Podstawy Magii i Okultyzmu - ebook

Wstęp

Na początek należy zaznaczyć, że magia nie jest dla każdego, magia niesie ze sobą konsekwencje, których osoby niedojrzałe nie są w stanie przyjąć. Niekiedy bardzo poważne konsekwencje. Książka zawiera istotne podstawy magii to co jest na sam początek potrzebne i wymagane resztę należy sobie we własnym zakresie szukać i się doszkalać. Książka powstawała wystarczająco długo, aby mogła być opublikowana. Jest to pierwsze dzieło z tej tematyki, ale nie ostatnie, mam taką nadzieję. Wszystkie zasady bezpieczeństwa są zawarte w tej pozycji, aby uczuć Was czytelników na to, co może się stać w przypadku błędu dokonanego. Proszę pamiętać, że rytuałów nie podawałem ani zaklęć, ponieważ każdy z nas powinien tego typu rzeczy samemu tworzyć. Podanie zaklęcia, czy rytuału nie będzie tak działać, kiedy sam dany rytuał zrobię lepiej, aniżeli Wy czytelnicy. Dlatego mam nadzieję, że rozdział podstaw rytuału pomoże Wam samodzielnie stworzyć swój własny rytuał, który wspomoże Was w procesie magicznym. Książka ze względu na charakter jej treści przedstawiony poniżej nie jest przeznaczona dla osób niepełnoletnich. Życzę miłego czytania.Rozdział 1: Wprowadzenie do Magii

Magia, od wieków fascynująca ludzkość, to dziedzina, która łączy w sobie tajemnicę, sztukę oraz naukę. Jest to zbiór praktyk, wierzeń i rytuałów, które mają na celu wpływanie na rzeczywistość, przywoływanie sił nadprzyrodzonych oraz odkrywanie ukrytych prawd. Wprowadzenie do magii to podróż w głąb historii, tradycji i różnorodnych systemów wierzeń, które kształtowały nasze postrzeganie świata.

Wielu ludzi utożsamia magię z iluzjami i sztuczkami cyrkowymi, jednak jej głębsze znaczenie sięga daleko poza rozrywkę. Magia była i jest często stosowana jako forma duchowości, narzędzie do samopoznania oraz środek do uzyskania harmonii z otaczającym światem. Różne kultury na całym świecie rozwijały swoje unikalne systemy magiczne, od wschodnich tradycji taoistycznych i buddyjskich, po zachodnie praktyki alchemiczne i hermetyczne.

Współczesna magia przyjmuje różne formy — od magii ceremonialnej, przez magię naturalną, aż po magię chaosu. Każda z tych ścieżek oferuje inne podejście do pracy z energiami, intencjami i symboliką. Wprowadzenie do magii to także odkrywanie narzędzi, takich jak talizmany, rytuały, czy medytacje, które mogą pomóc w zgłębianiu tej tajemniczej sztuki.

W tym wprowadzeniu przyjrzymy się podstawowym założeniom magii, jej historii oraz różnym tradycjom, aby zrozumieć, jak magia może być nie tylko narzędziem do osiągania celów, ale także sposobem na odkrywanie siebie i otaczającego nas świata.Rozdział 2: Historia Magii

Historia magii to fascynujący temat, który przenika przez wieki, kultury i tradycje, ukazując różnorodność wierzeń, praktyk oraz idei związanych z nadprzyrodzonymi siłami. Magia, w wielu jej formach, była obecna w życiu ludzi od najdawniejszych czasów, towarzysząc im w rytuałach, ceremoniach, a także w codziennych praktykach.

1. POCZĄTKI MAGII

Pierwsze ślady praktyk magicznych można odnaleźć w prehistorii. Wczesne społeczności często korzystały z magii w celu wyjaśnienia zjawisk, których nie rozumiały, takich jak burze, urodzaje czy choroby. Rytuały szamańskie, w których szamani komunikowali się z duchami, były powszechne w wielu kulturach. Wykorzystywano przy tym różne narzędzia, takie jak amulety, talizmany czy zioła, które miały przyciągać szczęście lub odprowadzać zło.

2. MAGIA W STAROŻYTNOŚCI

W starożytnym Egipcie magia miała głęboki związek z religią. Kapłani, znani jako magowie, posługiwali się zaklęciami i rytuałami, aby wpływać na świat nadprzyrodzony i zapewniać pomyślność w życiu codziennym. Papirusy zawierały liczne zaklęcia oraz instrukcje dotyczące rytuałów, które miały na celu ochronę przed złem oraz uzyskanie pomocy ze strony bogów.

W starożytnej Grecji magia była bardziej zróżnicowana. Chociaż filozofowie, tacy jak Platon, krytykowali praktyki magiczne jako oszustwo, to jednak wiele osób wierzyło w moc zaklęć i wróżb. W mitologii greckiej pojawiały się postacie takie jak Hekate, bogini magii, która reprezentowała zarówno ciemne, jak i jasne aspekty magii.

3. ŚREDNIOWIECZE I RENESANS

W średniowieczu magia była często łączona z herezją i była przedmiotem prześladowań. Inkwizycja i procesy czarownic doprowadziły do wielu tragedii, w których oskarżone o czary osoby były skazywane na śmierć. Jednak w tym okresie rozwijała się również alchemia, będąca próbą przemiany metali w złoto oraz poszukiwania eliksiru życia. Alchemicy, tacy jak Paracelsus, często łączyli wiedzę naukową z elementami magicznymi.

Renesans przyniósł odrodzenie zainteresowania magią, a także nauką. Zainteresowanie hermetyzmem, astrologią oraz kabalistyką wpłynęło na rozwój różnych szkół magicznych. Magowie tacy jak John Dee, doradca królowej Elżbiety I, poszukiwali wiedzy, łącząc naukę z okultyzmem.

4. MAGIA W NOWOŻYTNOŚCI

W XVIII i XIX wieku magia weszła w nową erę, zwaną czasem „okultystycznym odrodzeniem”. Towarzystwa takie jak Złoty Brzask i Theosophical Society badały tajemne nauki oraz mistyczne tradycje. W tym okresie pojawiły się również nowe formy magii, takie jak magia ceremonialna, która skupiała się na skomplikowanych rytuałach i symbolice.

W XX wieku magia stała się bardziej zróżnicowana, z wpływami różnych kultur oraz tradycji. W ruchu Wicca, założonym przez Geralda Gardnera, pojawiły się elementy pogańskie, a także duchowość oparta na naturze. Magia stała się również popularnym tematem literackim i filmowym, co wpłynęło na jej postrzeganie w społeczeństwie.

