Pocałunek - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 stycznia 2007
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
PDF
czytaj
na laptopie
czytaj
na tablecie
Format e-booków, który możesz odczytywać na tablecie oraz
laptopie. Pliki PDF są odczytywane również przez czytniki i smartfony,
jednakze względu na komfort czytania i brak możliwości skalowania
czcionki, czytanie plików PDF na tych urządzeniach może być męczące dla
oczu. Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na laptopie
Pliki PDF zabezpieczone watermarkiem możesz odczytać na dowolnym
laptopie po zainstalowaniu czytnika dokumentów PDF. Najpowszechniejszym
programem, który umożliwi odczytanie pliku PDF na laptopie, jest Adobe
Reader. W zależności od potrzeb, możesz zainstalować również inny
program - e-booki PDF pod względem sposobu odczytywania nie różnią
niczym od powszechnie stosowanych dokumentów PDF, które odczytujemy
każdego dnia.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Pocałunek - ebook
Summer Elliott, dziennikarka magazynu muzycznego „The Buzz”, jednego z wielu w rodzinnym imperium wydawniczym, planuje w ciągu najbliższych pięciu lat wyjść za mąż, urodzić dziecko i zrobić karierę. W tym ostatnim ma jej dopomóc przeprowadzenie wywiadu z gwiazdą rocka, Zekiem Woodlowem. Spotkanie z rockmanem nieoczekiwanie odmienia jej uporządkowany świat....
| Kategoria: | Romans |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-238-7534-5 |
| Rozmiar pliku: | 919 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
ROZDZIAŁ PIERWSZY
Potrzebny był jej ten wywiad. Od niego zależała cała kariera. Jak dotąd na przeszkodzie stało zaledwie kilku rosłych ochroniarzy, brak przepustki za kulisy oraz dwadzieścia tysięcy rozhisteryzowanych fanów Zeke'a Woodlowa.
Summer spojrzała na scenę. Nawet z tak odległego rzędu widać było, że Zeke jest charyzmatycznym artystą. Niebieskie dżinsy i czarny T-shirt doskonale podkreślały jego męską sylwetkę. Miał długie ciemnobrązowe włosy opadające na kołnierz koszuli i nieco zmierzwione, co dodawało mu chłopięcego uroku. Ale to jego pociągająca twarz przysparzała mu fanów. Summer nie mogła się doczekać, by uwiecznić ją na zdjęciu.
Wtedy właśnie Zeke spojrzał wprost na nią. Wstrzymała oddech. Trwało to zaledwie ułamek sekundy, ale Summer całym ciałem odczuła intensywność tego spojrzenia.
Ledwie zdążyła wypuścić powietrze z płuc, a on już odwrócił wzrok. Nie było wątpliwości co do potęgi seksapilu Zeke'a Woodlowa.
Nie był on jednak w jej typie.
Spojrzała na okrągły dwukaratowy brylant pierścionka zaręczynowego.
Zupełnie nie.
Znowu poczuła napór fanów i westchnęła zniecierpliwiona, rozglądając się.
Madison Square Garden. Jedna z najwspanialszych sal Nowego Jorku. Odbywały się tu zjazdy partii politycznych, niezliczone wydarzenia sportowe i imprezy, które przeszły do historii. Frank Sinatra, Elvis Presley, The Rolling Stones, Elton John, Bruce Springsteen, a teraz… Zeke Woodlow – zdobywca Grammy, objawienie rocka i obecnie jedna z najważniejszych postaci świata muzyki. Jego ostatni album Falling for You sprzedał się w milionowym nakładzie, uzyskując status platynowej płyty.
Summer znała najważniejsze informacje na temat Zeke'a. Wiedziała, że wychował się w Nowym Jorku, a teraz mieszka w posiadłości w Beverly Hills, że zdobył sławę dzięki piosenkom, których teksty były przepełnione erotyką, i że należał do inicjatorów Musicians for a Cure. Z tego powodu występował w serii koncertów w Madison Square Garden, wspomagając walkę z rakiem.
Wiedza ta jednak nie umożliwiała jej dostępu do Zeke'a, a postanowiła przeprowadzić z nim wywiad dla „The Buzz”. Od miesięcy zastanawiała się, w jaki sposób uzyskać awans w pracy. Jej stryjeczny dziadek, Patrick Elliott, uważał, że fakt, że jest się członkiem rodziny, nie zwalnia z obowiązku wspinania się po szczeblach kariery w rodzinnym imperium wydawniczym.
