Podręcznik astrologii praktycznej. Znaczenie domów w horoskopie urodzeniowym - ebook

Przedmowa

PRZEDMOWA

Witam cię serdecznie w intrygującym świecie astrologii!

Książkę tę, za kupno której bardzo ci dziękuję, napisałam z potrzeby szukania wspólnych mianowników między astrologią tradycyjną a humanistyczną. Znajdziesz w niej bardzo dokładne przedstawienie domów horoskopowych, dokonane zgodnie z nurtem klasycznym, jak i współczesnym. Dzięki temu podręcznikowi zrozumiesz znaczenie Imum Coeli i Medium Coeli, poznasz domy mocne, domy korzystne i domy słabe oraz nauczysz się oceniać pozycję planet w różnych miejscach horoskopu urodzeniowego.

Położenie planet w domach sprzyjających lub niesprzyjających jest jednym z zasadniczych kryteriów, jakie należy brać pod uwagę przy ocenie godności i słabości planet oraz obliczaniu ich siły akcydentalnej (przygodnej, przypadkowej). Istnieje wiele wyznaczników owej siły i w związku z tym materiał jest szalenie obszerny.

Wyjaśniam, że jest to trzecia napisana przeze mnie książka astrologiczna, i byłoby miło, gdybyś zaopatrzyła lub zaopatrzył się w dwie poprzednie, gdyż w treści tej lektury tu i ówdzie odnoszę się do pozycji, które wcześniej się ukazały (w 2018 roku i 2019 roku). Są nimi Podręcznik astrologii praktycznej oraz Astrologia jako język symboli, przepięknie wydane przez Studio Astropsychologii w Białymstoku.

Chcę też wyraźnie podkreślić, że w tekście nie preferuję zwyczajowego rodzaju męskiego, nawet kosztem pewnej niewygody w pisaniu tudzież czytaniu; zwracam się przecież zarówno do płci żeńskiej, jak i do męskiej. Ponadto jestem z tobą na ty .

Mam na imię Jola, nieustannie mam 60 lat, astrologią zajmuję się od 21 lat, jestem mężatką od 36 lat, mam dwóch synów i domek w ustawicznym remoncie. Uwielbiam: astronomię, karty Tarota, oglądanie filmów, mroczny styl gothic, a ponadto jestem fanką wyścigów motocyklowych Grand Prix MotoGP.

Raz jeszcze dziękuję za zainteresowanie tą książką oraz życzę ci owocnej lektury!

dypl. astropsycholożka Jola „Romy” Gałązkiewicz-Gołębiewska

https://jolanta-golebiewska.pl.tl

[email protected]

wiosna i lato 2019 rokuO DAWNYCH WIZERUNKACH HOROSKOPÓW

Każdą napisaną przeze mnie książkę rozpoczynam rozdziałem wprowadzającym, zawierającym część abecadła astrologicznego. Tym razem przedstawiam ci, miła Czytelniczko lub miły Czytelniku, podstawy królewskiej dziedziny związane z budową horoskopu oraz różnego rodzaju diagramy horoskopowe, jakie pojawiały się w tradycji astrologii na przestrzeni wielu wieków.

Programy astrologiczne ukazują na ekranie komputera rysunki horoskopów w kształcie koła – takowe są dla nas normą, jednak na chwilę powrócę do przeszłości, aby opowiedzieć ci o dawnych wizerunkach horoskopów, które miały inną formę.

Rysunki horoskopów we wczesnym okresie hellenistycznym i bizantyjskim

Rysowane diagramy horoskopów pochodzące z czasów hellenistycznych (greckich) i rzymskich są wielką rzadkością. Większość najdawniejszych horoskopów, jakie znamy z literatury, jest zazwyczaj ograniczona wyłącznie do pisemnego podania danych związanych z Ascendentem i położeniem planet.

W Bizancjum, a przede wszystkim wśród Arabów i Persów, rysunki horoskopów stały się częstsze, aż rozwinął się klasyczny wykres horoskopu w kształcie kwadratu, który był w powszechnym użyciu aż do XVII wieku! Czworokątne przedstawienie horoskopu było zapewne typowe także dla dawnych, greckich astrologów, choć zachowało się kilka rysunków horoskopów w kształcie koła, pochodzących z I wieku.

Poza horoskopowym kołem i kwadratem znane nam są również stare diagramy horoskopów w formie krzyża, których struktura przypomina octo topos, czyli pierwotny system podziału domów horoskopu na osiem równych części (piszę o nim w kolejnym rozdziale).

