
Tego co ma się stać.
To w rzeczywistości nigdy,
Nie umrę.
I raczej się nie spotkamy.
Głupio trochę.
Tułać się tak.
Już drugą wieczność.
Wieczne wyboje,
Planetoidy i komety.
Błędne wybory z pogranicza jawy.
Ukształtowało,
Mnie to trochę przyznam.
Który to już rok,
Budzę się i wstaje,
Sam.
Za grzechy,
Żywota swojego płacę,
Też sam.Myśl pierwotna
Nie przewodnia.
Choć to pożądanie.
Choć tego otoczka, jest wszędzie.
Dostrzegam to nawet w swoim znaku zodiaku.
Prosta symbolika.
Zabawne. Nawet w chuj zabawne.
Bo to znak płodności.
Zabawne jeszcze bardziej, bo nie jest falliczny.
Kobiecy raczej.
Wszystko wpisane w genezę, anatomię nawet.
Czyste życie, zwierzęcość genetyczna.
Idąc dalej bliskoznacznymi uczuciami.
Gniew. Ah gniew.
Jest dość podobny do pożądania.
Nie bez powodu miłość to nienawiść,
Ale o tym później.
Gniew w swoim jestestwie jest krystaliczny,
Choć mąci.
To taka kochanka.
Z która nie współżyjesz, dyma ciebie za to.
Nie dość, że ci się nie podoba ten fakt.
To strasznie dużo kosztuje,
Pieniędzy, czasu i zdrowia.
Mimo to trwasz ze strachu.
Przyzwyczajenia.
Zawsze go czułem.
Tylko on przychodził w złe dni.
Nadal jest mi ciężko go ominąć.
Ciężkie słowa, w gniewie są lekkie.
Tak oto powtórzyłem schemat ojcowski.
Liczyłem, że zostanie,
Może przez syndrom sztokholmski.
Została faktycznie,
Ale w miejscu i nie ze mną.
A ja się oddaliłem.
A tak szczerze to byłem odpychający.
Sama sytuacja była też ponad moje siły.
Wiem to dzisiaj i co bym nie napisał,
To zawsze jest o niej.Słówka
Zdarza mi się zapomnieć,
Znaczenia słów.
Nie umiem zapomnieć,
Co oznaczasz Ty.
Choć zgubiłem się w oznaczeniach,
Hasztagach, których nie rozumiem.
Orderach? Za co?
Przecież liczy się tylko uśmiech.
Błysk w oku.
Zeszliśmy sobie ze wzroku,
Niestety nie się.
Mogłem to przewidzieć,
Podobno głupi nie jestem.
Odznaczać. To słowo same w sobie
Jest wyróżnieniem.
Coś jak przejście z ty i ja, na my.
Ten obraz zburzył mi obraz,
Tła już dawno nie widziałem.
Wszystko tym tłem było.
Ostrzeżeń było pewnie multum,
A przy tobie zawsze,
Wyciszony telefon miałem.
Niewyparzona morda,
Tak to on. Mianowicie ja.
Towarzyszko doli i mojej niedoli.
Niczym od matki,
Każde moje słowo,
Pochodzi od ciebie.Dziewczę
Mam w sobie,
Wrogość do ludzi,
Z natury,
Ale z tobą,
Fajnie leżeć,
Stać, chodzić.
Związać też pewnie,
Myślę
O miejscu zwanym domem,
O zwierzętach radosnych,
Cieple ogniska,
Dotyku pod kołdrą.
O tobie leżąc z tobą,
Też o tobie leżąc sam.
Oporządzić kwadrat,
Trójkąt zostawić.
Mianowicie,
Posprzątać mieszkanie,
Do pary nie zapraszać.
Możesz słuchać nawet reagge,
Właściwie czegokolwiek.
Pokój i miłość, znam.
Chociaż w trochę innym,
Wydaniu,
Ale uczę się szybko.
Biegam też sprawnie,
Może nadgonię.