5. WSPÓŁCZESNE SPOJRZENIE NA MAGIĘ

Dziś magia jest często rozumiana jako forma sztuki, psychologii i osobistego rozwoju. Wiele osób praktykuje różne formy magii, takie jak tarot, rytuały oraz medytacje, traktując je jako sposoby na samodoskonalenie i odkrywanie siebie. Interesujący jest również wzrost popularności magii w kulturze popularnej, co przyczyniło się do jej romantyzacji i zglobalizowania.

6. PODSUMOWANIE

Historia magii to złożony temat, który pokazuje, jak ludzie od zawsze poszukiwali sposobów na zrozumienie świata i kontrolowanie swoich losów. Magia, jako zjawisko kulturowe, ewoluowała przez wieki, wchłaniając różnorodne wpływy i przekonania, co czyni ją nie tylko interesującym tematem badań, ale także ważnym elementem ludzkiej historii i duchowości.

W miarę jak świat się zmienia, magia nadal fascynuje i inspiruje, będąc częścią ludzkiego doświadczenia.

Gdy próbowałem zebrać tę publikację w całości, miałem nadzieję, że za skutkuje to zrozumieniem tego jak Wiedźmiarstwo, tak jak każda inna religia, uległo zmianom wraz z przemijającymi wiekami. Jest to moje osobiste odczucie, niemniej, owa religia Wiedźmiarstwa uległa o wiele mniejszym zmianom niż jakakolwiek inna religia w znanej historii.

Zaczyna się to jak w piosence śpiewanej przez Neil Diamond:” Nie mogę określić, gdzie to zaczęło…”

Wiedźmiarstwo, czarostwo, magia — jaką kolwiek z tych rzeczy możemy odkryć tylko tego korzenie kiedy cofniemy się do czasów Mezopotamii. Z ich bóstwami dla wszelakiego rodzaju wydarzeń, takimi jak Utug — Mieszkaniec Podróży, czekający, aby porwać cię jeśli tylko zawędrujesz zbyt daleko i Telal — Byk Demon, Alal — niszczyciel, Namtar — Zaraza, Idpa — gorączka oraz Maskim — nastawiacz węży; czasy zabobonów będą bardzo dobrze dopełnione.

Wierzono, że faraonowie, królowie, itd. wszyscy oni byli przepojeni pewną mocą bogów, a nawet najmniejszy ich ruch mógł przyczynić się do spowodowania jakiegoś wydarzenia jako reakcji. Wierzono, że obrazek lub posąg także posiadał ducha owej osoby. Jest to jeden z powodów, dla których byli oni przenoszeni z miejsca do miejsca, a także tłumaczy, dlaczego można zobaczyć tak wiele obrazków i posążków owych osób ze swymi rękami wyprostowanymi po swych bokach.

W Biblii możemy odnaleźć odniesienie do „Wieży Babel” lub Zigguratu w Rodzaju 11. „Mieszkańcy całej ziemi mieli jedną mowę, czyli jednakowe słowa. A gdy wędrowali ze wschodu, napotkali równinę w kraju Szinear (Babilon) i tam zamieszkali. I mówili jeden do drugiego: „Chodźcie, wyrabiajmy cegłę i wypalmy ją w ogniu”. A gdy już mieli cegłę zamiast kamieni i smołę zamiast zaprawy murarskiej, rzekli: „Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba i w ten sposób uczynimy sobie znak, abyśmy się nie rozproszyli po całej ziemi”. A Pan zstąpił z nieba, by zobaczyć to miasto i wieżę, które budowali ludzie, i rzekł: „Są oni jednym ludem i wszyscy mają jedną mowę, i to jest przyczyną, że zaczęli budować. A zatem w przyszłości nic nie będzie dla nich niemożliwe, cokolwiek zamierzą uczynić. Zejdźmy więc i pomieszajmy tam ich język, aby jeden nie rozumiał drugiego!” Można by rzec, że wieża nie została nigdy ukończona.

W innym odniesieniu odkrywamy, że „Wieża” była w rzeczywistości ukończona i była to wieża przedstawiająca „stopnie” pomiędzy ziemią a niebem (nie zaś wieżą sięgającą do niebios jak to ukazywano w dosłownym znaczeniu). Z tego źródła odniesienia, była to wieża budowana w wielu krokach. Była to hierarchia, na której opierało się niebo i piekło. Był to tak naprawdę miniaturowy świat przedstawiający Górę Ziemi.

Każdy stopień był poświęcony jakiejś planecie, ze swymi kątami symbolizującymi cztery strony świata. Wskazywały one na Akkad, Saburtu, Elam i zachodnie krainy. Siedem stopni wieży było namalowanym w różnych kolorach, które odpowiadały planetom. „Wielkie Nieszczęście” Saturn, był czarny. Następnie był biały, kolor Jowisza. Trzeci, ceglasto-czerwony, kolor Merkurego, za którym następował niebieski, Wenus; żółty, Mars, szary lub srebrny Księżyca. Owe kolory zapowiadały dobro lub zło, niczym ich planety.

Od zarania czasu, numery określały porządek świata. Pewna legenda przedstawia Pitagorasa podróżującego do Babilonu, gdzie poznał on sekrety liczb, ich magiczne znaczenie oraz moc. Siedem kroków często pojawia się w magicznej filozofii. Siedmioma krokami są: kamienie, ogień, rośliny, zwierzęta, człowiek, gwieździste niebo i aniołowie. Rozpoczynając od badania kamieni, wykształcony człowiek osiągnie coraz to wyższy stopień wiedzy, aż do chwili kiedy on stanie się zdolny do zrozumienia spraw i rzeczy wzniosłych i wiecznych. Poprzez podążanie owymi krokami, człowiek może zdobyć wiedzę Boga, którego nazwa jest na ósmym stopniu, progu niebiańskiego mieszkania Bogów.

Plac był również „mistycznym” symbolem w owych czasach i mimo że był podzielony na siedem części, to także był otaczany szacunkiem. To odpowiada starej tradycji czworakiego świata postrzeganego z siedmioma niebami w późniejszych czasach.

Uważa się, iż właśnie tutaj nastąpił początek numerologii, lecz ponieważ jest ona tutaj rozwinięta do miejsca, w którym brała ona pod uwagę czworakiego rodzaju świat, musiałaby więc zostać rozwinięta wcześniej.

Z Mezopotamii przenieśmy się do Persji.