Starożytne horoskopy w kształcie kwadratu lub krzyża są prototypami klasycznych, kwadratowych horoskopów, które są czasem współcześnie stosowane przez osoby uprawiające astrologię tradycyjną.

Kwadratowe horoskopy zawierające dwanaście domów mogą się nam wydawać dziwne, ponieważ niebo wyobrażamy sobie jako kuliste sklepienie, a tory planet zataczają kręgi. Dlaczego więc kwadrat? Dalej podaję prawdopodobne wyjaśnienie.

Czworokątna forma horoskopu jako manifestacja wpływów Nieba na Ziemię

Konstrukcja horoskopu jest zawsze zorientowana na cztery główne punkty tworzące tak zwane osie horoskopu:

- Ascendent (Asc lub rzadziej As);
- Descendent (Dsc lub rzadziej Ds);
- Imum Coeli, dawniej imum caelum (IC);
- Medium Coeli, dawnej medium caelum (MC).

Przy tym:

- 1. dom znajduje się zawsze z lewej strony horoskopu, a jego początkiem jest Ascendent wskazujący na wschodzący punkt Zodiaku;
- 7. dom znajduje się zawsze po stronie prawej, a jego początkiem jest Descendent wskazujący na zachodzący punkt Zodiaku;
- 4. dom jest położony zawsze na samym dole, a początkiem tego domu jest Imum Coeli – dół nieba;
- 10. dom jest położony zawsze na górze rysunku horoskopu, a początkiem tego domu jest Medium Coeli – środek nieba;
- Punkty łączące początki 1. i 7. domu horoskopu tworzą oś Ascendent-Descendent, a punkty łączące początki 4. i 10. domu horoskopu tworzą oś Imum Coeli-Medium Coeli.

Takie rozmieszczenie domów i osi horoskopu odpowiada czterem kierunkom nieba, które są analogiczne do czterech żywiołów (starożytni nazywali je praelementami), a są nimi:

- Ogień i powietrze, archetypowo związane z Ascendentem i Descendentem (oś Asc-Dsc);
- Woda i ziemia, archetypowo związane z IC i MC (oś IC-MC).

Mimochodem wspomnę o tym, że cztery żywioły kryją w sobie cztery tak zwane prajakości: ciepło (lub gorąco), zimno, suchość i wilgoć (lub mokro), a mianowicie:

- Ogień jest ciepły i suchy, a powietrze jest ciepłe i wilgotne (żywioły ognia i powietrza uważane są za aktywne, dynamiczne, męskie);
- Woda jest zimna i wilgotna, a ziemia jest zimna i sucha (żywioły wody i ziemi uważane są za pasywne, przystosowawcze, żeńskie).

Horoskop można więc uznać za manifestację wpływów symbolicznego nieba na ziemię. Podstawowa czworokątna forma horoskopu odpowiada planowi antycznych budowli, świątyń czy miast; czworobok uznawano bowiem za symbol doskonałości. Narysowany w formie czworokątu, horoskop wyglądał dla naszych dawnych religijnych kolegów astrologów (koleżanek astrolożek jeszcze nie było) jak symbol Niebiańskiego Jeruzalem, a więc domu Boga wśród ludzi, który opisywano mniej więcej w ten sposób: miasto, które jest czworokątne, tak samo długie jak szerokie, posiada wielkie, wysokie mury (w dawnych czasach każde miasto miało mury i tym różniło się od wsi), zostało zbudowane na dwunastu warstwach fundamentu i ma dwanaście bram, na których jest dwanaście aniołów. Na bramach wypisano dwanaście imion synów Izraela. Miasto ma i na wschodzie trzy bramy, i na północy trzy bramy, i na południu trzy bramy, i na zachodzie trzy bramy… i w ten sposób mamy zgrabne odniesienie do dwunastu sektorów – domów horoskopu, analogicznych do dwunastu znaków Zodiaku.

Dalszy opis Nowego Jeruzalem podpowiada nam przyporządkowanie kamieni szlachetnych do poszczególnych znaków Zodiaku, które dziś jest powszechnie stosowane. W Biblii Tysiąclecia (Nowy Testament, Apokalipsa św. Jana – Nowe Jeruzalem; moim źródłem była strona http://biblia.deon.pl) jest tak oto napisane: A warstwy fundamentu pod murem Miasta zdobne są wszelakim drogim kamieniem. Warstwa pierwsza – jaspis, druga – szafir, trzecia – chalcedon, czwarta – szmaragd, piąta – sardonyks, szósta – krwawnik, siódma – chryzolit, ósma – beryl, dziewiąta – topaz, dziesiąta – chryzopraz, jedenasta – hiacynt, dwunasta – ametyst.