Samotny to festiwal miłości.
Wróciłem do szlugów,
Z nudów i braku elektryczności.
Serio elektryczności.
Do reszty nie mam ochoty,
Czyli wszystkiego i wszystkich.
Szkoda, że cię nie ma.
Obudzę się jutro,
Wrócę do problemów doczesnych.
Tymczasem,
Pójdę cię poszukać bez celu.Właściwie
Zawsze jesteś po trzydziestce.
Widzę to po oczach,
Przyjemniejszych nawet od ognia.
Lubię mądrość i szaleństwo.
Cenię wręcz na równi.
Jeśli czegoś się nie da,
To na pewno to zrobię.
Masz delikatnie zachrypnięty głos,
Którym z gracją prosisz o papierosa.
Pełna fascynacji i zrozumienia,
Moich udziwnień,
Nawet zboczeń.
Pociąga cię mój brak pociągu,
Do ludzi.
Znasz różnicę między podziałem a dzieleniem.
Z tobą mogę, innym granice zamknę.
Wiesz, że nie kłamie,
Mówiąc, że w hipisach,
Cenię ich umieranie.
Mogę być bucem,
Ale to ja wyniki najważniejszych testów,
Mam negatywne.
Akceptujesz mój brak ładu,
Bo jest poukładany.
Schlebia mi mocno,
Twoje zainteresowanie.
Zainteresowania też lubię.
Może niektóre nie mają,
Mojej aprobaty,
Ale spoko zrobić coś nowego.
Nie wszystko musi mi się podobać.
Widzisz, że nie dbam o tłum,
W mojej swoistej mieszance,
Pewności i alienacji.
Cała moja uwaga, niekiedy nadzieja.
Skierowana jest ku tobie.
Położyć się na ziemi,
Może nawet napić się za rok,
Jak coś mi się odmieni.
Świat i jego wszystkie,
Trzy podstawowe,
Problemy.
Niech gryzą piach albo glebę.
Lubisz, że nie mam wielu potrzeb,
A marzenia to rzeczy,
Które faktyczne zrobię.
Może to grubiańskie i delikatnie,
Przedmiotowe,
Ale masz świetny tyłek,
Zawsze.
Strażników moralności,
Praw, etyki.
Wiesz, co o nich sądzę.
Żyjemy w zakłamaniu,
Ja, ty i te ludziki.
Tylko że ja to wiem,
Mam nadzieje, że ty też.
Nie wiem co cię tak kręci,
Ale zawsze taki byłem.
Resztę cech, wykształciłem,
Wyrobiłem, czy zwał jak zwał.
Właściwie to żadne z nas,
Nie powinno.
Szkoda, że obecnie.
Nie masz imienia
I właściwie to cię nie ma.
Jestem dobrej myśli, że jesteś.
Więcej niż jedna.
Bo jak nie.
To mam trochę,
Przejebane.Tribute
Muza, ale chuj z muzą.
W sensie obojętne co leci.
Jak ten czas razem mija?
Za szybko.
Doba, dwie, trzy.
Polej, zapal, syp.
To tylko dodatki.
Biżuteria wnętrza.
Z nią czy bez niej, obojętnie.
Wyglądasz przepięknie.
Umiem lać wodę,
Choć w komplementach średni i oszczędny.
Dlatego są szczere.
Złoto moich ust niczym,
Przy twych,
Drobnych, delikatnie jadowitych.
Niekiedy gorzkich.
Spiłbym z nich wszystko.
Bez słów.
Bo milczenie to złoto.
Widząc cię jak prawdę nagą,
Nie umiałem w słowa ubrać,
Ciebie.
Zbędne z resztą.
Ubrania, słowa.
W moich oczach nie trzeba,
Ci nic więcej i mniej.
Nie umiem tego wytłumaczyć postronnym
Jak ślepemu kolorów.
Nic tak nie obciążało mi zwojów,
Jak sama myśl o tobie.