Kiedy więc pewnego dnia Summer znalazła w skrzynce zaproszenie na Musicians for a Cure, zrozumiała, że oto nadarza się okazja, by z szeregowej dziennikarki przeobrazić się w prawdziwą reporterkę. Wywiad z Ze-kiem Woodlowem będzie tym, czego potrzebuje „The Buzz”, toczący ostrą walkę z konkurencyjnym „Entertainment Weekly” oraz z innymi czasopismami Elliot-ta. Patrick Elliott oznajmił, że redaktor naczelny czasopisma, które pod koniec roku wykaże się największymi zyskami, zostanie po jego odejściu nowym szefem EPH, czyli holdingu wydawniczego Elliotta.
Przestępowała z nogi na nogę, ściskając w ręku notes i długopis. Przyszła na koncert prosto z pracy i było jej niewygodnie. Stopy w pantoflach na obcasach zostały podeptane już setki razy. Spodnie w prążki nadawały się do biura, ale nie na koncert; w otoczeniu tysięcy ludzi ubranych w dżinsy czuła się nieswojo. Golf również nie był idealnym pomysłem; omal się nie udusiła pośród nagrzanych i roztańczonych ciał dookoła.
Publiczność wrzała niczym rój pszczół, falując w stronę strumienia światła spowijającego sylwetkę Zeke'a Woodlowa.
Summer była tylko młodszym redaktorem i doskonale wiedziała, że agentka prasowa artysty roześmiałaby się jej w twarz, gdyby poprosiła o wywiad. Miała jednak nadzieję, że kiedy zbliży się do Zeke'a, uda jej się namówić go na rozmowę. Była przecież ambitną, wygadaną, znającą się na muzyce dziewczyną i pracowała dla „The Buzz”. Cóż z tego, że jej stanowisko nie kwalifikowało jej do przepustki za kulisy.
Kiedy Zeke skończył utwór, tłum oszalał. Żartował z publicznością, a jego seksowny głos wypełniający salę musnął skórę Summer niczym intymna pieszczota.
– Jeszcze? – spytał niskim i łagodnym głosem, drażniąc się z publicznością.
Z tłumu rozległy się wrzaski i owacje.
– Nie słyszę was – odezwał się, przykładając zwiniętą w trąbkę dłoń do ucha.
Tłum zawył.
– Dobrze! – Zeke dał muzykom znak ręką i zarzucił na ramię pas gitary elektrycznej. Rozległy się dźwięki muzyki i Zeke zaczął śpiewać jeden ze swoich największych hitów, balladę pod tytułem Beautiful in My Arms.
Słowa piosenki o kochaniu się pod liśćmi palmy w wilgotnym powietrzu uwiodły tłum i Summer sama poddała się urokowi chwili. Czar prysł wraz z ostatnimi taktami piosenki, upłynęło jednak kilka chwil, zanim doszła do siebie. Zabroniła sobie w myślach zachowywać się niemądrze. Musi pamiętać, że jest tutaj wyłącznie w jednym celu, a z pewnością nie jest nim powiększenie grona rozhisteryzowanych fanek Zeke'a Woodlowa.
Pół godziny później, kiedy tłum ruszył ku wyjściom, zaczęła się przepychać pod prąd z zamiarem przedostania się za kulisy. Niestety dążenie to zostało udaremnione przez potężnego ochroniarza.
– Przepraszam – powiedziała. – Chcę się dostać za kulisy.
Ochroniarz zerknął na nią z góry, na ułamek sekundy zawieszając wzrok na jej pierścionku.
– Tak. Podobnie jak kilka tysięcy pozostałych osób.
– Jestem z prasy – odparła tym samym tonem głosu, jaki setki razy słyszała od dyrektorki szkoły dla dziewcząt, do której uczęszczała wraz ze Scarlet, siostrą bliźniaczką.
– Proszę o przepustkę.
– Nie mam. Ja…
Potrząsnął głową.
– Nie ma przepustki, nie ma wejścia. To proste.
Summer chciała powiedzieć: „Może o tym podyskutujemy?”, ale ponieważ wątpiła, by te słowa podziałały, sięgnęła do torebki w poszukiwaniu wizytówki.