Kierując się powyższym przekazem biblijnym i odnosząc go do dwunastu znaków Zodiaku reprezentujących kolejne poziomy rozwoju człowieka:

- Osobom z urodzeniowym Słońcem w znaku Barana przypisane są czerwone odmiany jaspisu, który często zwany jest matką wszelkich kamieni;
- Osobom ze Słońcem w znaku Byka przypisany jest błękitny szafir, harmonizujący i wzmacniający wierność oraz przywiązanie;
- Osobom ze Słońcem w znaku Bliźniąt – błękitno-biały chalcedon, zwany kamieniem mówców, gdyż pozytywnie wpływa na czakrę gardła;
- Osobom ze Słońcem w znaku Raka – szmaragd, regenerujący, stabilizujący i zawierający świeżą zieleń przyrody;
- Osobom ze Słońcem w znaku Lwa – sardonyks, dający wewnętrzną siłę oraz pewność siebie (kamień ten ma na przemian występujące pasemka białe i brązowe);
- Osobom ze Słońcem w znaku Panny – promieniujący uzdrawiającą energią krwawnik, który likwiduje stany osłabienia;
- Osobom ze Słońcem w znaku Wagi – magiczny chryzolit, zwany złotym kamieniem (jest to odmiana zielonego oliwinu);
- Osobom ze Słońcem w znaku Skorpiona – beryl, który łagodzi stres i wpływa harmonizująco (należy on do najdroższych kamieni);
- Osobom ze Słońcem w znaku Strzelca – rozjaśniający umysł błękitny topaz lub złocisty topaz, zwany kamieniem radości;
- Osobom ze Słońcem w znaku Koziorożca – zielony chryzopraz, który łagodzi nerwowość i daje wiarę w przyszłość;
- Osobom ze Słońcem w znaku Wodnika – hiacynt, który podtrzymuje dobry humor i pogodę ducha (jest to odmiana cyrkonu);
- Osobom ze Słońcem w znaku Ryb przyporządkowany jest fioletowy ametyst, który polepsza koncentrację i pomaga w otwarciu się na duchowość.

Przy okazji przypominam inną biblijną listę dwunastu kamieni szlachetnych, reprezentującą Dwanaście Plemion Izraela, a umieszczoną na świętym czworograniastym napierśniku (pektorale) noszonym przez arcykapłanów izraelskich (zgodnie z Księgą Wyjścia Starego Testamentu):

- Pierwszy rząd to rubin, topaz i szmaragd;
- Drugi rząd to karbunkuł (granat), szafir i beryl;
- Trzeci rząd to opal, agat i ametyst;
- Czwarty rząd to chryzolit, onyks i jaspis.

Jak widzisz, różni się on od wcześniej podanego zestawu kamieni zdobiących fundamenty muru niebiańskiego miasta Jeruzalem. Jednak problem przyporządkowania klejnotów do znaków Zodiaku nie należy do głównego tematu tej książki, nie rozwijam więc tutaj tego ciekawego zagadnienia, natomiast powracam do głównego wątku.

Diagram, wykres czy też rysunek horoskopu jest symbolicznym przedstawieniem świętego obszaru – miejsca, gdzie niebo łączy się z ziemią, a więc symboliczna góra z symbolicznym dołem. Horoskop wyobraża niejako porządek świata.

Budowę klasycznego, czworobocznego diagramu horoskopu można także odnieść do celtycko-druidycznej symboliki oraz zasady tworzenia świętych miejsc w grecko-rzymskiej tradycji. Plan takiego świętego obszaru ukazuje trzy koncentryczne kwadraty połączone ze sobą liniami biegnącymi z zewnątrz do wewnątrz. Najmniejszy, leżący w samym środku kwadrat, jest pusty.

