MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
Pokój pełen wojen - ebook
Pokój pełen wojen to cztery ściany wypełnione walką. Cztery ściany, w których jestem zamknięty z własnej woli. Wyrok na oskarżonego wydał sędzia, po wysłuchaniu świadka, oskarżyciela i obrońcy. Nimi wszystkimi jestem ja sam. Pokój pełen wojen to sufit, który od lat staram się przebić. To podłoga, od której ciężko mi się oderwać. To pomieszczenie w domu pełnym wojen, zbudowanym w kraju pełnym wojen, położonym w świecie pełnym wojen.
| Kategoria: | Poezja |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 9788396937742 |
| Rozmiar pliku: | 2,4 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
5
OD AUTORA
Pokój pełen wojen to cztery ściany wypełnione walką. Cztery ścia-ny, w których jestem zamknięty z własnej woli. Wyrok na oskarżo-nego wydał sędzia, po wysłuchaniu świadka, oskarżyciela i obroń-cy. Nimi wszystkimi jestem ja sam.
Pokój pełen wojen to sufit, który od lat staram się przebić. To pod-łoga, od której ciężko mi się oderwać. To pomieszczenie w domu pełnym wojen, zbudowanym w kraju pełnym wojen, położonym w świecie pełnym wojen.
W pokoju człowieka toczę wojny sam ze sobą, nie mogąc osiągnąć pokoju ducha. Nie wywieszam białej flagi. Nikt oprócz mnie i tak by jej nie zobaczył. Nie mam nic, oprócz codziennej, samotnej walki.
Często śnię o krwawej bijatyce na gołe pięści anioła z diabłem. O bi-twie, której jestem jedynym widzem. Okładają się w ringu równo po gębach, raz za razem – na moje remis. Nigdy nie widzę koń-cowego rezultatu, bo zawsze budzę się nagle, w najbardziej emo-cjonującym momencie, kiedy wymiana ciosów staje się wyjątkowo brutalna. Już za moment któryś z nich padnie na deski i wtedy sen się urywa.
Wyczekuję kolejnej odsłony.
Żyję od snu do snu.
W zawieszeniu.
W oczekiwaniu na trwałe przebudzenie.6
MÓWIĄC DO KSIĘŻYCA
Mówiąc do księżyca
Czuję się jak wilk
Co pogubił zmysły
Co pogrzebał sny
Wycie szeptem męczy
Uszy ścian słuchają
A przez szczelinę pod drzwiami
Ulatuje słabość
W małym oknie długi cień
Potwora zza mgieł
Nie czuję już strachu
Nie mam siły biec
Nie czuję już strachu
Nie czuję już nic
Nie mam siły iść
Nie mam siły żyć
Walczyć o przegraną sprawę
Z góry jak męczennik
Nie chcę nigdy więcej
Wszyscy wokół senni
Wszyscy śpią dla świata
Który depcze sny
Który nie wybacza
Zmarnowanych dni7
KREW TAŃCZY W POWIETRZU
Krew tańczy w powietrzu wolno,
Jak ognisty śnieg.
Z rozrywanych skór,
Spod stalowych chmur.
Opowiada nam historię,
Że Zły zajął ziemski tron,
A Zły słucha i się śmieje,
Krwią pijany tańczy wciąż.
Krew tańczy w powietrzu szybko,
Jak fontanny z ciał.
Wśród piekielnych huków bomb,
Urywanych strzałów salw.
Z pękających serc,
Z roztrzaskanych głów,
Krew tańczy tu w deszczu
Ołowianych kul.
Krew tańczy w powietrzu gęsto,
Jak iskry z piły tarczowej,
Co przecina wpół
Całą ludzkość, tak bezbronną,
Nim spadnie w lejowy dół.
Krew tańczy w powietrzu pięknie
Dziki danse macabre,
W korowodzie trupów,
Bez ducha już ciał.8
ZA NASTĘPNYM ZAKRĘTEM
Za następnym zakrętem otworzę oczy,
Tam będzie osada wśród wysokich sosen,
I ktoś na mnie czeka przy ogniu wpatrzony
W płomienie, co strzelają iskrami cicho.
Tylko kilka domów tam jest, kilka osób
Szczęśliwych, bo nigdy nie dopadł ich świat.
I każda z tych osób ma spojrzenie jasne,
I każda z tych osób ma psa.
Za następnym zakrętem otworzę oczy,
Tam będzie już blisko do miejsca ze snów,
Gdzie pachnie żywicą i drewnem palonym,
Usiądę pod drzewem na zielonym mchu.
Zamieszkam tam z ludźmi, którzy mnie nie skrzywdzą
I będę miał swojego psa.
Za następnym zakrętem otworzę oczy,
A teraz przeczekam szaro-czarny czas,
Bez żywych kolorów, bez ludzi i psów,
Co zamieszkują piękny las.
Zasnąłem tak marząc, otworzyłem oczy,
Spojrzałem za siebie, zakręt dawno zgasł,
I było za późno, na tej drodze w nocy
Przegapiłem, śpiąc, dobry zjazd.9
KOCIE KOCE
Koc, koc, koc, kot.