W odróżnieniu od mieszkańców Mezopotamii i Egipcjan, którzy wierzyli, że wszystko dzieje się z łaski lub z powodu braku łaski Bogów, chaldejska religia gwiazd uczyła, że szczęście lub wypadki nie są zdarzeniami losu, lecz są kontrolowane z niebiańskich ciał (planet / gwiazd), które zsyłają dobro i zło zgodnie z prawami matematyki. Była to wiara w to, że człowiek jest niezdolny do walki z wolami bóstw planetarnych. Pomimo że ten system bardziej się rozwinął, bardziej mądrzy ludzie odczytywali etyczne znaczenie w ludzkim losie. Wola gwiazd nie była zupełnie oddzielona od ludzkiego zachowania. Gwiazdy były ważne, lecz nie wszechpotężne w decydowaniu o ludzkim losie. Wierzono, że gwiazda Syriusz może zanieść wiadomości do wyższych bóstw i powraca ona, aby ogłosić ich wolę.

Około 7 wieku p.n.e. Zoroaster (Zaratustra), prorok nauczał doktryn mówiących, że zło może być unikane i zwyciężane. Wniósł on zasadę mówiącą o dobrych i złych duchach. Poniżej, spójrzmy na wierzenia i wpływy życia tego człowieka, które stworzyły religię nazwaną tak od jego imienia.

Pierwszą ze struktur wierzenia była ta mówiąca o Ormuzd (Ahura-Mazda) królu światła i jego bracie bliźniaku Arymanie (Anro-Mainyu) księciu ciemności.

Zoroaster przyniósł wiarę w „świętą wojnę” (wojnę pomiędzy dobrem a złem). W tej wierze, archaniołowie (duchy Boskiej Mądrości, Prawości, Władania, Poświęcenia, Całości i Zbawienia) i demony (duchy Anarchii, Odstępstwa, Domniemania, Zniszczenia, Rozkładu i Gniewu) pozostawały w ciągłej walce z sobą wzajemnie. Archaniołowie byli kontrolowani przez Ormuzda a demony przez Arymana.

Ta religia nie miała wierzenia w to, że w końcu, Ormuzd i jego demony mogą przetrwać, lecz do tego czasu, Ormuzd musi zachować świat bezpiecznym.

Ciekawe jest to, że ostatni z demonów (demon Gniewu) był tak twardy i tak szybko myślał, że został włączony do struktur wierzeń żydowskich i chrześcijańskich. Imieniem ostatniego arcydemona jest Aeshma Daeva znany także w wierzeniach żydowskich jako Ashmadai a w wierzeniach chrześcijańskich jako Asmodeusz.

Asmodeusz był „dowódcą czwartej hierarchii złych demonów”, nazywanych „mścicielami podłości, zbrodni i występków”. Pojawiał się on jako istota z trzema głowami — byka, człowieka i barana. Miał nogi gęsi i ogon węża. Aby wyglądać jeszcze bardziej przerażająco, zionął także ogniem i jeździł na piekielnym smoku.

Mówiono, że Asmodeusza nie się obawiano. Kiedy powiedziałbyś do niego: „Zaprawdę jest w tobie sztuka Asmodeuszu”, on dałby ci cudowny pierścień. Nauczyłby cię on geometrii, arytmetyki, astronomii i mechaniki. Kiedy był o coś pytany, odpowiadał zgodnie z prawdą.

Inne demony kusiły ludzi, aby oderwać ich od prawdziwego czczenia Mazdy. Były to Paromaiti — Arogancja, Mitox — Fałszywie wypowiedziane słow, Zaurvan — Nieudolność, Akatasa — Natręctwo, Vereno — Żądza.

Wiele ze współczesnych wierzeń chrześcijańskich zostało zaczerpniętych z tej ludzkiej religii. (Wiara w moce dobra i zła, odkupienie, czynnik „zbawcy”, itd.)

Z tego miejsca, przenieśmy się do Egiptu, gdzie spojrzymy na inne mistyczne symbole i więcej historii magii i kunsztu.

Sfinks był mitologicznym stworzeniem z ciałem lwa i ludzką głową, ważnym obrazem w sztuce i legendach Egipcjan i Greków. Słowo sfinks wywodzi się z greckiej gramatyki od wyrazu „sphingein” (skrępować lub uciskać), lecz etymologia nie jest związana z legendą i jest dwuznaczna.

Skrzydlaty sfinks z Beocjańskich Teb, najsławniejsza z legend, o którym opowiadano, że przerażał ludzi żądaniem odpowiedzi na zagadki. Jeśli jakaś osoba odpowiedziała nieprawidłowo, to była ona zjadana przez sfinksa. Powiada się, że Edyp odpowiedział prawidłowo na zagadkę sfinksa, po czym sfinks zabił samego siebie.

Najwcześniejszym i najbardziej sławnym przykładem w sztuce jest olbrzymi Sfinks w Gizie, w Egipcie. Jest on datowany na okres panowania Króla Khafre (czwarty król z czwartej dynastii; około 2550 roku p.n.e.)

Sfinks nie występował w Mezopotamii aż do około 1500 roku p.n.e kiedy to został przywleczony z Lewant. Z wyglądu, Azjatycki sfinks różni się od swego Egipskiego modelu głównie dodatkiem skrzydeł do ciała lwa. Ta cecha trwa w całej historii świata Azji i Grecji.

Inną wersją sfinksa był kobiecy sfinks. Ta wersja pojawiła się w XV wieku p.n.e. na pieczęciach, rzeźbach w rogu i metalowych wyrobach. Były one ukazywane w pozycji siedzącej, zazwyczaj z podniesioną jedną łapą. Często, były widziane z lwem, gryfem lub innym sfinksem.

Wygląd sfinksa w świątyniach i temu podobnych miejscach ostatecznie wiedzie do możliwej interpretacji sfinksa jako symbolu ochronnego, a także filozoficznego.

Sfinks spoczywa u stóp trzech piramid w Chufu, Chafre i Menkaure. Jego szpony rozpościerają się ponad miastem zmarłych, jakby strzegły jego tajemnic.

Mit głosi, że pewien książe, który później stał się faraonem Totmesem IV, wziął drzemkę w cieniu do połowy zanurzonego Sfinksa. Gdy spał, bóg słońca (którego Sfinks reprezentował, pojawił mu się w śnie. Przemówił do niego jako syn, powiedział księciu, że wstąpi on na tron i będzie się cieszył długim i szczęśliwym panowaniem. Zażądał od księcia, aby oczyścił Sfinksa z piasku.