W dawnych wizerunkach horoskopów niektórzy upatrują nawet powiązania ze świątynią Posejdona na Atlantydzie (leżała ona w samym środku wyspy) i systemem otaczających ją koncentrycznych, kolistych kanałów, mostów oraz murów. Wspaniały, kipiący bogactwem zaginiony ląd, jakim jest mityczna Atlantyda, został opisany przez żyjącego w latach 427–347 przed naszą erą greckiego filozofa Platona. Struktury w formie okręgów na Atlantydzie wskazują na praźródło inicjacyjnej tradycji, zgodnie z którą centrum kwadratu symbolizowało postać przyjmującego (odbierającego), a najbardziej zewnętrzny kwadrat – siłę duchową.

Przykłady klasycznych, kwadratowych rysunków horoskopu

Klasyczne, to znaczy znane z astrologii tradycyjnej kwadratowe rysunki horoskopów, mają w środku pusty kwadrat, który jest otoczony dwunastoma trójkątami o jednakowej wielkości, stanowiącymi dwanaście domów horoskopowych.

Bezpośrednio przy bokach środkowego pustego kwadratu leżą domy najważniejsze, a więc kardynalne: 1. dom, 4. dom, 7. dom i 10. dom horoskopu. Kwadrat i krzyż (oraz cyfra cztery) symbolizują świat ziemski, a trójkąty (oraz cyfra trzy) – świat duchowy. Na rysunku klasycznego horoskopu świat duchowy łączy się więc ze światem ziemskim, uwidaczniając pierwotną symbolikę.

Kolorowy klasyczny rysunek horoskopu wraz z pięknym, obrazkowym wyobrażeniem domów (zawierającym symboliczne sceny ilustrujące każdy z dwunastu domów) widnieje między innymi na rycinie wykonanej przez włoskiego astrologa Williama Parrona, znajdującej się w manuskrypcie pochodzącym z lat 1502 lub 1503, a zatytułowanym Liber de Optimo fato Henrici Eboraci ducis et optimorum ipsius parentum, który jest przechowywany w Bibliotece Muzeum Brytyjskiego w Londynie. Horoskop ten ma naturalnie kształt kwadratu, wpisane weń domy są trójkątami, a w środkowym, pustym kwadracie ukazana jest zielona kula ziemska otoczona personifikacjami czterech wiatrów – spróbuj znaleźć ten rysunek w Internecie. Patrząc na ilustracje trójkątnych domów, na wspomnianej wyżej miniaturze autorstwa Parrona łatwo można odgadnąć, jakie życiowe sprawy reprezentują poszczególne domy:

- Na ilustracji pierwszego domu horoskopu obserwujemy przyjście dziecka na świat – w średniowieczu 1. dom nazywano Vita, czyli życie;
- Na obrazku drugiego domu widać dwie znajdujące się w pokoju postacie, które zajmują się zawartością kilku dzbanów – skarbczyków – 2. dom nazywano Lucrum, czyli zysk, a więc odnosił się on do majątku i sytuacji materialnej człowieka;
- 3. dom przedstawia grupkę rozmawiających ze sobą osób znajdujących się na zewnątrz, u stóp zielonego wzgórza, na którym stoi jakiś budynek – 3. dom nosił nazwę Fratres, czyli bracia (lub rodzeństwo), i miał też związek z bliskimi znajomymi, z którymi człowiek utrzymuje kontakty;
- 4. dom ukazuje dwie przytulone do siebie postacie oraz starszą osobę stojącą tuż obok, a w oddali widnieje zamek na zielonym wzgórzu otoczony wodą, jak też płynące statki – dawna nazwa 4. domu to Genitor, czyli rodzic (lub przodkowie), przy czym dom ten mówił także o majątku rodzinnym;
- Sprawy piątego domu zilustrowane zostały przez wesołą scenę, na której jest kompania dobrze bawiących się osób grających przy stole, pijących i słuchających muzyki – 5. dom to Nati, czyli potomkowie (dzieci), ale był to także dom gier i zabaw oraz picia, a więc radości życia;
- Ilustracja szóstego domu ma smutny charakter, ponieważ widzimy nań człowieka na łożu, złożonego chorobą i otoczonego opieką innych, choć w oddali jest pełen nadziei element żywej przyrody w postaci otoczonego kamieniami ogródka ziołowego – Valetudo, czyli zdrowie, to nazwa 6. domu, któremu podlegały choroby (i ich leczenie) oraz różne inne nieszczęścia, ale domowi temu przyporządkowano również małe zwierzęta (w przeciwieństwie do leżącego naprzeciwko 12. domu, któremu między innymi podlegały duże zwierzęta);
- Obrazem ilustrującym siódmy dom jest scena zawierania małżeństwa – 7. dom nosił nazwę Uxor, czyli małżonka, a dotyczył oczywiście małżeństwa;
- 8. dom zawiera ten sam element, który był już na obrazku drugiego domu, czyli dzbany – skarbczyki, lecz tutaj stoją one w oddali, a główną postacią tego trójkątnego obrazka jest śmierć – kostucha podająca kielich człowiekowi, który wzdraga się przed jego przyjęciem – 8. dom nazywał się Mors, czyli śmierć, i wskazywał on również na ewentualne spadki, a więc dobra dziedziczone;
- Postaciami ilustrującymi dziewiąty dom jest grupka wysokich urzędników i hierarchów kościelnych stojąca tuż obok budynku kościelnego – dawna nazwa 9. domu to Pietas, czyli miłość zgodna z powinnością i pobożność (teraz uważa się go także za dom dalekich podróży);
- 10. dom przedstawia króla siedzącego na wysokim tronie, otoczonego swą świtą – 10. dom nazywał się Regnum, a więc królestwo, co świadczy o tym, iż dom ten miał związek z wszelkimi najwyższymi zaszczytami, jakich człowiek mógł w swym życiu dostąpić;
- Na trójkątnej ilustracji jedenastego domu widzimy rycerzy jako ochronę dla dwóch serdecznie witających się nobliwych postaci znajdujących się na tle zielonych wzgórz, na których górują dwa strzeliste zamki – 11. dom nosił dawniej nazwę Benefacta, a dotyczył wszystkich dobrych spraw, w tym przyjaciół i protekcji wpływowych osób;
- Obrazek dwunastego domu pokazuje zdradliwy atak jednej osoby na drugą, a mianowicie jeden człowiek godzi z tyłu mieczem w drugiego, przy czym widzimy też trzecią postać, która stoi za kratami okna klasztornego, jak również dwa duże zwierzęta (konia i osła) – 12. dom miał nazwę Carcer, czyli więzienie, i dotyczył także ukrytych wrogów oraz dużych zwierząt (w przeciwieństwie do leżącego naprzeciwko 6. domu, któremu między innymi podlegały małe zwierzęta).

Inny słynny rysunek horoskopu w kształcie kwadratu jest autorstwa XVII-wiecznego niemieckiego uczonego, matematyka, astronoma i astrologa – Johannesa Keplera, a mam tu na myśli horoskop przygotowany przez Keplera dla Albrechta von Wallensteina (bardzo łatwo znaleźć go w Internecie). Na tej skromnej grafice, w trójkątnych domach ponumerowanych od I do XII, widnieją tylko dane: położenie wierzchołków domów i planet w znakach Zodiaku. Jak wiadomo, Kepler dokładnie przepowiedział losy Wallensteina i kres jego życia (dla twojej informacji: Albrecht von Wallenstein był czeskim szlachcicem, politykiem i głównodowodzącym armii cesarskiej podczas Wojny Trzydziestoletniej, który został zamordowany przez zwolenników cesarza Rudolfa II). Horoskop Wallensteina sporządzony przez Keplera jest jednym z historycznych horoskopów, który został udokumentowany, a przepowiednia astrologa, który go sporządził – sprawdziła się.

Wiele kwadratowych wizerunków horoskopów zawierających domy w kształcie trójkątów można znaleźć w Astrologii Chrześcijańskiej będącej wspaniałym, obszernym podręcznikiem astrologicznym, napisanym przez żyjącego w latach 1602–1681 słynnego angielskiego astrologa – Williama Lilly’ego. W dziele tym autor wyjaśnia, iż dwanaście trójkątnych obszarów nazywa się dwunastoma Domami Nieba/Niebios, a pusty kwadrat w środku służy do wpisania weń dnia, roku i godziny narodzin osoby, dla której horoskop jest sporządzany. W pracy Williama Lilly’ego znajdują się również rysunki horoskopów w kształcie kół, jednak nie są to znane nam współcześnie koliste wykresy, lecz wpisane w koło trójkątne obszary o łukowatych bokach. Ja używam współczesnego niemieckojęzycznego wydania dzieła Lilly’ego.