Zapierało dech, plątało mowę.
Chciałem tylko ciebie,
Z tobą, w tobie, za przed i obok.
Miałaś racje zawsze,
Rzadko takie rzeczy przyznaję.
Nikt też nigdy nie kumał,
Moich odpałów, odlotów, garści nawyków.
Zbioru przyzwyczajeń.
Aktualnie samych wspomnień.
Już ja ich nawet nie czaje.
Jedno jest pewne, już tak pewnie zostanie.
W życiu radzić sobie to jedno.
Słabo wychodzi każde rozstanie.
Zwyczajnie przepraszam.
Nie jest to jakieś wołanie.
Zwyczajnie upamiętnienie.
Miłych chwil i wydarzeń.
Zrobię coś, czego, nie zrobiłem nigdy.
Wszystko jak jest, zostawię.Głównie
Zajmuje się tym, żeby nie rozwalić
Sobie mordy o szybę. Specjalnie.
Mało przypadków dziś miewam w życiu.
Miłych głównie, ale się nie zniechęcam.
Widzę i czuje, jak słaby jestem.
W przebłyskach szaleństwa
Zapewne źle odebranych wiadomości.
Czuje każdą emocję jednocześnie.
Nie wiem, w którą stronę iść?
Upośledziłbym się sensorycznie,
Bo emocjonalnie jestem?
Jestem, nie szukam zaprzeczeń.
Chuj ze mną przecież.
Wsadził kij w oczy, uszy,
Wyjął ten z serca, bo nie działa i zawadza.
Serce, jak i kij.
Kończą mi się rzeczy do rzucania,
Rzuciłbym nawet samym rzuceniem.
A nie umiem rzucać.
Mam dwie lewe ręce do nałogów.
Co zacząć? Co skończyć?
Wow, Wojtek. Mówię do siebie.
Dużo mówię. Mało słucham.
Bronisz czegoś, co dawno nie jest twoje,
Będąc ścisłym, nigdy nie było.
A może gdyby? Pytam się sam.
Trochę za późno Wojtek.
Mleko da się zebrać,
Tylko zostaje posmak ściery.
Twój Wojtek, twój.
Już nie krzyw się tak.
Z braku naturalnych wrogów,
Sam ich tworzysz.
Gdzie zgubiłeś uśmiech?
Dobrze kurwa wiesz, gdzie. Odpowiadam.
Z mojej winy. Naszej.
Ile mnie jest we mnie?
To muszą być strasznie małe istoty,
Bo nie ważę za dużo.
Boję się wiesz? Boję się przyznać, że się boję.
Wiem Wojtek.
I co? Siedzisz teraz sam i palisz szlugi,
Myślami nie jesteś w miejscu ani nawet sobą.
Śmiesznie, bo strasznie dużo mówisz o sobie,
A mało myślisz tak naprawdę.
Wyjdź może do ludzi? Jest weekend?
Nie wiem Wojtek, może w przyszłym roku.
Aktualnie zajmuje się tym,
Żeby nie rozwalić sobie mordy o szybę.
A ktoś i tak źle sczyta moje emocje.Ale weź nie bierz tego do siebie
Zawsze chciałem mieć cudze problemy.
Niezależnie od wagi i kategorii.
Nie zazdroszczę, to nie tak.
Zwyczajnie moje dość łatwo rozwiązać.
Tak, że nawet mi się nie chce.
Mi, mnie, moje. Czy to ważne?
Własności mi się mylą.
Ja właściwie się mylę.
Bo mi się nie chce, mnie się nie chce.
A moje to niechęć.
Cudzy nawet przyjemniej się rozwiązuje.
Choć dziś sceptycznie patrzę na rozwiązłość.
Mój kolega ma w swoim programie skecz,
O problemach.
W repertuarze w sumie,
Bo w programie występuje.
Polubiłem gościa, uczy mnie też wiele.
To nic, że jest rudy. Oczy ma szczere.
więcej..