– Widzi pan? Jestem pracownikiem – nie zawracała sobie głowy, by tłumaczyć jakim – czasopisma „The Buzz”. Z pewnością pan o nim słyszał.
Pan Niezłomny ledwie zerknął na wizytówkę, nie trudząc się, by ją zabrać.
– Powiedziałem już, że wstęp za kulisy mają jedynie osoby uprawnione.
Och, mogła się tego spodziewać.
– W porządku – rzekła wyczerpana i spróbowała ostatniej szansy. – Ale proszę mnie nie obwiniać, kiedy posypią się głowy, ponieważ Zeke Woodlow straci jedyną szansę na wywiad w wiodącym czasopiśmie na rynku rozrywki w tym kraju.
Ochroniarz ledwie skrzywił brew.
Dziewczyna odwróciła się na pięcie i odeszła, trzymając wysoko uniesioną głowę. Pani Donaldson ze szkoły byłaby z niej dumna.
Dobra, pomyślała, nie przeprowadzi wywiadu z Zekiem w jego garderobie. Ale prędzej czy później będzie musiał wyjść z Madison Square Garden. A wtedy ona będzie na niego czekała. Nie na darmo spędziła niemal trzy godziny popychana przez rozgorączkowany tłum fanów.
Jednak jakąś godzinę później czuła się tak, jakby przez całą wieczność stała w chłodzie marcowej nocy, i zaczęła zadawać sobie pytanie, jak bardzo ten wywiad jest jej potrzebny. Była zmęczona, głodna i chciała iść do domu.
Sięgnęła do torebki w poszukiwaniu cukierka miętowego, czegokolwiek do jedzenia, i w tej chwili kątem oka dostrzegła, że pojawił się Zeke.
Niestety otaczali go ochroniarze. Niezrażona Summer podbiegła, wiedząc, że za chwilę artysta zniknie w limuzynie.
– Zeke! Panie Woodlow!
Wokół piosenkarza rozgorzała wrzawa. Rozbłysły flesze paparazzich, a dziewczęta zaczęły skakać i piszczeć.
Summer musiała się zatrzymać. Dotarła do ściany, a raczej została zablokowana przez ubranego na niebiesko nowojorskiego stróża prawa. Niechętnie zrobiła krok w tył; jeden z kilku policjantów pilnujących limuzyny skutecznie uniemożliwiał jej przejście.
– Proszę się cofnąć – rozkazał.
Dziewczyna dostrzegła, jak Zeke znika w limuzynie, i zrezygnowana opuściła ręce.
Cztery godziny dwadzieścia siedem minut i ponad dwadzieścia piosenek. Wszystko na marne.
Poczuła, że zalewa ją fala rozgoryczenia. Nagle na jej policzku pojawiła się kropla deszczu. Potem kolejna i kolejna. Summer spojrzała w górę z niechęcią i udała się na poszukiwanie taksówki przy Siódmej Alei. Zaraz się rozpada na dobre, a wówczas trudno będzie znaleźć jakąś wolną.
Dwadzieścia pięć minut później była już na Upper West Side, w domu, który należał do jej dziadków i który ona i jej siostra traktowały jak własny.
Kiedy znalazła się na piętrze, gdzie mieszkały ze Scarlet, jej siostra wypadła z pokoju, by się z nią przywitać.
– Jak poszło? – spytała.
Summer spojrzała na czerwoną jedwabną piżamę Scarlet i pomyślała, że bardzo się różnią z siostrą, pomimo że są jednojajowymi bliźniaczkami. Scarlet była szalona i rozrywkowa. O Summer mówiono, że jest metodyczna i rozsądna.
– Okropnie – odparła, opadając na kanapę i rozpinając buty. Z ulgą poruszyła palcami. – Nie wiem, skąd mi przyszło do głowy, że uda mi się przeprowadzić z nim wywiad. Nawet się do niego nie zbliżyłam! Ten facet ma lepszą ochronę niż papież i prezydent razem wzięci.
Opisała pokrótce wydarzenia wieczora i wzruszyła ramionami.
– To był od początku szalony pomysł. Teraz potrzebny mi jakiś inny plan na rozwinięcie kariery. Przychodzi ci coś do głowy?
– To wszystko? – spytała z niedowierzaniem Scarlet. -Ot tak – pstryknęła palcami – poddajesz się?
– Nie ot tak – odparła Summer, pstrykając palcami. -Słuchałaś w ogóle, co do ciebie mówiłam?
