Piia Pierniczek się wprowadza - ebook

PRZE­PRO­WADZKA PIER­NICZ­KÓW

Na po­dwó­rzu roz­legł się pisk opon.

– Przy­je­chali! – za­wo­łała Piia, wy­glą­da­jąc przez okno.

Spo­mię­dzy pu­deł do­cho­dził trzask ta­śmy kle­ją­cej i ci­che prze­kleń­stwa. Mama z tatą na łapu‍-capu pa­ko­wali resztę rze­czy. Całe miesz­ka­nie już od góry do dołu wy­peł­niały pu­dła, a mię­dzy nimi wiły się ścieżki. Aby przejść z du­żego po­koju do kuchni, na­le­żało na przy­kład wy­brać ścieżkę po le­wej stro­nie i prze­peł­znąć po wa­lizce. Do to­a­lety można było się do­stać tu­ne­lem po pra­wej, a do po­koju Piii – prze­czoł­gu­jąc się pod sto­łem ku­chen­nym.

– Istna kre­cia nora – wes­tchnęła mama, ale to oczy­wi­ście nie była prawda. Na ulicy Owo­co­wej nie miesz­kał prze­cież ani je­den kret – tylko Piia, mama i tata.

No i, ma się ro­zu­mieć, jesz­cze Gąbka, która le­żała so­bie wła­śnie na sto­sie wa­li­zek i wci­nała pa­rówki. Jak to w zwy­czaju ko­tów bywa, nie śpie­szyła się ni­g­dzie i z za­do­wo­le­niem ko­ły­sała łap­kami. Po­śpiech – to coś dla lu­dzi, pa­rówki i wy­le­gi­wa­nie się – dla ko­tów. Gąbka za­mie­rzała wła­śnie po­dra­pać się po brzu­chu, kiedy roz­le­gło się pu­ka­nie do drzwi.

Piia otwo­rzyła drzwi pa­nom od prze­pro­wa­dzek, a oni znie­śli pu­dła do cię­ża­rówki. Naj­pierw znik­nęły te z na­pi­sami „KSIĄŻKI”, „PRZE­WODY” i „NA­CZY­NIA”, a na sa­mym końcu: „MAIA – ŚCI­ŚLE TAJNE: NIE RU­SZAĆ”.

Pu­dło z na­pi­sem „NIE RU­SZAĆ” na­le­żało do mamy i bar­dzo in­te­re­so­wało tatę. Każ­dego wie­czora okrą­żał je kilka razy, ale do­tknąć się nie od­wa­żył. Gdy pa­no­wie te­raz po­dźwi­gnęli to pu­dło, w oczach taty po­ja­wił się błysk tę­sk­noty.

W końcu drzwi fur­go­netki się za­trza­snęły i Pier­nicz­ko­wie wsie­dli do sa­mo­chodu. Szary blok sta­wał się co­raz mniej­szy, aż cał­ko­wi­cie znik­nął im z oczu.

– No, dziew­czyny, za­czyna się! – Tata ob­ró­cił się na przed­nim sie­dze­niu. – Po­my­śla­łem, że w ogro­dzie mógłby być ha­mak. I stół do ping‍-ponga, i grill też.

– I jesz­cze drewno na opał – do­dała mama. – Tam do­piero przyj­dzie nam pa­lić! Stu­letni drew­niany dom...

– Bułka z ma­słem! – za­wo­łał tata. – Naj­lep­szy w świe­cie drwal roz­prawi się z tym raz‍-dwa. Na­rą­bię ci z sa­mego rana górę drew! Jak tylko za­mon­tuję stół do ping‍-ponga.

– Je­śli tam w ogóle bę­dzie z kim po­grać – wes­tchnęła Piia i przy­tu­liła Gąbkę.

– O to na­wet się nie martw! – Tata po­gła­skał có­reczkę po gło­wie.

I tym ra­zem się nie po­my­lił. Po­nie­waż kiedy sa­mo­chód skrę­cił z za­śnie­żo­nej to­po­lo­wej alejki na po­dwó­rze przed zie­lo­nym do­mem, w oknie na naj­wyż­szym pię­trze po­ja­wiła się ku­dłata głowa psa. Ber­nar­dyn chu­chał na szybę, wy­cie­rał ją łapą i przy­glą­dał się ba­daw­czo wy­ska­ku­ją­cym z sa­mo­chodu Pier­nicz­kom.

------------------------------------------------------------------------

Za­pra­szamy do za­kupu peł­nej wer­sji książki

------------------------------------------------------------------------