Wymienię jeszcze jedno źródło historycznych kwadratowych horoskopów. Otóż w średniowiecznym wydaniu Mathesis (mam tu na myśli wydanie z 1551 roku, które ukazało się pod tytułem Iulii Firmici Materni Iunioris Siculi V. C. ad Mavoritum Lollianum, Astronomicorum Libri VIII per Nicolaum Pruckerum Astrologum nuper ab innumeris mendis uindicati, a w skrócie: Matheseos Libri VIII), cennego dla nas dzieła rzymskiego adwokata, senatora, pisarza i astrologa – Juliusa Firmicusa Maternusa, które napisał w IV wieku naszej ery, umieszczonych jest kilka horoskopów narysowanych w formie doskonale znanej dzisiejszym astrolożkom i astrologom klasycznym (tradycyjnym), czyli:

- Cały rysunek ma kształt kwadratu;
- W jego środku znajduje się mniejszy, pusty kwadrat (służący do wpisania miejsca i czasu narodzin człowieka lub jakiegoś wydarzenia);
- Wokół tego małego kwadratu umieszczonych jest dwanaście jednakowej wielkości trójkątów, które oznaczają dwanaście domów horoskopu.

W jednym z rozdziałów wspomnianego wyżej dzieła (Matheseos Libri VIII, co po prostu znaczy: osiem ksiąg nauki astrologii), Firmicus Maternus przedstawił i opisał urodzeniowe horoskopy między innymi Demostenesa, Homera, Platona, Pindara i Archimedesa. Dla mnie priorytet ma język niemiecki i dlatego najchętniej korzystam ze współczesnego niemieckiego wydania Mathesis, w którym również zamieszczono owe – pochodzące ze średniowiecznego wydania – klasyczne rysunki horoskopów wyżej wymienionych sławnych postaci. Jako ciekawostkę zdradzę ci, co Maternus napisał na temat horoskopu Archimedesa, słynnego greckiego filozofa, wybitnego matematyka, fizyka oraz inżyniera żyjącego mniej więcej w latach 287–212 przed naszą erą (jest to oczywiście moje tłumaczenie tekstu z języka niemieckiego):

„O ile Horoskop wypada w Baranie, a mianowicie w granicach Jowisza, a Mars, Wenus oraz Merkury tamże stoją, i dalej, jeśli Jowisz na Descendencie ze znaku Wagi aspektuje Horoskop opozycją, Słońce zajmuje Anaforę i znak Byka , Księżyc stoi w piątym domu w Lwie, Saturn znajduje się w domu dziewiątym w znaku Strzelca, wtedy daje to uzdolnionego, znakomitego mechanika i wynalazcę. Jest to natywnik mojego współobywatela Archimedesa z Syrakuz, który poprzez swe umiejętności w mechanice częstokroć zadziwiał rzymską armię, zadając jej wiele ciosów. Z wielkim smutkiem opłakiwał go Marcellus , kiedy zwycięsko triumfował ze swymi żołnierzami”.

.

Naucz się rozszyfrowywać klasyczne, kwadratowe wizerunki horoskopów!

W Internecie możesz znaleźć uroczą rycinę przedstawiającą horoskop powstania Stanów Zjednoczonych, związany z datą podpisania Deklaracji Niepodległości (w języku niemieckim Unabhängigkeitserklärung, w języku angielskim Declaration of Independence), czy też raczej z momentem przyjęcia/akceptacji tego dokumentu, a więc z porą wieczorną dnia 4 lipca 1776 roku (jest to tak zwany Dzień Niepodległości, w języku niemieckim Unabhängigkeitstag, w języku angielskim Independence Day). Miejscowością podpisania Deklaracji Niepodległości była Filadelfia/Philadephia.

Rycina, której studiowanie ci polecam, przedstawia horoskop w sposób klasyczny, a więc w formie kwadratu zawierającego trójkątne domy, a opublikował ją w 1785 roku brytyjski astrolog Ebenezer Sibly w swojej pracy A New And Complete Illustration Of The Celestial Science Of Astrology, vol. 2.