– Jutro wieczorem jest jeszcze jeden koncert. Nadal masz szansę na wywiad.
– Scarlet, jesteś tam? – Była przyzwyczajona do przywoływania siostry do rzeczywistości. – Nie będzie żadnego wywiadu.
Scarlet oparła ręce o biodra.
– Jeśli będziesz tak ubrana, to z pewnością nie będzie.
Summer przyjrzała się swojemu ubraniu.
– A co jest złego w moich ciuchach?
– Wyglądasz jak zakonnica. Jesteś zakryta od szyi po same stopy.
– Na zewnątrz jest zimno – odparła obronnym tonem Summer. – Poza tym na serio mi sugerujesz, że zdobędę cokolwiek, pokazując nieco bielizny?
– Cóż, nie zaszkodzi.
– Domyślam się, że pomogłoby mi, gdybym pożyczyła kilka rzeczy z twojej garderoby – odparła oschłym tonem.
– O, to dobry pomysł. – W oczach Scarlet rozbłysły iskierki.
Umiłowanie Scarlet do mody było znane wszem i wobec. Często sama projektowała ubrania, a niekiedy nawet je szyła. Summer podziwiała ją za to, chociaż sama miała bardziej stonowany gust.
– Zapomnij.
– To doskonałe! Czemu wcześniej na to nie wpadłaś?
– Na co?
– Na pomysł, jak ominąć ochroniarzy Zeke'a. Ubierz się jak jedna z rock groupie. Atrakcyjne kobiety zawsze są wpuszczane za kulisy.
– Dlaczego?
Scarlet westchnęła z wyczerpania.
– Summer, czasami mam wrażenie, że urodziłaś się z umysłem pięćdziesięciolatki. Jak myślisz, dlaczego? Czasem chodzi o seks, czasem o wzbudzenie zainteresowania, a czasem o pozytywny wizerunek, ponieważ kobiety opowiedzą potem dziennikarzom o tym, jak rozmawiały z gwiazdą rocka.
– Och przestań! Mam się ubrać jak małolata? Chcę raczej wzbudzić szacunek jako dziennikarka, a nie kusić go jak jakaś lala.
Scarlet odwróciła się na pięcie.
– Daj spokój! Jutro ubierzesz się uwodzicielsko. Poważna część nastąpi, kiedy uda ci się przejść przez próg. Idziesz na koncert rockowy, a nie na wywiad do gmachu ONZ.
Summer westchnęła, ale wstała i ruszyła za siostrą. Domyślała się, o co chodzi Scarlet, i w tym właśnie tkwił cały problem.
Jedną stopą dotknęła chodnika i ruszyła ku swemu przeznaczeniu. Wysiadając z taksówki i powtarzając sobie w duchu mantrę Scarlet, spojrzała na gmach Madison Square Garden.
Uwolnij swoją wewnętrzną boginię… Uwolnij swoją wewnętrzną boginię.
Powtarzała w myśli te słowa, idąc w stronę wejścia.
Potrzebny był jej ten wywiad. Od niego zależała cała kariera. Jak dotąd na przeszkodzie stało zaledwie kilku rosłych ochroniarzy, brak przepustki za kulisy oraz dwadzieścia tysięcy rozhisteryzowanych fanów Zeke'a Woodlowa.
Summer spojrzała na scenę. Nawet z tak odległego rzędu widać było, że Zeke jest charyzmatycznym artystą. Niebieskie dżinsy i czarny T-shirt doskonale podkreślały jego męską sylwetkę. Miał długie ciemnobrązowe włosy opadające na kołnierz koszuli i nieco zmierzwione, co dodawało mu chłopięcego uroku. Ale to jego pociągająca twarz przysparzała mu fanów. Summer nie mogła się doczekać, by uwiecznić ją na zdjęciu.
Wtedy właśnie Zeke spojrzał wprost na nią. Wstrzymała oddech. Trwało to zaledwie ułamek sekundy, ale Summer całym ciałem odczuła intensywność tego spojrzenia.
Ledwie zdążyła wypuścić powietrze z płuc, a on już odwrócił wzrok. Nie było wątpliwości co do potęgi seksapilu Zeke'a Woodlowa.
Nie był on jednak w jej typie.
Spojrzała na okrągły dwukaratowy brylant pierścionka zaręczynowego.
Zupełnie nie.