W tej księdze Izys i Ozyrysa, Plutarch (45—126 n.e.) było napisane, że Sfinks symbolizował sekret ukrytej mądrości, mimo że Plutarch nigdy nie odkrył tajemnic Sfinksa. Powiada się, że magia Sfinksa spoczywa w tysiącach rąk, które rzeźbiły skałę. Myśli niezliczonych pokoleń, które zamieszkiwały w nim; niezliczone zaklęcia i ryty, które stworzyły go w potężnego ochronnego ducha, pewną duszę, która nadal zamieszkuje w tym okaleczonym przez czas olbrzymie.

Inne dobrze znane wierzenie ludzi ze Starożytnego Egiptu jest związane z tym jak traktowali oni swych zmarłych.

Wierzyli oni w to, iż na Zachodzie leży Świat Zmarłych, gdzie Bóg Słońca znika wraz z każdym zachodem słońca. Zmarli, byli określani jako „Mieszkańcy Zachodu”. Wierzono w to, że pod postacią ptaków, zmarli szybowali ku niebu gdzie w jego niebiańskiej barce Ra, Bóg Słońca, oczekiwał ich i przemieniał ich w gwiazdy, aby wędrowały wraz z nim po całym sklepieniu niebios.

Okultyzm zmarłych osiągnął swe szczyty kiedy został włączony do mitu o Ozyrysie. Ozyrys został zrodzony, aby ocalić ludzkość. Podczas jego narodzin, był słyszany głos mówiący, że Pan zstąpił do świata (brzmi znajomo?). Lecz jego brat / ojciec Set zamknął go w skrzyni, którą on wywiózł na morze poprzez ujście Nilu w Tanaitic. Izyda przywróciła go do życia. Set następnie rozszarpał jego ciało na miejscu. Powiada się, że Izyda połączyła wszystkie jego członki razem z pomocą bogini Neftis, Thota i Horusa, jej syna. Łącząc jego ciało ze swymi skrzydłami i dzięki swej magii, Ozyrys, powstał raz jeszcze, aby władać jako król ponad zmarłymi.

Egipcjanie wierzyli, że każda osoba posiada dwie dusze. Dusza znana jako Ba jest tą, którą rozwija się pośmiertnie, podczas gdy Ka pozostaje w mumi. Ka była uważana za magiczne życie w grobie. Stąd też Egipcjanie umieszczali miniaturki majątku należącego do zmarłego w grobie. Takie przedmioty jak obrazy, imitacje naczyń i przyborów, oraz miniaturowe domy były umieszczane w miejscu prawdziwych rzeczy. Wierzyli oni, że Ka będzie ich używać tak jak prawdziwych przedmiotów, ponieważ kapłani pogrzebowi posiadali magię, która uczyni je rzeczywistymi dla zmarłych.

Kapłani wierzyli, że bogowie powinni być oszukani, zagrożeni, zmuszeni do posłuszeństwa. Pokładali taką wiarę w moc magii, zalety wypowiadanych słów, nieprzejednaność magicznych gestów i innych rytuałów, że pokładali oni nadzieję nawet w naginanie dobroci bogów zgodnie z własną wolą. Oni mogli nawet doprowadzić do odwetu na bóstwach, które nie obchodzą się pobłażliwie ze zmarłymi. Zagrażali im uderzeniem błyskawicą, która należała do Shu, Boga Powietrza, który mógłby nie być już dłużej zdolny do wspierania bogiń nieba i jego obsiane gwiazdami ciało mogłoby upaść, zaburzając porządek wszelakich rzeczy.

Kiedy Echnaton obalił egipskich bogów i demony, wprowadzając kult jednego boga — Atona — jako religię państwową, zniósł on także magię pogrzebową. Echnaton nie wierzył w życie po śmierci.

Gdy chrześcijaństwo stało się częścią tego narodu, to powstało wiele dowodów na to, że chrześcijanie z owych czasów i poganie żyli spokojnie razem.Medytacja nad Istotą Życia

Znane nam dzieło medytacji nad istotą jest ważne w magii, lecz pytanie leży nad istotą czego? W tym rozdziale postaram się opisać, czym tak właściwie jest medytacja, ponieważ chodzą pogłoski w internecie, że ona musi, tak czy siak, wyglądać inaczej to nie medytacja. Co gorsza, słyszy się, że jak nie możesz medytować, to wcale nie medytuj, co jest poważnym błędem. Dzięki medytacji zagłębiamy się w samych siebie i szukamy prawdy, ukojenia, szukamy też siebie, uzdrawiamy się i nasz zdegenerowany sposób patrzenia na świat.

Wcale nie trzeba siedzieć w kwiecie lotosu, choć ta pozycja faktycznie ułatwia medytacje, możesz również siedzieć na krześle z nogami w kolanach prostymi w kącie 90 stopni, z przylegającymi do podłoża stopami i wyprostowanymi plecami. Również możesz się położyć, ale tutaj warto wcześniej się wyspać, aby nie zasnąć podczas medytacji. Możesz robić to na suchy, czyli bez muzyki, ale również możesz medytować z muzyką. Dobrowolność w tej kwestii jest duża ważne, aby się skupić na istocie medytacji, a jeszcze dobrze byłoby gdybyśmy sobie przygotowali gdzieś z boku notatnik i zapisywali nasze zapiski, aby móc później sobie je zredagować odpowiednio.

Na początek polecam w medytacji skupić się nad tym:

— Kim jestem?

— Dokąd zmierzam?

— Jaki jest cel mojej praktyki magicznej?

— Czego oczekuję?

Zalecam praktykować tak ok. miesiąca, ale jeśli drogi czytelniku potrzebujesz troszeczkę dłużej medytować nad tym, pamiętaj, że nikt Ci nie wzbrania. Żyj w wolności zgodnie z własnym sumieniem i intuicją.

Przejdźmy zatem do oczyszczania własnej aury, czyli praktyka.

Oczyszczanie aury jest ważne dla higieny duchowej. Poprzez codzienne oczyszczanie aury chronisz się przed atakami i chorobami magicznymi. Czysta Aura jest charyzmatyczna i będzie zachęcała do lepszych związków z innymi. Ludzie naturalnie będą bardziej taktowni i będą bardziej sprzyjać osobie, której aura jest czysta i promieniująca energią. To poprzez nią wpływamy na ludzi i sprawiamy, iż oni robią to czego byśmy pragnęli. Szkodliwe myślokształty używane w czarnej magii i tworzone poprzez złą wolę, zazdrość lub gniew innych przyczepiają się do czyjejś aury i ściągają na daną osobę pechowe wydarzenia, choroby i tak dalej. Oczyszczanie aury zajmuje tylko kilka minut dziennie i jest tego warte. Kiedy ktoś jest chory, osłabiona aura jest brudna i może wymagać wielu medytacji, aby ją oczyścić. Stan wnętrza danej osoby odbija się to także na aurze danej osoby.