Na wskazanej wyżej ilustracji:

- Trójkąt z lewej strony, odpowiadający 1. domowi, rozpoczyna się Ascendentem będącym, jak możesz odczytać na obrazku, w 19. stopniu 49. minucie znaku Wodnika, a w domu tym (czyli w trójkącie skierowanym szpicem w lewą stronę) jest Księżyc, położony w 24. stopniu znaku Wodnika;
- 2. dom ma swój początek w 20. stopniu znaku Barana;
- 3. dom rozpoczyna się w 23. stopniu znaku Byka;
- Początek 4. domu (Imum Coeli – IC) jest w 13. stopniu 12. minucie znaku Bliźniąt, a w domu tym (czyli w trójkącie skierowanym szpicem do dołu), w 21. stopniu 27. minucie znaku Bliźniąt znajduje się planeta Mars;
- 5. dom ma swój początek w 1. stopniu znaku Raka, a w domu tym (i w znaku Raka) przebywa kilka planet: Wenus, Jowisz i Słońce;
- 6. dom zaczyna się w 20. stopniu znaku Raka i należy do niego Merkury posadowiony w 23. stopniu 27. minucie Raka, jak też Północny Węzeł Księżycowy, umiejscowiony już w znaku następnym, a więc w Lwie – w 7. stopniu 37. minucie znaku Lwa;
- 7. dom jest symbolizowany przez trójkąt skierowany szpicem w prawą stronę, ma on swój początek w 19. stopniu 49. minucie znaku Lwa, i – jak mam nadzieję widzisz – znajduje się w nim planeta Saturn, która leży w 14. stopniu 50. minucie znaku Wagi;
- Krawędź 8. domu jest położona w 20. stopniu znaku Wagi;
- Krawędź 9. domu – w 23. stopniu znaku Skorpiona;
- 10. dom to trójkąt skierowany szpicem do góry, a rozpoczyna się on w 13. stopniu 12. minucie znaku Strzelca, co oczywiście jest jednoznaczne z położeniem w tym miejscu Medium Coeli (MC);
- Początek 11. domu jest w 1. stopniu znaku Koziorożca;
- Krawędź ostatniego trójkąta, który odpowiada początkowi 12. domu, znajduje się w 20. stopniu znaku Koziorożca.

Wyjaśniam, że pojęcie krawędź domu posiada inne, częściej stosowane odpowiedniki, którymi są wierzchołek lub szczyt domu, i pamiętaj, że wszystkie one oznaczają po prostu początek obszaru danego domu horoskopowego (tym samym każdy wierzchołek domu jest po prostu granicą pomiędzy dwoma domami).

Istnieje sporo niejasności w związku z godziną podaną na opisanym przeze mnie wyżej rysunku horoskopu ukazującym moment powstania USA (czyli chwilę przyjęcia Deklaracji Niepodległości), który podał Ebenezer Sibly, a chodzi o 10H 10m P.M., co oznacza godzinę 22.10. Godzina ta może odpowiadać pozycjom wierzchołków domów w systemie Regiomontanusa, lecz podane pozycje planet pasują raczej do godziny 12.00. Nadto zapewne spotkasz się z informacją, że według współczesnych astrologów (w tym takiego autorytetu jak Dane Rudhyar) Ascendent horoskopu powstania USA znajduje się w znaku Strzelca, co – biorąc pod uwagę obliczenia żyjącego w latach 1751–1799 uznanego wpływowego angielskiego astrologa, okultysty, medyka i autora wielu książek – Ebenezera Sibly’ego – niekoniecznie musi odpowiadać prawdzie.

Nie chodzi tu jednak o kontrowersje wokół daty i godziny symbolicznych narodzin Stanów Zjednoczonych Ameryki, lecz o podanie ładnego historycznego przykładu, na którym możesz nauczyć się odczytywać rysunek klasycznego, kwadratowego horoskopu.

W ramach ćwiczenia spróbuj odręcznie narysować swój własny urodzeniowy horoskop w klasycznej formie kwadratu, z trójkątnymi domami .

Na zakończenie historycznych wędrówek zatrzymam się na słynnej średniowiecznej ilustracji horoskopu, tym razem w kształcie koła. Wielu dzisiejszym astrolożkom i astrologom jest zapewne doskonale znany średniowieczny drzeworyt niemieckiego rysownika, drukarza i twórcy kart, który żył w latach 1491–1542 – Erharda Schöna z Nürnberga/Norymbergii. Projektant drzeworytu zaprezentował podstawową budowę horoskopu na kole w prosty, obrazkowy sposób. Ta wielokrotnie powielana w różnych traktatach rycina znajduje się między innymi na stronie tytułowej niemieckiego kalendarza z 1515 roku Häuser, Tierkreis und Planetendarstellung zum Nativitäts-Kalender des Leonhard Reymann.