Znowu poczuła napór fanów i westchnęła zniecierpliwiona, rozglądając się.
Madison Square Garden. Jedna z najwspanialszych sal Nowego Jorku. Odbywały się tu zjazdy partii politycznych, niezliczone wydarzenia sportowe i imprezy, które przeszły do historii. Frank Sinatra, Elvis Presley, The Rolling Stones, Elton John, Bruce Springsteen, a teraz… Zeke Woodlow – zdobywca Grammy, objawienie rocka i obecnie jedna z najważniejszych postaci świata muzyki. Jego ostatni album Falling for You sprzedał się w milionowym nakładzie, uzyskując status platynowej płyty.
Summer znała najważniejsze informacje na temat Zeke'a. Wiedziała, że wychował się w Nowym Jorku, a teraz mieszka w posiadłości w Beverly Hills, że zdobył sławę dzięki piosenkom, których teksty były przepełnione erotyką, i że należał do inicjatorów Musicians for a Cure. Z tego powodu występował w serii koncertów w Madison Square Garden, wspomagając walkę z rakiem.
Wiedza ta jednak nie umożliwiała jej dostępu do Zeke'a, a postanowiła przeprowadzić z nim wywiad dla „The Buzz”. Od miesięcy zastanawiała się, w jaki sposób uzyskać awans w pracy. Jej stryjeczny dziadek, Patrick Elliott, uważał, że fakt, że jest się członkiem rodziny, nie zwalnia z obowiązku wspinania się po szczeblach kariery w rodzinnym imperium wydawniczym.
Kiedy więc pewnego dnia Summer znalazła w skrzynce zaproszenie na Musicians for a Cure, zrozumiała, że oto nadarza się okazja, by z szeregowej dziennikarki przeobrazić się w prawdziwą reporterkę. Wywiad z Ze-kiem Woodlowem będzie tym, czego potrzebuje „The Buzz”, toczący ostrą walkę z konkurencyjnym „Entertainment Weekly” oraz z innymi czasopismami Elliot-ta. Patrick Elliott oznajmił, że redaktor naczelny czasopisma, które pod koniec roku wykaże się największymi zyskami, zostanie po jego odejściu nowym szefem EPH, czyli holdingu wydawniczego Elliotta.
Przestępowała z nogi na nogę, ściskając w ręku notes i długopis. Przyszła na koncert prosto z pracy i było jej niewygodnie. Stopy w pantoflach na obcasach zostały podeptane już setki razy. Spodnie w prążki nadawały się do biura, ale nie na koncert; w otoczeniu tysięcy ludzi ubranych w dżinsy czuła się nieswojo. Golf również nie był idealnym pomysłem; omal się nie udusiła pośród nagrzanych i roztańczonych ciał dookoła.
Publiczność wrzała niczym rój pszczół, falując w stronę strumienia światła spowijającego sylwetkę Zeke'a Woodlowa.
Summer była tylko młodszym redaktorem i doskonale wiedziała, że agentka prasowa artysty roześmiałaby się jej w twarz, gdyby poprosiła o wywiad. Miała jednak nadzieję, że kiedy zbliży się do Zeke'a, uda jej się namówić go na rozmowę. Była przecież ambitną, wygadaną, znającą się na muzyce dziewczyną i pracowała dla „The Buzz”. Cóż z tego, że jej stanowisko nie kwalifikowało jej do przepustki za kulisy.
Kiedy Zeke skończył utwór, tłum oszalał. Żartował z publicznością, a jego seksowny głos wypełniający salę musnął skórę Summer niczym intymna pieszczota.
– Jeszcze? – spytał niskim i łagodnym głosem, drażniąc się z publicznością.
Z tłumu rozległy się wrzaski i owacje.
– Nie słyszę was – odezwał się, przykładając zwiniętą w trąbkę dłoń do ucha.
Tłum zawył.
– Dobrze! – Zeke dał muzykom znak ręką i zarzucił na ramię pas gitary elektrycznej. Rozległy się dźwięki muzyki i Zeke zaczął śpiewać jeden ze swoich największych hitów, balladę pod tytułem Beautiful in My Arms.
Słowa piosenki o kochaniu się pod liśćmi palmy w wilgotnym powietrzu uwiodły tłum i Summer sama poddała się urokowi chwili. Czar prysł wraz z ostatnimi taktami piosenki, upłynęło jednak kilka chwil, zanim doszła do siebie. Zabroniła sobie w myślach zachowywać się niemądrze. Musi pamiętać, że jest tutaj wyłącznie w jednym celu, a z pewnością nie jest nim powiększenie grona rozhisteryzowanych fanek Zeke'a Woodlowa.