Idealnie byłoby gdybyście oczyszczali swą aurę dwukrotnie w trakcie dnia — po przebudzeniu się i przed zapadnięciem w sen nocą. Oczyszczanie aury, zanim pójdziecie spać, jest ważne. Im więcej ludzi spotkaliście w ciągu dnia, tym więcej myślokształtów i energii przywarło do waszego ciała astralnego, co skutkuje problemami. Ciała astralne ludzi ulegają wymieszaniu codziennie. Niczym wirusy i fizyczne bakterie, ciało astralne pobiera energię.

ABY OCZYŚCIĆ SWĄ AURĘ/POLE ENERGETYCZNE

_Wyobraź sobie jasne światło ponad całą twą osobą. Zachowaj ten obraz w umyśle przez jedną lub kilka minut. Nie trwa to zbyt długo. Teraz, wyobraź sobie światło jeszcze jaśniejsze i bardziej intensywne w każdej z twoich czakr._

To wszystko, co należy uczynić. Jeśli zauważysz, że twoja aura lub czakry są brudne, powtórz powyższy proces. To ćwiczenie może także ostrzec cię przed jakąkolwiek szkodliwą energią lub magicznym atakiem oraz zapobiec ich przejawianiu się.

Proste ćwiczenie na oczyszczanie aury, czyli w innym tego słowa znaczeniu pola energetycznego, ponieważ tak prawidłowo się to powinno nazywać.Kundalini: Przebudzenie

Kundalini jest uśpioną energią występującą u większości osób. W hinduskiej mitologii Kundalini jest wężową boginią, która śpi u podstawy kręgosłupa zawinięta trzy i pół raza wokoło pierwszej czakry. Jest zwana Kundalini Shakti i przedstawia ona boską energię Shakti, siłę pobudzającą samo życie, żywą boginię, która ożywia wszystkie rzeczy.

W pewnych warunkach energia Kundalini przebudza się i zaczyna rozrastać się w ciele, przenikając je i otwierając czakry wraz z tym jak się porusza swym falistym i podobnym do pełznania węża ruchem. Ponieważ Kundalini uwalnia zgromadzoną i blokowaną energię, jej ruch może być bardzo intensywny, czasami bolesny i często prowadzi do stanów umysłowych, które wydają się wyrwaniem spoza tego świata.

Okoliczności, które skłaniają Kundalini do przebudzenia, są bardzo różne i zmienne, lecz zazwyczaj jej przebudzenie jest skutkiem rzeczy takich jak długie okresy medytacji, joga, głodówka, stres, trauma, środki psychodeliczne lub doświadczenia z pogranicza śmierci.

Kundalini jest skondensowaną, pierwotną siłą podobną do energii potencjalnej dostrzeganej w wodzie. Kiedy jest wyzwalana, tworzy pionowe połączenia pomiędzy czakrami otwierając subtelne kanały energetyczne znane jako nadi, szczególnego rodzaju centralny kanał, który porusza się ku górze kręgosłupa zwany sushumna. Jeśli wpuścimy pod wysokim ciśnieniem wodę przez wąż o małej średnicy, koniec węża będzie się wił niczym wąż. Podobnie też, intensywna energia Kundalini wije się w ciele i wychodzi przez czakry.

Kundalini może być także postrzegana jako skutek łączenia się czakr pomiędzy sobą. Teoretycznie, wraz z rozwojem czakr, wirowanie jednej czakry może przypadkowo wywołać wirowanie leżącej powyżej lub poniżej kolejnej czakry. Kundalini jest przede wszystkim leczniczą siłą, lecz skutki jej oddziaływania mogą być czasami nieprzyjemne. Takie skutki mogą utrzymywać się przez minutę, dni, miesiące lub nawet lata.

— Jeśli odkryjesz u siebie objawy niepożądanego przebudzenia Kundalini, powinieneś:

— Oczyść swe ciało. Odstaw używki, tytoń, papierosy, alkohol, kawę i stosowane leki. Unikaj chemicznych ulepszaczy żywności, nadmiernej ilości cukru w pożywieniu, lub zbyt tłustego jedzenia. Dobrze się odżywiaj, w szczególności spożywaj proteiny, które ogólnie mają działanie uziemiające. Weź masaż i zacznij intensywnie ćwiczyć.

— Zmniejsz stres i napięcia, jakie przeżywasz. Jeśli przechodzisz poważną przemianę duchową, znajdź trochę czasu na niezbędne zmiany w swym życiu. Możesz potrzebować, poświęcać więcej czasu na swą duchowość lub zdrowie.

— Poszukaj wsparcia. Znajdź inną osobę, która posiada wiedzę o tym doświadczeniu.

— Ucz się. Poczytaj o Kundalini, przebudzaniu Kundalini, Jodze i naucz się nieco o czakrach.

— Poddaj się sprawdzianom psychologicznym. Ponieważ Kundalini niesie z sobą nierozwiązywalne zagadnienia, to najlepsza pora, aby się nimi zająć. Dzięki temu osłabną negatywne skutki przebudzenia Kundalini.

— Sprawdź swe praktyki duchowe. Jeśli nie praktykujesz medytacji, jogi lub innych praktyk duchowych, to może pora je rozpocząć. Możesz być zmuszony / zmuszona do zaprzestania medytowania do czasu aż ustaną nieprzyjemne objawy przebudzenia Kundalini. Sprawdź, co wzmacnia lub osłabia niepożądane efekty.

— Praktykuj uziemianie. Kundalini jest najtrudniejsza do opanowania kiedy wspina ku górze, nie posiadając jednocześnie odpowiednio wiele energii, aby wyważyć poziom energetyczny położonych niżej czakr. Wyśledź możliwość tego, że pierwsza czakra potrzebuje uwolnienia w celu uzyskania solidnej podstawy. Praktykuj codziennie uziemianie.

Przejdźmy zatem do naszego pojęcia magii. Na końcu każdego rozdziału znajdziecie pytania kontrolne, nad którymi warto pomedytować i dzięki temu przyjąć właściwie wiedzę.Rozdział 3: Dlaczego Magia?

Zdolność myślenia zdaje się odróżniać nas od innych stworzeń. Mimo że skupiamy się nad życiem w świecie fizycznym, to jesteśmy istotami umysłowymi. Tak naprawdę myślimy cały czas. Planujemy, rozmnażamy się, przeżywamy stany załamania lub uniesienia — wszystko to jest myślami. Lecz wszechświat także jest umysłowy i jeśli zdołamy kontrolować nasze myślenie, to możemy zobaczyć potężne wyniki w naszym codziennym świecie.