Rycina, którą chcę cię zainteresować, przedstawia w środku Ziemię (krajobraz ziemski), która:

- Najpierw otoczona jest pierścieniem siedmiu planet (tyle planet – nie licząc Ziemi, lecz wliczając Słońce i Księżyc – znano do XVIII wieku, a więc do czasu odkrycia Urana), ukazanymi jako postacie, które trzymają stosowne atrybuty (na przykład miecz, kosę, buławę);
- Potem obwiedziona jest węższym pierścieniem z wizerunkami dwunastu znaków Zodiaku (jest to pas Zwierzyńca Niebieskiego, który zawsze rozpoczyna się od znaku Barana i kończy na znaku Ryb);
- Wreszcie najbardziej zewnętrzny pas zawiera – zinterpretowane w sposób obrazkowy – dwanaście domów horoskopu, które są ponumerowane od 1 do 12 i oczywiście ułożone w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara (bo tak właśnie czynimy w astrologii);
- Na górze ilustracji widać skrzydlate anioły oraz postać ukoronowanego Chrystusa.

Drzeworyt ten skomentował żyjący w latach 1875–1961 światowej sławy szwajcarski psychiatra i psycholog zajmujący się też astrologią – Carl Gustav Jung. Wielu znawców Tarota wskazywało na podobieństwo scen z drzeworytu do kart Tarota, na przykład:

- Ilustracja 11. domu horoskopu wygląda jak Wielki Arkan X, czyli Koło Fortuny;
- Obrazek ukazujący 8. dom horoskopu jest identyczny z XIII Wielkim Arkanem o nazwie Śmierć;
- Wizerunki spersonifikowanych planet przypominają karty dworskie Tarota.

Ze swej strony przeanalizuj treść obrazków symbolizujących domy horoskopu z opisanego wyżej drzeworytu. Zastanów się, co dokładnie widzisz na ilustracjach i jak to się odnosi do dziedzin i spraw przyporządkowanych poszczególnym domom, które powinnaś/powinieneś już znać, a które przedstawiłam między innymi w drugiej napisanej przeze mnie książce astrologicznej, Astrologia jako język symboli, przepięknie wydanej w 2019 roku przez Studio Astropsychologii w Białymstoku.

William Lilly podał w Astrologii Chrześcijańskiej następujące proste objaśnienie dla każdego rysunku horoskopu:

- Kwadrat w środku służy do tego, by wpisać dzień, rok i godzinę dnia narodzin osoby, dla której sporządza się horoskop;
- Pierwszy dom rozpoczyna się na linii, gdzie napisana jest cyfra 1, drugi dom przy cyfrze 2, trzeci dom na cyfrze 3, czwarty dom na cyfrze 4, piąty dom na cyfrze 5, szósty dom na cyfrze 6, siódmy dom znajduje się na cyfrze 7, ósmy dom na cyfrze 8, dziewiąty dom na cyfrze 9, dziesiąty dom na liczbie 10, jedenasty dom na liczbie 11, dwunasty dom na liczbie 12;
- Wolna przestrzeń, która znajduje się pomiędzy cyfrą 1 i cyfrą 2, jest pierwszym domem, i o każdej planecie będącej w tym obszarze mówimy, że znajduje się ona w pierwszym domu.

Ryc. 1. Diagram horoskopu, który stosowano we wczesnym okresie rozwoju astrologii

Ryc. 2. Diagram horoskopu bizantyjskiego

Ryc. 3. Uproszczony schemat trzyczęściowego świętego obszaru, do którego odnosi się każdy rysunek horoskopu

Ryc. 4. Podstawowy rysunek klasycznego horoskopu

Ryc. 5. Podstawowy wykres klasycznego horoskopu, wraz ze średniowiecznymi nazwami domów

Ryc. 6. Horoskop autorstwa Keplera, obliczony w 1608 roku dla Albrechta von Wallensteina
Źródło: Wikipedia – ilustracja znajduje się w domenie publicznej

Ryc. 7. Rekonstrukcja horoskopu urodzeniowego Archimedesa, który sporządził Julius Firmicus Maternus

Ryc. 8. Rekonstrukcja horoskopu przyjęcia Deklaracji Niepodległości dla USA, który sporządził Ebenezer Sibly

Ryc. 9. Podstawowy schemat horoskopu według Williama Lilly’ego

Ryc. 10. Średniowieczna rycina przedstawiająca koło horoskopu z wpisanymi weń personifikacjami siedmiu planet, dwunastoma znakami Zodiaku oraz dwunastoma domami ilustrującymi sfery życia podlegające tym domom
Źródło: Wikimedia – ilustracja znajduje się w domenie publicznej