Mój kot na trzech kocach sypia,
Całe dnie z królewską miną.
Nie mam kiedy go zapytać
O do koców kocią miłość.
Kilka razy się zdarzyło,
Że kot koc przeskoczył wskroś,
Gdy go coś urzekło dość,
Pobiegł w noc i koców sto
By go tu nie zatrzymało.
I tysiąc byłoby mało.
Kota kto zrozumie, nie wiem.
Skontaktowałbym się z niebem
I zapytał projektanta
O kota instrukcję pełną,
Gdybym nie wiedział, że sedno
Kota tkwi w kotajemnicy.
Już dość na ten temat ciszy,
Wobec tego apeluję,
Sprawa jest mi bardzo bliska,
Winniśmy kochać je wszystkie,
Od kocięcia do kociska.10
PRZEPROWADŹ MNIE
Przeprowadź mnie, zegar coraz ciszej tyka,
Przez najeżoną ostrzami lodu zimę,
Ciemną i wietrzną jak Antarktyda,
Ja szeptem w tym wietrze słyszę moje imię.
Coś trzyma szponami białego demona
Mnie pośród bieli zamienionej w szarość,
Pod czarnym sklepieniem, bez światła nadziei,
Przez co już pozostało mnie we mnie mało.
Przez piękną, ale straszną krainę cieni,
Która mrozem rani jak stalą
Tych, którzy ze strachu unieruchomieni
Stali się stałą lodu skałą.
Zaszyj mi rany na sercu otwartym,
Igłą i nicią, nie chcę znieczulenia,
Bo chcę poczuć ból bardzo, poczuć się wartym
Czegokolwiek, choćby cierpienia.
Posyp mi drogę moją solą, żebym
Nie przewracał się z każdym kolejnym krokiem,
Powiedz mi, kiedy to zrobisz, a wtedy
Wyruszę tam, wlej we mnie choć mały płomień.
Tam, gdzie śnieg zastąpiła trawy zieleń,
Gdzie słońce zamieniło lód w ciepłą wodę,
Tam w końcu odpocznę pod błękitnym niebem,
Nazbieram gałęzi i rozpalę ogień.11
OGRÓD
W naszym ogrodzie jesteśmy we troje,
Tu czas nie istnieje, nie dotarł tu strach,
Tutaj nie ma miejsca na smutek i przeszłość,
Na ból, na cierpienie, na żal.
W naszym ogrodzie jesteś ty i ja,
I ona, psy, koty, wszystko, co kochamy,
Błękit nad głowami, zieleń pod stopami,
Altana i hamak między jabłoniami.
Patrzymy, jak bawi się, jak jest szczęśliwa,
Nasza wielka miłość w tak małym ciele,
Przypomina ciebie mi, tobie mnie, bywa,
Że nie wierzę, że mam tak wiele.
OD AUTORA
Pokój pełen wojen to cztery ściany wypełnione walką. Cztery ścia-ny, w których jestem zamknięty z własnej woli. Wyrok na oskarżo-nego wydał sędzia, po wysłuchaniu świadka, oskarżyciela i obroń-cy. Nimi wszystkimi jestem ja sam.
Pokój pełen wojen to sufit, który od lat staram się przebić. To pod-łoga, od której ciężko mi się oderwać. To pomieszczenie w domu pełnym wojen, zbudowanym w kraju pełnym wojen, położonym w świecie pełnym wojen.
W pokoju człowieka toczę wojny sam ze sobą, nie mogąc osiągnąć pokoju ducha. Nie wywieszam białej flagi. Nikt oprócz mnie i tak by jej nie zobaczył. Nie mam nic, oprócz codziennej, samotnej walki.
Często śnię o krwawej bijatyce na gołe pięści anioła z diabłem. O bi-twie, której jestem jedynym widzem. Okładają się w ringu równo po gębach, raz za razem – na moje remis. Nigdy nie widzę koń-cowego rezultatu, bo zawsze budzę się nagle, w najbardziej emo-cjonującym momencie, kiedy wymiana ciosów staje się wyjątkowo brutalna. Już za moment któryś z nich padnie na deski i wtedy sen się urywa.
Wyczekuję kolejnej odsłony.
Żyję od snu do snu.
W zawieszeniu.
W oczekiwaniu na trwałe przebudzenie.6
MÓWIĄC DO KSIĘŻYCA
Mówiąc do księżyca
Czuję się jak wilk
Co pogubił zmysły
Co pogrzebał sny
Wycie szeptem męczy
Uszy ścian słuchają
A przez szczelinę pod drzwiami
Ulatuje słabość
W małym oknie długi cień
Potwora zza mgieł
Nie czuję już strachu
Nie mam siły biec
Nie czuję już strachu
Nie czuję już nic
Nie mam siły iść
Nie mam siły żyć
Walczyć o przegraną sprawę
Z góry jak męczennik
Nie chcę nigdy więcej
Wszyscy wokół senni
Wszyscy śpią dla świata
Który depcze sny
Który nie wybacza
Zmarnowanych dni7
KREW TAŃCZY W POWIETRZU
Krew tańczy w powietrzu wolno,
Jak ognisty śnieg.