Przez wieki zostało rozwiniętych i stworzonych wiele systemów magii, dokonano tego w celu pomagania nam kontrolowania naszych myśli. Prócz tego odrzucono wielką ilość dogmatów w celu stworzenia z nas lepszych ludzi. Magia (w sensie okultyzmu, czasami nazywana Magyją, w odróżnieniu od iluzjonistyki) jest jednym z najstarszych i najbardziej ogólnym z owych systemów. Magia jest nauką i stosowaniem sił paranormalnych. Używa ona szkoleń umysłowych, koncentracji oraz systemu symboli, aby zaprogramować umysł. Celem umysłu jest zmiana nas samych i naszego otoczenia zgodnie z naszą wolą.

Większa część magii zachodnio-europejskiej znanej dzisiaj, przybyła do nas ze starożytnego Egiptu i Chaldaei. Chiny, Indie i Tybet także rozwinęły swe własne unikatowe rodzaje magii. Zachodnio-europejska magia została nakreślona przez egipskich kapłanów tysiące lat temu i następnie została stłumiona wraz z rozpowszechnieniem się chrześcijaństwa. Owa epoka wyciszenia trwała aż do średniowiecza w Europie, kiedy to magiczna wiedza została ponownie odkryta przez alchemików i osób zajmujących się Kabałą. Tylko w trakcie minionych stuleci, lub wieków, zachodnio-europejska kultura otwarła swe umysły wystarczająco szeroko, aby pozwolić na swobodne rozpowszechnianie się badań w danej tematyce. Od początku dwudziestego wieku nauka ukazała na danym polu badań istnienie wielu ciekawych spraw i zjawisk.

Parapsychologia i zjawiska parapsychologiczne

Przez parapsychologię, zaczynamy w końcu dostrzegać ukrytą naturę człowieka. Parapsychologia jest odłamem psychologi, który bada zjawiska paranormalne. Ważne dowody są zbierane w licznych sprawach zjawisk paranormalnych. Wiedza uzyskana z badań parapsychologicznych może być stosowana, jak to się obecnie dzieje, do pełniejszego zastosowania w wielu dziedzinach, o wiele powszechniejszych niż teoretyczne studia i praktyka w magii.

Stąd też ludzki umysł i ciało wydają się być nadajnikami energii lub siły parapsychicznej, podobnie jak stacja radiowa. Fotografia Kirlianowska i sprawdziany w komorze dyfuzyjnej zdają się popierać tą teorię. Mimo że dokładna natura tej siły paranormalnej jest bardzo ulotna i nieznana, to niewątpliwie jest to energia oddziałująca we wszelakich zjawiskach paranormalnych i magii. Niemniej, NIE są to fale radiowe, ponieważ zachowuje się ona nieco odmiennie od nich. Siła parapsychiczna jest zbyt słaba, aby można ją po prostu zmierzyć (przynajmniej przy obecnie stosowanych technikach i technologiach pomiarowych). Każdy posiada jakieś zdolności parapsychiczne. Istnieje wiele różnego rodzaju zjawisk paranormalnych. Parapsychologia dzieli je na dwie grupy: ESP i PK…

Przykłady ESP

ESP, skrót od angielskiego terminu „Extra Sensory Perception”, oznacza odbieranie informacji poprzez środki paranormalne (tj. nie poprzez normalne fizyczne zmysły wzroku, słuchu, dotyku, zapachu lub smaku). W teorii jest to zdolność odbierania siły parapsychicznej spoza ciała. Jest tutaj kilka przykładów zjawisk ESP:

1) Jasnowidzenie, lub Zdalne Dostrzeganie — zdolność wyczuwania lub „widzenia” (w sposób niefizyczny) odległych obiektów, miejsc i ludzi. Osoby, które dostrzegają duchy i zjawy prawdopodobnie posiadają dar jasnowidzenia.

2) Projekcja Astralna (OOBE) lub Wędrówki Jasnowidzące — pełne doświadczenie przebywania w odległych miejscach podczas snu ciała fizycznego.

3) Psychometria — odczytywanie informacji poprzez dotykanie fizycznych obiektów.

4) Odbieranie przekazów Telepatycznych — zdolność do bezpośredniego otrzymywania myśli (komunikowania się) na odległość, bez fizycznej więzi z nadawcą. Jest wiele codziennych przykładów tego zjawiska, kiedy to myślimy to samo, co czym chce powiedzieć jakaś osoba. Bardzo łatwo jest dokonać eksperymentu dot. zdolności do odczytywania myśli. Opisywano bardzo dramatyczne przypadki telepatii, w których występował element doznań emocjonalnych w owych sprawach.

5) Medium tak jak w przypadku seansu mediumistycznego.

6) Doświadczenia z tabliczką Ouija, wahadełkiem lub pismem automatycznym.

7) Prekognicja — dostrzeganie przyszłości. Podobnie i w tym przypadku, wydarzenia związane z wysokim napięciem emocjonalnym są bardzo podobne do „odpowiedniego nastrojenia” umożliwiającego odbiór informacji w danych zjawisku ESP.

Przykłady PK

PK, skrót od nazwy „PsychoKineza” polega na byciu aktywną lub nadawczą stroną zjawiska parapsychologicznego. Teoria stosowana tutaj mówi, że siła parapsychiczna jest wysyłana na zewnątrz przez daną osobę. Do przykładów PK możemy zaliczyć:

1) Nadawanie przekazów Telepatycznych — czyli bycie stroną nadawczą w omówionej już powyżej sprawie Telepatii.

2) Właściwa Psychokineza (lub Telekineza) — zdolność do poruszania obiektów za pomocą siły parapsychicznej.

3) Czymś podobnym jest także zjawisko określane jako „Poltergeist” (hałasujący duch), w których to przypadku słychać odgłosy oraz poruszające i przemieszczające się ze swych miejsc obiekty. Zjawisko to zawsze związane jest z czynnikiem ludzkim — często nastoletnią dziewczynką — która wydaje się być źródłem energii paranormalnej.

4) Metafizyczne Uzdrawianie — zdolność leczenia różnych przypadłości i słabości oraz niedomagań. Istnieje wiele udokumentowanych przypadków tego zjawiska. Zazwyczaj dotyczy to osoby uzdrawiającej i osoby uzdrawianej, mimo że istnieją przypadki pacjentów chorych na raka, którzy nauczyli się samodzielnego uzdrawiania.