Pół godziny później, kiedy tłum ruszył ku wyjściom, zaczęła się przepychać pod prąd z zamiarem przedostania się za kulisy. Niestety dążenie to zostało udaremnione przez potężnego ochroniarza.
– Przepraszam – powiedziała. – Chcę się dostać za kulisy.
Ochroniarz zerknął na nią z góry, na ułamek sekundy zawieszając wzrok na jej pierścionku.
– Tak. Podobnie jak kilka tysięcy pozostałych osób.
– Jestem z prasy – odparła tym samym tonem głosu, jaki setki razy słyszała od dyrektorki szkoły dla dziewcząt, do której uczęszczała wraz ze Scarlet, siostrą bliźniaczką.
– Proszę o przepustkę.
– Nie mam. Ja…
Potrząsnął głową.
– Nie ma przepustki, nie ma wejścia. To proste.
Summer chciała powiedzieć: „Może o tym podyskutujemy?”, ale ponieważ wątpiła, by te słowa podziałały, sięgnęła do torebki w poszukiwaniu wizytówki.
– Widzi pan? Jestem pracownikiem – nie zawracała sobie głowy, by tłumaczyć jakim – czasopisma „The Buzz”. Z pewnością pan o nim słyszał.
Pan Niezłomny ledwie zerknął na wizytówkę, nie trudząc się, by ją zabrać.
– Powiedziałem już, że wstęp za kulisy mają jedynie osoby uprawnione.
Och, mogła się tego spodziewać.
– W porządku – rzekła wyczerpana i spróbowała ostatniej szansy. – Ale proszę mnie nie obwiniać, kiedy posypią się głowy, ponieważ Zeke Woodlow straci jedyną szansę na wywiad w wiodącym czasopiśmie na rynku rozrywki w tym kraju.
Ochroniarz ledwie skrzywił brew.
Dziewczyna odwróciła się na pięcie i odeszła, trzymając wysoko uniesioną głowę. Pani Donaldson ze szkoły byłaby z niej dumna.
Dobra, pomyślała, nie przeprowadzi wywiadu z Zekiem w jego garderobie. Ale prędzej czy później będzie musiał wyjść z Madison Square Garden. A wtedy ona będzie na niego czekała. Nie na darmo spędziła niemal trzy godziny popychana przez rozgorączkowany tłum fanów.
Jednak jakąś godzinę później czuła się tak, jakby przez całą wieczność stała w chłodzie marcowej nocy, i zaczęła zadawać sobie pytanie, jak bardzo ten wywiad jest jej potrzebny. Była zmęczona, głodna i chciała iść do domu.
Sięgnęła do torebki w poszukiwaniu cukierka miętowego, czegokolwiek do jedzenia, i w tej chwili kątem oka dostrzegła, że pojawił się Zeke.
Niestety otaczali go ochroniarze. Niezrażona Summer podbiegła, wiedząc, że za chwilę artysta zniknie w limuzynie.
– Zeke! Panie Woodlow!
Wokół piosenkarza rozgorzała wrzawa. Rozbłysły flesze paparazzich, a dziewczęta zaczęły skakać i piszczeć.
Summer musiała się zatrzymać. Dotarła do ściany, a raczej została zablokowana przez ubranego na niebiesko nowojorskiego stróża prawa. Niechętnie zrobiła krok w tył; jeden z kilku policjantów pilnujących limuzyny skutecznie uniemożliwiał jej przejście.
– Proszę się cofnąć – rozkazał.
Dziewczyna dostrzegła, jak Zeke znika w limuzynie, i zrezygnowana opuściła ręce.
Cztery godziny dwadzieścia siedem minut i ponad dwadzieścia piosenek. Wszystko na marne.
Poczuła, że zalewa ją fala rozgoryczenia. Nagle na jej policzku pojawiła się kropla deszczu. Potem kolejna i kolejna. Summer spojrzała w górę z niechęcią i udała się na poszukiwanie taksówki przy Siódmej Alei. Zaraz się rozpada na dobre, a wówczas trudno będzie znaleźć jakąś wolną.