Z rozrywanych skór,
Spod stalowych chmur.
Opowiada nam historię,
Że Zły zajął ziemski tron,
A Zły słucha i się śmieje,
Krwią pijany tańczy wciąż.
Krew tańczy w powietrzu szybko,
Jak fontanny z ciał.
Wśród piekielnych huków bomb,
Urywanych strzałów salw.
Z pękających serc,
Z roztrzaskanych głów,
Krew tańczy tu w deszczu
Ołowianych kul.
Krew tańczy w powietrzu gęsto,
Jak iskry z piły tarczowej,
Co przecina wpół
Całą ludzkość, tak bezbronną,
Nim spadnie w lejowy dół.
Krew tańczy w powietrzu pięknie
Dziki danse macabre,
W korowodzie trupów,
Bez ducha już ciał.8
ZA NASTĘPNYM ZAKRĘTEM
Za następnym zakrętem otworzę oczy,
Tam będzie osada wśród wysokich sosen,
I ktoś na mnie czeka przy ogniu wpatrzony
W płomienie, co strzelają iskrami cicho.
Tylko kilka domów tam jest, kilka osób
Szczęśliwych, bo nigdy nie dopadł ich świat.
I każda z tych osób ma spojrzenie jasne,
I każda z tych osób ma psa.
Za następnym zakrętem otworzę oczy,
Tam będzie już blisko do miejsca ze snów,
Gdzie pachnie żywicą i drewnem palonym,
Usiądę pod drzewem na zielonym mchu.
Zamieszkam tam z ludźmi, którzy mnie nie skrzywdzą
I będę miał swojego psa.
Za następnym zakrętem otworzę oczy,
A teraz przeczekam szaro-czarny czas,
Bez żywych kolorów, bez ludzi i psów,
Co zamieszkują piękny las.
Zasnąłem tak marząc, otworzyłem oczy,
Spojrzałem za siebie, zakręt dawno zgasł,
I było za późno, na tej drodze w nocy
Przegapiłem, śpiąc, dobry zjazd.9
KOCIE KOCE
Koc, koc, koc, kot.
Mój kot na trzech kocach sypia,
Całe dnie z królewską miną.
Nie mam kiedy go zapytać
O do koców kocią miłość.
Kilka razy się zdarzyło,
Że kot koc przeskoczył wskroś,
Gdy go coś urzekło dość,
Pobiegł w noc i koców sto
By go tu nie zatrzymało.
I tysiąc byłoby mało.
Kota kto zrozumie, nie wiem.
Skontaktowałbym się z niebem
I zapytał projektanta
O kota instrukcję pełną,
Gdybym nie wiedział, że sedno
Kota tkwi w kotajemnicy.
Już dość na ten temat ciszy,
Wobec tego apeluję,
Sprawa jest mi bardzo bliska,
Winniśmy kochać je wszystkie,
Od kocięcia do kociska.10
PRZEPROWADŹ MNIE
Przeprowadź mnie, zegar coraz ciszej tyka,
Przez najeżoną ostrzami lodu zimę,
Ciemną i wietrzną jak Antarktyda,
Ja szeptem w tym wietrze słyszę moje imię.
Coś trzyma szponami białego demona
Mnie pośród bieli zamienionej w szarość,
Pod czarnym sklepieniem, bez światła nadziei,
Przez co już pozostało mnie we mnie mało.
Przez piękną, ale straszną krainę cieni,
Która mrozem rani jak stalą
Tych, którzy ze strachu unieruchomieni
Stali się stałą lodu skałą.
Zaszyj mi rany na sercu otwartym,
Igłą i nicią, nie chcę znieczulenia,
Bo chcę poczuć ból bardzo, poczuć się wartym
Czegokolwiek, choćby cierpienia.
Posyp mi drogę moją solą, żebym
Nie przewracał się z każdym kolejnym krokiem,
Powiedz mi, kiedy to zrobisz, a wtedy
Wyruszę tam, wlej we mnie choć mały płomień.
Tam, gdzie śnieg zastąpiła trawy zieleń,
Gdzie słońce zamieniło lód w ciepłą wodę,
Tam w końcu odpocznę pod błękitnym niebem,
Nazbieram gałęzi i rozpalę ogień.11
OGRÓD
W naszym ogrodzie jesteśmy we troje,
Tu czas nie istnieje, nie dotarł tu strach,
Tutaj nie ma miejsca na smutek i przeszłość,
Na ból, na cierpienie, na żal.
W naszym ogrodzie jesteś ty i ja,
I ona, psy, koty, wszystko, co kochamy,
Błękit nad głowami, zieleń pod stopami,
Altana i hamak między jabłoniami.
Patrzymy, jak bawi się, jak jest szczęśliwa,
Nasza wielka miłość w tak małym ciele,
Przypomina ciebie mi, tobie mnie, bywa,
Że nie wierzę, że mam tak wiele.
więcej..