5) Teleportacja, aportacja i lewitacja.

Niektórzy praktykanci okultyzmu czują się, że magiczne wytwarzanie efektów PK jest prostym kanałowym przesyłaniem energii kosmicznej. Inni sądzą, że moc wywodzi się w jakiś sposób bezpośrednio od magów.

Podświadomość

Postulowana przez Freuda i innych, koncepcja podświadomego umysłu także jest ważna. Zasadniczo, jest to idea mówiąca, że część umysłu zazwyczaj działa poniżej lub poza codziennym stanem świadomości i świadomością. Sny i hipnotyzm są tego dowodami. Prócz tego z podświadomością związane jest wiele automatycznych funkcji fizycznego ciała takich jak oddychanie i sugestie.

Dlaczego warto używać Magii?

Magia obejmuje wiele rzeczy — naukę i sztukę, filozofię i metafizykę, psychologię i religie porównawcze. Magia jest przygodą na pograniczu tego co nieznane. Może ona połączyć razem kawałki życiowych puzzli w życie jako ważną całość.

Magia jest zabawna i ciekawa. Magii można używać, by zmienić swój stan świadomości bez używania jakichkolwiek zewnętrznych substancji. Można zdobyć nowe doświadczenia. Dzięki magii może ożywać Fantazja. Zjawiska paranormalne mogą kontrolowane i zarazem też być zabawne i pomocne.

Magia jest pożyteczna. Może pomóc ci uzyskać doskonałe zdrowie i przynieść ci szczęście. Dzięki magii życie płynie lżej, żyje się lepiej. Można także używać magii dla poprawy własnej osobowości, aby kontrolować złe nawyki i rozwinąć nowe dążenia i wzmocnić motywację.

Magia jest potężna. Nigdy nie docenia się niesamowitej mocy magii. Można używać magii, aby zmienić wydarzenia i osiągnąć swe cele. Można wywierać wpływ na ludzi i zjawiska. Lecz moc wykorzystywana tylko dla własnego dobra jest prostą drogą do samozagłady. Moc, którą daje ci magia, powinna sprawić, że osobista moc nie będzie głównym celem twego uczenia się magii.

Magia i Wiedźmiarstwo

Liczne inne dziedziny okultyzmu są powszechnie obecnie rozpowszechniane prócz samej tylko magii. Istnieje wiele kultów i sekt, które wyznają swój własny światopogląd, lecz są pomiędzy nimi tylko niezbyt liczne różnice. Jedną z bardziej popularnych sfer we współcześnie okultyzmie jest wiedźmiarstwo (Wicca). Jest ono wysoce odmienne od stereotypu kultu diabła przez wiedźmy. Prawdziwe wiedźmiastwo jest kultem natury (para-pogaństwo). Wiedźmiarstwo ma wiele wspólnego z magią.

Alchemia także ma wiele wspólnego z magią. Jest ona dziedzictwem wywodzącym się z czasów średniowiecza. Alchemia dała początek naukom chemicznym i fizycznym. Niemniej ustalone dążenie alchemii, zamiana ołowiu w złoto, jest zbytnim ograniczeniem, by móc alchemię nazwać magią. Czasami cele alchemii interpretowane są w nieco odmienne sposoby, jako przemiana człowieka w istotę duchową.

Później są liczni współcześni jasnowidze lub „lekarze duszy”, jak się lubią określać, którzy operują sami swymi własnymi niepowtarzalnymi systemami magicznymi. Mimo że wielu owych ludzi jest zwykłymi szalbierczymi oszustami, niektórzy z nich są naprawdę potężnymi okultystami.

Oczywiście, wszystko, co tutaj zawarłem to tylko ogólne omówienie. Magia, wiedźmiarstwo, alchemia lub jakieś inna sfera okultyzmu jest złożonym tematem. Wystarczy powiedzieć, że magia zawiera je wszystkie (tzn. jest eklektyczna). Dla magii niepodważalną filozofią jest, jak to określił w końcu Aleister Crowley: „używając metod naukowych — pomagać religii”.

Pytania Kontrolne

1) Podaj definicję magii.

2) Zdefiniuj zjawiska ESP i PK. Podaj przykłady.

3) Czym jest podświadomość?

Subiektywność Doświadczenia

„Wszechświat jest projekcją nas samych, zobrazowaniem niemożliwości jako naszych twarzy w lustrze… Nie możemy stwierdzić żadnej cechy w jakimkolwiek przedmiocie jako będącym niezależnym od naszych organów zmysłu i badawczych, lub jako istniejącym samodzielnie w tym co wydaje się być nami. Tak samo też nie możemy zakładać, że to, co dostrzegamy jest czymś więcej niż poszczególnym objawem tego co to powoduje”.

(Aleister Crowley „Magia”)

Twoje postrzeganie fizycznego świata i twego miejsca w nim jest oparte głównie o fizyczne zmysły (słuch, wzrok, zapach, dotyk, smak). Owe pięć zmysłów ciągle wysyła informacje do umysłu, a następnie mózg wybiera niektóre odbierane sygnały oraz interpretuje je. Jeśli nie potrafiłbyś tego czynić, to twoje zmysły mogłyby zapanować nad tobą i zmysły mogłyby stracić swe znaczenie.

Wybieranie i interpretowanie sygnałów zmysłowych jest w rzeczy samej automatyczne, jedną na głównych funkcji podświadomego umysłu. Program lub mapa, wedle której podąża podświadomość jako jej punkty odniesienia, jest zwany „modelem”. Model jest podświadomą umysłową fotografią ukazującą sposób, w jaki wierzysz, że wygląda świat (tj. systemem postrzegania świata, mentalność, egregor lub system wierzeniowy). Został on stworzony od twych najmłodszych lat na bazie twej religii i podłoża kulturowego przez kontakt z rodziną i innymi. Zawiera on twe doświadczenia, postawy, i nawyki. Niezależnie od tego czy uświadamiasz to sobie, czy też nie, większość z twych zachowań, myśli, uczuć i nawyków jest uwarunkowana na podstawie ten model, nawet osobowość. Model jest jednym z głównych programów umysłu. Zmiany w zachowaniu zazwyczaj wymagają zmiany modelu. Owe ograniczenia wbudowany w nasz sposób myślenia sprawiają, że postrzegamy w sposób subiektywny. To dlatego Indyjska filozofia postrzega świat jako złudzenie (Maya), sam świat nie jest złudzeniem, mimo że nasz punkt widzenia i postrzegania go (w subiektywny sposób) jest takowym złudzeniem.