Dwadzieścia pięć minut później była już na Upper West Side, w domu, który należał do jej dziadków i który ona i jej siostra traktowały jak własny.
Kiedy znalazła się na piętrze, gdzie mieszkały ze Scarlet, jej siostra wypadła z pokoju, by się z nią przywitać.
– Jak poszło? – spytała.
Summer spojrzała na czerwoną jedwabną piżamę Scarlet i pomyślała, że bardzo się różnią z siostrą, pomimo że są jednojajowymi bliźniaczkami. Scarlet była szalona i rozrywkowa. O Summer mówiono, że jest metodyczna i rozsądna.
– Okropnie – odparła, opadając na kanapę i rozpinając buty. Z ulgą poruszyła palcami. – Nie wiem, skąd mi przyszło do głowy, że uda mi się przeprowadzić z nim wywiad. Nawet się do niego nie zbliżyłam! Ten facet ma lepszą ochronę niż papież i prezydent razem wzięci.
Opisała pokrótce wydarzenia wieczora i wzruszyła ramionami.
– To był od początku szalony pomysł. Teraz potrzebny mi jakiś inny plan na rozwinięcie kariery. Przychodzi ci coś do głowy?
– To wszystko? – spytała z niedowierzaniem Scarlet. -Ot tak – pstryknęła palcami – poddajesz się?
– Nie ot tak – odparła Summer, pstrykając palcami. -Słuchałaś w ogóle, co do ciebie mówiłam?
– Jutro wieczorem jest jeszcze jeden koncert. Nadal masz szansę na wywiad.
– Scarlet, jesteś tam? – Była przyzwyczajona do przywoływania siostry do rzeczywistości. – Nie będzie żadnego wywiadu.
Scarlet oparła ręce o biodra.
– Jeśli będziesz tak ubrana, to z pewnością nie będzie.
Summer przyjrzała się swojemu ubraniu.
– A co jest złego w moich ciuchach?
– Wyglądasz jak zakonnica. Jesteś zakryta od szyi po same stopy.
– Na zewnątrz jest zimno – odparła obronnym tonem Summer. – Poza tym na serio mi sugerujesz, że zdobędę cokolwiek, pokazując nieco bielizny?
– Cóż, nie zaszkodzi.
– Domyślam się, że pomogłoby mi, gdybym pożyczyła kilka rzeczy z twojej garderoby – odparła oschłym tonem.
– O, to dobry pomysł. – W oczach Scarlet rozbłysły iskierki.
Umiłowanie Scarlet do mody było znane wszem i wobec. Często sama projektowała ubrania, a niekiedy nawet je szyła. Summer podziwiała ją za to, chociaż sama miała bardziej stonowany gust.
– Zapomnij.
– To doskonałe! Czemu wcześniej na to nie wpadłaś?
– Na co?
– Na pomysł, jak ominąć ochroniarzy Zeke'a. Ubierz się jak jedna z rock groupie. Atrakcyjne kobiety zawsze są wpuszczane za kulisy.
– Dlaczego?
Scarlet westchnęła z wyczerpania.
– Summer, czasami mam wrażenie, że urodziłaś się z umysłem pięćdziesięciolatki. Jak myślisz, dlaczego? Czasem chodzi o seks, czasem o wzbudzenie zainteresowania, a czasem o pozytywny wizerunek, ponieważ kobiety opowiedzą potem dziennikarzom o tym, jak rozmawiały z gwiazdą rocka.
– Och przestań! Mam się ubrać jak małolata? Chcę raczej wzbudzić szacunek jako dziennikarka, a nie kusić go jak jakaś lala.
Scarlet odwróciła się na pięcie.
– Daj spokój! Jutro ubierzesz się uwodzicielsko. Poważna część nastąpi, kiedy uda ci się przejść przez próg. Idziesz na koncert rockowy, a nie na wywiad do gmachu ONZ.
Summer westchnęła, ale wstała i ruszyła za siostrą. Domyślała się, o co chodzi Scarlet, i w tym właśnie tkwił cały problem.
Jedną stopą dotknęła chodnika i ruszyła ku swemu przeznaczeniu. Wysiadając z taksówki i powtarzając sobie w duchu mantrę Scarlet, spojrzała na gmach Madison Square Garden.
Uwolnij swoją wewnętrzną boginię… Uwolnij swoją wewnętrzną boginię.
Powtarzała w myśli te słowa, idąc w stronę wejścia.
więcej..