Stąd też wszyscy jesteśmy uwarunkowani przez doświadczenia. Prócz naszego postrzegania, nasze doświadczenia są pierw uwarunkowywane i ograniczane przez model. Nasze postrzeganie i doświadczenia mają zwyczaj odpowiadać temu czego się spodziewamy? Dążymy do złego zrozumienia lub ignorowania rzeczy, które nie odpowiadają naszym założonym z góry założeniom ich dotyczących. To działanie jest automatyczne.

Prawdziwa Wola

Rezygnacja z demonstrowania jak to jest tutaj, prowadzi do wielu różnych wersji „prawdy”. Czyjś poszczególny pogląd jest niemal przypadkowy. Mimo że liczne religie, filozofie i systemy okultystyczne obfitują w różne modele, to nie zaprzeczają jednemu i innym tak bardzo jak może się to wydawać. Rzadziej opisują tę samą rzeczywistość (wszechświat) postrzegany z różnych perspektyw. Stąd też może nie być żadnej ostatecznej prawdy w świecie fizycznym. Możemy tylko opierać nasze czyny na przypuszczeniach i zgodności. Wszystkie doświadczenia są subiektywne. Lubię myśleć o wszechświecie jako czymś nieopisywalnym, być może czterowymiarowym „czymś”. Kiedy staramy się dodać do naszej trójwymiarowej bazy danych jakieś zmiany i widzimy tylko wygląd wielkiego obrazu. Tak jak fotografia może nam tylko pokazać płaskie „przedstawienie” wielkich przedmiotów, to też możemy tylko próbować opisać królestwo duchowe, używając fizycznych określeń.

Mimo to, w każdym z nas jest oddzielna rzeczywistość, którą często ignorujemy, zanim ją dostrzeżemy. Ta wewnętrzna jaźń jest w magii zwana „prawdziwą wolą”. Prawdziwa wola jest środkiem świadomości i tożsamości. To „prawdziwy ty”. Wszystko inne jest graniczące lub łączące go z zewnętrznym (złudniczym) światem. Od kiedy owo pogranicze jest oparte na naszym modelu, to ono uwarunkowane i może czasami produkować fałszywe informacje. „Czyń swą wolę” (Crowley) jest aksjomatem magii, ponieważ prawdziwa wola wyraża dokładnie nasze potrzeby. I to, co naprawdę potrzebujemy („w naszej głębi”) staramy się automatycznie zdobyć. Nie jest to zawsze w naszym najlepszym interesie, ponieważ prawdziwa wola może się opierać (być oszukiwana) na złudzeniach, i wtedy możemy pragnąć i zdobyć to co nie jest dla nas ostatecznie dobre. (Karma uderza ponownie! ) Zadaniem maga jest więc przebudzenie swej świadomości prawdziwej woli, aby uwolnić się od uwarunkowań, i stąd też przekroczyć złudzenia (Maya). („Ma wola, wolna od uwarunkowań jest magiczna” — Spare).

Szczęście to bycie szczęśliwym

Nie ma żadnego wielkiego sekretu w zmianie zachowania lub nawyków. To raczej sprawa determinacji. Wymaga to, żebyś ignorował „oddziaływanie” modelu kiedy będziesz dążył do zmiany w sobie samym. Model jest, jednakże zbiorem „nawyków”, tak więc niektóre z nich muszą zostać zapomniane w celu zajścia trwałych zmian. Istnieją dwa sposoby, aby to uczynić: bezpośredni, poprzez moc i samą świadomość — obserwując i działając w niezależny lub odmienny sposób, i pośredni — poprzez uwarunkowania takie jak przeświadczenie (które wyjaśnię później), samo-hipnoza i magia. Medytacja także może pomóc, poprzez odprężenie pomagające się pozbyć napięć i konfliktów.

Emocje pozwalają na fizyczne wyrażanie się: uśmiechnij się i działaj szczęśliwie, a ty poczujesz się i będziesz szczęśliwy. Tak samo jest naprawdę z innymi emocjami. Ponadto emocje mogą być właściwie używane (lub programowane), aby zastępowały inne emocje. Używając tej techniki, mag jest czymś podobnym do aktora w tym, że uczy się jak sterować świadomie zgodnie z swą wolą emocjami. Zauważ, że nie jest to „oszukiwanie”, mag prawdopodobnie jest w bliższym kontakcie ze swymi prawdziwymi uczuciami niż większość ludzi. Dlatego też mówimy, że szczęśliwość to bycie szczęśliwym.

Systemy Magii

Magia zawsze obejmowała samo-hipnozę. Niemniej, może ona być czymś więcej. Dla jednej rzeczy istnieją obiektywne siły je zawierające (lub wydające się być takowymi). Bóstwa, duchy i kosmiczna moc mogą posiadać niezależne istnienie. Podobnie powtarzające się fizyczne ruchy czasami zawarte w rytuałach mogą same w sobie tworzyć siłę PK. Z drugiej zaś strony, można to argumentować tym iż wszystko to jest subiektywne dla maga, lub że bóstwa i duchy są niczym więcej niż tylko archetypami, lub kosmicznymi wzorcami, które to mag ożywia swą własną witalnością. Możliwe, że wszystkie efekty magiczne mogą być wytwarzane poprzez samą hipnozę. Lecz owe efekty są naprawdę rzeczywiste.

Wielka złożoność nie jest konieczna w magii. Chociaż podstawami magii jest średniowieczy system symbolizmu (we współczesnym kontekście), to w magii może działać także dowolny system kosmologiczny od Kabały do Gwiezdnych Wojen. Zazwyczaj używamy średniowiecznego systemu w magii, ponieważ jest on wygodny i tradycyjny, a także dlatego, ponieważ wydaje się on wypełniać dobrze nasze procesy myślenia. Tradycyjne symbole mają większe oddziaływanie emocjonalne na magach niż współczesne symbole, ponieważ są oni bardziej zaznajomieni z symbolami tradycyjnymi. To, co naprawdę jest ważne to to, że model maga jest zrozumiały i programowalny i dlatego też ów modelem jest zgodny z systemem kosmologicznym.

Pytania kontrolne:

1) Porównaj subiektywizm do obiektywizmu.

2) Czym jest „model”?

3) Wyjaśnij, jakie jest, zadanie maga.

Cztery Światy

Starożytni dzielili człowieka na umysł, ciało i duszę. Psychologowie dwudziestego wieku dodali do tego podziału definicję podświadomości. To stworzyło czterorzędowy podział. Wszechświat także jest podzielony na cztery odpowiednie części („Światy”), jak to zostało ukazane poniżej: